Δημήτρης Πρίφτης
Θα είμαι ειλικρινής. Μου αρέσει πολύ ο Δημήτρης Πρίφτης σαν προπονητής, διότι θέλει οι ομάδες του να έχουν συγκεκριμένες αρχές. Να βασίζονται στην πειθαρχεία, να επικρατεί ισορροπία εντός κι εκτός παρκέ, να αποτελούνται από "glue-guy" μονάδες οι οποίες θα εξελίσσονται πρωτίστως μέσω ολόκληρου του συνόλου (το impact, που λέμε) κι όχι αποκλειστικά και μόνο λόγω των ατομικών τους επιδόσεων. Προσπαθεί να είναι πρεσβευτής του δόγματος "offense wins games, but defense wins championships" κι αν και επιδιώκει να κατανέμει τους ρόλους με βάση τα θέλω του, δεν έχει πρόβλημα να ελιχθεί (ή πιο λαϊκά, έχει τα... guts να το κάνει) και να τους μοιράσει ανάλογα με το υλικό του και να προσαρμόζεται σε αυτό. Αυτό το τελευταίο, ήταν κατά την ταπεινή μου γνώμη ο κύριος λόγος για τον οποίο τη σεζόν που ολοκληρώθηκε ο Άρης δεν έπαιξε το μπάσκετ που θα ήθελε και κατ' επέκταση δεν βγήκε 3ος, δεν πήρε το κύπελλο στην πόλη του και δεν πήγε στους "8" της - μετρίου επιπέδου - ευρωπαϊκής διοργάνωσης που συμμετείχε.
Οι αστοχίες σε κομβικές θέσεις (3 - Μαρμπλ και 5 - Μπάκνερ) σε συνδυασμό με τον τραυματισμό του Σανικίτζε και τις χαμηλές πτήσεις του βασικού σούτινγκ γκαρντ, Μάικλ Τζένκινς, έφεραν τούμπα τα σχέδια του. Τα πράγματα έφτασαν σε σημείο όπου έπρεπε να σκίσει το χαρτί με το ότι είχε γράψει και να αρχίσει πάλι από την αρχή. Αυτό, όπως καταλαβαίνετε, ήταν αδύνατο να συμβεί Νοέμβρη-Δεκέμβρη μήνα. Φυσικά, ο ίδιος φέρει σημαντικό μερίδιο ευθύνης για της λανθασμένες επιλογές (δεν το παίζω μετά Χριστόν προφήτης, κρίνω αποκλειστικά και μόνο εκ του αποτελέσματος, διότι επί χάρτου οι αντικαταστάσεις έμοιαζαν πολύ συμβατές), αλλά στην τελική, λάθη όλοι μπορούν να κάνουν. Ο Πρίφτης πήρε πέρσι υψηλό βαθμό στο recruitting, αφού έφερε παιχταράδες, με όχι πολλά χρήματα, και τους ανέδειξε προσφέροντας τους μεγάλη ελευθερία και σωστούς ρόλους. Που κατέληξαν; Ο Οκάρο Ουάιτ στο NBA με το Μαιάμι κι ο Τζερέλ ΜακΝιλ στην Ευρωλίγκα (και πρωταθλητής Γερμανίας) με την Μπάμπεργκ. Ε, φέτος δεν τα πήγε καλά, έτσι είναι το μπάσκετ, έτσι είναι η ζωή, την μια είσαι ψηλά, την άλλη πέφτεις.
Ο Δημήτρης Πρίφτης έχει αποδείξει την τελευταία τριετία πως είναι ένας πολύ αξιόλογος κόουτς και πως προσπαθεί να εκσυγχρονίζει το μοντέλο του (για παράδειγμα, δοκίμασε μέσα στη σεζόν σχήματα με τον Γιάνκοβιτς στη θέση "4", ελπίζοντας πως θα έχει καλύτερο spacing βλέποντας κάπου-κάπου τους παίκτες του να κουτουλάνε). Όχι με βαρβάτες αλλαγές, αλλά το 'χει πάντα στο μυαλό του και θα το κάνει αν εκτιμά πως τον παίρνει. Ο 49χρονος κόουτς επιχειρούσε ανά περιόδους, θέλοντας να τα φέρει βόλτα, να πάει κόντρα στην φιλοσοφία του και κάπου εκεί θεωρώ πως χανόταν η στόχευση κι ο Άρης έμοιαζε που και που να μην δείχνει ξεκάθαρα τι μπάσκετ θέλει τελικά να παίξει. Στη σούμα της κουβέντας, εννοείται πως δεν θα φύγει ως αποτυχημένος. Μέσω του Άρη, ανέβασε σημαντικά το προπονητικό του κύρος, ενώ παράλληλα έκανε την ομάδα του πολύ πιο αξιόμαχη σε σχέση με περασμένες σεζόν όπου το ταβάνι τους ήταν πολύ πιο χαμηλό.
