Καλησπέρα αγαπητ@. Είναι πραγματικά κρίμα να πρέπει κανείς να ασχοληθεί με την ήττα του ΠΑΟ από την Ζαλγκίρις, ένα τόσο ηλιόλουστο Σάββατο. Γιατί να μην πίνουμε ουζάκια στη θάλασσα καταβροχθίζοντας θαλασσομεζέδες; Ρητορικό το ερώτημα. Αυτά αφορούν άλλωστε τους ηττημένους. Στα ματς της αγωνιστικής εκτός από τη νίκη της Ζαλγκίρις στο ΟΑΚΑ, ξεχωρίζει εκείνη της Μπάγερν επί της Μπασκόνια, η δεύτερη φετινή νίκη της Εφές επί της Φενέρ και η συναρπαστική επικράτηση της Αρμάνι επί της Χίμκι. Στα ξενέρωτα, η Μπαρτσελόνα πέρασε από την Νταρουσάφακα με τον Τόμιτς να συνεχίζει το λιμιτ απ και τον Σίνγκλετον να παίρνει μπρος, ΤΣΣΚΑ και Ρεάλ συνέτριψαν Γκραν Κανάρια και Μπουντούτσνοστ και ο Ολυμπιακός, απόντος του Γουίλμπεκιν πήρε εύκολη νίκη απέναντι στη Μακάμπι. Πάμε να ρίξουμε την καθιερωμένη μας, ελαφρώς σκωπτική ματιά στα παιχνίδια της αγωνιστικής.

Η πρώτη διπλή αγωνιστική της σεζόν τέλειωσε για τον Παναθηναικό, αφήνοντας γλυκόπικρη γεύση. Η ήττα στη Βαυαρία ίσως στοιχίσει στην πορεία. Το αδικαιολόγητο λάθος του Γκιστ δεν επέτρεψε στο Παναθηναικό να διεκδικήσει το παιχνίδι, αλλά δεν έφερε μόνο του τη καταστροφή. Μόλις δυο φάσεις πριν ο Θανάσης έχασε τον παίκτη του εντελώς, προσφέροντας ένα εύκολο καλάθι όταν όλα έδειχναν πως ο Γιόβιτς θα υποπέσει σε λάθος. Γυρνώντας στην Αθήνα, οι πράσινοι γνώριζαν πως το ματς με τη Γκραν Κανάρια δεν αφήνει επιλογές. Ένας αντίπαλος χαμηλότερου επιπέδου ξεκάθαρα (τι κάνουν πάλι στη Βαρκελώνη;) μέσα στο Ο.Α.Κ.Α., ήταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για ανασύνταξη. Και ο Παναθηναικός την άρπαξε. Ας τα δούμε αυτά λίγο πιο αναλυτικά.

Στην τρίτη σεζόν του Τσάβι Πασκουάλ στον πάγκο του Παναθηναϊκού, ο στόχος είναι ένας και ξεκάθαρος: η επιστροφή στο φάιναλ φορ της διοργάνωσης. Τόσο η διοίκηση της ομάδας όσο και ο ίδιος ο κόουτς, έχουν τονίσει ότι αυτό είναι το τελικό και απόλυτο ζητούμενο στο πλάνο τριετίας της συνεργασίας του Καταλανού με τους "πράσινους", που ξεκίνησε πριν δύο περίπου χρόνια. "Θα νιώσω άδειος αν φέτος δεν πάμε στο φάιναλ φορ" δήλωσε ο Τσάβι κάνα μήνα πριν, χωρίς να διευκρινίσει αν αυτό θα συμβεί γιατί θα τον έχει... αδειάσει προηγουμένως ο πρόεδρος. Όπως και να 'χει, η ομάδα είναι έξι χρόνια μακριά από το φάιναλ φορ.

