Ο Σλούκας και οι γωνίες
Μάλιστα o ένας από αυτούς είναι ένας ζωντανός θρύλος των Φάιναλ Φορ, -σε σχήμα υπερβολής- «έχει βαρεθεί να πηγαίνει», και διεκδικεί την τέταρτη Ευρωλίγκα της καριέρας του. Μαζί με τον Ναν είναι το καλύτερο περιφερειακό δίδυμο φέτος: ο ένας εξυψώνει τον άλλον διαρκώς και τα στοιχεία τους αλληλοσυμπληρώνονται. Εδώ είναι και ο πρώτος μεγάλος γρίφος του Σάρας. Γιατί έχει μόλις έναν δεδομένα πολύ καλό περιφερειακό αμυντικό στον οποίο θα δώσει πολλά λεπτά: τον Νικ Καλάθης βεβαίως, που απέδειξε ότι δεν χαμπαριάζει από πρώτους σκόρερ και ηλικίες, σβήνοντας τον Τζέιμς στη σειρά με τη Μονακό. Οκ, στο ρόστερ υπάρχει κι ο Νουα που αμύνεται στα γκαρντ αν χρειαστεί, αλλά ειλικρινά αμφιβάλλω ότι θα δει τόσα πολλά λεπτά σε ημιτελικό Φ4.
Είναι κορώνα-γράμματα ποιον θα πιάσει ο Νικ; Θεωρώ πως η επιλογή δεν μπορεί να είναι άλλη από τον Κέντρικ Ναν. Γιατί αν ο Καλάθης αναλάβει τον συμπατριώτη του, τότε ο Ναν θα πάει για πολλά λεπτά σχεδόν αναπόφευκτα ο Σκότι Ουίλμπεκιν. Δεδομένου ότι ο Παναθηναϊκός ίσως προσπαθήσει να κρύψει στον Νικ τον Σλούκα για κάποια λεπτά, ο ημιτελικός θα μετατραπεί σε ένα άτυπο standoff μεταξύ των δύο Αμερικανών. Και στην συγκεκριμένη μονομαχία υπάρχει αδιαφιλονίκητο φαβορί, που οχτώ στις 10 φορές θα πάρει και τη μάχη και τον ημιτελικό. Οκ, αν γίνει αυτό, χαλαρώστε και απολαύστε το ματς, αλλά δεν πιστεύω ότι ο Σάρας θα ρίξει τέτοια ζαριά - είναι πολύ τακτικός για να αφήσει τη μοίρα του ματς στα χέρια του Ουίλμπεκιν.
Αν ισχύσουν τα ανωθι, αναπόφευκτα ο Σλούκας θα έχει μεγαλύτερη άνεση κινήσεων κόντρα στον Ουίλμπεκιν, τουλάχιστον με τις πεντάδες του Σάρας ως τώρα. Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού είναι διπλή απειλή για κάθε άμυνα. Πρώτα ως ένας ασυναγώνιστος διαχειριστής καταστάσεων, παίρνοντας τις περισσότερες φορές την σωστή απόφαση για τους συμπαίκτες του. Έπειτα, ως σκόρερ, μέσα από pull-up μέσης και μακρινής απόστασης, ή με κίνηση προς το καλάθι, εκμεταλλευόμενος το γρήγορο πρώτο βήμα του. Το playmaking είναι η μεγαλύτερη απειλή για τον Σάρας, γιατί αν μπουν στο παιχνίδι οι Μήτογλου, Γκριγκόνις, Παπαπέτρου, Γκραντ πολύ δύσκολα θα κερδίσει.
Πέρα από το να “κρυώσουν” οι υπόλοιποι παίκτες του Παναθηναϊκού όμως, το ζητούμενο είναι στο τέλος του αγώνα οι Ναν και Σλούκας να έχουν ήδη ξοδέψει δυνάμεις για να βρουν σουτ και να μην έχουν καθαρό μυαλό. Για αυτό, αν η συνθήκη νωρίς στο ματς επιτρέψει τρόπον τινά στον Σλούκα να δημιουργήσει σκορ για τον εαυτό του, πρέπει να το κάνει. Ο λόγος που το αναφέρω είναι καθώς, με εξαίρεση το δεύτερο και το πέμπτο ματς κόντρα στη Μακάμπι, δεν κοιτούσε καλάθι όσο θα έπρεπε. Εντάξει, δεν απαιτεί κανείς εικοσάρες σε κάθε ματς, και ο τρόπος που διηύθυνε την επίθεση ήταν ορχηστρικός. Αλλά εδώ μιλάμε για ένα παιχνίδι. Αν η καλύτερη επιλογή είναι το να σουτάρει, ας το κάνει. Και έτσι θα έρθουν κι οι ασίστ.