Ουίλ Κάμινγκς
Τα ηγετικά χαρακτηριστικά που ανέκαθεν διέθετε ο Κάμινγκς, από τα χρόνια που αγωνιζόταν ως κολλεγιόπαιδο στο ιστορικό πρόγραμμα του Temple, τον έκαναν να διακριθεί από τα πρώτα κιόλας παιχνίδια της σεζόν. Είναι αναμφίβολα ο ποιοτικότερος παίκτης που αγωνίστηκε στην ομάδα του Άρη τη χρονιά 2016/17. Αρκεί μόνο να ρίξει κανείς μια γρήγορη ματιά στους αριθμούς του: 14.5π, 3.3α, 3.9ρ, 1.1κλ στην Ελλάδα και 14.7π, 3.1α, 3.8ρ, 1.8κλ στην Ευρώπη, με αξιόλογα ποσοστά, σε σύνολο 49 εμφανίσεων. Ο 25χρονος έχει υψηλό potential και μπορεί να γίνει ακόμη καλύτερος παίκτης, αρκεί να «ψηθεί» ακόμη περισσότερο στα του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Είναι ταχύτατος, του αρέσει πολύ και παρουσίασε μεγάλη ικανότητα στο 1v1, αλλά θέλει δουλειά στο decision making, καθώς για την ώρα λειτουργεί πάρα πολύ με το ένστικτο, απόρροια του ότι παίζει με τεράστια αυτοπεποίθηση. Σίγουρα πρέπει να μάθει να βλέπει πιο «καθαρά» τι υπάρχει γύρω του. Αν υπάρχει η δυνατότητα να βγει ελεύθερο σουτ για κάποιον άλλον, πρέπει να την αξιοποιήσει. Αυτός είναι ο λόγος άλλωστε που πολλοί θεωρούν πως το να δώσεις την "μπαγκέτα" της ορχήστρας σε έναν σταρ όπως ο Κάμινγκς, είναι ευχή και κατάρα.
Βασίλης Καββαδάς
Ένας σοβαρός τραυματισμός στη μέση, στο έντος έδρας ντέρμπι του Άρη με τον συμπολίτη ΠΑΟΚ στα τέλη του περασμένου Οκτώβρη, ανέκοψε το δυναμικό φετινό ξεκίνημα του Καββαδά. Ο 25χρονος σέντερ επανήλθε ένα δίμηνο αργότερα και σε γενικές γραμμές έκανε καλή σεζόν, αποτελώντας τον παίκτη – «κολώνα» στο κιτρινόμαυρο ζωγραφιστό. Για δεύτερη διαδοχική χρονιά το ποσοστό του στα δίποντα ήταν πολύ υψηλό (63%), επιβεβαιώνοντας έμπρακτα πως έχει βελτιώσει τα τελειώματα του. Αν κι ακόμη έχει χτυπητές αδυναμίες (όχι μεγάλη έφεση στα ριμπάουντ, δεν βάζει βολές, κάνει εύκολα φάουλ), παρουσίασε σημάδια ωρίμανσης σχετικά με την αντίληψη του παιχνιδιού και των τοποθετήσεων του, και πως πια είναι σε θέση να καμουφλάρει ορισμένες εξ' αυτών. Δεν ξέρω αν έχει ακόμη μπροστά του περιθώρια για περεταίρω βελτίωση ή αν έχει πιάσει ταβάνι, πάντως για ομάδες αυτής της ταχύτητας είναι μια αξιόπιστη και δοκιμασμένη λύση, εξού και το ενδιαφέρον της ΑΕΚ να τον εντάξει στο δυναμικό της από φέτος το καλοκαίρι.
