Γενική προσέγγιση
Θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ στην αγαπημένη μου μάχη των πάγκων για αρχή. Εκεί θεωρώ ότι στην άτυπη κόντρα Πασκουάλ-Σφαιρόπουλου, ο δεύτερος πήρε όχι απλά πολλά credits, αλλά κέρδισε κατά κράτος στη ‘’σκακιέρα’’, περιορίζοντας την παραγωγικότητα των γηπεδούχων κάτω από 70 πόντους για πρώτη φορά την φετινή σεζόν. Με εξαίρεση τα τελευταία πέντε λεπτά της πρώτης περιόδου, το συνολικό αμυντικό performance της ομάδας του coach Bullet ήταν εκπληκτικό. Η απόφαση του για αλλαγές σε όλα τα σκριν πάνω στη μπάλα, το υποδειγματικό rotation του- ποιος θα το έλεγε ότι η second unit θα καθάριζε το παιχνίδι -, η ψυχραιμία του σε περιπτώσεις που ο Παναθηναϊκός επεδίωκε να ανοίξει το ρυθμό, με σωστή χρήση των timeout (εμπρός προπονητές του διαδικτύου ξεσαλώστε λίγο) ήταν μερικά από τα κλειδιά της επικράτησης των πάγκων.
Στο απέναντι στρατόπεδο τώρα, στα μάτια μου ο Πασκουάλ πιάστηκε ανέτοιμος στην ψυχολογική προετοιμασία των παιχτών . Πιθανολογώ ότι η αίσθηση που υπήρχε στις τάξεις των πρασίνων ήταν ότι η δύναμη της έδρας θα έκανε την εμφάνιση της και ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο η νίκη θα ερχόταν, βλέποντας τον αντίπαλο σε μέτρια αγωνιστική κατάσταση. Ο Πασκουάλ επέλεξε κι εκείνος μια άμυνα με αλλαγές, με την ειδοποιό διαφορά σε σχέση με Ολυμπιακό να είναι ότι έπαιζε μονή αλλαγή, ενώ ο Σφαιρόπουλος χρησιμοποιούσε διπλή αλλαγή, στέλνοντας συνήθως έναν από τους δύο Παπ στο low post να αμυνθεί, κρατώντας τον περιφερειακό στη μπροστά γραμμή άμυνας.
Στην επίθεση, είχαμε επισημάνει σε προηγούμενο άρθρο μας την αδυναμία του Παναθηναϊκού να διαβάσει τα μις ματς γρήγορα, με τα γκαρντ εκτός του Καλάθη να αναλώνονται σε πολλές ντρίμπλες στην περιφέρεια και one man show (James και Παππά για εσάς η σπόντα). Με τον Σίνγκλετον να έχει φύγει από το ζωγραφιστό το τελευταίο διάστημα και τον Γκιστ εκτός αγώνα, ο μόνος που μπορούσε να απειλήσει κοντά στο καλάθι ήταν ο Βουγιούκας, τον οποίο όμως όλοι χτυπάνε στην άμυνα διαρκώς. Έτσι είδαμε για 37’ τον Παναθηναϊκό να έχει μοιράσει μόλις τέσσερις ασίστ και οκτώ στα 40'.
Α μέρος
Στο πρώτο δεκάλεπτο οι περισσότεροι θα περίμεναν ένα ξέσπασμα στην αρχή του αγώνα από τους γηπεδούχους , με σκοπό να βάλουν στην εξίσωση τον κόσμο, που δεν γέμισε το ΟΑΚΑ, ωστόσο αυτός που μπήκε καλύτερα και συγκεντρωμένα ήταν ο Ολυμπιακός. Στην επίθεση στόχευε τις αμυντικές αδυναμίες στα switch, με σωστή μεταφορά της μπάλας από δυνατή σε αδύνατη πλευρά, χτυπώντας στο close out ή στην καλύτερη γωνία πάσας. Από τα μέσα της περιόδου και μετά με προεξέχοντα τον ‘’εκρηκτικό’’ Τζέιμς, που πέτυχε δύσκολα σουτ εκτός λογικής, οι πράσινοι πέρασαν μπροστά στο σκορ. Η τακτική του κόουτς Bullet δεν διαφοροποιήθηκε σε κανένα σημείο του αγώνα, κλειστοί χώροι με κάθε παίχτη να είναι έτοιμος για βοήθεια. Προσέξτε παρακάτω την άμυνα του Παπανικολάου, παρότι βρίσκεται στην δυνατή πλευρά και τον Σπανούλη που τζογάρει το σουτ του Θανάση, που ευστόχησε. Με τα περιφερειακά σουτ να μπαίνουν το σκορ έκλεισε στο +7 αλλά η εικόνα έδειχνε πως δεν θα ξέφευγε καμία ομάδα στο σκορ.
