Το "πρόβλημα Ταβάρες" εδώ και καιρό φαντάζει ως το πιο δυσεπίλυτο για τις ομάδες της Ευρωλίγκα. Ειδικά από τη στιγμή που τα πράγματα σοβάρεψαν, δηλαδή από την έναρξη των πλέι οφ και έπειτα, ο Ταβάρες αποτελεί μακράν τον πιο επιδραστικό παίκτη της Ρεάλ στο παρκέ, αναγκάζοντας τους αντιπάλους της να παραγκωνίζουν τις αρχές του παιχνιδιού τους, προκειμένου να φτάσουν στο καλάθι.

Ο αγώνας Ολυμπιακού-Μονακό το απόγευμα της Παρασκευής είχε ένα ξεκάθαρο φαβορί, όσο και αν οι δυο αναμετρήσεις της κανονικής περιόδου δεν μας το είχαν δείξει στο παρκέ. Και το φαβορί αυτό επικράτησε. Ο Ολυμπιακός, μετά την περυσινή του εμπειρία στον ημιτελικό με την Εφές , απέδειξε ότι διαθέτει εκείνα τα στοιχεία που χρειάζονται για να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες τέτοιων αγώνων και κατάφερε να επικρατήσει της Μονακό σε μια πραγματική μάχη στο Κάουνας.

Δεύτερη μέρα στο Κάουνας, σαφώς πιο γεμάτη από την πρώτη σε όλα τα επίπεδα. Ο Βεζένκοφ πήρε το MVP όπως αναμενόταν, και δικαίως αν θέλετε τη γνώμη μου, τη στιγμή που οι δρόμοι και τα μαγαζιά της πόλης άρχισαν να αποκτούν ζωή. Αποτίμηση του πρώτου 24ωρου στην «πρωτεύουσα του ευρωπαϊκού μπάσκετ για το τριήμερο 19-21/5».

Παρασκευή σήμερα και το φετινό Φάιναλ Φορ ξεκινά φίλες και φίλοι. Με τέσσερις διεκδικητές, όπως συμβαίνει κάθε φορά θα έλεγε κανείς. Ο Ολυμπιακός θα προσπαθήσει να επισφραγίσει την κυριαρχία του μέσα στη σεζόν μ’ έναν τίτλο, αυτή τη φορά από τη θέση του φαβορί, η Μονακό πάει στο Κάουνας για να γίνει η απόλυτη Σταχτοπούτα, ενώ Μπαρτσελόνα και Ρεάλ κοντράρονται μεταξύ τους -ως συνήθως, κι όποιος κερδίσει τη μάχη πάει με σοβαρό αέρα να κερδίσει και τη διοργάνωση.

Η πρώτη (μισή) μέρα (17/5) διαμονής στο Κάουνας κύλησε αρκετά ήσυχα, δύο 24ωρα πριν το τζάμπολ του εφετινού Final 4 της Euroleague. Ο άστατος καιρός, η πτήση του Ολυμπιακού κι η ησυχία στους δρόμους της λιθουανικής πόλης.

Ααχ, το φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα. Το μεγαλύτερο σε αναγνωρισιμότητα και ιστορικότητα event του Ευρωπαϊκού μπάσκετ σε συλλογικό επίπεδο. Εκεί που ένα σουτ μπορεί να σε στείλει στα ουράνια ή στα τάρταρα και δύο χαμένες βολές να σημαδέψουν μια καριέρα. Η καλύτερη ευκαιρία του αουτσάιντερ να γράψει ιστορία, τη στιγμή που για το φαβορί η μπάλα ζυγίζει τόνους ήδη από το τζάμπολ. Όλα, σε μια καλοστημένη μπασκετική σκακιέρα, όπου κάθε λάθος κίνηση κοστίζει ενδεχομένως ανεπανόρθωτα.

H Eφές είναι ξανά πρωταθλήτρια Ευρώπης, οι γροθιές του Αταμάν σηκώθηκαν ξανά στον αέρα με το τελευταίο σφύριγμα του αγώνα, σαν ένα πλάνο deja vu. Ο τελικός δεν είχε σπουδαίο θέαμα ή κάποια μεγάλη στιγμή αντάξια εκείνων των ημιτελικών, είχε όμως την τρίτη ομάδα στην ιστορία της Ευρωλίγκας, μετά από Μακάμπι και Ολυμπιακό, που σήκωσε συνεχόμενους τίτλους, οπότε ας αφιερώσουμε κι εμείς μερικές λέξεις σε όσα είδαμε.

Δύσκολο να πρέπει να γράψεις σε μία ήττα της ομάδας που υποστηρίζεις. Νιώθεις ένα γαμώτο, ένα αίσθημα ότι ήταν κοντά και τελικά όχι. Στο τέλος της ημέρας πάντως είδαμε έναν αγώνα με τις δικές του διακυμάνσεις, πολλαπλούς ήρωες και στο φινάλε ένα από τα μεγαλύτερα καλάθια της τελευταίας πενταετίας. Ένα παιχνίδι που αξίζει τις δικές του γραμμές και ας κέρδισε ο απέναντι.

H άνθηση του ελληνικού μπάσκετ συνέπεσε με την καθιέρωση των φάιναλ φορ στην διοργάνωση του κυπέλλου πρωταθλητριών Ευρώπης, το 1988. Στο πρώτο, αυτό της Γάνδης, συμμετείχε ο Άρης, του οποίου η παρουσία στην τετράδα πιθανώς να μην έκανε τόσο πάταγο, αν δεν υπήρχε η έννοια της τελικής συνάντησης σε ένα ουδέτερο μέρος. Σκεφτείτε το: Σε μία αχρωμάτιστη ζώνη, σε ένα ξέφωτο, συναντιούνται οι τέσσερις καλύτερες μονομάχοι του μπάσκετ της ηπείρου, κουβαλώντας μαζί τους βαριά την αγωνιστική κληρονομιά μιας ολόκληρης σεζόν, για να την αποθεώσουν ή να την απαξιώσουν μέσα σε ένα ή δυο βράδια.

Ένα “el clasico” από μόνο του είναι ένα μεγάλο αθλητικό γεγονός, πόσο δε μάλλον όταν πραγματοποιείται σε ημιτελικό οποιασδήποτε μεγάλης διοργάνωσης. Επιστροφή λοιπόν στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα για τη Ρεάλ Μαδρίτης μετά από απουσία δύο ετών ( το ένα λόγω αναβολής εξαιτίας της πανδημίας) και δεύτερη σερί ευκαιρία για τη Μπαρτσελόνα να κατακτήσει αυτό για το οποίο έχει χτιστεί εδώ και δύο αγωνιστικές περιόδους.