Έπρεπε να περάσουν σχεδόν 20 χρόνια για να αγωνιστεί ξανά σε ευρωπαϊκή διοργάνωση ο Γυμναστικός Σύλλογος Περιστερίου. Ήμουν νιος και γέρασα που λέει ο λαός. Και αν την περασμένη περίοδο ήταν απλά μια γνωριμία με το Champions League, φέτος ήταν χρονιά υπέρβασης.
Η παρουσία του Βασίλη Σπανούλη στον πάγκο του οργανισμού ήταν το έναυσμα για την αγωνιστική άνοδο. Ήδη οι οιωνοί πως κάτι καλό συνέβαινε στην ομάδα υπήρχαν. Οι αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν το καλοκαίρι ήταν πολλές και μάλιστα έμπειροι παίχτες αποχώρησαν. Το άλμα όμως που επιχειρήθηκε, στέφτηκε με τεράστια επιτυχία. Και αν για τα εγχώρια, η τρίτη θέση είναι το μέγιστο που μπορεί να καταφέρει η ομάδα, η πρόκριση στο φάιναλ φορ του FIBA Champions League ήταν κάτι το υπέροχο. Μία πόλη ήταν στο πόδι στον τρίτο αγώνα της σειράς με τη Βόννη, με γιγαντοοθόνη στο δημαρχείο και δεκάδες ανθρώπους να βρίσκονται στις γύρω καφετέριες και να παρακολουθούν τη μεγαλειώδη πρόκριση.
Η πορεία
Η αλήθεια είναι πως ουδείς περίμενε τέτοια εξέλιξη στη φετινή ευρωπαϊκή χρονιά. Στην πρώτη φάση της διοργάνωσης, σε όμιλο τεσσάρων ομάδων τερμάτισε στην τρίτη θέση, η οποία έδωσε το εισιτήριο για τα play-ins που θα οδηγούσαν στη συνέχεια στη φάση των «16». Ο όμιλος της κανονικής περιόδου αποτελούταν από την Ουνικάχα Μάλαγα, τη Λε Μαν και την Φάλκο Σομπαθέλι από την Ουγγαρία. Επί της ουσίας, έκανε το καθήκον της η ομάδα, κερδίζοντας δις τον αδύναμο του γκρουπ και με μία νίκη την τελευταία αγωνιστική απέναντι στη Μάλαγα εντός έδρας τερμάτισε με ρεκόρ 3-3.
Επόμενος αντίπαλος ήταν η Λιθουανική Ρίτας. Υπενθυμίζω ότι την περσινή χρονιά, κατά την οποία πάλι έφτασε έως τα play-ins, το Περιστέρι είχε αποκλειστεί από τη Ντιζόν με σκορ σειράς 2-1. Αυτή τη φορά, προσπέρασε το εμπόδιο της Ρίτας με νίκη στο πρώτο ματς εκτός έδρας με 92-110 σε ένα υπέροχο βράδυ, πλούσιο σε θέαμα και με δεύτερη νίκη στο εντός με 83-80. Η πρόκριση στη φάση των «16» έκανε επιτυχημένη την ευρωπαϊκή πορεία του συλλόγου, μιας και κατάφερε να κάνει ένα βήμα παραπάνω από την προηγούμενη σεζόν.
Όταν στον νέο όμιλο απέναντι στις Τενερίφη, Καρσίγιακα, Χάποελ Ιερουσαλήμ, το Περιστέρι ξεκίνησε με τρεις ήττες στα πρώτα τρία παιχνίδια, οι περισσότεροι εκτός ομάδας θα υπέθεσαν ορθώς πως το ταξίδι τελείωσε. Κάτι που -προφανώς- δεν πίστευαν οι παίχτες και το τεχνικό επιτελείο, όπως φάνηκε άλλωστε στη συνέχεια. Η αρχή έγινε στο ματς εναντίον της Καρσίγιακα στο Περιστέρι στις αρχές Μαρτίου, με νίκη 76-73. Στη συνέχεια, η μεγάλη νίκη απέναντι στη Χάποελ εκτός έδρας, σε αγώνα που πραγματοποιήθηκε στην Ουγγαρία με 61-76. Την τελευταία αγωνιστική εντός, το Περιστέρι χρειαζόταν πέρα από νίκη, να κάνει το ίδιο και η Καρσίγιακα απέναντι στην Χάποελ.