Είναι η κορυφαία χώρα όσον αφορά τις επιτυχίες σε εθνικό επίπεδο τις δύο τελευταίες δεκαετίες, μετρώντας μετάλλια σχεδόν σε κάθε μεγάλη διοργάνωση (με εξαίρεση το Ευρωμπάσκετ του 2005) από το 1999 μέχρι το 2017. Είναι η χώρα που διαθέτει δύο από τους κορυφαίους και διασημότερους (ίσως τους διασημότερους) συλλόγους σε όλο τον κόσμο, που ειδικότερα στο μπάσκετ έχουν να επιδείξουν συνολικά 12 τρόπαια της Ευρωλίγκα. Παίκτες της έχουν θέσεις βασικών σε πολλές ομάδες του ΝΒΑ, έχουν γίνει All Star και κερδίζουν εκατομμύρια δολάρια ετησίως. Κι όμως, ξέρετε πόσοι Ισπανοί προπονητές είχαν εργασθεί μακριά από τη χώρα τους από… καταβολής του ισπανικού μπάσκετ μέχρι το 2010;

Για τη σεζόν 2014-15 ο Παναθηναϊκός ανακοινώνει την πρόσληψη του Ντούσκο Ιβάνοβιτς και θέτει ως στόχο ανάμεσα σε άλλα και ένα "πλάνο ελληνοποίησης" της ομάδας. Τρία χρόνια μετά, με την πρόσφατη λύση του συμβολαίου του Λευτέρη Μποχωρίδη, ο οργανισμός κλείνει οριστικά στο συρτάρι πολλά περισσότερα από τη συνεργασία με τον τελευταίο: κλείνει μια ολόκληρη υπόθεση, ένα πρότζεκτ το οποίο δε δείχνει ακριβώς να εγκαταλείπει τελείως, αλλά περισσότερο να αποφασίζει να το διαχειριστεί στο εξής με τελείως διαφορετικό τρόπο. Ανάμεσα σε αυτές τις δύο χρονικές συντεταγμένες, συμβαίνουν διάφορα πράγματα, τα οποία για τη συντομία της κουβέντας, θα τα πούμε "πλάνο ελληνοποίησης", με κοινό χαρακτηριστικό όσων λαμβάνονται υπόψιν, τις κινήσεις της ομάδας που αφορούσαν Έλληνες παίκτες έως 24 ετών.

Ένας χρόνος και λίγες μέρες έχουν περάσει από τις 22 Οκτωβρίου 2016, όταν η δεύτερη θητεία του Αργύρη Πεδουλάκη στον πάγκο του Παναθηναϊκού, τερματιζόταν μετά από μία ήττα με τον Ολυμπιακό. Ο Παναθηναϊκός έδειχνε και βρισκόταν στο "πράσινο" ground zero. Οι παλινωδίες και οι πειραματισμοί στον πάγκο είχαν ήδη προλάβει να γίνουν ρουτίνα στη μετά-Ομπράντοβιτς εποχή. Πεδουλάκης, "Φράγκι", Ιβάνοβιτς, Μανωλόπουλος, Τζόρτζεβιτς και ξανά Πεδουλάκης, έξι αλλαγές προπονητών, πέντε διαφορετικοί άνθρωποι στον "πράσινο" πάγκο. Η αγανάκτηση είχε χτυπήσει κόκκινο και επί μία τετραετία η ομάδα πάλευε να αποτινάξει από πάνω της τα "λούσα" της αυτοκρατορίας του Ζοτς και να μπει με νέο όραμα στη νέα εποχή της, αφήνοντας τα παρελθόντα εκεί που πρέπει να βρίσκονται: στις τροπαιοθήκες. Καθόλου εύκολο πράγμα για έναν οργανισμό που αποτέλεσε τον απόλυτο πρωταγωνιστή σε ευρωπαϊκό επίπεδο για περισσότερα από 10 χρόνια.

