Είναι όμως πράγματι τόσο μακριά; Η αλήθεια είναι ότι ο Παναθηναϊκός βρίσκεται συστηματικά στα πέριξ της τετράδας, κάτα κάποιον τρόπο, "τόσο κοντά, κι όμως τόσο μακριά". Τα δύο τελευταία χρόνια μπήκε στη μάχη των πλει οφς με πλεονέκτημα έδρας, για να αποκλειστεί διαδοχικά και μάλλον φυσιολογικά, από δύο καλύτερες ομάδες, οι οποίες τελικά κατέκτησαν και το τρόπαιο. Η λογική λέει ότι όσο η ομάδα παίζει την πρόκριση στην τετράδα σε 1-2 παιχνίδια, νομοτελειακά θα τα καταφέρει αργά η γρήγορα. Το θέμα είναι ότι εμείς θέλουμε να το καταφέρει γρήγορα, και την πιθανότητα αυτής της προοπτικής θα εξετάσουμε παρακάτω.
Τι έχασε
Οι ¨πράσινοι" έχασαν 2+1 βασικά στελέχη τους σε σχέση με τις προηγούμενες σεζόν. Κρις Σίνγκλετον, Μάικ Τζέιμς πρωτίστως, αλλά και ο Κέισι Ρίβερς, αποτέλεσαν σημαντικότατα μέλη της προσπάθειας της ομάδας την τελευταία διετία. Εκ πρώτης όψεως η εξέλιξη αυτή δεν δείχνει απαραιτήτως αρνητική. Το μοντέλο του Παναθηναϊκού με τους προαναφερθέντες στις τάξεις του, προσέφερε μεγάλη συγκέντρωση ταλέντου σε λίγους παίκτες, στους οποίους στηριζόταν σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα, προκειμένου να πετύχει τους στόχους του. Καλάθης, Σίνγκλετον, Τζέιμς και Ρίβερς ήταν παίκτες από τους οποίους ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν το μάξιμουμ ως προαπαιτούμενο, προκειμένου να βρίσκεται στην κουβέντα για πρόκριση στο φάιναλ φορ. Με την αποχώρηση του Σίνγκλετον ο Παναθηναϊκός έχασε ένα από τα τρία καλύτερα 4άρια της διοργάνωσης. Ο Αμερικανός είναι ένας παίκτης πραγματικά πλήρης για τα ευρωπαϊκά δεδομένα: καλός αμυντικός, ικανός να παίξει αλλαγές σχεδόν σε κάθε περίσταση, αθλητικός, πολύ καλός σουτέρ τριών πόντων, ασχέτως αν είναι σχεδόν απίθανο να επαναλάβει το περσινό εξωφρενικό 46.1% πίσω από τα 6.75. Ο Κρις ήταν ένας από τους πλέον αναντικατάστατους παίκτες στο μυαλό του Τσάβι, είναι χαρακτηριστικό ότι είχε τα περισσότερα λεπτά συμμετοχής, με 30.16 μέσο όρο, πάνω ακόμα και από τον Νικ. Ο Πασκουάλ ωστόσο είναι ένας εξαιρετικά ευέλικτος προπονητής και μαντεύω ότι δεν δυσκολεύτηκε να πάρει απόφαση ότι τα 2 εκατ. της Μπαρτσελόνα, ο Παναθηναϊκός ούτε μπορούσε, ούτε έπρεπε να τα πλησιάσει.
Ο δε Μάικ είναι ένας παίκτης που περισσότερο θα λείψει στα μάτια μας, παρά στη λογική μας. Καταπληκτικός 1v1 παίκτης, ίσως ο καλύτερος στην Ευρώπη, θεαματικότατος με εκρηκτικότητα επιπέδου ΝΒΑ, ένας παίκτης που μπορούσε να βάλει "φωτιά" στο γήπεδο και στα μπατζάκια των αντιπάλων όταν έπαιρνε φόρα. Ωστόσο βλέποντας το θέμα εντελώς πρακτικά, μάλλον είναι ένας κάποιος του οποίου το στυλ παιχνιδιού ταιριάζει περισσότερο σε ομάδες όπως η Μακάμπι, η Αρμάνι και η Εφές. Μια ακόμα αλήθεια, ωστόσο, είναι πως το 63.2% στα δίποντα που είχε πέρσι, δεν αντικαθίσταται. Ακόμα και ένας δεινός σκόρερ όπως ο Λάνγκφορντ, έχει ποσοστό καριέρας στην Ευρωλίγκα 50.5%.
