Λίγες ώρες πριν τους ημιτελικούς του Φάιναλ Φορ στο Άμπου Ντάμπι, και με την πιθανότητα ενός ελληνικού τελικού να ελλοχεύει πάνω από τα κεφάλια μας, είπαμε να ρίξουμε μια τελευταία ματιά σε μερικές σημειώσεις. Ο Παναθηναϊκός των προσωπικοτήτων, η φορμαρισμένη κι αποφασισμένη Φενέρ, η σταθερή κι επικίνδυνη Μονακό, και το μεγάλο φαβορί που ακούει στο όνομα Ολυμπιακός. Αναλυτικότερα για το F4, στο χθεσινό επεισόδιο του Χλάαατς που ήταν αφιερωμένο στο κλείσιμο της Ευρωλίγκα και πραγματικά αξίζει κάθε λεπτό σας. Στα δικά μας τώρα, προσεγγίζοντας τα ματς χρονολογικά.

Σε δηλώσεις ενόψει Φάιναλ Φορ, ο Σάρας είπε πως ο Παναθηναϊκός είναι μια τυπική ομάδα Αταμάν. Άκρως εξαρτημένη από τα γκαρντ της, με την συντριπτική πλειοψηφία των αποφάσεων να ξεκινούν από εκεί. Mind games ή έμμεση παραδοχή της ταχύτατης εξέλιξης του Παναθηναϊκού φέτος; Μάλλον και τα δύο, ο Γιασικεβίτσιους έχει το λέγειν να τα χωρέσει όλα σε μια πρόταση. Είπε κάποιο ψέμα ο Σάρας όμως στα άνωθι; Σε καμία περίπτωση, ίσα-ίσα που η πρόκριση στον τελικό της Ευρωλίγκα συνήθως κρίνεται από τους καλύτερους παίκτες του παρκέ. Και ο Παναθηναϊκός φαίνεται να έχει τους τρεις από τους τέσσερις καλύτερους τέτοιους στο ζευγάρι.

Την πορεία του Παναθηναϊκού τον τελευταίο χρόνο την έχουμε σχολιάσει πολλές φορές, αλλά θα μου επιτρέψετε μία τελευταία (προς ώρας τουλάχιστον). Γιατί είναι πραγματικά αδιανόητο ένας οργανισμός που πριν δώδεκα μήνες βολόδερνε στον πάτο της Ευρωλίγκα και ήταν φάντασμα της ιστορίας του, φέτος να βρίσκεται στο Φάιναλ Φορ. Και δεν μπορεί να υπήρχε ούτε ένας τόσο ουτοπικά αισιόδοξος φίλαθλος της ομάδας που τον Απρίλιο του 2023 ισχυριζόταν ότι φέτος θα ζούσαμε κάτι τέτοιο. Η φετινή εκτόξευση είναι άνευ προηγουμένου, και ναι, δώδεκα χρόνια μετά την Κωνσταντινούπολη, ο Παναθηναϊκός επιστρέφει εκεί που πρέπει να βρίσκεται.

Η είδηση της ανανέωσης του συμβολαίου του Μάριους Γκριγκόνις σίγουρα δεν εξέπληξε. Ο Λιθουανός αποτελεί τον "τρίτο άνθρωπο" στο σύστημα του Αταμάν, όποιοι και αν είναι οι άλλοι δύο κάθε φορά. Με διαφορετικά λόγια, αποτελεί τον παίκτη που θα είναι εκεί, όταν η μπάλα χρειάζεται να ακουμπήσει στα χέρια του και που επίσης θα είναι αόρατος, αν η ομάδα πηγαίνει καλά μέσα από άλλα plays.

Η κατάσταση στον Παναθηναϊκό είναι η εξής αυτή την στιγμή: παραμένει μία από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρωλίγκα, είναι από τα φαβορί για το πλεονέκτημα, αλλά όσο κοντά είναι στη δεύτερη θέση άλλο τόσο είναι και στη δέκατη. Ταυτόχρονα, έρχονται ξανά στο προσκήνιο τα προβλήματα του φετινού ρόστερ ελέω τραυματισμών και κούρασης. "Ντεμί" που θα έλεγε κι ο Ματίας Λεσόρ, λίγο πριν κριθεί ένας τίτλος και ως ένα βαθμό το πλεονέκτημα έδρας.

