Σάββατο, 20 ΜΑΙΟΥ 2023 09:18

Πώς ο Ολυμπιακός άλλαξε τα πάντα και κυριάρχησε

Από :

Ο αγώνας Ολυμπιακού-Μονακό το απόγευμα της Παρασκευής είχε ένα ξεκάθαρο φαβορί, όσο και αν οι δυο αναμετρήσεις της κανονικής περιόδου δεν μας το είχαν δείξει στο παρκέ. Και το φαβορί αυτό επικράτησε. Ο Ολυμπιακός, μετά την περυσινή του εμπειρία στον ημιτελικό με την Εφές , απέδειξε ότι διαθέτει εκείνα τα στοιχεία που χρειάζονται για να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες τέτοιων αγώνων και κατάφερε να επικρατήσει της Μονακό σε μια πραγματική μάχη στο Κάουνας.

Η αλήθεια είναι πως ο Ολυμπιακός αποτελεί δίχως αμφιβολία την καλύτερη ομάδα της Ευρώπης τη φετινή χρονιά, παίζοντας απολαυστικά και με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο, διαχειρίζεται άψογα τα συναισθήματα του μέχρι στιγμής και του λείπει ένα ακόμη κομμάτι για να ολοκληρώσει μια αψεγάδιαστη χρονιά. Ας μην προτρέχουμε όμως, και ας περάσουμε στο πρώτο σκέλος του F4 και πιο συγκεκριμένα στο ματς, που εντός των 40 λεπτών μας δημιούργησε διάφορα συναισθήματα.

Η τακτική περίληψη

Για αρχή θα περάσω στο αγαπημένο μου κομμάτι που αφορά την τακτική προσέγγιση των δύο πάγκων. Ο κόουτς Μπαρτζώκας, όπως αναμενόταν, δεν διαφοροποίησε πολλά πράγματα στην ομάδα του. Όταν ένα γκρουπ παιχτών έχει δουλέψει τόσο καλά και υπάρχει εμπιστοσύνη και χημεία ανάμεσα σε αυτά τα μέλη, οι προσαρμογές που γίνονται είναι ελάχιστες.

Οι περίφημες αλλαγές στα screens μειώθηκαν σε μεγάλο βαθμό και αναπροσαρμόστηκαν τα πλάνα στα high pick και early drag των Μονεγάσκων - θα δούμε παρακάτω. Ο Ομπράντοβιτς από την άλλη πλευρά, προσπάθησε να γίνει αρκετά επιθετικός από την πρώτη γραμμή άμυνας και ειδικά στο πρώτο μέρος είδαμε μια καταπληκτική αμυντική αντιμετώπιση απέναντι σε μια ελίτ επίθεση, όπως αυτή του Ολυμπιακού. Ξεκάθαρη οδηγία προς τον Ντιαλό για να πάει δεξιά ο Σλούκας, κόβοντας του την εκτέλεση και την δημιουργία με hard hedge και βαθιά βοήθεια από την weak side, με το γήπεδο να μικραίνει και να χαλάνε οι αποστάσεις των ερυθρόλευκων, οι οποίοι αδυνατούσαν να μετακινήσουν γρήγορα την μπάλα στην αδύνατη πλευρά. Η Μονακό πίεζε ασφυκτικά τις πρώτες πάσες. Οι προσαρμογές έγιναν στο ημίχρονο από τον κόουτς Μπαρτζώκα στο αμυντικό σκέλος πρωτίστως, με την παρουσία του Γουόκαπ και του Φαλ σε δεύτερη φάση να αλλάζουν τα δεδομένα της συνάντησης, γεγονός που έδωσε αυτοπεποίθηση και στο επιθετικό μισό.

