Τρίτη, 22 Μαρτίου 2022 13:00

We Got Game #17: Οι αντίστροφες πορείες δύο contenders

Aπό :
We Got Game #17: Οι αντίστροφες πορείες δύο contenders

Η κορυφή έχει ξεκαθαρίσει στη Δύση, και οι μάχες αφορούν την απευθείας είσοδο στα playoffs και τις θέσεις στο play-in. Το ίδιο φαίνεται να συμβαίνει και με την κορυφή της Ανατολής, όπου οι Heat δείχνουν τη διάρκεια που διαφεύγει των υπόλοιπων μνηστήρων της. Τέσσερις νίκες χωρίζουν την πρώτη από την έβδομη θέση, και ουδείς εκ των αυτή την στιγμή πρωτοπόρων δεν νομίζω να έχει μεγάλη διάθεση να βρεθεί σε ένα play-in με Nets και Hawks. Ένα play-in που στη δεύτερη σεζόν του φαίνεται πολύ, πολύ καλή ιδέα. Αυτά και άλλα πολλά από τον Γιάννη Χάτσιο, στο σημερινό We Got Game.

Οι αντίστροφες πορείες δύο contenders

Η περσινή αναμέτρηση των Lakers με τους Suns στον πρώτο γύρο των playoffs της Δύσης έφερνε ταυτόχρονα αντιμέτωπες δύο ομάδες με τελείως διαφορετικό ιστορικό και φιλοσοφία. Οι Lakers στην γνώριμη τακτική συσσώρευσης του καλύτερου διαθέσιμου ταλέντου με κάθε κόστος, έχοντας γυρίσει τον δείκτη της στο τέρμα με την παρουσία και την πίεση του LeBron James, είχαν ήδη δικαιώσει την επιλογή τους κατακτώντας λίγους μήνες πριν το 17ο Πρωτάθλημα τους. Οι Suns γεμάτοι ερωτηματικά στην πρώτη τους παρουσία στα playoffs μετά από μια δεκαετία, με τον Chris Paul να καθοδηγεί ένα ρόστερ χτισμένο μέσα από το draft, έστω και με διαρκείς παλινωδίες.

Η ιστορία γνωστή. Οι Lakers έχασαν τον Anthony Davis ουσιαστικά για τα δύο τελευταία παιχνίδια της σειράς λόγω τραυματισμού, και οι Suns προκρίθηκαν σε έξι παιχνίδια με τον Chris Paul να παίζει με ένα χέρι καθ’ όλη τη διάρκεια της σειράς. Ο συγκλονιστικός μπασκετμπολίστας, αλλά κατά τα φαινόμενα πυρηνικά ηλίθιος τύπος, Anthony Davis, όντας για άλλη μια φορά παροπλισμένος και με την ομάδα του να μετρά οκτώ ήττες σε δέκα παιχνίδια εκείνη την στιγμή δεν δίστασε να δηλώσει για τον αποκλεισμό των Lakers πέρσι πως “the Suns got away with that one” (υποσημείωση: εξωθώντας τον Νίκο σε μια έκρηξη που θα ζήλευε και ο θρυλικός μπουγάτσας στο We Got Game της περασμένης εβδομάδας) στην αυγή της ήττας της ομάδας με 29 πόντους από τους Suns που -stop me if you’ve heard this before- αγωνίζονταν χωρίς τον Chris Paul. 

Οι δύο ομάδες θα μπουν (;) στα playoffs με το πέπλο του ερωτηματικού της υγείας και της αγωνιστικής κατάστασης των δύο προαναφερθέντων stars τους. Στο μεσοδιάστημα όμως η εικόνα τους είναι χαοδώς διαφορετική. Οι Suns έχουν ρεκόρ 10-4 χωρίς τον Chris Paul με τις πέντε τελευταίες τους νίκες να έχουν έρθει με μέσο όρο 22 πόντους διαφορά. Οι Lakers απεναντίας βρίσκονται στο 3-10 από τον τραυματισμό του Davis, με βαριές ήττες από ομάδες όπως οι Wizards, οι Spurs, και οι Rockets.

