Λίγο - πολύ όλοι περιμέναμε πως η Ολίμπια, τι κι αν ήταν ουραγός στην Ευρωλίγκα, θα τερματίσει στην πρώτη θέση της κανονικής περιόδου στην Legabasket και πως θα μπει στα playoffs με το απόλυτο πλεονέκτημα έδρας. Προτού καν αρχίσει η σεζόν, ήταν το απόλυτο φαβορί για να το καταφέρει και το έκανε δίχως να ιδρώσει ιδιαίτερα, καταγράφοντας μάλιστα κι ελαφρώς καλύτερο ρεκόρ (23-7) σε σχέση με το αντίστοιχο περσινό (22-8). Είναι δεδομένο πως η ομάδα του Ρέπεσα βρίσκεται αρκετές ταχύτητες πάνω από τις υπόλοιπες ιταλικές, τόσο αγωνιστικά, όσο και σε θέμα μπάτζετ. Αν υπάρχει φέτος μια ομάδα που μπορεί να την κοντράρει - προσοχή: όχι να πάρει σώνει και καλά το σκουντέτο, αλλά να φανεί ανταγωνιστική σε σειρά - αυτή είναι κατά την γνώμη μου η Αβελίνο που διαθέτει έμπειρο προπονητή (τον Στέφανο Σακριπάντι, άλλοτε head coach της Καντού) και αρκετούς ποιοτικούς παίκτες για τα δεδομένα της λίγκας (Λόγκαν, Ράγκλαντ, Φεσένκο, Ράντολφ). Έχασε την πολυπόθητη δεύτερη θέση στην regular season, αλλά αυτό το διάστημα είναι σε καλή κατάσταση και στα προημιτελικά "σκούπισε" την περσινή φιναλίστ, Ρέτζιο Εμίλια.
Ωστόσο, η αίσθηση που γενικώς επικρατεί είναι πως το Μιλάνο είναι απλά και χωρίς ίχνος υπερβολής... too much για όλες τις ομάδες στην Ιταλία και πως καμία δεν θα μπορούσε να την κερδίσει σε σειρά αγώνων, με τον πρωταθλητή να αναδεικνύεται μέσα από μια άκρως απαιτητική best-of-seven σειρά. Κι αυτό όχι επειδή η Αρμάνι είναι καμιά ομαδάρα ή λόγω αποκλειστικά και μόνο του βάρους της φανέλας της, αλλά επειδή έχει στη σύνθεση της ένα σωρό παίκτες που επί σειρά ετών έκαναν πρωταθλητισμό στις ομάδες του. Εν ολίγοις, υπερτερεί σημαντικά σε εμπειρία και τεχνογνωσία, τη στιγμή που οι βασικοί ανταγωνιστές της (πέρσι Ρέτζιο Εμίλια, φέτος Αβελίνο) ποντάρουν περισσότερο στον ενθουσιασμό τους. Η Αρμάνι, μια ομάδα που πολλές φορές μέσα στη σεζόν σου έδινε την εντύπωση πως δεν έχει ξεκάθαρο πλάνο, όσο κακή/μέτρια κι αν είναι στο παρόν timing για το επίπεδο της Ευρωλίγκα, δεν παύει να είναι πανίσχυρη εντός Ιταλίας.
Κόντρα στην Ορλαντίνα, ο Ρέπεσα είδε αρκετούς από τους βασικούς του παίκτες να βρίσκονται σε αρκετά καλή φόρμα. Ο σταθερά αξιόπιστος καθ' όλη την διάρκεια της σεζόν Χίκμαν συνέχισε στο ίδιο θετικό μοτίβο (12.8π, 2.8α, 2.6ρ) δείχνοντας και πάλι τα ηγετικά χαρακτηριστικά του που βλέπαμε παλαιότερα κατά τις ημέρες του στην Μακάμπι, τη στιγμή που οι all-around εμφανίσεις των Σιμόν (13.5π, 6.3ρ, 1.5α), Πάσκολο (16π, 3.6ρ, 1α) και Καλνιέτις (7.3π, 3.5α, 3.3ρ) ήταν κάτι παραπάνω από αρκετές για να καλυφθεί η σημαντική απουσία του παίκτη - λίρα εκατό της φετινής Ολίμπια, Ρακίμ Σάντερς. Σε μια ομάδα που δεν υπάρχει κάποιος ξεκάθαρος παίκτης - αστέρι, αλλά κάμποσοι ισάξιας ποιότητας, το θέμα είναι να παίζουν καλά πολλοί και να συνεισφέρουν ποικιλοτρόπως, ο καθένας στον τομέα του. Ο Κροάτης τεχνικός έχει επί της ουσίας ανοίξει χώρο στους πρωτοκλασάτους παίκτες του ώστε να βγουν μπροστά και να πάρει απ' αυτούς όσο το δυνατόν περισσότερα, τραβώντας όπως είναι φυσικό πιο πίσω στο rotation τους νεότερους Φοντέκιο, Αμπάς και Ταρζέφσκι, οι οποίοι περνούσαν περισσότερα λεπτά στο παρκέ στα παιχνίδια της regular season, όμως πλέον ο χρόνος συμμετοχής και οι αρμοδιότητες τους έχουν μειωθεί αισθητά.
Μπορεί οι κατεξοχήν παίκτες ρακέτας - ΜακΛιν και Ραντούλιτσα - να μην έχουν το ίδιο μεγάλο impact στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας σε σχέση με εκείνους των φτερών, όμως παρ' όλα αυτά η Αρμάνι έβαζε στη σειρά 87.5 πόντους ανά αγώνα, οι οποίοι φαίνεται πως αρκούν για να καλύψουν τις δεδομένες αμυντικές αδυναμίες που συνοδεύουν το σύνολο. Είναι χαρακτηριστικό πως σε 3 από τα 4 παιχνίδια της σειράς, η Αρμάνι επέτρεψε 80+ πόντους στην αντίπαλο της, αλλά απ' τη στιγμή που μπορούσε να πετύχει περισσότερους, έκρυβε καλά πίσω από την κουρτίνα το συγκεκριμένο πρόβλημα. Εννοείται πως είναι αδύνατον ξαφνικά, μετά από τόσους μήνες, να γίνει μια ομάδα με σαφείς αμυντικούς προσανατολισμούς το Μιλάνο, αλλά αν θέλει να έχει το κεφάλι της ήσυχο στα ημιτελικά με την Τρέντο, θα πρέπει να παίξει στοιχειωδώς καλύτερη άμυνα και να παρουσιάσει μια υποτυπώδη βελτίωση.
Εν κατακλείδι, μπορεί η Τρέντο να είναι επικίνδυνη (πριν ενάμιση μήνα κέρδισε μέσα στο Forum με 76-98), αλλά αν το σύνολο του Ρέπεσα παρουσιαστεί σοβαρό και αντάξιο των δυνατοτήτων του, τότε θα περιμένει την αντίπαλο της στους τελικούς από το ζευγάρι Βενέτσια - Αβελίνο προκειμένου να υπερασπιστεί τον τίτλο που κατέχει από πέρσι. Η Ολίμπια απογοήτευσε στην Ευρωλίγκα και αυτό που θα ήθελε είναι να πάρει και το πρωτάθλημα - μετά το κύπελλο που πανηγύρισε τον Φλεβάρη κόντρα στην Σάσαρι - ώστε η σεζόν της να κριθεί επιτυχημένη και να χτίσει για του χρόνου. Αν δεν τα καταφέρει, η αποτυχία θα είναι μεγάλη και οι ανακατατάξεις που θ' ακολουθήσουν πάρα πολλές.