Όπως και συνέβη. Έτσι λοιπόν, φτάσαμε στη φάση των προημιτελικών απέναντι στη Βόννη. Ήττα στη Γερμανία και στη συνέχεια, μία νέα ανατροπή δεδομένων. Νίκη στο Περιστέρι και στον τελευταίο αγώνα στη Βόννη η ομάδα πραγματοποίησε μια φανταστική εμφάνιση σχεδόν σε όλη τη διάρκεια του αγώνα και πήρε την πρόκριση για το φάιναλ φορ του Βελιγραδίου. Και πλέον, 23 χρόνια μετά την πρώτη συμμετοχή στην Ευρωλίγκα και τον αποκλεισμό από τη Μπασκόνια στη φάση των «16», βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία της. Να βρεθεί στον τελικό του FIBA Champions League.
Τα σημεία που δείχνουν πρόκριση
Τι είναι αυτό που άλλαξε μέσα στη σεζόν και το Περιστέρι παρουσίασε καλύτερο πρόσωπο; Και τι είναι αυτό που κάνει καλά και μπορεί να το στείλει στον τελικό;
Το βασικό χαρακτηριστικό της ομάδας, υπό τις οδηγίες του Βασίλη Σπανούλη είναι οι ξεκάθαροι ρόλοι μεταξύ των παιχτών. Αρκεί να δει κάποιος ορισμένους αγώνες και θα το διαπιστώσει. Κάθε παίχτης που παίζει έχει συγκεκριμένο ρόλο, γνωρίζει τι πρέπει να κάνει στο παρκέ, τι θα προσφέρει. Γενικότερα, στη διοργάνωση το Περιστέρι είχε μια πολύ καλή εικόνα επιθετικά. Έβδομη επίθεση σε offensive rating με 114,5 πόντους ανά 100 κατοχές σύμφωνα με το 3stepsbasket.com, μέτρια άμυνα με defensive rating στο 112,8 .
Η μεγάλη αλλαγή κατά τη γνώμη μου και αυτή που ανέβασε πολύ την απόδοση του συνόλου ήταν διπλή. Πρώτον , η προσθήκη του Ζερμέιν Λαβ και η κατακόρυφη άνοδος στο παιχνίδι του καλού Μήτρου-Λονγκ, του Ελάιτζα. Και οι δύο έχουν πολύ σημαντικά στοιχεία, τα οποία αποτελούν τη βάση του πλάνου του Βασίλη Σπανούλη. Μπορούν και πιέζουν καλά τη μπάλα, βάζουν σωστά τα χέρια και τον κορμό τους στην άμυνα. Η επιθετική άμυνα και η μεγάλη πίεση είναι το άλφα και το ωμέγα του Περιστερίου. Είναι ο τρόπος να καθυστερεί τις αντίπαλες επιθέσεις, να κλέβει μπάλες και να βγάζει πρωτεύοντες ή δευτερεύοντες αιφνιδιασμούς. Ο Λαβ πήρε τη θέση του Χαντς, ο οποίος ναι μεν ήταν και παραμένει ένας εξαιρετικός σκόρερ, στο πλαίσιο όμως του τρόπου παιχνιδιού της ομάδας είναι πιο χρήσιμος ο πρώτος. Πιο έμπειρος παίχτης, λιγότερο παρορμητικός, πιο ικανός αμυντικός, παρότι δεν έχει μεγάλο μέγεθος, με ύψος κάτι πάνω από 1,90 μέτρα. Στο τρίτο ματς της σειράς με τη Βόννη ήταν εκ των x-factors στο τέταρτο δεκάλεπτο, όταν και η γερμανική ομάδα έκανε την αντεπίθεση για τη νίκη.
Το στοιχείο του σουτ μετά από ντρίμπλα μοιάζει προαπαιτούμενο για τους γκαρντς του Περιστερίου. Μία ομάδα που βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην περιφερειακή της γραμμή, δεν γίνεται να μην έχει παίχτες που μπορούν να απειλήσουν μετά από ντρίμπλα. Ο Λαβ λοιπόν, σε 11 παιχνίδια στο Champions League έχει 11,4 πόντους, με κακό όμως ποσοστό από το τρίποντο, 30% περίπου.