Τα αίτια για τις αντίστροφες πορείες τους δεν πρέπει να αναζητηθούν στη σημασία των μονάδων που στερούνται και να γίνουν βάσει μιας σύγκρισης περί του αν είναι πιο σημαντικός ο Davis ή ο Paul για την ομάδα του. Κατ’ εμέ δεν θα πρέπει να αναζητηθούν καν στο απονενοημένο διάβημα της απόκτησης του Russell Westbrook, όσο και αν αποτελεί το συμβολικό ορόσημο της διάλυσης των Lakers. Ο πυρήνας της διαφοράς βρίσκεται ακριβώς στη διαδικασία της στελέχωσης για την οποία μιλήσαμε παραπάνω. Οι Suns, παρά τις όποιες (λίγες) αστοχίες στο draft, έβγαλαν τρεις παίκτες-πυλώνες του οικοδομήματός τους, αλλά και χρήσιμες λύσεις, όπως ο Cam Johnson, ενώ πίστεψαν και δούλεψαν με τον Cameron Payne ο οποίος έχει υπάρξει καθοριστικός όποτε ο Chris Paul βρίσκεται εκτός δράσης. Οι Lakers αντίθετα, βλέπουν τους παίκτες που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη δικλείδα ασφαλείας στην τωρινή τρικυμία να παίζουν για άλλα franchises, έχοντας όλως παραδόξως χρησιμοποιήσει τους Lakers ως σκαλοπάτι, έστω και παρά τη θέλησή τους. Για να είμαστε ακριβείς, οι Lakers και ο LeBron ήθελαν ένα πρωτάθλημα το οποίο και κατέκτησαν. Η τακτική είχε αποτέλεσμα, απλά όπως ένα εκκρεμές περνάει και από τις δύο πλευρές του άξονά του για να ισορροπήσει, έτσι θα έπρεπε να λειτουργήσουν και οι Lakers, αντί να το σπρώξουν όλο και περισσότερο προς ένα υποτιθέμενο “win now” που εξυπηρετούσαν οι κινήσεις τους το φετινό καλοκαίρι. 

O LeBron θα συνεχίσει τα 37 του να κάνει τους ηρωισμούς που ο Kobe Bryant έκανε με την ίδια φανέλα στα 27 του, όμως η φετινή ομάδα μοιάζει παρωδία της ομάδας του 2006, διότι αφ’ ενός ποτέ δεν σχεδιάστηκε για να είναι αυτό το one-man show και αφ’ ετέρου το περιβάλλον της λίγκας είναι πολύ λιγότερο ευαίσθητο στο τρομακτικό σκοράρισμα ενός παίκτη. Ο Bryant έβαζε τότε 35 πόντους από τους κατά μέσο όρο 99 των Lakers, αριθμός που αποτελούσε την έβδομη καλύτερη επίθεση της λίγκας, ενώ ο LeBron σήμερα βάζει ακριβώς 30 ανά αγώνα, από τους 111 της ομάδας του, μια επίδοση που είναι η 13η στο πρωτάθλημα.

