Χαίρετε φίλτατοι αναγνώστες. Πριν ξεκινήσω, θα ήθελα να αναφέρω πως τούτη την ώρα που γράφεται το παρόν κείμενο, έξω πρέπει να έχει τουλάχιστον 35 βαθμούς κι αυτό είναι κάτι που με εκνευρίζει αφάνταστα, επομένως θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος και περιεκτικός, καθώς δεν θέλω να σας κουράσω. Είμαι σίγουρος πως η μεταγραφολογία των τελευταίων ημερών, παρότι έχει την πλάκα της, είναι ικανή να τρελάνει κόσμο. Ήρθε η ώρα να πέσουν οι τόνοι στο ναδίρ, μέσω ενός fun-to-read κειμένου, από αυτά που κάλλιστα θα μπορούσατε να χαζεύετε ξεκούραστα στην ξαπλώστρα μιας παραλίας. Πάμε να δούμε μια πεντάδα παικτών που παρά την αξιόλογη προοπτική που παρουσίαζαν, δεν έπιασαν το... ταβάνι τους. Α, περιμένω και τις δικές σας ιδέες επί του θέματος στα σχόλια, για να κάνουμε και part 2.

Ο απολογισμός του Άρη της σεζόν 2016-17 ήταν φτωχότερος από αυτόν που θα ανέμενε η πλειοψηφία των φίλων του. Η 4η θέση και το sweep από την ΑΕΚ στους ανούσιους μικρούς τελικούς της Basket League δεν αποτελούν κάποιο επίτευγμα, ούτε κι η απλή συμμετοχή στον τελικό του κυπέλλου, απ' τη στιγμή που παρότι υπήρχε πίστη, το τρόπαιο δεν ήρθε ποτέ. Υπό άλλες συνθήκες, ο Άρης θα μπορούσε να τα έχει πάει καλύτερα και στην Ευρώπη, όμως περιορίστηκε στο να συμπεριληφθεί απλώς στις 16 καλύτερες ομάδες του Basketball Champions League της FIBA. Όλα αυτά ανήκουν πια στο παρελθόν, εντός των επόμενων ημερών ξεκινά σιγά-σιγά ο σχεδιασμός «της επόμενης ημέρας» κι ήρθε η ώρα για μια ψύχραιμη αξιολόγηση των πρωταγωνιστών της περιόδου που ολοκληρώθηκε πριν από λίγες μέρες.

Η εξέλιξη του μπάσκετ χρόνο με το χρόνο θυμίζει μια Aston Martin που αλωνίζει ξημερώματα Σαββάτου τους ανοιχτούς δρόμους της παραλιακής. Είναι ταχύτατη και πολλές φορές νιώθεις πως χρειάζεσαι λίγο χρόνο για να καταλάβεις τι περνά από μπροστά σου. Σε αυτή τη νέα εποχή, όπου οι αλλαγές δίνουν και παίρνουν, σε όλα τα επίπεδα, αγωνιστικά και μη, ορισμένες σταθερές του αθλήματος, των οποίων οι ρίζες εντοπίζονται πολλές δεκαετίες πίσω, παραμένουν αναλλοίωτες κι άτρωτες στο χρόνο. 

Γίνεται κατά καιρούς μεγάλη κουβέντα αναφορικά με το κατά πόσο ευσταθεί ή όχι η πολιτική του Ολυμπιακού να μην συζητά με τους παίκτες που μένουν ελεύθεροι, το ενδεχόμενο ν' ανανεώσουν προτού ολοκληρωθεί μια σεζόν. Στον αντίποδα του "ερυθρόλευκου" μοντέλου, η Μάλαγα επέκτεινε το συμβόλαιο του - προσεχώς free agent - Νεμάνια Νέντοβιτς για δύο έτη, με τις συζητήσεις επ' αυτού να έχουν ξεκινήσει αρκετό καιρό νωρίτερα. Φροντισε να έχει το κεφάλι της ήσυχο, την ώρα μάλιστα που έδινε ημιτελικούς πρωταθλήματος κόντρα στην Ρεάλ, αφού πλέον εξασφάλισε πως οι μεγάλες ομάδες της Ευρώπης δεν θα πέσουν σαν αρπακτικά πάνω στον Σέρβο.

Η Ολίμπια Μιλάνο ξεπέρασε εύκολα το όποιο σοκ μπορεί να προκάλεσε στο εσωτερικό της το απρόσμενο break της Ορλαντίνα στο Game 1 της σειράς των προημιτελικών, δείχνοντας πως το τρένο έχει μπει στις ράγες για να κατακτήσει το δεύτερο συνεχόμενο εντός συνόρων πρωτάθλημα. Τρεις νίκες με διαφορές 12+ πόντων αρκούσαν στους Λομβαρδούς για να περάσουν τελικά με άνεση και χωρίς... εκπλήξεις στην επόμενη φάση, με αρκετούς παίκτες να διακρίνονται με την απόδοση τους και να μοιάζουν έτοιμοι για ένα δυνατό κλείσιμο, ώστε να πετύχουν το νταμπλ.

