Ακόμη, αγχωτικές νίκες για Μονακό και Παναθηναϊκό, χαβαλέ για Ρεάλ Μπαρτσελόνα, προπόνηση για τη Μακάμπι. Πάμε για αρχή στην πεντάδα μας, σήμερα παίζουμε σμολ μπολ.
Η πρώτη πεντάδα
1 . Μια τρομερή ρέγκιουλαρ για τον Αϊζάια Κάνααν επικυρώθηκε με τον καλύτερο τρόπο, καθώς ο Αμερικανός φόρτωσε με 27 πόντους το καλάθι του Σάρας σε μόλις 26 λεπτά. Πέρυσι ο Κάνααν ξεκίνησε στον Ολυμπιακό ως ένας παίκτης που έπαιρνε πολύ περισσότερα σουτ μετά από πάσα, κινούμενος κυρίως στην περιφέρεια. Η δε παρουσία του Σλούκα σχεδόν εκμηδένιζε το ποσοστό κατοχών που χειριζόταν κι αποφάσιζε ο ίδιος το πως θα καταλήξουν. Σταδιακά φέτος όμως ο Ησαϊας έδειξε και τα on ball προσόντα του, ώρες ώρες μοιάζει να μπορεί να εκτελέσει πάνω και γύρω από τον οποιονδήποτε, όπως ακριβώς έκανε με τη Φενέρ πρασινίζοντας το shot chart του σχεδόν σε κάθε πλευρά. Δεν λέω άλλα, γιατί παρακάτω αναλύει υπέροχα τα του Ολυμπιακού ο Δημήτρης Χρυσικός.
2 . 35,36,34. Προφανώς δε μαθαίνω μετράω (λάθος), είναι απλώς οι πόντοι που έχει σκοράρει ο Μάρκους Χάουαρντ στα τελευταία τρία παιχνίδια της ομάδας του σε πρωτάθλημα και Ευρωλίγκα. Τι παθαίνει κάθε Απρίλη αυτό το παλικάρι ειλικρινά δεν καταλαβαίνω. Σε ένα ματς τελικό τρόπον τινά, ο Χάουαρντ κράτησε την ομάδα του εντός διεκδίκησης μέχρι ο Ιβάνοβιτς να ξεκλειδώσει την επίθεση της ομάδας του. Είχε 21 από τους 34 πόντους του ως τις αρχές του τρίτου δεκαλέπτου, ισοπεδώνοντας κάθε αμυντικό που πέταξε πάνω του ο Μπάνκι κινούμενος κυρίως μακριά από τη μπάλα αλλά και ως closer στο τέλος σκοτωμένων επιθέσεων. Φυσικά δήλωσε παρών και στην τελευταία περίοδο με δύο μεγάλα τρίποντα, αλλά το κουπί που τράβηξε όταν η Μπασκόνια συνολικά έδειχνε εκτός κλίματος ήταν πολύ πιο σημαντικό. Κλείνει τη χρονιά πολύ φορμαρισμένος με 19 πόντους ανά αγώνα, 51/40/84, σχεδόν τέσσερα εύστοχα τρίποντα κατά μέσο όρο και 73% ευστοχία από την αριστερή γωνία. Το τελευταίο είναι κάπως άκυρο, αλλά τι ποσοστό είναι αυτό ρε διαολεμένε.