Δεδομένων των συναισθημάτων μου για τον James, έχω προσπαθήσει πάρα πολύ να χτίσω ένα αφήγημα που να εξηγεί πώς τα εξωφρενικά για την ηλικία του νούμερα αποτελούν κενές θερμίδες για να γεμίσουν το boxscore και πως στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο δεν βοηθάει τους Lakers να κερδίσουν περισσότερα παιχνίδια. Μια ματιά όμως σε οποιοδήποτε αγώνα των Lakers κονιορτοποιεί κάθε τέτοια υποψία, καθώς ο άνθρωπος είναι αναγκασμένος να είναι ο playmaker, o center και ο καλύτερος σουτέρ της ομάδας, όχι από εγωισμό, αλλά επειδή δεν τη βάνει κανένας άλλος. Η καταβαράθρωση του επιθετικού ρεπερτορίου του Westbrook τον καθιστά ανεπαρκή ακόμη και ως playmaker, παρόλ’ αυτα η στελέχωση των Lakers απαιτεί τόσο από αυτόν, όσο και από τον Carmelo Anthony, να απορροφήσουν πολλά λεπτά περισσότερα από όσα θα άρμοζε. Αυτό παράλληλα σημαίνει ότι οι Lakers αναγκάζονται να αγωνιστούν σχεδόν σε όλο το παιχνίδι με τουλάχιστον έναν κωμικά κακό αμυντικό, την ώρα που στερούνται την άγκυρα της άμυνάς τους. Το βάρος πέφτει και πάλι στον LeBron James, ο οποίος, υπό τις συνθήκες που αναφέραμε, αγωνίζεται ως center για να μεγιστοποιηθεί η επιθετική επιρροή του -αλλά και επειδή δεν υπάρχει άλλος. Επομένως, το τελευταίο διάστημα εκτός από τους ρόλους του playmaker, σουτέρ και σκόρερ, επαφίεται σε αυτόν να γίνει το σημείο αναφοράς και της άμυνας -ούτε καν ένας καλός αμυντικός στο ευρύτερο πλαίσιο της ομάδας. Ε, κάπου αυτό είναι αδύνατον, όχι για τον LeBron James, αλλά για οποιοδήποτε πλάσμα με δυο χέρια, δυο πόδια και ένα μυαλό. Εν τέλει, οι σταθερότεροι παίκτες των Lakers σε παρουσία και προσφορά φέτος είναι ο Malik Monk και ο Austin Reaves. Και αυτό λέει πολλά από μόνο του. 

Το σημείο που θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε Anthony Davis και Chris Paul εκφεύγει των τεσσάρων γραμμών του παρκέ, και αφορά το αόρατο μεν, υπαρκτό δε, πεδίο της νοοτροπίας. Ο Anthony Davis προσφέρει στην ομάδα του το αστείρευτο ταλέντο του και την πληθώρα επιλογών και λύσεων που αυτό επιτρέπει, όμως κάτι τέτοιο προϋποθέτει την παρουσία του στο παρκέ. Η έλλειψη οποιουδήποτε ηγετικού ή σταθεροποιητικού στοιχείου είναι κραυγαλέα. Απεναντίας, ο Chris Paul πέρα από την αγωνιστική του προσφορά, έχει μπολιάσει τους νεαρούς Suns με μια αυτοπεποίθηση και μια οχύρωση απέναντι στις δυσκολίες, η οποία δεν στηρίζεται στον ενθουσιασμό και τον τυχοδιωκτισμό που φυσιολογικά συνοδεύει μια ανερχόμενη ομάδα με ομοιογένεια, αλλά βασίζεται στην ικανότητα, και θωρακίζεται από την εμπειρία της συνεχούς απόδοσης στο υψηλότερο επίπεδο. 

Οι Lakers είναι εν μέρει τυχεροί που οι ομάδες που βρίσκονται αυτή την στιγμή εκτός play-in κάνουν ότι μπορούν να μην βρεθούν σε αυτό, και έτσι η ευκαιρία τους να βρεθούν στα playoffs παραμένει άθικτη. Το πιθανότερο είναι πως αν τα καταφέρουν, θα είναι από την όγδοη θέση, η οποία θα τους φέρει και πάλι αντιμέτωπους με τους Phoenix Suns και εκεί θα έχει πάρα, μα πάρα πολύ ενδιαφέρον να δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος. 

H αινιγματική καριέρα του Robin Lopez και τα ταξίδια του Isaiah Thomas

Υπάρχει μέσα στο κεφάλι μου μια μαϊμού με πιατίνια που με αποσυντονίζει και σκέφτομαι άσχετα πράγματα, ενώ μαίνεται η μάχη για τα πλασαρίσματα των playoffs. Αδιαφορήστε για την αντίστοιχη φωνή που λέει σε εσάς “τι μας λες ρε φίλε τώρα ανοιξιάτικα” και προχωράμε.

