Kάπως έτσι, στα χασομέρια ενός Σεπτέμβρη που η ζέστη δεν λέει να συνειδητοποιήσει πως έχει μπει φθινόπωρο, και σε σκάρτο μήνα πριν την έναρξη της 79^ης σεζόν του NBA, ενώ εμείς ήμασταν στην κουβέντα των απόνερων της απόλυσης του Zach Lowe από το ESPN, αναλύοντας κατά πόσο οι δημοσιουλογούντες για τη Λίγκα αποτελούν και οι ίδιοι, εδώ και μια δεκαετία περίπου, αντιστοιχοι πρωταγωνιστές και αναπόσπαστο μέρος της ίδιας σαπουνόπερας του «Μαγικού Κόσμου», έσκασε ένα trade που ελάχιστοι περίμεναν: o Karl – Antony Towns μετακομίζει στη Nέα Υόρκη και το διαρκές πανηγύρι των Knicks, οι οποίοι έναντι αυτού στέλνουν τον Julius Randle, και το ¼ των "Nova Knicks" -που τελικά δεν έπαιξαν ούτε ένα παιχνίδι παρέα-, τον Donte DiVincenzo στα κρύα της Minnesota και τους Timberwolves.

Σε μια σειρά που, ενδεχομένως, να σηματοδοτεί την νέα εποχή της Λίγκας, τόσο σε επίπεδο αστέρων, όσο και σε επίπεδο ομάδων, οι Timberwolves αντιμετωπίζουν τους Mavericks για μια θέση στους Τελικούς του NBA. Και αν το Dallas έχει γευθεί στο παρελθόν το γλυκό νέκταρ της κατάκτησης του δαχτυλιδιού, η Minnesota βρίσκεται μπροστά από μια ιστορική στιγμή, καθώς είναι μόλις η δεύτερη φορά που δίνει το παρόν σε τελικούς περιφέρειας, 20 ακριβώς χρόνια μετά την πρώτη -και μοναδική ως τώρα- φορά της.

Αυτή είναι η πρώτη φορά που μία επαγγελματική ομάδα από τη Minnesota καθαρίζει μία best-of-7 σειρά χωρίς να χάσει ούτε ένα παιχνίδι. Έβερ, σε όλα τα αθλήματα. Δε συνέβη ούτε την εποχή του μεγάλου Kevin Garnett. Το κατάφεραν αυτοί οι νεανικοί Timberwolves.

Raised by the wolves. Μία έκφραση που χρησιμοποιείται αρκετά σε μία πιο slang βερσιόν στην αμερικάνικη διάλεκτο (ακόμη και σε χιπ-χοπ τραγούδια), υποδηλώνοντας ουσιαστικά έναν περισσότερο άγριο τρόπο μεγαλώματος και ενηλικίωσης. Μόνο που αυτή τη φορά μεγάλωσαν οι ίδιοι οι λύκοι.

Η αλήθεια είναι πως περιμένω το ξεπέταγμα των Timberwolves περίπου μία διετία. Ως φαν του D’Angelo Russell μάλιστα, πίστευα πως η ανταλλαγή του από το Golden State στη Minnesota, εκεί που βρίσκεται ο κολλητός του Karl-Anthony Towns, ο οποίος τυχαίνει να είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους ψηλούς της τελευταίας δεκαετίας, θα ξεκλείδωνε μία νέα επιθετική δυναμική στο franchise της Minnesota. Πόσω μάλλον όταν αυτοί οι δύο πλαισιώθηκαν πέρυσι το καλοκαίρι από τον Anthony Edwards, τον guard-wing που επέλεξαν με το #1 pick στο draft του 2020.

Μετά από έντεκα παιχνίδια, οι Timberwolves έχουν ρεκόρ 7-4 και το σημαντικότερο είναι ότι δείχνουν να είναι ανταγωνιστικοί, παρά τις κραυγαλέες ελλείψεις που έχει αυτή τη στιγμή το roster (αξιόπιστο PG και παίκτες που να μπορούν να σκοράρουν από το τρίποντο οι πιο βασικές). Σε μεγάλο βαθμό αυτή η εικόνα οφείλεται στον εκμοντερνισμό της επίθεσης (περισσότερα τρίποντα και σουτ κοντά στο καλάθι, μειώνοντας παράλληλα τα σουτ από μέση απόσταση) που ήρθε με την πρόσληψη των Prigioni, Vanderpool ως βοηθούς του Saunders και φυσικά των Rossas και Gupta (και οι δύο ήταν προηγουμένως στους Rockets) που ηγούνται διοικητικά.

