Πριν την έναρξη του παιχνιδιού υπήρχαν δύο παράγοντες, οι οποίοι δεν γνωρίζαμε αν και κατά πόσο θα επηρεάζαν τις ομάδες και τα δεδομένα: ο πρώτος είχε να κάνει με την παρουσία του Αντουάν Σκοτ στην περιφέρεια του Άρη, ενός νεοφερμένου σούτινγκ γκαρντ - ερωτηματικό (από την άποψη πως δεν είχε παίξει ξανά), ενώ ο δεύτερος σχετιζόταν με την καλή αγωνιστική φόρμα του ΠΑΟΚ. Ο δικέφαλος του Βορρά προερχόταν από μια δυνατή "προετοιμασία" για τη σειρά με τον Άρη, έχοντας αποκλείσει με σχετικά καλό μπάσκετ σε δύο ματς το Λαύριο, όπου είχε παράλληλα και την ευκαιρία να προσαρμόσει ακόμη περισσότερο το δίδυμο Άσκα - Σόμπεϊ. Την ίδια στιγμή, οι παίκτες του Άρη θα ήταν μεν πιο ξεκούραστοι, αλλά το γεγονός πως δεν είχαν αγωνιστεί για 16 μέρες ήταν ένα ιδιαίτερο ζήτημα σχετικά με τον ρυθμό. Οι δύο αυτοί παράγοντες, αν και θα μπορούσαν να αποδειχθούν κομβικοί, εν τέλει δεν καθόρισαν ούτε στο ελάχιστο την πορεία των πραγμάτων κι επί της ουσίας έγινε πάνω - κάτω ότι όλοι περιμέναμε.

Κακό μπάσκετ και απροσδόκητη εξέλιξη

Δεν είδαμε καλό μπάσκετ. Αντίθετα, έγιναν 29 λάθη κι από τις δύο πλευρές, υπήρξαν 28 χαμένες βολές και μόλις 8 εύστοχα τρίποντα σε σύνολο 47 προσπαθειών. Το ματς σαφώς και δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας, κάθε άλλο, αλλά για ακόμη μια φορά υπήρξε τεράστιο σασπένς κι υπέρμετρη ένταση. Για περισσότερο από 9 λεπτά στην τέταρτη περίοδο, ο ΠΑΟΚ τα έκανε σαλάτα στην επίθεση κι είχε μείνει κολλημένος στους 5 πόντους, με τον Άρη να δομεί αργά, αλλά σταθερά τη νίκη του με κρίσιμα καλάθια από Ξανθόπουλο, Γιάνκοβιτς και Τσαϊρέλη. Σε ένα τόσο κλειστό ματς, το 61-54 των γηπεδούχων στο τελευταίο λεπτό του ντέρμπι έμοιαζε με σκορ ασφαλείας, όμως ο ΠΑΟΚ όλη τη σεζόν (και γενικότερα με τον Μαρκόπουλο στον πάγκο διαχρονικά) διακατέχεται από ένα πνεύμα που δεν του επιτρέπει να παρατά κανένα παιχνίδι, ανεξαρτήτως συνθηκών. Λίγο πως ο Άρης το κρατούσε στα χέρια του αλλά δεν το τελείωσε οριστικά, λίγο τα πολύ μεγάλα σουτ από Τσόχλα και ΜακΦάντεν στο τέλος, ο Πρίφτης είδε την ομάδα του να είναι για άλλη μια φορά αναποτελεσματική απέναντι στον μεγάλο αντίπαλο της.

Για αρκετά μεγάλη διάρκεια στην 4η περίοδο, ο Άρης ήλεγχε το τέμπο και μάλλον αδίκησε τον εαυτό του και τη συνολική του προσπάθεια με το τελικό 61-61. Πρακτικά, αν απλά ο Ξανθόπουλος ΔΕΝ έκανε φάουλ στο τρίποντο του Τσόχλα και δε δεχόταν η ομάδα του... τετράποντο, ο Άρης θα κέρδιζε. Με έναν πόντο, αλλά θα κέρδιζε και θα έκανε το 1-0. Οι παίκτες του Πρίφτη φάνηκε να χάνουν κάπως την συγκέντρωση τους και να μην αναμένουν ένα τόσο μεγάλο comeback από τον ΠΑΟΚ, το οποίο, για να είμαστε ρεαλιστές, έμοιαζε απίθανο να συμβεί. Σαν να πέφτεις από την Ακρόπολη και να βρίσκεις πορτοφόλι, που λέει και η γνωστή ρήση.

Η ψυχολογία παίζει πολύ μεγάλο ρόλο και έχω την εντύπωση πως πολλοί πίστεψαν - και δεν βγάζω ούτε τον εαυτό μου απ' έξω - ότι ο ΠΑΟΚ αφού το έφτασε ως εκεί, αν κι ουρανοκατέβατα, στην παράταση δεν θα μπορούσε να χάσει. Είχε το μομέντουμ, το γήπεδο είχε "παγώσει", όμως η αντίδραση των κιτρινόμαυρων στο έξτρα πεντάλεπτο ήταν υποδειγματική. Όχι μόνο δεν παρασύρθηκαν από ό,τι συνέβη προηγουμένως, αλλά κατάφεραν να παρουσιαστούν "ψυχωμένοι" (φάνηκε και στα επιθετικά ριμπάουντ που κέρδισαν) και πιο προσεκτικοί από τους αντιπάλους τους, ώστε να μη δεχθούν ακόμη μια ήττα από τον ΠΑΟΚ. 