Ο Isaiah Thomas και ο Robin Lopez είναι περίπου όσο διαφορετικοί οπτικά μπορούν να είναι δύο μπασκετμπολίστες, τόσο σε ό,τι αφορά το παρουσιαστικό τους, όσο και τον τρόπο που κινούνται. Το Ent και το hobbit. Παράλληλα, μου φαίνεται ότι ο Lopez είναι στη Λίγκα από πάντα, αφού οι πρώτες αναμνήσεις που έχω από αυτόν είναι δίπλα στον Σακίλ στο Phoenix. Τον Σακίλ. Απεναντίας, η rookie season του Isaiah Thomas μου φαίνεται πολύ κοντινή. Στην πραγματικότητα, ηλικιακά τους χωρίζουν λίγοι μονάχα μήνες και με τελείως διαφορετικό ρυθμό, είναι αρκετά κοντά στους πόντους καριέρας.

Αυτή την περίοδο o Isaiah Thomas έρχεται από τον πάγκο στα χασομέρια στη Charlotte, κυνηγώντας μια καριέρα που δεν σώζεται πια, αλλά και τον Ish Smith για τη μεγαλύτερη συλλογή εμφανίσεων στη Λίγκα, καθώς οι Hornets είναι η δέκατη ομάδα στο παλμαρέ του (με τον Smith να έχει 12).

Για έναν παίκτη που έχει αγωνιστεί σε υψηλότατο επίπεδο και που φαίνεται να πιστεύει ότι ακόμα θα έπρεπε να βρίσκεται εκεί, είναι εντυπωσιακή η επιμονή με την οποία κυνηγάει δεκαήμερα συμβόλαια, εμφανίζεται με την εθνική ομάδα των Η.Π.Α., κρατιέται σε φόρμα και γενικώς προσπαθεί να μείνει στον αφρό με νύχια και με δόντια. Είναι εμφανές ότι το μπάσκετ είναι η ζωή του, και η τροπή που πήρε η καριέρα του ένα πολύ μεγάλο κρίμα.

Ο Robin Lopez από την άλλη ξεκίνησε ως ένας τίμιος ξυλοκόπος με μικρή σχέση με το άθλημα στο Phoenix, όπου έγινε περίπου ανέκδοτο, για να ανθίσει στους τότε New Orleans Hornets ως ένας αξιόπιστος, χαμηλών απαιτήσεων ψηλός, που προσφέρει και στις δύο πλευρές του παρκέ, με ένα από τα πιο μακροσκελή hooks όλων των εποχών. Στην πορεία έπαιξε καλά και σε καλές ομάδες, ιδίως σε Portland και Chicago, χωρίς όμως να φαίνεται ποτέ να πολυνοιάζεται κιόλας. Στο τέλος της θητείας του στο Chicago φαινόταν να βαριέται, και έτσι υπέγραψε στο Milwaukee, ως μια χρήσιμη εναλλακτική πίσω από τον αδερφό του. Σε μια Ανατολή που υπάρχει ο Joel Embiid ένας παίκτης σαν τον Lopez με χαμηλό συμβόλαιο δεν είναι καθόλου περιττός, και εκεί είναι που οι ακόλουθες επιλογές του είναι αινιγματικές. Μετά τους Bucks αποφάσισε να πάει στους Wizards για να είναι ο τρίτος center και έπειτα, το φετινό καλοκαίρι να μετακομίσει στο Orlando, και πάλι για να είναι ο τρίτος center και πρακτικά να μην αγωνίζεται πλέον. Ο Lopez είναι μεγάλος και δηλωμένος fan της Disney World και ειλικρινά, το αστειάκι πως υπέγραψε στους Magic για να είναι κοντά στη Disney World δεν αποκλείεται να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Ο Robin Lopez είναι πανύψηλος, και παίζει περίπου όπου θέλει, λιγάκι για την πλάκα. Ο IT είναι κοντοσαρμάς, σκυλιάζει, αλλά παίζει όπου τον δεχτούν. Αυτά έχει η ζωή, τι να κάνουμε.

Οι φάσεις που μας έβγαλαν τα μάτια

Από εντυπωσιασμό…

Back to back buzzer beaters

και το showtime των …Pacers (!)