Τις τελευταίες εβδομάδες όμως παρατηρούμε την εξής τάση στα ματς του Παναθηναϊκού, και ειδικά στη σειρά με τη Μακάμπι: συνολικά στη σεζόν οι παίκτες του Αταμάν έπαιρναν σχεδόν έξι τρίποντα σε κάθε ματς από τις γωνίες, παράγωγο του spacing που επιδιώκει στις ομάδες του ο Τούρκος προπονητής. Ο αριθμός αυτός σταδιακά έπεσε και αντίστοιχα έχουν ανέβει οι μακρινές προσπάθειες για τρίποντο, σύμφωνα με το hackastat. Επόμενο ίσως γιατί το παιχνίδι όντως έχει μετακινηθεί περισσότερο στους Σλούκα, Ναν, Λεσόρ ειδικά στη σειρά με τη Μακάμπι. Παρόλα αυτά, οι πόντοι ανά κατοχή από τις γωνίες έχουν αυξηθεί άρδην για τον Παναθηναϊκό και συγκεκριμένα από το 1,56 του μέσου όρου του στο 1,91 στα τελευταία δέκα ματς. Δηλαδή η μειωμένη συχνότητα αντισταθμίστηκε με αυξημένη εκτελεστικότητα από τα συγκεκριμένα σημεία.
Μαντέψτε όμως ποια ομάδα είναι εξαιρετική στο να μην δίνει σουτ από τις γωνίες και δέχεται μόλις έναν πόντο ανά τέτοια κατοχή. Ακριβώς. Η Φενέρ κυρίες και κύριοι. Επόμενο δεν είναι; Η Φενέρ έχει μήκος στο “3” και “4” και ο Νικ στην κορυφή επιτρέπει στον Σάρας να πιέζει περισσότερο στα φτερά. Δείτε και το παρακάτω διάγραμμα όμως, από το 3stepsbasket:
Τα ποσοστά στο κέντρο των κύκλων είναι αυτά που επιτρέπει η Φενέρ στους αντιπάλους της σε κάθε σημείο, ενώ το μέγεθος του κύκλου είναι το πόσο συχνά δίνει κάθε σουτ. Όντως η μπάλα φτάνει με δυσκολία στις γωνίες, και τα ποσοστά ευστοχίας αντιπάλων στα υπόλοιπα σημεία της περιφέρειας είναι ανησυχητικά χαμηλά. Όμως η ομάδα του Σάρας δίνει σταθερά φέτος τα περισσότερα στο low post και γύρω από τη ρακέτα, σημείο στο οποίο μπορούν να χτυπήσουν διάφοροι cutters, όπως οι Παπαπέτρου, Χουάντσο, Μήτογλου. Έτσι θα μπουν στο παιχνίδι, αν η Φενέρ εγκλωβίσει την μπάλα στην κορυφή και τις 45 μοίρες.
Ο απρόβλεπτος εφιάλτης και οι βολές
Αν όλα πάνε στραβά, ο Παναθηναϊκός μπορεί να στραφεί στην πάντα αξιόπιστη άμυνα του στο σετ παιχνίδι, σωστά; Δεν είμαι τόσο σίγουρος για αυτό, και θα σας πω γιατί. Στα διαλείμματα ενώ γράφαμε το Special Edition επεισόδιο του Χλααατς για το Φάιναλ Φορ, ο Δημήτρης Χρυσικός μου λέει το εξής: “Μήτσιου, ξέρεις ποιος είναι ο εφιάλτης του Παναθηναϊκού έτσι; Ντόρσεϊ spot-up σουτέρ. Σταθερός στην περιφέρεια να σουτάρει συνεχόμενα”. Αυτό είναι το μεγαλύτερο όπλο του Σάρας. Όχι ο Ντόρσεϊ απαραίτητα, αλλά η πληθώρα σουτέρ που έχει και το πολυπληθές ρόστερ του. Ο Λιθουανός φρόντισε να κρατήσει ενεργούς δέκα και βάλε παίκτες από όταν ανέλαβε την ομάδα, καθείς με τον ρόλο και τη χρησιμότητά του. Σε σειρά πέντε αγώνων είναι πολύ πιο χρήσιμο αυτό, αλλά σκεφτείτε το εξής: ο Πιέρ, για παράδειγμα, φέτος έχει πολλά σκαμπανεβάσματα στα σουτ του, αλλά παραμένει ένας πολύ streaky εκτελεστής. Αν βάλει ένα, μπορεί στο μυαλό του να έχει βάλει και τα επόμενα δύο, mindset που έχει και ο Ντόρσεϊ.