Βλάντο Γιάνκοβιτς
Αν και η απόδοση του στιγματίστηκε από πολλά σκαμπανεβάσματα, ο 27χρονος φόργουορντ έκλεισε καλά τη σεζόν, πραγματοποιώντας γεμάτες εμφανίσεις στις σειρές κόντρα σε ΠΑΟΚ και ΑΕΚ. Παρά το γεγονός πως κουβαλά εμπειρία από το επίπεδο της EuroLeague, ο ρόλος του ηγέτη έδειξε να μην του ταιριάζει, επιβεβαιώνοντας πως πρόκειται για έναν παίκτη που μπορεί να κάνει λίγο απ' όλα, αλλά τίποτα τέλεια. Ο πρώην παίκτης του Παναθηναϊκού έγραψε σχετικά καλά νούμερα σε Ελλάδα κι Ευρώπη, με συνεισφορά σε όλους τους τομείς (8.5π, 4ρ, 2.5α, 0.7κλ), αλλά και μελανό σημείο το χαμηλό ποσοστό (27% στην Ελλάδα - 33% στην Ευρώπη) στα σουτ τριών πόντων. Σε γενικές γραμμές, ο Γιάνκοβιτς κινήθηκε μάλλον σε ρηχά νερά, έχοντας μια μέτρια εικόνα συνολικά στη σεζόν. Προσωπικά, στο άκουσμα της μεταγραφής του στον Άρη είχα περισσότερες προσδοκίες από τον διεθνή παίκτη και δεν θεωρώ πως ενθουσίασε με την φετινή του εικόνα. Εκτιμώ πως έχει αρκετή ποιότητα και ότι μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα.
Βασίλης Ξανθόπουλος
Ότι πιο αξιόπιστο είχε να παρουσιάσει τη σεζόν που ολοκληρώθηκε το σύνολο του Πρίφτη όσον αφορά τον νευραλγικό τομέα της δημιουργίας. Λίγα λάθη από τον 33χρονο πλειμέικερ, αρκετές ασίστ και σούπερ συντελεστής στο assist/turnover ratio. Ο Ξανθόπουλος προσέφερε ηρεμία στον ρυθμό, όταν αυτό κρινόταν απαραίτητο, και έπαιρνε αποφάσεις έπειτα από ώριμη σκέψη, προτού πασάρει ή πάρει ένα σουτ/κάνει μια διείσδυση. Οι χαμηλές επιδόσεις του στο σκοράρισμα (ο βασικός λόγος για τον οποίο μειώνεται η αναγνώριση της προσφοράς του), πάντως, αποτελούν ένα κράμα μετρίων ποσοστών στις εκτελέσεις και χαμηλού αριθμού προσπαθειών, αφού όπως είναι λογικό και συνέβη αντίστοιχα και τη σεζόν 15/16, το μεγαλύτερο κομμάτι της επιθετικής πίτας "μοιράστηκε" στους Αμερικανούς - εν προκειμένω Κάμινγκς και Τζένκινς - του backcourt. Ο Ξανθόπουλος είναι ένας παίκτης – «γάτα», με διαχρονικά καλές επιδόσεις στα hustle κομμάτια του παιχνιδιού και δίκαια θεωρείται ένας από τους καλύτερους άσσους - τηρουμένων των αναλογιών - της λίγκας όλα αυτά τα χρόνια. Παρότι τα χρόνια περνάνε, εγώ θα τον κρατούσα άλλη μια σεζόν ως μπακ-απ του βασικού PG. Ο Άρης, πάλι, δεν ξέρω τι θα κάνει με την περίπτωση του. Αν θέλει, όμως, να επενδύσει στο μέλλον (Φλιώνης/Δίπλαρος) του συλλόγου, θα πρέπει ο κύκλος αυτός να κλείσει.
