Η κάτοχος του EuroCup επιστρέφει τη σεζόν 2017-18 στην Ευρωλίγκα και, όπως είναι λογικό, θα ήθελε να παρουσιαστεί όσο το δυνατόν πιο ανταγωνιστική γίνεται σε ένα ομολογουμένως υπέρ-απαιτητικό πρωτάθλημα. Ο Νέντοβιτς είναι ένας από τους πιο κομβικούς παίκτες του ισπανικού συνόλου, ο οποίος εντάσσεται στην λίστα αυτών που οδήγησαν φέτος τους Ανδαλουσιάνους στην ευρωπαϊκή διάκριση (με 9.3 πόντους, 3.5 ασίστ και 1.9 ριμπάουντ σε 16 αγώνες). Είναι ίσως ότι ποιοτικότερο έχει να αναδείξει η ομάδα του, με ηγετικά χαρακτηριστικά, αλλά και παραστάσεις που δεν περιορίζονται μόνο στην θητεία του στο NBA με το Golden State, αλλά φτάνουν ως τις συμμετοχές του με την Εθνική Σερβίας σε μεγάλα τουρνουά, όπως οι περσινοί Ολυμπιακοί Αγώνες - όπου πήρε το ασημένιο μετάλλιο - και το EuroBasket του 2015.
Ο Νέντοβιτς, ο οποίος μετρά 13.9 πόντους με 41% πίσω από το τόξο στη φετινή ACB, είναι μόλις 25 ετών κι έχει περιθώρια να γίνει ακόμη καλύτερος. Παρ' όλα αυτά, είναι ένας παίκτης που δεν μπορούμε να βάλουμε το χέρι μας στην φωτιά για το αν και πότε θα πιάσει το peak του και δεν γνωρίζουμε αν θα φτάσει σε κάποια στιγμή να συγκαταλέγεται μεταξύ των κορυφαίων guards της Ευρωλίγκα. Από την πλευρά του, η επιλογή να ανανεώσει με την Μάλαγα στη συγκεκριμένη φάση της καριέρας του, μοιάζει αρκετά σοφή. Αυτό διότι στο περιβάλλον που βρίσκεται αποδίδει ικανοποιητικά, παίζει με μεγάλη ελευθερία, κατέχει έναν ρόλο που ταιριάζει απόλυτα στο αγωνιστικό προφίλ του και οι τάσεις του είναι διαρκώς ανοδικές την τελευταία διετία όπου ανήκει σε αυτό το κλαμπ.
Εάν συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο, βελτιώνοντας παράλληλα το πακέτο του, θα είναι ασφαλώς πιο ωφέλιμο για τον ίδιο να βγει στην αγορά του χρόνου ή του παραχρόνου, αντί για φέτος. Όχι μόνο επειδή ενδέχεται να βρει τότε μεγαλύτερα οικονομικά deals, αλλά και γιατί έχοντας συμπληρώσει τουλάχιστον τρία χρόνια σε υψηλότατο ευρωπαϊκό επίπεδο, θα είναι περιζήτητος και θα έχει να επιλέξει μεταξύ των κορυφαίων ομάδων της ηπείρου. Με λίγα λόγια, ο Σέρβος θα έχει την ευκαιρία, την επόμενη σεζόν, να επιβεβαιώσει πως ανήκει στην Ευρωλίγκα ώστε να εδραιωθεί εκεί τα χρόνια που έρχονται. Είναι σα να χτίζεις, όπως βάζεις το ένα τουβλάκι πάνω απ' το άλλο. Αυτή στη στιγμή, ο Νέντοβιτς έχει κάνει μια αρκετά καλή αρχή προς αυτή την κατεύθυνση, όμως πρέπει να συνεχίσει, να βάλει μερικά ακόμη.
Από αυτή την ιστορία, ο σύλλογος μόνο κερδισμένος βγαίνει. Πρώτον, ένα βασικό κομμάτι του σχεδιασμού "κλειδώνει" χωρίς να τεθεί καν ζήτημα. Με την ανανέωση του Νέντοβιτς, η Μάλαγα δεν θα χρειαστεί να ψάξει για κάτι σούπερ στην περιφέρεια, μιας και το έχει ήδη στην κατοχή της. Δεύτερον, ως προς το αγωνιστικό κομμάτι, διατηρεί στις τάξεις της μια μονάδα εξαιρετικά χρήσιμη για την λειτουργία του συνόλου. Αν ευδοκιμεί ο αμερικανικός όρος στην Ευρώπη, τότε ο Νέντοβιτς θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως ο franchise player της Ουνικάχα. Τρίτον, ο βαθμός της ομοιογένειας ανεβαίνει σημαντικά, αφού πριν την ανανέωση του Νέντοβιτς, είχε προηγηθεί εκείνη του Μπρουκς, συν τα συμβόλαια που είναι "κλειστά". Η ιστορία δείχνει πως όσο λιγότερες αλλαγές σημειωθούν κατά την off-season σε μια ομάδα, τόσο ταχύτερα αυτή θα είναι σε θέση να παίξει το μπάσκετ που θέλει ο προπονητής της.
Στο ρεζουμέ της κουβέντας, οι (πρόωρες) ανανεώσεις μάλλον δεν είναι και τόσο κακές τελικά. Αναμφίβολα, η κάθε πολιτική διαπραγμάτευσης έχει τα θετικά και αρνητικά της, όμως στην προκειμένη περίπτωση βλέπουμε συσσωρευμένα αρκετά από τα πρώτα, τα οποία γέρνουν την ζυγαριά υπέρ μιας ανανέωσης προτού μπει η ταμπέλα free agent σε έναν παίκτη κι αυτός αρχίσει να λαμβάνει προσφορές. Για να προχωρήσει μια τέτοια, βέβαια, δεν αρκεί να το θέλει μόνο ο σύλλογος, αλλά παίζει μεγάλο ρόλο και η επιθυμία-φιλοδοξία του αθλητή. Αυτό το τελευταίο, καλό θα ήταν να μην το παραβλέπουμε ποτέ και να αποφεύγουμε να κρίνουμε ορισμένα πράγματα και καταστάσεις μονόπλευρα.