Ωστόσο αυτό το 63.2% του Τζέιμς δεν ερχόταν χωρίς τίμημα. Κακός στατικός σουτέρ τριών πόντων, προτιμούσε τρίπλα και στεπ μπακ πριν την εκτέλεση, ακόμα και όταν ήταν ελεύθερος πίσω από τη γραμμή. Επίσης ο Αμερικανός ήταν ένας παίκτης που συχνά έβγαζε εκτός ρυθμού όλη την υπόλοιπη ομάδα για να βρει εκείνος τον δικό του. Ήταν και μάλλον θα παραμείνει ένα αξιολάτρευτο ballhog. Για τον Ρίβερς δεν υπάρχουν πολλά να ειπωθούν, έναν παίκτη σαν εκείνον λογικά δεν τον διατηρείς στο ρόστερ σου μετά από σεζόν με 35.8% στο τρίποντο και γενικώς, το κενό που άφησε εύκολα μπορούσε να καλυφθεί. Το ποστ παιχνίδι του υπήρχε, ωστόσο έβγαζε μόνο εκτέλεση και όχι δημιουργία, στοιχείο που δεν είναι συμβατό με όσα περιμένει ο Τσάβι από το ποστάρισμα των τριαριών του.
Τι πήρε
Ξεκινώντας το καλοκαίρι ο βασικός στόχος του Παναθηναικού δεν ήταν άλλος από τη παραμονή του ηγέτη του, Νικ Καλάθη.
Υπέγραψε τριετές συμβόλαιο και θα είναι προφανώς το βαρόμετρο για τη φετινή πορεία του "τριφυλλιού". Ήδη στα παιχνίδια της Εθνικης για τα προκριματικά του Παγκοσμίου είδαμε ότι ο Νικ βρίσκεται στη καλύτερη φάση της καρίερας του, απαλλαγμένος ακόμα και από όποιο κόμπλεξ για το σουτ του. Μετά την υπογραφή του, οι "πράσινοι" ξεκίνησαν τη προσπάθεια στελέχωσης του υπόλοιπου ρόστερ. Ας δούμε μία προς μία τις κινήσεις και τις ανανεώσεις ξεκινώντας από τη περιφέρεια.
Η φυγή του Τζειμς άφησε την ομάδα "γυμνή" στο 2. Παππάς και Λοτζέσκι ανανέωσαν. Και ενώ για τον δεύτερο ξέρουμε όλοι τι να περιμένουμε και το μόνο ερωτηματικό είναι το αν θα παραμείνει υγιής, ο Παππάς μπαίνει στη σεζόν με το μεγαλύτερο συμβόλαιο της ζωής του, το οποίο και σύμφωνα με τα ήθη και έθιμα της χώρας μας, πρέπει να δικαιολογήσει. Ο Πασκουάλ στη προετοιμασία δείχνει έτοιμος να του δώσει ευκαιρίες και κυρίως τις φάσεις που θέλει. Θα δούμε φέτος παραπάνω isos του Παππά; Αν όχι, η επένδυση πάνω του μοιάζει ανούσια. Για το ρόλο του Λοτζέσκι στην επίθεση του ΠΑΟ, θα μιλήσουμε σε λίγο, καθώς αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο. Φυσικά η σημαντικότερη κίνηση στη περιφέρεια είναι η απόκτηση του δις πρώτου σκόρερ της Ευρωλίγκας, Κιθ Λάνγκφορντ. Ο Αμερικανός που αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα τραυματισμών την τελευταία χρονιά δείχνει να βρίσκεται στο 100% στα φιλικά. Το μόνο πραγματικό ερωτηματικό είναι το κατά πόσο θα μείνει σε αυτή τη κατάσταση σε όλη τη διάρκεια της σεζόν. Η ευχέρεια του να φτάσει εύκολα στο mid range σουτ, ειδικά σε close out καταστάσεις είναι απολαυστική.