Τα σημεία κλειδιά της εξέλιξης

Ο Ολυμπιακός στην εκκίνηση του ημιτελικού μπήκε με άγχος, που οδήγησε σε πολλά χαμένα lay up και βολές, φάσεις που σε απογοητεύουν. Από την άλλη μεριά, η Μονακό ήθελε να εκμεταλλευτεί, όπως προαναφέραμε, τα high pick and roll σε καταστάσεις transition, με στόχο να επιτεθεί στο drop του Φαλ, έχοντας παίχτες με ικανότητα στο pull up και στο drive.

Ο Ολυμπιακός δεν ήθελε να πάει σε αλλαγές από τόσο νωρίς και να τραβήξει εκτός ρακέτας τον Φαλ, καθώς θα έχανε και έναν κομβικό παίχτη στην μάχη των ριμπάουντ απέναντι στους αθλητικούς Γάλλους. Ο Ολυμπιακός από την πλευρά του, μετά την έξοδο του Γουόκαπ με δύο γρήγορα φάουλ συνέχισε να είναι νευρικός στην επίθεση και παρά το μικρό ξέσπασμα με την είσοδο του ΜακΚισικ, αδυνατούσε να βρει λύσεις στο αμυντικό τείχος της Μονακό. Συνεχόμενες κακές επιθέσεις, με κακές αποστάσεις, αδυναμία να μπει η μπάλα στο παρκέ και να επιτεθεί κάθετα o οποισδήποτε και ως φυσικό επακόλουθο αυτών ήρθε το 29-41, απολύτως φυσιολογικό για ομάδα που αρέσκεται στο ένας εναντίον ενός.

Όλοι περίμεναν μια αντίδραση και το τι θα επακολουθήσει μετά την ανάπαυλα. Σημαντικό μερίδιο σε αυτό κατέχει η ηρεμία που μετέδωσε ο κόουτς Μπαρτζώκας στους παίχτες του, παράλληλα με κάποιες διαφοροποιήσεις στην άμυνα, αλλά και έμφαση επιθετικά στα κενά της άμυνας της Μονακό στην δεύτερη γραμμή. Το θέμα ήταν οι παίχτες του Ολυμπιακού να επιστρέψουν στο πλάνο τους, αυτό που τους έχει συνοδέψει όλη την χρονιά, αν και κανένα παιχνίδι δεν έμοιαζε με αυτό.

Η ειδοποιός διαφορά λοιπόν, ξεκίνησε από την άμυνα και την ένταση της. Πάμε να δούμε τον κρυφό MVP της χθεσινής αναμέτρησης, Τόμας Γουόκαπ, να διαλύει κάθε συζήτηση για τον αμυντικό της χρονιάς, με την φάση στο 49-43 να είναι η επιτομή της αμυντικής επιρροής σε ένα παιχνίδι.

 

Επίσης, στην τρίτη περίοδο ο Φαλ ανέβηκε πιο ψηλά σε high flat προσαρμογή στα pick and roll του Τζέιμς και του Οκόμπο. Οι ερυθρόλευκοι είχαν γυρίσει το τσιπάκι και ήταν πολύ επιθετικοί στην μπάλα, η πίεση είχε ανέβει και το αίσθημα της αβεβαιότητας και η απουσία ηρεμίας στην Μονακό είχε εμφανιστεί. Επιθέσεις με overdribbling και στην λήξη των 24’’, με τους Κάνααν-Γουόκαπ να μην επιτρέπουν καθόλου εισαγωγικές πάσες και να οδηγούν την μπάλα στα forwards και center της Μονακό, που καθυστερούσαν χαρακτηριστικά τις επιθέσεις τους.

 
Στην επίθεση τώρα, ο Γουόκαπ έκανε αυτό που πρέπει να κάνει κάθε ιδανικός play maker μιας ομάδας. Τοποθέτησε τους συμπαίκτες του όπως έπρεπε και διάβαζε κάθε αμυντική ανισορροπία των αντιπάλων. Έγινε πιο επιθετικός με την μπάλα στα χέρια και πάσαρε εξαιρετικά στους συμπαίκτες του.
 