3 . Τρίτο και τελευταίο γκαρντ για σήμερα, προφανώς δεν είναι άλλος από τον Κέντρικ Ναν. Ο παίκτης που άλλαξε τη χρονιά του Παναθηναϊκού και επέτρεψε στον Αταμάν να παίξει το μπάσκετ που θέλει, κράτησε για το τέλος της κανονικής περιόδου μία από τις καλύτερες εμφανίσεις του. 28 πόντοι με 65% ευστοχία συνολικά, 11 εξ αυτών στην τελευταία περίοδο, κι ενώ ο Παναθηναϊκός δεν είχε καταφέρει να καθαρίσει το ματς. Ο Ναν καταφέρνει πλέον και βρίσκει με συνέπεια σκορ από μέση και κοντινή απόσταση, αποτέλεσμα και της παρουσία του Σλούκα πλέον. Αλλά στους αγώνες που βρίσκει λίγο παραπάνω το μακρινό σουτ μας χαρίζει εμφανίσεις σαν και της προχθεσινής. Κόντρα στην Άλμπα ο Αμερικανός ήταν αυτό ακριβώς που έχει ανάγκη ο Παναθηναϊκός στα πλέι οφς. Ένας κατά βάση εκτελεστής μετά από πάσα, πολύ λιγότερο χειριστής αλλά όταν κληθεί το κάνει να διακρίνει το σωστό τάιμινγκ του σουτ ή της πάσας που θα δώσει.
4 . Ωραίο το ματσάκι της Μονακό με τη Μπάγερν, οι Βαυαροί γύρισαν διαφορά 23 πόντων σε ούτε δέκα αγωνιστικά λεπτά αν και τελικά δεν την ολοκλήρωσαν. Πέρα από τον σχεδόν πάντα πενταδάτο Τζέιμς, ο Άλφα Ντιαλό ήταν σχεδόν άχαστος με 20 πόντους και 9/11 σουτ. ο Λάσο προσπάθησε να κρύψει τον Κάρσεν Έντουαρντς στέλνοντας τον στο μαρκάρισμα του Ντιαλό που λειτουργεί συνήθως εκτελεστικά από τα φτερά ή ως cutter στο καλάθι. Ο Σάσα Ομπράντοβιτς δεν το φοβήθηκε αυτό και έδωσε αρκετές iso κατοχές στον Αμερικανό. Και καλά έκανε γιατί ο Ντιαλό τα πήγε περίφημα κόντρα στον αρκετά κοντύτερο Έντουαρντς. Βέβαια για να λέμε και του στραβού το δίκιο, γιογιό τον έκανε ο Κάρσεν από ένα σημείο και μετά αλλά αυτό σίγουρα δεν μειώνει τη ζημιά που έκανε ο φόργουορντ του Ομπράντοβιτς. Πολύ αποτελεσματικός ήταν και όταν ο Λάσο δοκίμασε ζώνη στο δεύτερο ημίχρονο ερχόμενος από τη baseline όταν η άμυνα σύγκλινε στον εισερχόμενο Τζέιμς. Πλεονέκτημα τσεκ επομένως για τη Μονακό που φέτος πρέπει να λυγίσει την Φενέρ αν θέλει να φτάσει ξανά στο F4.
5 . (Λοβέρν/Φαλ) Αν και η Μπαρτσελόνα ήταν πρακτικά αδιάφορη μετά τη νίκη του Παναθηναϊκού, ας δώσουμε μερικά λουλούδια στους ψηλούς της Βιλερμπάν που πρωταγωνίστησαν στη νίκη της ομάδας τους εντός έδρας για το κλείσιμο της σεζόν. 20 πόντους και 5 ριμπάουντ ο Τζόφρι Λοβέρν, στα όρια του νταμπλ-νταμπλ με 15/8 ο Γιουσούφα Φαλ που εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο την απουσία του Μπίλι και το παρκάρισμα του Βέσελι. Η Βιλερμπάν κλείνει άλλη μια σεζόν άδοξα, άχρωμα και απογοητευτικά θα λέγαμε δεδομένου ότι έχει εξασφαλισμένη παρουσία στη διοργάνωση. Παρόλα αυτά μετά την φυγή του Ποτσέκο η ομάδα έστρωσε θα έλεγε κανείς, και παρουσιάστηκε πολύ πιο ανταγωνιστική στα παρκέ της Ευρωλίγκα. Μακάρι να είναι προοίμιο μιας καλύτερης σεζόν του χρόνου, αλλά βλέποντας πώς λειτουργούν οι ιθύνοντες διαχρονικά, δύσκολο.