Στα forwards ο Παναθηναικός προσέθεσε δυο παίκτες που αναμένεται να προσφέρουν ένα στοιχείο που έλειπε από το περσινό ρόστερ. Δημιουργία και σκορ από το Low Post. Παπαπέτρου και Τόμας αποτελούν δύο στελέχη που μπορούν να πάρουν τη μπάλα με πλάτη στο καλάθι και να δημιουργήσουν. Τα πρώτα δείγματα μάλιστα δείχνουν πως η ομάδα θα πατήσει πολύ πάνω σε αυτή τους την ικανότητα και μάλιστα πολλές φορές η κυκλοφορία μετά την kick out πάσα από το ποστ ήταν στα φιλικά υποδειγματική. Φαίνεται επίσης πως ο Ντίνος Μήτογλου θα έχει φέτος την ευκαιρία να αποδειχθεί εσωτερική μεταγραφή.Έχει δουλέψει το σώμα του, κινείται σωστά και αν καταφέρει να σουτάρει με συνέπεια στην Ευρωλίγκα και να καλυφθεί στην άμυνα, θα είναι πολύτιμος.
Τέλος στο 5, ο Παναθηναικός έκανε δύο κινήσεις, φέρνοντας στο ΟΑΚΑ πρώτα τον Στεφάν Λάσμε και αργότερα τον Γιώργο Παπαγιάννη. Ο πρώτος επιστρέφει βελτιωμένος. Πεσμένος λίγο αμυντικά, αλλά με νέα όπλα στην επιθετική φαρέτρα του. Σταθερό mid range σουτ, ειδικά μετά από short roll και η προσπάθεια του να δημιουργήσει από το ποστ, κάνουν σίγουρα τον Πασκουάλ να χαμογελάει. Ο Παπαγιάννης ήρθε για να δώσει λύση στα προβλήματα που προκάλεσαν πέρσι οι αντίπαλοι ψηλοί άνω των 2.10 στην ομάδα. Ωστόσο, οι πρώτες μας εικόνες από τον Παπαγιάννη δείχνουν ξεκάθαρα ότι θα χρειαστεί χρόνο προσαρμογής. Ξεκινάει από χαμηλή θέση στο rotation και είναι στο χέρι του να βρει χρόνο.
Παρότι είναι πολύ νωρίς για να πούμε αν το φετινό ρόστερ είναι ανώτερο ή κατώτερο του περσινού, το σίγουρο είναι πως δείχνει πολύ πιο κοντά στα γούστα του Πασκουάλ. Τις δύο πρώτες του σεζόν στην ομάδα δεν διέθετε παίχτες που να μπορούν να ποστάρουν, με εξαίρεση τον Βουγιούκα (ο οποίος όμως δεν μπορεί να σταθεί ψηλά στο rotation) και τον Ρίβερς, που όμως είχε κυρίως την τάση να πηγαίνει στο σουτ και όχι στην δημιουργία που ζητάει ο Καταλανός.