Τάντιγια Ντραγκίτσεβιτς
Ο αντικαταστάτης του τραυματία Βίκτορ Σανικίτζε χρειάστηκε χρόνο για να προσαρμοστεί, καθώς δεν έκανε προετοιμασία με τον Άρη και μπήκε στην ομάδα αργά, γύρω στα μέσα Οκτωβρίου. Στα πρώτα του παιχνίδια έδειχνε να μην καταλαβαίνει απόλυτα τον ρόλο του, σουτάροντας υπερβολικά συχνά από την περιφέρεια κι αποφεύγοντας παράλληλα να "χτυπήσει" κοντά στην ρακέτα, εκμεταλλευόμενος πιο ορθά τη σωματοδομή του. Η αλήθεια είναι πως δεν ήταν το ιδανικό φιτ για την θέση "4" με βάση τον αρχικό σχεδιασμό του Πρίφτη, αφού για εκεί προοριζόταν ο άτυχος Σανικίτζε, ένας παίκτης δηλαδή πολύ διαφορετικός σε σύγκριση με τον Σέρβο. Αν και πρόκειται για παίκτη με πάρα πολλές παραστάσεις (Εφές, Ερυθρό Αστέρα, Άλμπα Βερολίνου, Στρασμπούρ), δεν κατάφερε να αποτελέσει σταθερά, αφού όπως συνέβη και με άλλες μονάδες του ρόστερ, του έλειψε εμφανώς η διάρκεια. Γενικά δεν θα έλεγα πως ήταν κακός. Μάλλον το "ούτε κρύο, ούτε ζέστη" ταιριάζει καλύτερα στην περίπτωση του.
Βασίλης Σίμτσακ
Άλλη μια γεμάτη σεζόν για τον πολύπειρο σέντερ, κατά την οποία ανταποκρίθηκε ικανοποιητικά στον ρόλο του "ψηλού-μπαλαντέρ", μετρώντας συνολικά 47 παρουσίες σε πρωτάθλημα και Champions League. Ο 36χρονος μπορεί να μην υπήρξε ποτέ του πρώτο βιολί την τριετία που βρίσκεται στον Άρη, όμως αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές φυσιογνωμίες μέσα στην ομάδα και δεν νομίζω πως στην Θεσσαλονίκη έχεις κανείς παράπονο από την προσφορά του. Ο Σίμτσακ διαθέτει μεγάλη εμπειρία κι είναι από τους παίκτες που έχουν προσωπικότητα τέτοια ώστε να βοηθά στο να καλλιεργηθεί από νωρίς καλό κλίμα σε ένα καινούργιο σύνολο (σαν αυτό που πρόκειται να δημιουργηθεί το φετινό καλοκαίρι στον Άρη). Μπορεί να είναι αργός, αλλά για τα δεδομένα του ελληνικού πρωταθλήματος έχει μέγεθος που του επιτρέπει να μπορεί να στέκεται ικανοποιητικά. Θα ήταν ωφέλιμο για τον Άρη να τον κρατήσει, αφού έτσι θα τονώσει σημαντικά την ομοιογένεια του και θα έχει πίσω από τους δύο βασικούς ψηλούς του έναν τρίτο που τον ξέρει και τον εμπιστεύεται.
Μιχάλης Τσαϊρέλης
Περίεργη χρονιά για τον 29χρονο πάουερ φόργουορντ, κατά την οποία θα έλεγα πως αδίκησε κατά κάποιον τρόπο τον εαυτό του. Πριν πούμε το οτιδήποτε, δεν πρέπει να παραβλέψουμε πως πρόκειται για έναν παίκτη που προερχόταν από απραξία ενός χρόνου και βάλε, αφού κατά την θητεία του στον Ολυμπιακό δεν ήταν ιδιαίτερα ενεργός και σπάνια έπαιρνε χρόνο συμμετοχής στον Πειραιά. Το γεγονός αυτό φάνηκε να μην τον αφήνει ανεπηρέαστο, μιας και του πήρε αρκετές εβδομάδες προκειμένου να νιώσει ξανά «ζεστός» και να αρχίσει να αποδίδει με βάση τις δυνατότητες του. Σε καμία περίπτωση πάντως, ακόμη κι όταν φορμαρίστηκε δεν θύμισε τον παίκτη που είδαμε τη σεζόν 2013/14 στον ΠΑΟΚ, καθώς παρουσίαζε διαρκώς πολλές μεταπτώσεις. Σε κρίσιμα παιχνίδια του Άρη, όπως εκείνα κόντρα στην Βιλερμπάν ή στον τελικό κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό, έδειξε την προσωπικότητα του, αν και γενικά η απόδοση του δεν έπιασε τα αναμενόμενα στάνταρ. Σε περίπτωση που παραμείνει, πιστεύω πως τη νέα σεζόν θα είναι βελτιωμένος και πως έχει πολύ περισσότερα πράγματα να δώσει.