Χ Factor
Αν έπρεπε σώνει και ντε να τιτλοφορηθεί η πολυετής παρουσία του Σακίλ Μακίσικ στον Ολυμπιακό, “ο X Factor” θαρρώ συνοψίζει περίφημα αυτή του την πορεία. Κόντρα στη Φενέρ ο παικταράς του Μπαρτζώκα δεν έκανε τίποτα περισσότερο από ό,τι μας έχει συνηθίσει αλλά ήταν αρκετό και με το παραπάνω. Κάθετο παιχνίδι χτυπώντας τον δύσμοιρο Γουίλμπεκιν, εμπνεύσεις κι απότομες αλλαγές ρυθμού που έφεραν εύκολους πόντους, αιφνιδιασμοί και πίεση στο ζωγραφιστό. Το κερασάκι ήταν ένα καλάθι και φάουλ μετά από επιθετικό ριμπάουντ, ένα λεπτό πριν λήξει το 40λεπτο κι ενώ η Φενέρ προηγούταν με 65-69. Η Μπαρτσελόνα φέτος είδε τον Μακίσικ μόνο στο Παλαού ενώ ήταν σε μέτρια κατάσταση. Ενδιαφέρον…
Avatar
Θυμάστε που στον πρώτο γύρο, ο Κορντινιέ είχε εξαφανίσει τον Μάρκους Χάουαρντ στο δεύτερο ημίχρονο κι η Μπολόνια επικράτησε της Μπασκόνια μες την Ισπανία; Αν όχι δεν πειράζει, για αυτό είμαι εδώ να σας το θυμίσω. Η εκδίκηση όμως είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο, κι ο Χάουαρντ φρόντισε να επιστρέψει τη χάρη στον Κορντινιέ. Ο Γάλλος κλήθηκε στο ίδιο χρονικό σημείο να σβήσει ξανά τον αντίπαλο του, αλλά δέχτηκε απανωτά καλάθια και πέρασε στον πάγκο αποκαμωμένος. Και δεν ήταν μόνο η αποτυχημένη αμυντική προσπάθεια. 0/2 σουτ 0/2 βολές είχε σε 12 λεπτά, δηλαδή ήμαρτον. Ας μείνουμε λίγο παραπάνω σε αυτή τη ματσάρα αυτή όμως.
Η τακτική
Που λέτε το Μπολόνια-Μπασκόνια ήταν το ματς της αγωνιστικής ίσως, πολύ κοντά αυτό του ΣΕΦ. Όχι μόνο γιατί ο νικήτης πάει να παίξει σε άδεια έδρα την 7η θέση αποφεύγοντας τη Ρεάλ, αλλά και γιατί ο χαμένος πάει για ματς δίχως αύριο κόντρα στην αναγεννημένη Εφές. Κι η Μπολόνια έδειχνε πολύ συγκροτημένη ως τα μέσα του τρίτου δεκαλέπτου, έχοντας μια διαφορά 10 πόντων. Τα γκαρντ της συνεργάζονταν άψογα, οι ψηλοί λειτουργούσαν επικουρικά στους Χάκετ, Μπελινέλι και Λούντμπεργκ, κι η Μπασκόνια έδειχνε να μην έχει ούτε ενέργεια αλλά ούτε και λύσεις πέρα από τον συγκινητικό Χάουαρντ.