Η καλύτερη μεταγραφή
Ο Ιωάννης Παπαπέτρου ήταν το πρόσωπο του καλοκαιριού, και πως θα μπορούσε να μην είναι. Εδώ θα αφήσουμε την ίντριγκα και θα δούμε τι αποκτήθηκε για να δώσει ο Ιωάννης στο "τριφύλλι". Ο 24χρονος φόργουορντ είναι ένας παίκτης που ταιριάζει πολύ περισσότερο στα γούστα του Πασκουάλ από τον Ρίβερς. Oversized για την θέση του, εξαιρετικός αμυντικός, ικανός να αλλάζει στα μαρκαρίσματα, πράγμα που ξέρει και η γιαγιά μας (δεν έχουμε την ίδια) πόσο σημαντικό είναι για τον Καταλανό. Πάνω απ' όλα ένας 2-way ποστ παίκτης, καθώς μπορεί και να δημιουργήσει, αλλά και να τελειώσει την φάση. Η εικόνα του στα φιλικά παιχνίδια δείχνει κάποιον που έχει "ξεμπουκώσει" ψυχολογικά, που έχει εγκλιματιστεί και νιώθει ήδη πολύ άνετα στην ομάδα. Γενικώς, ο "Πάπι" μάλλον είναι ο σωστός άνθρωπος, στο σωστό μέρος, τη σωστή στιγμή. Ο κόουτς του έχει τάξει αρκετές μπάλες, τις οποίες ήδη παίρνει και ξέρει ότι η θέση 3 θα ξεκινάει από εκείνον. Τον περιμένουμε αρκετά ανεβασμένο φέτος σε σχέση με την τελευταία του χρονιά στον Ολυμπιακό.
Πώς περιμένουμε να παίξει
Οι κύριες διαφορές στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού αναμένονται να είναι εκείνες στο επιθετικό κομμάτι. Στην άμυνα δύσκολα θα αλλάξει η προσέγγιση των "πρασίνων". Παπαπέτρου, Τόμας και Λάσμε έχουν τα αθλητικά προσόντα να ταιριάξουν στο προφίλ της περσινής άμυνας, που μπορούσε να πνίξει τους αντιπάλους, βρίσκοντας εύκολους πόντους στον αιφνιδιασμό, καθώς και να αλλάζει μαρκαρίσματα σε κάθε σκριν. Στην επίθεση όμως αναμένεται να δούμε τον καλύτερο Παναθηναικό των τελευταίων ετών. Οι δύο βασικοί άξονες της ομάδας στην επίθεση θα είναι το P&R και οι post up καταστάσεις. Ας τα δούμε λίγο πιο αναλυτικά.
Όσον αφορά το P&R, όλα ξεκινάνε από τον Νικ Καλάθη. Η ικανότητα του ως χειριστής σε καταστάσεις είναι εξωπραγματική και θα τον δούμε ουκ ολίγες φορές να υψώνει για Θανάση, Γκιστ και Λάσμε. Άνω τελεία. Ένα στοιχείο που αποδεικνύει το υψηλότατο μπασκετικό IQ του Νικ, είναι η συνήθεια του να επιμένει να βρίσκει ελεύθερα σουτ για τους παίκτες που το χρειάζονται. Ξέρει με απλά λόγια να "ταΐσει" τους streaky shooters που έχει δίπλα του για να τους βάλει σε ρυθμό, κάτι που είδαμε επαναλαμβανόμενα πέρυσι με τον Ρίβερς. Αυτή του η ικανότητα, σε συνδυασμό με την πληθώρα συστημάτων που βασίζονται στα off ball screens, μπορεί να αποδειχθεί κομβικότατη, ειδικά όταν πατάνε μαζί του στο παρκέ, οι Λοτζέσκι και Λάνγκφορντ.
Ο Λάνγκφορντ αναμένεται επίσης να παίξει αρκετές φορές μέσα σε κάθε παιχνίδι πικς, με στόχο πιο πολύ όμως τη δημιουργία κάποιας ανισορροπίας την οποία μπορεί να "τιμωρήσει". Είναι χαρακτηριστική η ευκολία με την οποία μπορεί να κερδίσει φάουλ, πόσο μάλλον όταν βρεθεί απέναντι από τον αντίπαλο ψηλό. Τέλος, ο Παναθηναικός διαθέτει ακόμα δύο χειριστες για P&R, τους Παππά και Λεκαβίτσιους, με τον πρώτο να αναζητάει κυρίως ευκαιρίες για miss match, ενώ τον δεύτερο ένα drive που θα οδηγήσει σε floater ή kick out πάσα.