Θοδωρής Ζάρας
Ένας κατ' εξοχήν επιθετικός παίκτης, ο οποίος δεν ζητά τον ουρανό με τ' άστρα, τόσο οικονομικά όσο κι όσον αφορά τα λεπτά συμμετοχής και τον ρόλο του, είναι απαραίτητος σε ένα σύνολο. Ο 30χρονος γκαρντ έκανε μια πολύ ώριμη σεζόν, με αξιοπρεπέστατα ποσοστά σε τρίποντα (38%), βολές (88%), και μπολίκες καλές εμφανίσεις στο ενεργητικό του (ΠΑΟΚ στα playoffs/Προμηθέα/Στρασμπούρ εκτός και ΑΕΚ στην RS/Λαύριο/Μπάκεν/Μονακό/
Σπύρος Μούρτος
Ο αρχηγός του Άρη αποτέλεσε για ακόμη μια χρονιά αναπόσπαστο κομμάτι του κιτρινόμαυρου second unit. Ο ρόλος του «προσαρμόστηκε» πάνω-κάτω στο να έρχεται από τον πάγκο, προκειμένου να δίνει ενέργεια στην πεντάδα, ξεκουράζοντας επίσης το βασικό τριάρι (Μαρμπλ/Γιάνκοβιτς), και κατά συνθήκη να κατεβαίνει στην θέση "2" για να μαρκάρει κοντύτερους αντιπάλους. Όσον αφορά αυτά που του ανατέθηκαν, δεν τα πήγε άσχημα. Όλοι μας ξέρουμε πως πρόκειται για «παίκτη του προπονητή», ο οποίος θα αναλάβει τις λεγόμενες «χαμαλοδουλειές» και ότι αν το άριστα του είναι το «6», θα παίξει κοντά σ' αυτό το νούμερο. Τα αθλητικά του προσόντα - ταχύτητα, άλμα και δύναμη - βρίσκονται σε υψηλό επίπεδο αναλογικά με τον μέσο Έλληνα παίκτη αυτού του βεληνεκούς και δεν θεωρώ πως η παρουσία του στο ρόστερ του Άρη τη νέα σεζόν θα επηρέαζε κάτι - αρνητικά ή θετικά - σχετικά με την διαμόρφωση του.
Τζάστιν Τζάκσον
Για τον Αμερικανό ψηλό, έχω ακούσει διάφορες απόψεις, οι οποίες διίστανται. Στην πραγματικότητα, η αλήθεια βρίσκεται κάπου στην μέση. Αφενός μεν ο 27χρονος σέντερ, με δομή σώματος που παραπέμπει περισσότερο σε παίκτη που παίζει στις θέσεις 3-4, διαθέτει φτωχό κι ελλειπέστατο πακέτο στην επίθεση, αφετέρου η παρουσία του στην άμυνα ήταν ομολογουμένως θετική κι εξυπηρετούσε πολύ καλύτερα σε σύγκριση με τον προκάτοχο του, Έρικ Μπάκνερ, τα θέλω του κόουτς Πρίφτη. Νομίζω πως ο απόφοιτος του Σινσινάτι αποδείχθηκε συνολικά μια τίμια λύση, αν σκεφτούμε πως επρόκειτο για μια προσθήκη που έγινε μεσούσης της περιόδου και φυσικά λόγω του χαμηλού της κόστους. Παρότι έκλεισε τη σεζόν τραυματίας κι έχασε τα τελευταία παιχνίδια των playoffs, τηρουμένων των αναλογιών, η παρουσία του δεν ήταν καθόλου κακή. Η χρησιμότητα του φάνηκε κυρίως στην Ευρώπη (στα εντός έδρας με Βιλερμπάν και Στρασμπούρ), όπου ο Άρης πόνταρε πολλά στο αμυντικό του πλάνο, αλλά τα παιχνίδια που ξεχώρισε δεν ήταν τόσα πολλά ώστε να παραμείνει και του χρόνου, αποτελώντας μια αξιόπιστη επιλογή. Ο Άρης, με σωστή έρευνα στην αγορά, μπορεί να βρει καλύτερους σέντερ.