…αλλά και από τα γέλια

Και όλο το νήμα εδώ:

Η γωνιά του Geek

 ➢ Η σκέψη μου να δω λίγο μπασκετάκι Παρασκευή βράδυ, μιας που το πρόγραμμα βολεύει περισσότερο μέχρι να αλλάξει η ώρα, προσέκρουσε στο θλιβερό πρόγραμμα της ημέρας, με την αναμέτρηση-σκατομαχία Detroit-Orlando να φιγουράρει με φτηνά νέων γράμματα ξενυχτάδικου της εθνικής οδού ως το μοναδικό παιχνίδι της βραδιάς. Ομολογώ πως προτίμησα να μην κάνω κυριολεκτικά τίποτα. Κακώς όπως αποδείχτηκε, διότι ο “ένας contender ας τον δοκιμάσει” Saddiq Bey πέτυχε την πιο απροσδόκητη πενηντάρα από την αντίστοιχη του Corey Brewer, ο οποίος είχε επίσης πετύχει 51 πόντους στις 11 Απριλίου του 2014. O Bey πέτυχε το career high του ευστοχώντας σε 10 τρίποντα. Aυτή ήταν η όγδοη πενηντάρα για τον Μάρτιο, ρεκόρ για οποιονδήποτε μήνα στην ιστορία του NBA. Ο tempora! O mores!

➢ Για δες…

➢ Oι Blazers αν είχαν εφηβικό, πιθανότατα θα το κατέβαζαν αν κρίνουμε από τη διάθεση τους να κερδίσουν μπασκετικά παιχνίδια τον τελευταίο καιρό. Μέσα σε αυτό το χάος, ο Josh Hart έχει βρει την ευκαιρία να βγάλει τα απωθημένα του σε ότι αφορά τα σουτ που του αναλογούν, μετά την καταπίεση σε Lakers και Hornets, σκοράροντας περίπου 20 πόντους μέσο όρο με καλά ποσοστά ως Blazer. Παράλληλα, ο guard Brandon Williams, τον οποίο είδαμε και στους Expendables, βάζει τους πιο ανώνυμους 14 πόντους του NBA, και θέτει υποψηφιότητα για μια θέση στο κανονικό ρόστερ των Blazers ή και οποιουδήποτε άλλου.

➢ Τα περίεργα στα διοικητικά των Mavericks συνεχίζονται, με τον πρώην GM της ομάδας, Donnie Nelson, να μηνύει το franchise του Dallas, επειδή η απόλυσή του στην τεκμηριωση της σχετίστηκε με τις παλαιότερες κατηγορίες για τοξικό περιβάλλον και σεξουαλική προσβολή γυναικών, ιδίως ως προς τον ανιψιό του Nelson, που ο ίδιος είχε προσλάβει. Οι Mavericks τα αρνούνται όλα αυτά προς το παρόν, ενώ το NBA, που συμμετέχει στην όλη έρευνα μάλλον παραμένει πολύ πιο σιωπηλό από ό,τι κανείς/μια θα περίμενε.

➢ Ναι, δεν τον ξεχάσαμε. Και ο LeBron James. Ναι, χωρίς παραπάνω κάτι, σκέτο: ο LeBron James. 

Ups and Downs

⬆ Σε δύο εξωαγωνιστικά highlights, o Serge “Σκαρμούτσος” Ibaka υποβάλλει σε βασανιστήρια το (τέως) αφεντικό του και ο Draymond Green με τον Joel Embiid χρησιμοποιούν το βήμα του podcast του πρώτου για να κάνουν προθέρμανση για το trash talking που ευελπιστούν να έχουν την ευκαιρία να κάνουν και πρόσωπο με πρόσωπο το καλοκαίρι.Η εκπομπή του Ibaka γαμεί!