Και θα μας πείτε, αυτά δεν έκανε και πέρσι η ομάδα; Τι άλλαξε δηλαδή; Αυτό που άλλαξε είναι πως προστέθηκε όχι ένας, αλλά τρεις παίκτες που αρέσκονται να παίζουν με πλάτη στο καλάθι και μούρη στον Καλάθη (καλό ε;). Όπως είπαμε, ήδη αυτό είναι κάτι που αρέσει πολύ στον Πασκουάλ από τα χρόνια του στη Βαρκελώνη. Στα δύο φιλικά τουρνουά που παρακολουθήσαμε τον Παναθηνικό είδαμε την ομάδα να έχει τη διάθεση να περάσει τη μπάλα στο ποστ με στόχο τη δημιουργία ρηγμάτων. Παπαπέτρου και Τόμας φτάνουν κοντά στο καλάθι, όμως η δουλεια του Πασκουάλ φαίνεται από τη στιγμή που η μπάλα φτάνει στον ελεύθευρο παίκτη. Εκεί οι "πράσινοι" έχουν την υπομονή να ψάξουν είτε έναν καλό σουτέρ ( Τόμας, Λοτζέσκι, Μήτογλου), είτε κάποιον γκαρντ με ευχέρεια στο να χτυπήσει τη close out άμυνα (Παππά, Λάνγκφορντ, Καλάθη).
Pros
+ Ο Παναθηναϊκός έχει απλώσει το ταλέντο με πολύ πιο ομοιόμορφο τρόπο, σε μεγάλο εύρος του ρόστερ του. Διαθέτει τουλάχιστον 11 παίκτες έτοιμους να προσφέρουν σε επίπεδο Ευρωλίγκας, από τους οποίους ο κόουτς γνωρίζει ακριβώς τι μπορεί να πάρει και πότε. Το βάθος ενός ρόστερ είναι ίσως ο σημαντικότερος παράγοντας με το τρέχον φορμάτ της διοργάνωσης.
+ Η φετινή στελέχωση δείχνει να ταιριάζει περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά στο μπάσκετ που γουστάρει να παίζει ο κόουτς, επομένως έχει και ο ίδιος τα περισσότερα από τα εργαλεία που χρειάζεται για να εφαρμόσει αυτά που έχει στο μυαλό του.
+ Η φροντλάιν των "πράσινων" μοιάζει πραγματικά πολύ ισχυρή. Ποστ παιχνίδι, πικ εν ποπ, πικ εν ρολ, μέγεθος, ταχύτητα, παιχνίδι πάνω από το στεφάνι, αλλαγές στην άμυνα, όλα τους είναι στοιχεία τα οποία ο Τσάβι μπορεί να βρει από τους ψηλούς του κατά το δοκούν.
+ Καλύτερη ομαδική λειτουργία. Δεν ήταν λίγες οι φορές πέρσι που ο Σίνγκλετον, για παράδειγμα, θα έπαιρνε μια προσπάθεια με το "στανιό", όταν ένιωθε ότι δεν τον έπαιξαν αρκετά στις τελευταίες 2 - 3 επιθέσεις. Η λογική "ώπα μάγκες, αυτήν τη μπάλα θα την πάρω εγώ" υποχωρεί φέτος, καθώς ακόμα και ο Λάνγκφορντ δείχνει αποφασισμένος να κουνάει και τις πετσέτες αν χρειαστεί, προκειμένου να παίξει σε ένα φάιναλ φορ. Ο Παναθηναϊκός δείχνει να μην έχει ούτε έναν παίκτη που θα παίξει φέτος με το ένα μάτι στο επόμενο συμβόλαιό του.
+ Εμπλουτισμός του ελληνικού κορμού. Καλάθης, Παππάς, Παπαπέτρου, Θανάσης, Μήτογλου, Παπαγιάννης μας κάνουν μάνι - μάνι μια πεντάδα παικτών στους οποίους η ομάδα μπορεί να στηριχτεί σε ένα βάθος τουλάχιστον 5 χρόνων.