Minnesota has traded Jimmy Butler and Justin Patton to Philadelphia for Robert Covington, Dario Saric and a 2022 second-round draft pick. Ένα tweet που έσκασε σαν βόμβα το απόγευμα του Σαββάτου και έβαλε όλους τους φίλους του ΝΒΑ σε μία μεγάλη κουβέντα, από αυτές που τρελαίνονται να κάνουν. Ποιος κέρδισε το trade, πώς θα κολλήσει ο Τζιμάκος με τους νεανικούς Sixers, πώς θα πορευτούν οι Timberwolves από εδώ και πέρα. Κάπως έτσι αποφασίσαμε με τον έτερο Δημήτρη (τον Βούρδα, είμαστε και μπόλικοι) να τα βάλουμε κάτω, αφού και οι δύο ψοφάμε για κάτι τέτοια. Να δούμε τι κέρδισαν και τι έχασαν τα δυο franchises, ποια είναι τα σενάρια από εδώ και πέρα, πως άλλαξαν οι ισορροπίες. Πριν από αυτό όμως, δύο λόγια για το κεντρικό πρόσωπο του trade.

Όταν ο Πέτρος μου διηγήθηκε την ιστορία του Athelstan Spilhaus και τη σύνδεσή της με τη Μινεσότα και τους Timberwolves, μου θύμισε άθελά του την ιστορία του Etienne Cabet και το «Ταξίδι στην Ικαρία».

Από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι λίγο μετά την γέννηση του διαστημικού προγράμματος των ΗΠΑ, στα μέσα του 20ου αι., οι Αμερικανοί είχαν αναπτύξει μία σχέση ''τυφλής'' εμπιστοσύνης και πίστης στην ικανότητα των τεχνοκρατών της χώρας να εκπονούν και να φέρνουν εις πέρας μεγάλα και πολύ φιλόδοξα πρότζεκτς. Το πρόγραμμα του Μανχάταν για την ανάπτυξη πυρηνικών όπλων είχε κάνει ήδη την αρχή και η επόμενη μεγαλόπνοη και υπέρ-φιλόδοξη ιδέα, θα είχε ως στόχο να δώσει λύσεις και να παράγει νέα τεχνογνωσία σχετικά με τον αστικό σχεδιασμό των πόλεων. Το Minessota Experimental City (MXC) ήταν μια ιδέα του Νοτιοαφρικανού Έθελσταν Σπίλχαους, του γνησιότερου "απογόνου" του Ιουλίου Βερν και εκφράστηκε για πρώτη φορά στις αρχές του 1960. Ο Σπίλχαους ήταν ένας άνθρωπος τραχύς, με αριστοκρατική ωστόσο αύρα, ένας πολυπράγμονας επιστήμονας, γεωφυσικός, ωκεανογράφος, πρύτανης του Πανεπιστημίου της Μινεσότα και κομίστας, ο οποίος είχε μεταναστεύσει στην Αμερική τη δεκαετία του 1940.

 Η Minnesota Timberwolves είναι η ομάδα που ακολουθώ περισσότερο στο ΝΒΑ. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι οπαδός τους, αφού δεν τους έχω δει ούτε μια φορά από κοντά και δεν μπορώ να ακολουθήσω από κοντά τους αγώνες και τις αγωνίες τους. Την τελευταία φορά που τα είπαμε για αυτούς μέσα από τη σελίδα το σάιτ, είχα εστιάσει στις αλλαγές του Thibodeau και το πώς πλέον φάνταζαν οι Wolves έτοιμοι να ξαναμπούν στα play off, μετά από 13 χρόνιας «ξηρασίας». Μετά από τα 13 πρώτα παιχνίδια η ομάδα 'εχει ρεκόρ 8-5, είναι τέταρτη στη δύση, και φαίνεται να μπορεί να πει στα play off. Προκειμένου να φτάσουμε εδώ, υπήρξαν δύο αγώνες που κατά την προσωπική μου άποψη, έβαλαν τις βάσεις για τη συνέχεια που βλέπουμε σήμερα.