Αντουάν Σκοτ
Λίγα πράγματα από τον 25χρονο γκαρντ, άλλοτε βασικό παίκτη του Colorado State στο NC2A, στα οκτώ παιχνίδια που τον είδαμε κατά την διάρκεια των playoffs του πρωταθλήματος. Αφενός, φαντάζομαι πως κανείς δεν περίμενε κάτι σπέσιαλ σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, από έναν παίκτη που μπήκε στην ομάδα μέσα Απριλίου (τρέχα γύρευε να βρεις παίκτη τέτοια εποχή), έχοντας νωρίτερα αγωνιστεί σε χαμηλού επιπέδου λίγκες - Ολλανδία και Φινλανδία. Αφετέρου, παρότι τον συνόδευαν καλές κριτικές όσον αφορά το περιφερειακό του σουτ, κάτι τέτοιο δεν φάνηκε ποτέ, αφού στα οκτώ ματς που αγωνίστηκε σούταρε με 23.5% πίσω από το τόξο. Ενόψει της νέας χρονιάς, εννοείται πως ο Άρης χρειάζεται κάτι πιο ποιοτικό από τον Σκοτ για να τονώσει την περιφερειακή γραμμή του.
Δημήτρης Φλιώνης
Οι ομάδες είναι απόλυτα θεμιτό να εξελίσσουν τους νεαρούς παίκτες τους, πόσο μάλλον αν δεν διαθέτουν βαρβάτο πορτοφόλι ώστε να βγουν στην αγορά και να πάρουν ότι καλύτερο κυκλοφορεί. Ο ΠΑΟΚ, φερειπείν, το έκανε πέρσι επιτυχώς με τον Αντώνη Κόνιαρη, φορτώνοντας τον απότομα με πολλές ευθυνές. Μέσα από αυτήν την διαδικασία, ο 20χρονος γκαρντ έκανε λάθη, όμως προόδευσε κι όσο περνούσε ο καιρός ανέδειξε πολλές πτυχές του ταλέντου του. Γιατί να μην κάνει κι ο Άρης το ίδιο με τον Φλιώνη; Ο νεαρός γκαρντ έπαιξε την τελευταία διετία σε 36 αγώνες πρωταθλήματος κι άλλους 15 στην Ευρώπη. Την πρώτη γεύση την έχει ήδη πάρει, καιρός να του δοθεί μεγαλύτερος χώρος στο ροτέισον προκειμένου να επέλθει και η επιθυμητή βελτίωση. Μεθοδικότητα χρειάζεται και στήριξη. Δεν είπαμε να μπει και να παίξει 30 λεπτά με το "καλημέρα". Βήμα-βήμα, όμως, τόσο ο Άρης, όσο κι ο παίκτης μόνο κερδισμένοι μπορούν να βγουν από αυτό. Ο Φλιώνης έχει "τσαγανό" και πρέπει να συνεχίσει να δουλεύει.
Βασίλης Χρηστίδης
Σε ατομικό επίπεδο, ήταν μια πολύ χρήσιμη σεζόν για τον 19χρονο σέντερ αυτή που ολοκληρώθηκε εσχάτως, καθώς πήρε αρκετές ευκαιρίες από τον κόουτς Πρίφτη, ειδικά κατά την διάρκεια των playoffs. Στην πρώτη του χρονιά ως επαγγελματίας, εμφανίστηκε σε 12 παιχνίδια πρωτάθληματος (1.9π, 0.9ρ, 7λ), ενώ αποκόμισε κάποιες σημαντικές εμπειρίες κι από την Ευρώπη, παίζοντας για λίγο σε δύο ματς του Champions League. Έχει υπάρξει πολλές φορές διεθνής με τις μικρές Εθνικές ομάδες της χώρας, είχε κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στο EuroBasket U18 πριν από μια διετία, έχει δείξει ορισμένα θετικά στοιχεία, επομένως ο Άρης θα πρέπει να συνεχίσει να δουλεύει μεθοδικά μαζί του. Απ' την άλλη πλευρά, ένας ενδεχόμενος δανεισμός δεν θα του έκανε κακό, αντίθετα είναι πολύ πιθανό να βοηθούσε στην ταχύτερη εξέλιξη του.
Για τον 18χρονο Παναγιώτη Καλαϊτζάκη δεν μπορούμε να πούμε κάτι προς το παρόν, αφού δεν υπάρχει ξεκάθαρη άποψη για τον παίκτη. Ήταν άλλωστε κι ο μικρότερος ηλικιακά παίκτης του ρόστερ (γεννημένος το 1999). Το ίδιο περίπου ισχύει και για τον Νίκο Δίπλαρο που πέρασε τη σεζόν ως δανεικός στην Α2 και τους Μαχητές Δόξας Πεύκων.