⬆ Η πορεία των Minnesota Timberwolves μπορεί να φέρει μόνο χαμόγελο, καθώς επιτέλους, μετά από χρόνια φαίνεται να βρίσκουν ένα μονοπάτι προς τα playoffs το οποίο μπορούν σιγά-σιγά να επεκτείνουν ακόμη περισσότερο. Ο Karl-Anthony Towns μπορεί να μην κάνει απαραίτητα την παραγωγικότερη σεζόν της καριέρας του, κάνει όμως την πιο μεστή, καθώς φέτος δεν χρειάζεται να κάνει τα πάντα, έχοντας δίπλα του δύο συμπαίκτες που όχι μόνο μπορούν να σηκώσουν το φορτίο αλλά ταυτόχρονα φαίνεται να περνάνε καλά όλοι μαζί. Οι τραυματισμοί και η προσωπική τραγωδία της τελευταίας διετίας φαίνεται να βρίσκεται στο παρελθόν για τον Towns, και πραγματικά προκαλεί μια ζεστασιά να τον ξαναβλέπει κανείς να χαμογελάει και να απολαμβάνει το μπάσκετ. Οι Timberwolves παίζουν με δυναμισμό, μπριο και μια σχετική άγνοια κινδύνου που τους φέρνει δεύτερους σε pace στη λίγκα με τον υψηλότερο αριθμό πόντων ανά αγώνα. Μια νίκη χωρίζει τις θέσεις 5-6-7 μεταξύ Mavericks, Nuggets και Timberwolves, και αυτή η μάχη για την απευθείας είσοδο στα playoffs είναι μάλλον ό,τι πιο συναρπαστικό έχει να προσφέρει ο τελευταίος μήνα του NBA

⬇

Η παραπάνω σκηνή, με τους τρεις σωματοφύλακες της τελευταίας δυναστείας του NBA μέχρι την επόμενη να πανηγυρίζουν αγκαλιασμένοι μετά από 1005 μέρες, θα έπρεπε να είναι ένα συγκαταλέγεται χωρίς αστερίσκους στα ανοδικά βελάκια. Η ευφορία της - έστω αργοπορημένης - επανένωση της τριάδας λόγω του τραυματισμού του Draymond Green δυστυχώς διακόπηκε απότομα από από μια βουτιά του Marcus Smart στα πόδια του Stephen Curry. 

⬇ Οι Orlando Magic ανακοίνωσαν πως ο Jonathan Isaac δεν θα αγωνιστεί τη φετινή σεζόν, ανεβάζοντας τον δείκτη των πλήρων αγωνιστικών περιόδων που είναι ανενεργός στις δύο. Η σπάνια παρουσία του Isaac στα παρκέ του NBA μέχρι σήμερα λειτουργούσε κατά κάποιον τρόπο υπέρ του. Τα ερωτηματικά γύρω από τις τρύπες στο παιχνίδι του εκλογικεύονταν ως “προοπτική”. Πλέον το η ακροβασία μεταξύ προοπτικής και αβεβαιότητας κλείνει επικίνδυνα προς την πλευρά της δεύτερης, όπως είναι απόλυτα λογικό για έναν παίκτη που έχει να εμφανιστεί σε επίσημο παιχνίδι από την πρωτοχρονιά του 2020. Τα σχέδια επί χάρτου για το υποτιθέμενο λαμπρό μέλλον τον Magic εδράζονται στη σταθερά του “Ο Isaac θα μαρκάρει όποιον χρειάζεται”, μια σταθερά που φαίνεται σιγά-σιγά να απομακρύνεται στον ορίζοντα σαν βάρκα σκανδιναβικής τελετουργικής κηδείας που περιμένει το φλεγόμενο βέλος της μοίρας για να περάσει για πάντα στο παρελθόν. 

⬇ Οι Chicago Bulls, μετά από ένα σερί έξι νικών στα πέριξ του All-Star Game μετρούν οκτώ ήττες στα επόμενα δέκα παιχνίδια. Παράλληλα, όπως μας πληροφορεί το statmuse έχουν ρεκόρ 0-15 απέναντι στο top-3 των δύο περιφερειών. Τα αποτελέσματα αποτελούν ένα συνδυασμό απώλειας momentum λόγω της φυσιολογικής κόπωσης, καθώς αγωνίζονται μονίμως με δύο-τρια βασικά στελέχη στα πιτς και δομικών προβλημάτων στην στελέχωση. Τι εννοούμε; Η άμυνα ήταν πάντα ένα ερωτηματικό το οποίο θα μπορούσε να απαντήσει η υπερπροσπάθεια Ball, Caruso και Williams. Καθώς ο τελευταίος παροπλίστηκε από νωρίς και οι άλλοι δύο έχασαν μεγάλα διαστήματα, έμειναν οι αποκαλύψεις Ayo Dosunmu και Javonte Green να παλεύουν με τα θηρία. Ωστόσο απέναντι στις καλύτερες ομάδες αυτό δεν είναι αρκετό και στις οκτώ ήττες που αναφέραμε δεν κατάφεραν να κρατήσουν κανέναν αντίπαλο κάτω από τους 112 πόντους. Το δύσκολο πρόγραμμα του τελευταίου διαστήματος δεν θα σταματήσει μέχρι το τέλος της σεζόν (έχουν το πέμπτο δυσκολότερο εναπομείναν πρόγραμμα σύμφωνα με το tankathon) και οι Raptors καιροφυλακτούν για ένα εισιτήριο χωρίς στάσεις για τα playoffs. 