Με αυτά και με εκείνα βρισκόμαστε σχεδόν στο 1/3 της κανονικής περιόδου στην Ευρωλίγκα, κι ως τώρα έχουμε μια ικανοποιητική πρώτη εικόνα από τις περισσότερες ομάδες. Ο ανταγωνισμός για την οκτάδα είναι τρελός, ο 4ος Παναθηναϊκός απέχει από την 14η Μπάγερν μόλις 2 νίκες. Ακόμα κι αν έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας, το γεγονός ότι ένας κακός μήνας αρκεί για να ρίξει οποιαδήποτε ομάδα δε λέγεται Ρεάλ εκτός πλέι οφ, καταδεικνύει ότι στη φετινή Ευρωλίγκα χώρος για πολλά στραβοπατήματα δεν υπάρχει. Για αυτό και το παροντικό 6-4 του Παναθηναϊκού κρίνεται ως σημαντικότατο.

Ντέρμπι αιωνίων μετά από χρόνια στην Basket League, ένας αγώνας που παρουσίασε όλα τα θετικά και όλα τα στραβά που εμφανίζουν τα δύο σύνολα από το ξεκίνημα της σεζόν, στο ίδιο σαραντάλεπτο. Αμυντικές ζώνες, κυκλοφορία και τέμπο από τους κόκκινους στο ΣΕΦ, διαχείριση του Παναθηναϊκού, ώστε να είναι κοντά στο σκορ. Όλα μαζί, τακτική και προβληματισμοί, για να πάρει στο τέλος της ημέρας ένας τύπος την μπάλα στα χέρια και να κρίνει το ματς με προσωπικό σόλο. 

Εδώ και πολλές εβδομάδες οι ιαχές των φίλων του Παναθηναϊκού για το μπασκετικό του τμήμα τουλάχιστον, έχουν να κάνουν με την απόκτηση ενός ακόμη γκαρντ, κατά προτίμηση ενός πλέι μέικερ, που θα ολοκληρώσει -όσο αυτό είναι εφικτό- την περιφερειακή γραμμή της ομάδας. Αυτός ο παίκτης θα πρέπει, σύμφωνα με μία αρκετά αναλυτική σφυγμομέτρηση, να πασάρει και να οργανώνει καλά, να μην απαιτεί πολλές προσπάθειες, αλλά και ταυτόχρονα να μην αδυνατίζει την περιφερειακή άμυνα, όπως και να σουτάρει αξιοπρεπώς από μακριά.

Το πρωί της Τρίτης, εν μέσω τηλεργασίας χτύπησε το κουδούνι της εξώπορτας. Κατεβαίνοντας τα σκαλιά, πήρα χαμπάρι ότι φορούσα ένα φούτερ που έφερε τα διακριτικά του Παναθηναικού, όμως ήταν ήδη πολύ αργά, καθώς ο μεταφορέας που ήταν αρμόδιος να παραδώσει το πακέτο με είχε ήδη αντιληφθεί. Δεν υπήρχε δρόμος γυρισμού, εκεί απλώς ελπίζεις να έχεις πέσει σε φίλαθλο της ίδιας ομάδας. Άνοιξα προσεκτικά την πόρτα, ο άνθρωπος ολοκλήρωσε μία ακόμη αποστολή και αναφώνησε θαρραλέα: «Α και μία υπογραφή εδώ θέλω. Καλά ρε, σοβαρά πήραμε τον Χεζόνια;»

Ο Στηβ Γιατζόγλου είχε πει κάποτε, μεταφράζοντας τη φράση "It ain't over, until the fat lady sings", ότι τίποτα δεν τελειώνει αν δεν βγει η χοντρή να τραγουδήσει. Πόσο μάλλον αν μιλάμε μόλις για το πρώτο ματς μιας σειράς πέντε παιχνιδιών, όπου η διαφορά δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο. Η Μπασκόνια μόλις κέρδισε με εμφατικό τρόπο την πρώτη μάχη, αλλά και με έναν πόντο να κέρδιζε το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο. Φαντάζομαι ότι οι φίλοι του Παναθηναϊκού θα είναι απογοητευμένοι και μάλλον οι περισσότεροι θα πνέουν τα μένεα έιτε κατά του Τζόρτζεβιτς, είτε κατά κάποιων παικτών, αλλά πριν βγάλεις συμπεράσματα κάτσε να δούμε τι μας λένε οι αριθμοί του αγώνα και αν υπάρχει λόγος για αισιοδοξία.