Στο δεύτερο δεκάλεπτο, με τις δύο ομάδες να πηγαίνουν σε άλλες πεντάδες, είδαμε την κατάσταση να αλλάζει. Οι δύο αντίπαλοι δυσκολεύονταν στο επιθετικό μισό, με τις άμυνες να έχουν βασικό ρόλο στο παιχνίδι. Ο Παναθηναϊκός σταμάτησε να κυκλοφορεί τη μπάλα, με τo isolation παιχνίδι των δύο παιχτών που ανέφερα πιο πάνω να κάνει την εμφάνιση του, με αποτέλεσμα η παραγωγικότητα από τους 26 πόντους του πρώτου δεκαλέπτου να πέσει στους μόλις 6. Αντίθετα ο Ολυμπιακός έχανε ευκαιρίες να πλησιάσει στο σκορ με βιαστικές επιλογές, αδυνατώντας να διαβάσει τι του έδινε η άμυνα. Με την επάνοδο του Σπανούλη στα τελευταία 5’ του ημιχρόνου (γενικά αρνητικός), η κατάσταση βελτιώθηκε. Εκείνος αποφόρτισε την πίεση από συμπαίκτες του, ανοίγοντας τους χώρους με την παρουσία του.
Εδω είδαμε την ικανότητα του να διαβάζει τη στάση του σώματος του Ρίβερς, που δεν είχε αμυντική ισορροπία, ανεβάζοντας τον σκρίνερ πιο ψηλά, με τον ίδιο στην αγαπημένη του κίνηση αντίθετα από σκριν. Με το που είδε το Μήτογλου να κάνει jump to the ball σε μια πάσα απόσταση, έδωσε ελεύθερο τρίποντο στον Παπαπέτρου. Γενικά οι αποστάσεις ήταν ιδανικές και το ημίχρονο έκλεισε με τους κόκκινους στο +3.
Β μέρος
Στο δεύτερο σκέλος του αγώνα δεν είδαμε διαφορετική πλεύση από τις δύο ομάδες. Με την πολύτιμη παρουσία του Θανάση στην άμυνα, ο οποίος με την ενέργεια και το πάθος εξελίχθηκε σε παράγοντα του αγώνα, ο Παναθηναϊκός αύξησε το ρυθμό στην επίθεση και βρήκε πόντους στο transition. Ο Καλάθης διάβαζε καλύτερα τις φάσεις και ο κόσμος των πρασίνων είχε ξυπνήσει για τα καλά. Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, ενώ ο Ολυμπιακός στην αρχή του παιχνιδιού έψαξε τον πρωτεύοντα ή των δευτερεύοντα αιφνιδιασμό, σταμάτησε να τρέχει. Με τους splash ΠΑΠ όμως σε εξαιρετική μέρα (οι δύο MVP στα μάτια μου), η διαφορά δεν υποχώρησε κάτω από τους τρεις. Η συνεισφορά τους σε άμυνα και επίθεση έπαιξε κομβικό ρόλο στην εξέλιξη των πραγμάτων. Είναι γνωστή η άποψη μας, ότι εξαιτίας της έλλειψης μεγέθους στην περιφέρεια και rim protector στο πέντε, η ταυτόχρονη παρουσία των δύο ΠΑΠ είναι επιβεβλημένη σε διάφορα σημεία.
Μπαίνοντας στην τελική ευθεία, αυτό που παρακολουθήσαμε ήταν ένας επιθετικός οίστρος του Στρέλνιεκς, που παρότι ήταν σε κακή μέρα στα κρίσιμα βγήκε μπροστά. Ιδιαίτερη εντύπωση μου προξενησε η μετάλλαξη αυτού του παίχτη στην διάρκεια του ματς. Τι εννοώ; Πριν ξεκινήσει το κρεσέντο του έχει κάνει μια πάσα στον πάγκο του Παναθηναϊκού. Εκεί θα περίμεναν όλοι να αποσυρθεί, αλλά ο Σφαιρόπουλος τον κράτησε μες στο παρκέ και δικαιώθηκε.