Ο Ιβάνοβιτς έψαχνε τρόπο να βάλει περισσότερους παίκτες στο παιχνίδι, κι αποφάσισε να κλείσει εντελώς το ροτέισον. Εμπιστεύτηκε τους Μίλερ-Μακιντάιρ, Χάουαρντ, Μαρίνκοβιτς, Σεντεκέρσκις και Κοστέλο. High pick n roll, μέγιστο spacing και ταυτόχρονες δράσεις στη μπάλα αλλά και μακριά από αυτή, με τον Λιθουανό να διαπρέπει στο ρόλο του σκρίνερ. Ο ρυθμός ανέβηκε κατακόρυφα, η Μπασκόνια ξεκίνησε να τρέχει πολύ περισσότερο και να παίρνει εύκολους πόντους στο τρανζίσιον. Η άμυνα της Μπολόνια σοκαρίστηκε κι από εκεί που αμυνόταν πιο βαθιά καλύπτοντας τη βασική γραμμή και τη δυνατή πλευρά, βρέθηκε διαμελισμένη και αναπόφευκτα μετακινήθηκε προς τα έξω. Αυτό ακριβώς εκμεταλλεύτηκε ο Μίλερ-Μακιντάιρ εφορμώντας στο καλάθι των Ιταλών μετά μανίας. 12 πόντους σε πέντε αγωνιστικά λεπτά σημείωσε ο αρχιστράτηγος του Ιβάνοβιτς, που τώρα πια ώθησε τη Μπολόνια σε αναπροσαρμογές τις οποίες διάβασε άριστα σερβίροντας τους συμπαίκτες του.
Ταυτόχρονα το σχήμα αυτό ήταν πιο ευέλικτο στην άμυνα, αντιμετωπίζοντας με flat hedge τα handoffs και τα picks στον Μπελινέλι. Κοινώς ο αμυνόμενος ψηλός (κυρίως ο Κοστέλο) δεν ορμούσε στον Ιταλό για να μπορεί να αμυνθεί σε πιθανό roll, κι επιτηρούσε τον γκαρντ ως ότου επιστρέψει στο μαρκάρισμα ο συμπαίκτης του. Στοχευμένα under στις κατοχές του Χάκετ, αλλαγές στα πικ που έστηνε ο Σενγκέλια για να μην βρει σουτ και καλές περιστροφές για να μην έχει μισματς στο χαμηλό ποστ. Πράγματα που δεν δούλεψαν όσο υπήρχε στο παρκέ ο πολύ βαρύς Κότσαρ, ο δε Μονέκε απέτυχε παταγωδώς να καθυστερήσει τον Σενγκέλια. Μεγάλη νίκη για τη Μπασκόνια που έχει δύο ευκαιρίες να βρεθεί στα πλέι οφς και μια Μακάμπι σε άδειο γήπεδο (αν γίνει τώρα πια το ματς), στο οποίο ηττήθηκε όμως στα μέσα Δεκέμβρη. Για να δούμε ποιος θα έρθει στο φλεγόμενο ΟΑΚΑ.
Ο Παναθηναϊκός
Δεόντως πανηγυρίστηκε η νίκη του Παναθηναϊκού επί της Άλμπα καθώς σφράγισε την δεύτερη θέση της κατάταξης, με τον αντίπαλο της οκτάδας να βγαίνει θεωρητικά την ερχόμενη Τρίτη. Θα φτάσουμε κι εμείς στα μπράβο και τα συγχαρίκια, ως τότε λίγο κριτική όμως.
Έπρεπε πραγματικά να φτάσει τελευταία περίοδος για να ζητήσει το ματς ο Παναθηναϊκός; Και δεν το λέω μόνο ως μέλος μιας αγχωμένης κερκίδας (καλά σπίτι μου ήμουν αλλά λέμε) που δεν μπορούσε να πιστέψει ότι παίζει τέτοιο κάζο, αλλά και όσον αφορά τη νοοτροπία της ομάδας. Ο Αταμάν προσπάθησε να μοιράσει το χρόνο και να αποσυμφορίσει τους βασικούς καθώς τα προβλήματα δεν έλειπαν. Ο Γκραντ είχε θέμα στο γόνατο, ο Μήτογλου συνεχίζει τις εσχάτως χαμηλές πτήσεις κι ο Λεσόρ, ε οκ ας κρατήσει λίγο πνευμόνι για την παραπάνω εβδομάδα. Η Άλμπα αν και με πολλά προβλήματα και κανένα κίνητρο μπήκε για να κερδίσει κι όχι να χαβαλεδίσει (γκούχου γκούχου Σρβένα), μοιράζοντας τα σουτ στην περιφέρεια και ταϊζοντας τον ασταμάτητο ψηλά Κουμάτζε.