Την ώρα που τα υπόλοιπα τμήματα του συλλόγου καταρρέουν, η ΚΑΕ Παναθηναϊκός δείχνει να βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ στην επιστροφή στην "κανονικότητα", στη μ.Ο. εποχή. Η "ηλεκτρική καρέκλα" του πάγκου έχει τραβηχτεί προς το παρόν από την πρίζα, στο τιμόνι για δεύτερη συνεχή χρονιά κάθεται ένας καταξιωμένος προπονητή,ς στον οποίο δόθηκε μεγάλη ελευθερία κινήσεων στην επιλογή των "υλικών", με τα οποία θα φτιάξει το "κάστρο" του. Η σχέση ΔΓ - Τσάβι δείχνει να μπαίνει στο σωστό μονοπάτι της εμπιστοσύνης και της minimum παρεμβατικότητας (too good to be true?) και ο Καταλανός δείχνει να έχει πλέον στα χέρια του όλα εκείνα τα εφόδια, που του επέτρεψαν να σχεδιάσει την ομάδα με βάση τα γούστα του στην pre-season. Η στελέχωση του ρόστερ δείχνει αρκετά πειστική, χωρίς να λείπουν και κάποια (περισσότερο η λιγότερο σημαντικά) ερωτηματικά.

Με σταματάνε χιλιάδες κόσμου στο δρόμο και με ρωτάνε, "ρε πουλημένε για τον Παναθηναϊκό δε θα γράψεις;"; Του δε Γιώργου, του έχουν μπλοκάρει τρεις λογιαριασμούς e-mail από τα μηνύματα αγανακτισμένων και απορημένων φίλων της ομάδας και της σελίδας. Ως εδώ αγαπητοί, είμαι σήμερα εδώ για να σπάσω αυτό το γαϊτανάκι αμφισβήτησης απέναντι στις προθέσεις μας. Δικές μου υποχρεώσεις δεν επέτρεψαν να ετοιμάσω κάτι νωρίτερα, οπότε αν θέλετε να με βρίσετε, βρίστε με ελεύθερα, αλλά σας προειδοποιώ, παίρνω μαθήματα attitude από τον Μάικ Τζέιμς.

"Γράψε για το σερβάιβορ Γιώργο, θα σε βοηθήσουμε εμείς" προέτρεψε η ομάδα του BG οταν τους αποκάλυψα ότι βρίσκομαι σε writer's block. Ευτυχώς οι διακοπές του Πάσχα είναι κοντά, να κλείσουμε λίγο κι εμείς τον ιστότοπο να αποτοξινωθούμε (από Τετάρτη εώς Δευτερα του Πάσχα). Επίσης ευτυχώς, υπάρχει αυτή η χθεσινή τρίτη περίοδος μεταξύ Μακάμπι και Παναθηναϊκού, και έτσι το σερβάιβορ δεν θα απασχολήσει τελικά τον ιστότοπο, τουλάχιστον περισσότερο από τον αγωνιστικό προσανατολισμό του τριφυλλιού.

Δεν ξέρω πόσοι θυμάστε καλά την έκδοση της Μπαρτσελόνα του 2010. Κατά την ανάλυση που μας έδωσε πρόσφατα ο Μπιλ, οι μπλαουγκράνα εκείνης της χρονιάς ήταν η μόνη ομάδα την τελευταία που κυριάρχησε στατιστικά σε άμυνα και επίθεση από την αρχή μέχρι και το τέλος της διοργάνωσης , και ταυτόχρονα κέρδισε το τουρνουά. Ο Πασκουάλ είχε τότε φτιάξει μία πλήρως αυτοματοποιημένη μηχανή παραγωγής ασίστ και πόντων, η οποία παράλληλα σταματούσε όλους της τους αντιπάλους στα μετόπισθεν. Η Μπαρτσελόνα είχε τότε πάει τρένο από το πρώτο μέχρι το τελευταίο παιχνίδι, κάτι αληθινά σπάνιο. Οι επόμενες δυο τρεις βερσιόν απλώς επιβεβαίωσαν την παρουσία της στην κορυφή, με συνεχόμενες παρουσίες σε φάιναλ φορ μέχρι και το 2014. Εξαίρεση αποτέλεσε το 2011, δηλαδή η χρονιά κατά την οποία έλειπε ο Πιτ Μάικλ, και εμφανίστηκε η box and one ζώνη του Ζέλικο Ομπράντοβιτς.