Ο Λαβ έκανε τη διαφορά σε συνδυασμό με την αγωνιστική άνοδο του Μήτρου-Λονγκ, που με το που μπήκε η άνοιξη σαν να πάτησε κάποιο κουμπί και άλλαξε τελείως την απόδοσή του. Από το τέταρτο παιχνίδι της φάσης των «16» και έπειτα, είναι σταθερά εκ των κορυφαίων και προσφέρει σημαντικές λύσεις ερχόμενος από τον πάγκο. Σε αυτό το διάστημα των τριών τελευταίων αγώνων του ομίλου και των αντίστοιχων τριών με τη Βόννη, σκόραρε περί τους 16 πόντους μέσο όρο. Πολύ καλός στο iso παιχνίδι, με ντρίμπλα, «μαμούνι» που μπορεί να ξεφύγει του προσωπικού του αντιπάλου με ποικιλία κινήσεων. Δείτε στην επόμενη φάση πώς «μαγείρεψε» τον αντίπαλό του.
Και οι δύο λοιπόν εξυπηρετούν το δίπτυχο της καλής, πιεστικής άμυνας και της ικανότητας στο pull up σουτ. Εξάλλου, ουκ ολίγες φορές θα δούμε τον κόουτς Σπανούλη να δίνει οδηγίες στους παίχτες του να τρέξουν μετά από μία καλή άμυνα, μετά από διεκδίκηση ενός ριμπάουντ. Παρότι σε μέσο όρο κατοχών είναι λίγο κάτω από τον αντίστοιχο της διοργάνωσης, θέλει όποτε βρίσκουν την ευκαιρία να πηγαίνουν σε γρήγορες επιθέσεις, όχι βιαστικές. Ακόμα και μετά από καλάθια που δέχτηκαν, οι οδηγίες μπορεί να είναι να τρέξουν, να προσπαθήσουν να πετύχουν την αντίπαλη άμυνα σε ανισορροπία.
Καλύτερος όλων φυσικά, είναι ο Τζόε Ράγκλαντ. Ο πολύπειρος περιφερειακός του Περιστερίου ήταν και είναι αυτό που όλοι περιμέναμε, όταν τον υπέγραψε η ομάδα το καλοκαίρι. Αν όχι ο καλύτερος, σίγουρα στους καλύτερους playmakers της διοργάνωσης για άλλη μία σεζόν. Πρώτος δημιουργός με 9,1 ασίστ, όχι μόνο του ΓΣΠ, αλλά και του Champions League και πρώτος σκόρερ της ομάδας. Ένας υπέροχος χειριστής, ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης. Αυτός που με την απόδοσή του, τον τρόπο που διαχειρίζεται τις κατοχές, επιλέγει πότε και πώς θα επιτεθεί και ανεβάζει επίπεδο όλο το σύνολο. Εξαιρετικός σε pick ‘n roll καταστάσεις, κάνει καλύτερη τη ζωή των συμπαιχτών και δη των ψηλών. Σε κάθε σημαντικό παιχνίδι ήταν παρών και ο κινητήριος μοχλός με την απόδοσή του. Από τον σύλλογο έχουν περάσει τεράστιοι σε αξία και προσφορά ξένοι καλαθοσφαιριστές και ο Ράγκλαντ αξίζει να μπει σε αυτή τη λίστα με τη φετινή παρουσία του.
Τώρα που ανέφερα τους ψηλούς, εδώ είναι το μεγάλο ερωτηματικό για τον ημιτελικό και αναφέρομαι φυσικά στην περίπτωση του Τρεβόρ Τόμπσον, ο οποίος πριν λίγες ημέρες κατηγορήθηκε από τη σύντροφό του για βιαιοπραγία απέναντί της. Κατηγορίες, όμως, που αποσύρθηκαν στη συνέχεια. Ο Τόμπσον είναι ο πιο σταθερός ψηλός της ομάδας και ο καλύτερος ριμπάουντερ, με καλά τελειώματα κοντά στο ζωγραφιστό. Αντίστοιχα, ο Ρένφρο, είναι περισσότερο ετερόφωτος ψηλός, που τελειώνει εξαιρετικά τις φάσεις πάνω από τη στεφάνη, ιδιαίτερα όταν δημιουργός είναι ο Ράγκλαντ.