 

Από κοντά και ο Φαλ, που ανέβασε την απόδοση του τόσο στο low post, όσο και στο high post, προσφέροντας λύσεις μέσα από εκτέλεση και από δημιουργία. Όταν δεν υπήρχε βοήθεια στο ζωγραφιστό ο Φαλ έμοιαζε και ήταν ασταμάτητος. Οι παίχτες του Ολυμπιακού ήταν πολύ πιο αποφασιστικοί και πιο γρήγοροι, διάβαζαν κάθε αδυναμία, βρήκαν τη base line και τα κάθετα cuts, και το ματς είχε πλέον γυρίσει για τα καλά. Εκεί η είσοδος του Σλούκα και η ηρεμία και η σιγουριά που μετέφερε ήταν το κλειδί για να ασφαλίσει την νίκη η ομάδα. Παρά τις σπασμωδικές ενέργειες του Οκόμπο και του Τζέιμς, δεν υπήρχε περίπτωση αυτός ο ημιτελικός να γυρίσει.

Πολλοί παίχτες θα διεκδικήσουν τον τίτλο του πολυτιμότερου για τον Ολυμπιακό, αλλά νομίζω ότι ο Παπανικολάου απέδειξε γιατί είναι ο αρχηγός της μεταγενέστερης εποχής του Σπανουλη-Πρίντεζη σε αυτήν την ομάδα. Ο τρόπος που παρασέρνει τους συμπαίκτες του και το πώς αλλάζουν και οι ίδιοι ψυχολογία και απόδοση στο παρκέ όταν βρίσκεται αυτός μέσα, είναι κάτι σπουδαίο. Με τόνους εμπειρίας στην πλάτη, διαβάζει το παιχνίδι, ειδικά στην άμυνα με φανταστικό τρόπο. Τα close out του για κάθε προπονητή είναι τα κατάλληλα και το πάθος του μετά από καλάθια η απαραίτητη ένεση ψυχολογίας. Από κοντά φυσικά και ο Γουόκαπ, με την άμυνα του και την καθοδήγηση του, ο Βεζένκοφ, που παρότι οι άμυνες προσαρμόζονται σε αυτόν και τον Σλούκα, ήταν ο πρώτος σκόρερ και πάλι.

Ο τελικός της Κυριακής θα είναι ένα διαφορετικό παιχνίδι, και πάλι με μεγάλο φαβορί στα μάτια μου τον Ολυμπιακό. Μπορεί η Ρεάλ να είναι Λερναία Ύδρα και να έχει την εμπειρία, τους έμπειρους παίχτες (Γιουλ, Σέρχι και Ρούντι) και τον Ταβάρες, , ωστόσο ο Ολυμπιακός έχει μεγαλύτερο βάθος σαν ομάδα, καλύτερη κατεύθυνση προπονητικά και δεν νομίζω να ανταπεξέλθουν οι Μαδριλένοι, που έχουν και τις απουσίες των Ντεκ-Πουαριέ-Γιαμπουσέλε. Άλλωστε ποιος θα αναλάβει το μαρκάρισμα του MVP της Euroleague; Η ζώνη 2-1-2 με τον Ταβάρες στο κέντρο θα κάνει την εμφάνιση της, αλλά δεν πιστεύω ότι θα σταματήσει τους παίχτες του κόουτς Μπαρτζώκα, με την ευχή όλων μας την Κυριακή να αποδοθεί μπασκετική δικαιοσύνη σε αυτήν την ομάδα και σε αυτόν τον αρχιτέκτονα, για αυτό το καθηλωτικό μπάσκετ που έχουν παρουσιάσει από την αρχή της χρονιάς.

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Πριν τη Λιθουανία Η ψαλίδα δεν θα ανοίξει ξανά »

Basketballguru.gr 2018 All righs reserved.      Designed and Developed by Web Rely