Τον ρυθμό άλλαξε το δίδυμο Κωνστακούνμπο Χουάντσο, ένας συνδυασμός που θα αναλυθεί παραπάνω τις επόμενες μέρες. Ο μεν σκεπάζοντας τους αιθέρες με 4 τάπες, ο δε καθαρίζοντας τα ριμπάουντ και κλείνοντας διαδρόμους στέρησαν από την Άλμπα τα εύκολα καλάθια που πετύχαινε ως τότε και έδωσαν χώρο στους γκαρντ να καθαρίσουν το ματς. Ο Σλούκας φρόντισε να απασχολεί την άμυνα των Γερμανών μετά τα σκριν του Αντετοκούνμπο, ώστε οι Ναν και Γκριγκόνις να σουτάρουν με τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις (για τα του Αμερικανού ήδη μιλήσαμε).
Η ασοβαρότητα στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα δικαιολογημένα έφερε αρκετή γκρίνια σε συνδυασμό με το παρολίγον κάζο στη Ρόδο, τη στιγμή που άπαντες είναι σε μουντ πλέι οφς. Όπως και να χει όμως, η τουμπα που έκανε η ομάδα από πέρυσι είναι ιστορική όπως και η θέση που πήρε. Η ευκαιρία που ανοίγεται μπροστά σε παίκτες και επιτελείο είναι πραγματικά ιστορική, σκεφτείτε ότι μια νίκη λιγότερη αρκούσε για να πάει στο ΣΕΦ με μειονέκτημα (θεωρώ δεδομένο ότι η Μπάρσα δε θα μαλακιζόταν με τη Βιλερμπάν σε αυτό το σενάριο). Περισσότερα σε λίγες μέρες όταν μάθουμε το ζευγάρι, πάμε στον Ολυμπιακό.
Ο Ολυμπιακός (δια χειρός Δημήτρη Χρυσικού)
Ανάλυση του τελευταίου παιχνιδιού της Regular Season ε; Οριακά ακούμε το ‘’αφήστε τα αυτά ρε, με ποιον θα πέσει η ομάδα μας νοιάζει’’ αλλά ας πούμε και δύο-τρία πράγματα, έτσι για το όμορφο φινάλε.
Η Φενέρ ξεκίνησε με στόχευση στον ρυθμό που θα απορρυθμίσει τον Ολυμπιακό, με 5-out και τον Σανλί 5άρι. Συνεχής δράση με pick-n-pop και εκτελέσεις από το mid-range σε πρώτη ευκαιρία. Αντίστοιχα βέβαια, η διάθεση του Ολυμπιακού ήταν να απαντήσει με τρέξιμο και semi-transitions, τα οποία έφεραν και τα μεγάλα σουτ Κάνααν (4/5 τρίποντα, 13 πόντοι μέχρι εκείνο το σημείο) μαζί με το τεράστιο buzzer beater. Το φορμάρισμά του αυτή την περίοδό, κρίνεται μάλλον απαραίτητο. Ίδιο τρέξιμο του Ολυμπιακού στην δεύτερη περίοδο, ο Σίκμα κεντρικός πασέρ σε σημεία και μία άμυνα με πίεση στην μπάλα και αλλαγές, διαρκή και συντονισμένα closeouts και τίποτα στο ζωγραφιστό, όσο φυσικά αυτό ήταν δυνατό. Επιστροφή Μίλου και μία συνολικά πολύ ευχάριστη εικόνα ενέργειας από το 2nd unit, ένα ροτέισον που διευρύνθηκε, έφτασε τον μαγικό αριθμό ‘11’ και έφερε τον Ολυμπιακό στο +4 (38-34).