Ένα από τα στοιχεία που καθιστούσαν ελκυστικό το φετινό EuroCup ήταν η πληθώρα καλών παικτών που μαζεύτηκαν στην... Α2 των ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Σε παλαιότερο κείμενο, λίγες ημέρες πριν την έναρξη του Top16, είχα αναφέρει χαρακτηριστικά (σχετικά με το τι "μας άρεσε" στην λίγκα): "από τα ρόστερ των ομάδων που συνεχίζουν, αρκετοί παίκτες θα μπορούσαν να βρίσκονται στο επίπεδο της EuroLeague. Σβεντ, Στουντεμάιρ, Μποουτράιτ, Φογκ και Ρότσεστι, για παράδειγμα, είναι ορισμένα ονόματα που μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό. Υπάρχει ποιότητα τόσο σε μονάδες και προπονητές, όσο και σε σύνολα". Η διοργάνωση τσούλησε εν τέλει όμορφα και με αρκετό ενδιαφέρον, αν όχι σε όλες, τουλάχιστον στις περισσότερες φάσεις. Ένας από τους λόγους που συνέβη αυτό, ήταν πως όποιον αγώνα κι αν επέλεγε να δει κανείς, όλο και κάπου θα πετύχαινε έναν... ξεχασμένο αστέρα. Ή και δύο και τρεις.

Συχνά πυνκά φέτος ηχεί στο κλειστό του ΟΑΚΑ και πιο συγκεκριμένα στα εντός έδρας παιχνίδια της ΑΕΚ το δημοφιλές κομμάτι "Vidage" των 1000mods. Αν επιλέξουμε να... παίξουμε λίγο με τον τίτλο και τον τονισμό του τραγουδιού, παραλάσσοντας τον ελάχιστα, θα βρούμε την κατάλληλη λέξη η οποία αρκεί για να χαρακτηρίσει ιδανικά τον Ρόκο Λένι Ούκιτς: Vintage. Ο πολυμήχανος Κροάτης, εκτός από εξαιρετικά ταλαντούχος ντράμερ ως γνωστόν, παραμένει ο πιο "σαν το παλιό καλό κρασί" παίκτης του ελληνικού πρωταθλήματος και δικαιωματικά του αξίζει να βρίσκεται στους κιτρινόμαυρους και τη νέα μέρα που ξημερώνει.

Η Τενερίφη συνέχισε επιτυχώς τη φετινή επέλαση των ισπανικών συλλόγων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, κατακτώντας στο σπίτι της τον πρώτο τίτλο του Basketball Champions League. Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, η Μάλαγα κατέκτησε το EuroCup (κόντρα στην Βαλένθια, θυμίζω) κι επέστρεψε στην Ευρωλίγκα, τη στιγμή που η Ρεάλ Μαδρίτης έχει εξασφαλίσει την πρόκριση της στο Final Four και δυνητικά μπορεί να πετύχει το 3/3, σε μια πραγματικά μεγάλη σεζόν για τους Ίβηρες. Ας επικεντρωθούμε, όμως, στο σπουδαίο επίτευγμα της Τενερίφης και την εκπληκτική δουλειά του κόουτς Βιντορέτα.

Σε παραδοσιακά ντέρμπι όπως το Άρης-ΠΑΟΚ, είθισται οι Έλληνες παίκτες να αλλάζουν τις ισορροπίες και να μπορούν (έχοντας σε σαφώς πιο ανεπτυγμένο βαθμό από τους ξένους το know-how τέτοιων καταστάσεων) να γείρουν με τις ενέργειες τους την ζυγαριά υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς. Στο παιχνίδι του πρώτου γύρου της κανονικής περιόδου, ήταν οι Τσόχλας και Χρυσικόπουλος εκείνοι που έδρασαν αποφασιστικά όταν η μπάλα έκαιγε, ενώ στο αντίστοιχο του δευτέρου, ο Μαργαρίτης έκανε την διαφορά στην Πυλαία. Ο Άρης κέρδισε για πρώτη φορά φέτος τον ΠΑΟΚ, ύστερα από δύο διαδοχικές ήττες, με τους Ξανθόπουλο και Γιάνκοβιτς να υπογράφουν μια νίκη που ήρθε τελικά με πολύ ιδρώτα, αλλά στην πραγματικότητα ίσως θα μπορούσε να είχε κερδίσει κάπως πιο εύκολα.

Το βράδυ της περασμένης Τρίτης, μετά το 1-0 της ομάδας του επί της Μπασκόνια, ο Δημήτρης Ιτούδης έδειξε να ενοχλείται ιδιαίτερα από το γεγονός πως ο κόσμος της ΤΣΣΚΑ δεν πήγε μαζικά στο γήπεδο για να υποστηρίξει την προσπάθεια της. Σε μια αρένα όπου χωρά κάτι περισσότερο από 13 χιλιάδες κόσμο, βρέθηκαν μόλις 7.000 άνθρωποι και σίγουρα μια τόσο μικρή προσέλευση σε πρεμιέρα playoff δεν θα μπορούσε παρά να αποσπάσει κυρίως αρνητικούς σχολιασμούς, όπως είναι λογικό.