O τρόπος που σκοράρει είναι δείγμα της αυτοπεποίθησης και της πάστας που είναι φτιαγμένος ο Λετονός σουτέρ. Πραγματικά εντυπωσιακό το ρεπερτόριο του. Από την άλλη, με κακές επιλογές στην επίθεση, το ξέσπασμα που περίμεναν όλοι από τους πρωταθλητές Ελλάδας δεν ήρθε ποτέ. Κακές αποστάσεις, κακές προϋποθέσεις στο σουτ, βιαστικές επιλογές, όπως για παράδειγμα του Θανάση στον αιφνιδιασμό που δεν φημίζεται για το μακρινό σουτ, ήταν μερικά από τα πράγματα που είδαμε. Οι γηπεδούχοι είχαν χάσει τη συγκέντρωση τους, με τα επιθετικά ριμπάουντ και τις βολές να τους κρατούν στο παιχνίδι. Το άναρχο στυλ παιχνιδιού που είχε υιοθετήσει η ομάδα του Πασκουάλ δεν έφερε τα μεγάλα σουτ που χρειάζονταν για την αντεπίθεση. Αντιθέτως, μεγάλα σουτ πέτυχαν οι κόκκινοι που διάβαζαν κάθε περιστροφή της άμυνας. Η πάσα του Μακλίν παρακάτω είναι άμεση , πράγμα που ομολογουμένως φέτος συχνά δεν το είδαμε.
Η τακτική των πρασίνων είχε γίνει πιο επιθετική στη μπάλα, με τα γκαρντ του Ολυμπιακού να πασάρουν στο short roll και τους Μπόγρη-ΜακΛιν να βρίσκουν την έξτρα πάσα. Η αποθέωση του ιδανικού spacing και κυκλοφορίας. Κάπου εκεί το παιχνίδι έλαβε τέλος με το break στη σειρά να έρχεται με το καλημέρα και τη συνέχεια να μεταφέρεται στο ΣΕΦ την Πέμπτη.
X-Factor
Εδώ θα σταθώ στον παίχτη που έχει ακούσει τα περισσότερα από τον κόσμο τη φετινή περίοδο, δικαιολογημένα τα περισσότερα βάσει απόδοσης. Ο Μάντζαρης στα κρίσιμα έχει εμφανιστεί πολλές φορές για τον Ολυμπιακό και χθες ήταν ο αφανής ήρωας της ομάδας. Δεν θα σταθώ τόσο στα εύστοχα σουτ που πέτυχε στην αρχή του αγώνα, αλλά στην ετοιμότητα και την συγκέντρωση που επέδειξε καθόλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Έπαιξε εξαιρετική άμυνα σε όλο το διάστημα που αγωνίστηκε, δε δίστασε να επιτεθεί κάθετα στο καλάθι όταν τον πιέζανε και διατήρησε άψογα το ρυθμό που ήθελε ο Σφαιρόπουλος. Στο τέλος ευστόχησε και στο μεγάλο σουτ φυσικά. Στο άλλο στρατόπεδο, αρνητικοί ήταν οι περισσότεροι παίχτες, με τον άτυπο τίτλο του χειρότερου να μοιράζονται ο Παππάς και ο (δήμιος του Ολυμπιακού σε κάθε αγώνα) Ρίβερς, που βρίσκεται φανερά εκτός ρυθμού μετά τον τραυματισμό του. Ίσως ο Πασκουάλ να έκανε ένα μικρό λάθος με την απενεργοποίηση του Γκάμπριελ από τα playoffs. Μπορεί να πόνταρε πάνω στην παράδοση που έχει δημιουργήσει ο Ρίβερς, ωστόσο η κατάσταση του είναι φανερά μακριά από τα στάνταρ που μας έχει συνηθίσει.
Εν κατακλείδι είδαμε ένα ποιοτικά άγευστο ματς, με τις άμυνες να κυριαρχούν σε πρώτο πλάνο. Η συνέχεια της σειράς αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Όπως έχουμε διαπιστώσει πολλές φορές, η έδρα δεν παίζει κανέναν ρόλο, με την ομάδα που θα παραμείνει 100% μυαλωμένη και συγκεντρωμένη να αποκτά πλεονέκτημα. Την Πέμπτη πιθανολογώ ότι θα δούμε τροποποίηση στην πεντάδα του Παναθηναϊκού, με τον Τζέιμς να μένει στον πάγκο και να έρχεται από εκεί για να προσφέρει instant score, και τον Νικ να αναλαμβάνει τη μπαγκέτα της επίθεσης, τρέχοντας ο ίδιος αρκετά plays. Από τον Σφαιρόπουλο δεν περιμένω ιδιαίτερες αλλαγές, με μοναδικό ίσως τρικ την κίνηση στην περιφέρεια με διάφορα σκριν, όταν η μπάλα θα ακουμπάει στο low post στο Πρίντεζη (θα αναλάβει αρκετές μπάλες να είστε σίγουροι) στην 1vs1 άμυνα των πρασίνων στο ζωγραφιστό.
Bonus: Nα ευχαριστήσω τον αδερφό μου για τη βοήθεια στα βίντεο του αγώνα καθώς είμαι λίγο άσχετος σε αυτό.