Είναι μία πραγματικότητα πως αυτό το οργανικό άνοιγμα του ροτέισον μοιάζει αξιοπερίεργο για μήνα Απρίλιο, όπου συνήθως οι συνθέσεις σφίγγουν, κι ένα από τα πραγματικά πλεονεκτήματα του Ολυμπιακού για τη σειρά που έρχεται. Δεν είναι τόσο η συζήτηση για έννοιες όπως η ‘’ξεκούραση’’ και οι ‘’πολλές λύσεις’’, όσο ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να κρατά την ίδια ενέργεια σε όλο το 40λεπτο (ειδικά με την -απαιτητική- προστασία του ζωγραφιστού με κάθε κόστος) και οι αθλητές να μη φθείρονται ανεπανάληπτα. Μισό λεπτό όμως, ας μη βιαστούμε, πάμε και στο δεύτερο ημίχρονο μία βόλτα;
Ο ρυθμός βυθίστηκε (όχι παράλογα) και έμοιαζε να οδηγούμαστε στο μοτίβο του ‘’ποιος θα βάλει έστω ένα σουτ περισσότερο’’. Ο Χέιζ-Ντέιβις ξαφνικά έγινε μάστερ σε αυτό το παιχνίδι, 21 πόντους με 8/12 σουτ στην κανονική διάρκεια του παιχνιδιού. Και λέω κανονική διάρκεια, γιατί το τούβλο του Γουίλμπεκιν και το έρμπολ του Γκος έστειλαν το ματς στην παράταση. Γιατί δε μας έφτανε το (ούτως ή άλλως) δράμα της κατάταξης. Η Φενέρ τάραξε τον Ολυμπιακό στη διεκδίκηση του ριμπάουντ, ο Καλάθης διάβασε τις συνθήκες εξαιρετικά, όμως ο Κάνααν τελείωσε τη βραδιά του μ’ ένα φοβερά δύσκολο τρίποντο, ένα σετ βολών, ένα εύστοχο floater κι ένα ακόμη σετ βολών. 27 πόντοι στη βραδιά και νίκη με 84-81. Όπως είπαμε και νωρίτερα, το φορμάρισμά του έρχεται πάνω στην ώρα για τη σειρά με την Μπαρτσελόνα.
Τώρα, προσωπική άποψη: Το ζήτημα για τον Ολυμπιακό ήταν να καταφέρει να διατηρηθεί εντός τετράδας, κάτι που κρίθηκε στις λεπτομέρειες και σε μερικές ήττες νωρίτερα στη σεζόν. Αντιλαμβάνομαι πως η Μπαρτσελόνα μοιάζει πιο βατή, η γραμμή ψηλών του Ολυμπιακού σβήνει την αντίστοιχη δυναμική των Καταλανών και όλα τα καλά. Προσωπικά πιστεύω ακόμη στο βάθος ταλέντου του συνόλου που κοουτσάρει ο Γκριμάου. Επίσης δεν πιστεύω και τόσο πολύ στην ‘’προπονητική εφηβεία’’ του τελευταίου. ‘’Πιστεύεις σε κάτι άλλο;’’ Ναι, ότι οι έδρες δε μετράνε και τόσο πλέον, αλλά σε ένα βαθμό επηρεάζουν μία σειρά. Εκεί μέσα, έβλεπα περισσότερες πιθανότητες του Ολυμπιακού να βρει ένα μεγάλο διπλό στο Μονακό, παρά στη Βαρκελώνη. Το ψάχνει από την αρχή της σεζόν άλλωστε. Όπως και να ‘χει, η ευκαιρία είναι η ίδια. Ένα σπάσιμο της έδρας, για να επιστρέψει η σειρά στο ΣΕΦ που είναι έτοιμο να σπρώξει τον Ολυμπιακό στο τρίτο σερί Φάιναλ Φορ. Μία μεγάλη επιτυχία, κι ας ζούμε στη χώρα που θυμάται μόνο τον νικητή.
Το προσωπικό μου καφενείο σταματά εδώ, ευτυχώς για εσάς (και για εμένα ως αναγνώστη). Θα ακολουθήσει ανάλυση του ζευγαριού Ολυμπιακός - Μπαρτσελόνα από τον Guru. Ετοιμαστείτε.