Πρίφτης και διακριθέντες

Αν κάποιος είπε κακή κουβέντα για τον Πρίφτη και το πώς πήγε να χάσει ένα δικό του ματς, καλό θα ήταν να αναθεωρήσει, διότι φαντάζομαι πως δεν θα ήταν ιδιαίτερα εύκολο να ανυψώσει ξανά το πεσμένο στο πάτωμα ηθικό των παικτών του. Εκ του αποτελέσματος το κατάφερε, κι αυτό αξίζει να του πιστωθεί, έστω κι ως ένα πολύ μικρό credit, σε μια σεζόν που έχει κάνει λάθη, αλλά ανά διαστήματα προσπαθούσε να τα διορθώσει. Ήταν δεδομένο πως το ντέρμπι θα κυλήσει κούτσα - κούτσα και πως θα επικρατήσει το... ξύλο έναντι του ορθολογικού μπάσκετ και πως νικητής θα είναι αυτός που θα επιδείξει μεγαλύτερη αντοχή και λιγότερη φθορά. Νικητής δεν θα ήταν αυτός που θα είχε φερειπείν 8/17 τρίποντα και μια κυριλέ αναλογία ασίστ/λαθών, αλλά αυτός που θα "χαλούσε" λιγότερο το μυαλό του και που όταν η μπάλα θα έκαιγε, δεν θα καιγόταν.

Αυτός ήταν ο Άρης, που μπορεί να μην πήρε όσα θα ευελπιστούσε επιθετικά από τον Κάμινγκς, αλλά του τα έδωσε και με το παραπάνω ένας παίκτης - αστάθμητος παράγοντας, ο Ξανθόπουλος, με την κορυφαία του φετινή επίδοση με 16 πόντους. Δίκαια βγήκε MVP, με άξιο συμπαραστάτη τον Γιάνκοβιτς σε ένα από τα πιο "γεμάτα" παιχνίδια του ως παίκτης του Άρη, με προσφορά σε επίθεση (12π), άμυνα (2κλ, 5ρ), αλλά και δημιουργία (4α). Απ' την άλλη, χωρίς να χρειάζεται πολλές κουβέντες, αφού ήταν μάλλον πασιφανές, με τον Άσκα στην πεντάδα ο ΠΑΟΚ πάντα ακουμπούσε την μπάλα στον σέντερ από τις Παρθένους Νήσους, αλλά χωρίς αυτόν το σύνολο έμοιαζε μπερδεμένο, χωρίς στόχευση κι αυτό του στοίχισε πολλά λεπτά αφλογιστίας συν τις μόλις 3/8 βολές του ΜακΦάντεν (δηλαδή 5 χαμένους εύκολους πόντους), που αν και σουτάρει με περίπου 80% από την γραμμή, χθες εκτελούσε με ποσοστό Κλάντον. Υπάρχει φυισκά και Game 2, επομένως αυτά για την ώρα, η σειρά θα συνεχίσει να είναι "σκληρή".

ΥΓ. Ο 19χρονος Κόνιαρης έχει τελειώσει ένα ντέρμπι σαν αυτό με ΜΗΔΕΝ λάθη, 4 πόντους, 4 ριμπάουντ και 4 ασίστ σε 24 λεπτά. Μετά από δύο "άδειες" χρονιές στον Παναθηναϊκό, ο νεαρός αποδεικνύει γιατί κάποτε οι πράσινοι έπελεξαν να επενδύσουν πάνω του, άσχετα αν τελικά το πρότζεκτ τους έμεινε στάσιμο. Είναι γενικώς μια χρονιά - ορόσημο για τον Κόνιαρη που έχει άφησει πίσω του τους τραυματισμούς που ανέκοψαν την εξέλιξη του και δείχνει στο παρκέ πως μπορεί να σηκώσει το βάρος μιας φανέλας όπως του ΠΑΟΚ, σε δύο μάλιστα λίγκες (BCL + φυσικά A1).

ΥΓ 2. Κάπου εδώ να διευκρινίσω, επειδή γίνεται αρκετός ντόρος για το κακό θέαμα, πως - φέτος τουλάχιστον - τα Άρης-ΠΑΟΚ δεν έχουν να κάνουν τόσο με την ποιότητα των συνόλων, αλλά με τις σωματικές και πνευματικές τους αντοχές. Είναι ντέρμπι "δύναμης" κι όχι "ωραίου" (στο μάτι) μπάσκετ. Στο φινάλε - φινάλε, ούτε ο Πρέλεβιτς κι ο Στογιάκοβιτς παίζουν πια στον ΠΑΟΚ, ούτε ο Γκάλης κι ο Γιαννάκης είναι στον Άρη για να περιμένουμε καλαθάρες κτλ. Όσοι πέφτετε από τα σύννεφα με την (χαμηλή) ποιότητα, μόνοι σας ξεγελάτε τους εαυτούς σας. Τα συμβόλαια και των δύο χθεσινών δωδεκάδων, συν τα τεχνικά σταφ, δεν πρέπει να ξεπερνάνε τα 2 εκ αρθροιστικά, οπότε, καταλαβαίνετε.