Από κει και πέρα, όπως προανέφερα, όλοι οι παίχτες έχουν συγκεκριμένους ρόλους. Ο Πουλιανίτης είναι ο γκαρντ που θα βάλει πίεση στη μπάλα χωρίς να φοβηθεί εάν θα κάνει κάποιο φάουλ. Ο Γουίλιαμς είναι ο τέταρτος διψήφιος σκόρερ του Περιστερίου στη διοργάνωση και επίσης ένας ακόμα παίχτης που θα σουτάρει μετά από ντρίμπλα, όπως και η κύρια απειλή από το τρίποντο, καθώς σουτάρει με 46% σε πέντε προσπάθειες ανά παιχνίδι. Ντάνγκουμπιτς και Χουγκάζ σουτάρουν επίσης με ποσοστά άνω του 40% από το τρίποντο, σε μικρότερο όγκο προσπαθειών (τρεις ο πρώτος, μιάμιση ο δεύτερος). Ο Χουγκάζ λειτουργεί ως stretch-four, ενώ ο έτερος Έλληνας που μοιράζεται τη θέση «4», ο αρχηγός της ομάδας, Λεωνίδας Κασελάκης, είναι πόλος δημιουργίας από το low post. Όχι τόσο με την άμεση πάσα, αλλά με το να τελειώνει φάσεις χαμηλά, να ακουμπάει σε αυτόν λίγο η μπάλα, για να αποσυμπιεστούν και οι περιφερειακοί. Γενικότερα, ,όλοι όσοι αγωνίζονται είναι σημαντικοί για το πλάνο της ομάδας και εξυπηρετούν στο έπακρο ότι τους ζητηθεί.
Υπάρχει και αντίπαλος
Όσον αφορά τον αντίπαλο, με την Τενερίφη είχαν μοιραστεί τις νίκες στη φάση των «16» στον όμιλο. 89-68 υπέρ των Ισπανών στο ματς των Κανάριων Νήσων, με τους Κάιλ Γκάι, Μαρσελίνιο Χουέρτας να είναι ασταμάτητοι. Στον δεύτερο αγώνα στο κλειστό «Ανδρέας Παπανδρέου», το Περιστέρι κέρδισε και πήρε την πρόκριση με πρωταγωνιστές τους Κασελάκη, Ράγκλαντ, αλλά με την Ισπανική ομάδα να είχε ήδη κατακτήσει την πρώτη θέση.
Προφανώς και μεγάλο φαβορί είναι το σύνολο του Τσους Βιδορέδα, που έχει πολύπειρους παίχτες στο ρόστερ, όπως ο «βρικόλακας» Μαρσελίνιο Χουέρτας, που συνεχίζει να πρωταγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο, παρά τα 41 του χρόνια. Ίσως έχει βρει το ελιξίριο της νιότης και το κρατάει για τον εαυτό του, δεν ξέρω. Ακόμα, ο Γκάι που στον Παναθηναϊκό δεν έπιασε, αποτελεί το βαρύ πυροβολικό στην περιφερειακή γραμμή. Γενικότερα είναι μία έμπειρη ομάδα, που έχει δύο κατακτήσεις της διοργάνωσης τα τελευταία χρόνια με πιο πρόσφατη αυτή του 2022, ενώ παραμένει σταθερά στις καλές ισπανικές ομάδες.
Από το Περιστέρι, ο πιο έμπειρος σε τέτοιες καταστάσεις δεν είναι άλλος από τον προπονητή του. Μετά από αρκετά χρόνια, από το 2017, ο Σπανούλης βρίσκεται ξανά σε φάιναλ φορ, απλά με άλλη ιδιότητα. Όπως και να έχει, ένας αγώνας είναι, φαβορί ναι μεν υπάρχει, αλλά όλα μπορούν να συμβούν. Και μακάρι την Κυριακή το βράδυ να αγωνιούμε για την κατάκτηση του τροπαίου.