Έχει τη δυνατότητα ο Γιασικεβίτσιους να ψάξει στον πάγκο του για παίκτες που θα δώσουν κάτι διαφορετικό, κάτι απρόσμενο. Έστω και για λίγα λεπτά, σε ημιτελικό Φ4 μπορεί να κάνει τη διαφορά. Αυτό το απρόβλεπτο δεν το έχει ο Παναθηναϊκός φέτος, και είναι ζήτημα με ποιον τρόπο θα αντιδράσει. Φανταστείτε δηλαδή το Γκούντουριτς στο “2” να μαρκάρει στα γκαρντ και να έχει πλεονέκτημα ύψους στην επίθεση. Και σε λίγα λεπτά το σχήμα να γυρίζει χαμηλά με Μπιμπέροβιτς Σεστίνα Ντέιβις στο “3”-“4”-“5” να τεντώνουν την άμυνα όσο δεν πάει. Τέτοια κόλπα ο Σάρας έχει πολλά κι η προσαρμογή θα πρέπει να είναι άμεση.
Όλα αυτά δεν θα ίσχυαν αν δεν υπήρχε στο ρόστερ ο συνδετικός κρίκος όλων των καλών πεντάδων της Φενέρ, ο Νάιτζελ Χέιζ-Ντέιβις. Γιατί είναι ένας πολυθεσίτης, που στην επίθεση αναλαμβάνει κάθε πιθανό ρόλο. Σκριν στην μπάλα και μακριά από αυτή ως “4” ή “5”, σουτ μέσης και μακρινής απόστασης, handoffs, κοψίματα, σκριν ασίστ.
Αυτόν τον παίκτη τώρα, πρέπει να τον μαρκάρει για σημαντικά λεπτά ο Ντίνος Μήτογλου. Καλός, χρυσός, και τον λατρεύουμε, αλλά στη σειρά με τη Μακάμπι εκτέθηκε πολλές φορές στην πίσω γραμμή άμυνας, κάτι που σίγουρα δεν πέρασε απαρατήρητο από τον Σάρας. Είναι ίσως το σημαντικότερο μαρκάρισμα για τους Πράσινους, το να μείνει χαμηλά ο Ντέιβις, αφού χωρίς βοήθειες θα κόψει πολλές πρώτες δράσεις της Φενέρ. “Enter Χουαντσο Ερνανγκομεθ”. Ένας από τους καλύτερους αμυντικούς στο “4” φέτος, άκρως επιδραστικός στην μπάλα και μακριά από αυτή. Και νομίζω δεν έχει τόση σημασία το αν θα σκοράρει στα λεπτά του, αρκεί όσο αγωνίζεται να αδρανοποιησει τον Ντέιβις και θα έχει κάνει τη δουλειά.
Πριν το κλείσιμο, ένα τελευταίο στατιστικό: η Φενερμπαχτσέ φέτος είναι μεταξύ των ομάδων που δίνουν τα περισσότερα σούτινγκ φάουλ, πρόβλημα που είχε και με τη Μονακό. Συγκεκριμένα, στα τελευταία δέκα ματς, το 49% των φάουλ της είναι πάνω σε σουτ, την ώρα που καμία εκ των Ρεάλ, Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού δεν ξεπερνούν το 40%. Το καμπανάκι εδώ χτυπάει για έναν συγκεκριμένο παίκτη: τον Ματίας Λεσόρ φυσικά. Είναι μόνος εναντίον τριών, και κατά πάσα πιθανότητα θα βγάλει όλο το ματς. Αλλά ακόμα και έτσι, πλην του Μότλεϊ ίσως, οι ψηλοί της Φενέρ θα κοιτάξουν να μοιραστούν τα φάουλ για να μην συνδεθεί με το καλάθι. Επομένως τρώει που τρώει ξύλο, γιατί αλλιώς δεν σταματιέται, αν υπάρχει πιθανότητα να πάει παραπάνω στις βολές, πρέπει να είναι έτοιμος να τις βάλει.
Αντί πρόβλεψης αφήνω το εξής: η Φενέρ ματσάρει τον Παναθηναϊκό σε πολλά σημεία. Είναι καλή στο σετ παιχνίδι, έχει πολλούς σουτέρ, έναν κορυφαίο πλειμεικερ να την καθοδηγήσει και κορμιά να ρίξει στον Λεσόρ. Αλλά αν θέλει να πάρει τον ημιτελικό, πρέπει να το κάνει πριν την τέταρτη περίοδο. Γιατί αν ο Παναθηναϊκός προφυλάξει τα γκαρντ του και αυτά μπουν στο τελευταίο δεκάλεπτο με φρέσκα πόδια και σκέψη σε διεκδικήσιμο ματς, είναι δύσκολο να μην το πάρει. Έχει closers, παίκτες που τα καταφέρνουν υπό πίεση και πολλές φορές φέτος πήραν ματς στο τέλος. Αυτό δεν ματσάρεται με καμία τακτική ή πλάνο. Ή το'χεις ή δεν το’χεις.