⬇ Οι Oklahoma City Thunder κλείνουν για άλλη μια φορά τη χρονιά κατεβάζοντας πρακτικά ομάδα G-League μετά το all-star break, με παίκτες όπως ο Olivier Sarr και ο Lindy Waters ο Τρίτος και ο Aleksei Pokusevski (και τα 3/20 σουτ του απέναντι στους Magic) να ξεκινάνε παιχνίδια. Ο πρότερος βίος δεν επιτρέπει στα προβλήματα τραυματισμών να θεωρηθούν η αιτία για την φαρσοκωμωδία που βλέπουμε -και είναι κρίμα γιατί ο Mark Daigneault φαίνεται ένας εξαιρετικός προπονητής. Αρκεί να αναφέρουμε δύο εντυπωσιακά στατιστικά. Το πρώτο είναι πως μετά τον Bazley που έχει παίξει 66 παιχνίδια, τα αμέσως περισσότερα είναι τα 57 του Tre Mann. Το δεύτερο είναι πως από τους παίκτες που θα ξαναδούμε φέτος να φορούν τη φανέλα τους, μόνο ο Bazley έχει διψήφιο μέσο όρο πόντων, με 10,7.

Προσεχώς

Οι φουριόζοι Timberwolves έχουν δύο παιχνίδια-φωτιά μπροστά τους Πέμπτη-Σάββατο απέναντι σε Mavericks, Suns, και πάλι Mavericks, παιχνίδια που συγκαταλέγονται στην κατηγορία άχαστα, ιδίως μέχρι την αλλαγή ώρας που τα χρονοδιαγράμματα είναι λίγο πιο ανθρώπινα. 

Την Παρασκευή οι Denver Nuggets θα υποδεχτούν τους ρυθμιστές τις απευθείας εισόδου στα playoffs, Phoenix Suns. 

Το κυρίως πιάτο, όμως, θα σερβιριστεί την Κυριακή, όταν και οι Miami Heat θα αντιμετωπίσουν τους πιθανούς αντιπάλους τους στον πρώτο γύρο, Brooklyn Nets..

Διαβάσαμε, είδαμε, ακούσαμε μας άρεσαν και σας προτείνουμε

Η άνοδος των Mavericks και ο οργιώδης Doncic ανάγκασαν τους καλύτερους μπασκετικούς συντάκτες της άλλης πλευράς του Ατλαντικού να ασχοληθούν μαζί τους, και εμείς απολαύσαμε τον Dan Devine για τη βιωσιμότητα αυτού του βαθμού εξάρτησης από τον Doncic, τον Tim McMahon για το δημιουργικό του ρεπερτόριο και τους Hollinger και Cato να συζητούν ($) για το αποτέλεσμα της μετακίνησης του Porzingis στα πλάνα των Mavericks. Παράλληλα, ενδιαφέρον έχει και το προφίλ του Dikembe Mutombo και του ρόλου του ως πρεσβευτή του αθλήματος στην Αφρική από τον Marc Spears.

Κατηγορία We got game
Ετικέτες

Σχετικά Άρθρα

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « We Got Game #15: Μετά το all-star break We Got Game #16: Week of Legends »
επιστροφή στην κορυφή

 

 

 PODCASTS

Basketballguru.gr 2018 All righs reserved.      Designed and Developed by Web Rely