+ Ο Παναθηναικός είναι μία από τις ομάδες με τους υψηλότερους δείκτες αθλητικότητας και ενέργειας στη φετινή διοργάνωση. Μένει να τον δούμε να το χρησιμοποιεί υπέρ του.
& Cons
- Οι "πράσινοι" στηρίζουν πολλά στον Ματ Λοτζέσκι, έναν παίκτη ευπαθή σε τραυματισμούς, ενδεχόμενη απουσία του οποίου θα κοστίσει σημαντικά στην ομάδα και θα χαλάσει τις αποστάσεις που δημιουργεί η "θανάσιμη" απειλή την οποία αποτελεί από την περιφέρεια. Χωρίς τον Ματ, η ομάδα μένει ουσιαστικά χωρίς ούτε έναν παίκτη - killer πίσω από τα 6.75.
- Ο Λούκας Λεκαβίτσιους δείχνει να συνεχίζει να δυσκολεύεται στην προσαρμογή του στην ομάδα. Δεν προσφέρει αρκετά ούτε στην εκτέλεση, ούτε στη δημιουργία, ενώ δυσκολεύεται αρκετά και στην άμυνα, κυρίως λόγω σωματικής διάπλασης. Εάν ωστόσο καταφέρει να ξεκουράζει... ανώδυνα τον Νικ, το συγκεκριμένο πόιντ θα μετατραπεί σε ένα μεγάλο "+". Lucas, ξεψάρωσε επιτέλους ρε αγόρι μου, ήμαρτον.
- Απουσία ενός off ball γκαρντ. Τόσο ο Λάνγκφορντ όσο και ο Παππάς έχουν ισχνή συμμετοχή στην επιθετική λειτουργία της ομάδας όσο η μπάλα δε βρίσκεται στα χέρια τους. Υπό αυτήν την έννοια, ίσως ένας παίκτης σαν τον Κόπονεν να ταίριαζε περισσότερο στην στελέχωση της φετινής περιφέρειας. Ο κίνδυνος επανεμφάνισης του περσινού φαινομένου με τη μπάλα να "κολλάει" σε έναν παίκτη, να γίνεται κατάχρηση τρίπλας και ασύδοτο ένας εναντίον ενός, είναι υπαρκτός.
- Ο Νίκος Παππάς καλείται να δείξει ένα στοιχείο που δεν έχει δείξει ποτέ ως τώρα: σταθερότητα. Έχει αδιαμφισβήτητες ικανότητες, όμως η στελέχωση της θέσης δεν προσφέρει στην ομάδα την πολυτέλεια να "σηκώσει" περιστασιακές καλές εμφανίσεις.
Πρόβλεψη
Παρότι ο Παναθηναικός έκανε αρκετές προσθήκες, η ταυτότητα της ομάδας άλλαξε λίγο. Αυτό σημαίνει ότι βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση στο θέμα συνοχή, μπαίνοντας στη κούρσα της regular season. Ο στόχος της ομάδας είναι αποκλειστικά η παρουσία στο Final 4. Κάθε άλλη κατάληξη της χρονιάς είναι σχεδόν σίγουρο πως θα σημάνει και αλλαγή προπονητή. Αυτό προσθέτει ένα έξτρα άγχος στον Πασκουάλ που μένει να δούμε πως θα διαχειριστεί. Εμείς πιστεύουμε ότι ο βαθμός συνοχής της ομάδας θα τη βοηθήσει να πάρει όχι μόνο το πλεονέκτημα έδρας αλλά και μία από τις τρεις πρώτες θέσεις στη βαθμολογία. Αυτός τουλάχιστον πρέπει να είναι ο στόχος της ομάδας αν θέλει να έχει βάσιμες ελπίδες για Final 4. Όπως έχει αποδειχθει τα τελευταία χρόνια, δύσκολα οι "πράσινοι" θα καταφέρουν να φτάσουν στη Βασκονία αν δεν πάρουν τουλάχιστον το πλεονέκτημα έδρας. Από την άλλη έχει επίσης αποδειχθεί ότι και το πλεονέκτημα, δεν εγγυάται απολύτως τίποτα.
