Αφήνοντας πίσω την εκφορά σε πρώτο πρόσωπο, που κάνει τους φιλάθλους της ομάδας να αισθάνονται ότι αποτελούν ισότιμα και αναντικατάστατα μέλη ενός οργανισμού, που πρακτικά στελεχώνεται από περίπου 30 άτομα, η αλήθεια είναι πως ο ερχομός του Μάριο Χεζόνια στον Παναθηναϊκό αποτελεί τεράστια έκπληξη. Τέτοια, που μπορεί να επιδέχεται διάφορες ερμηνείες, που ποικίλουν από την υλοποίηση του ονείρου του παίκτη να αγωνιστεί στην αγαπημένη του ομάδα, μέχρι την απλή εύρεση ρυθμού και φόρμας, ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων (αν γίνουν) ή της επόμενης χρονιάς. Το πιο σημαντικό όμως, για να ξεκινήσουμε, είναι ότι δεν πρόκειται για μία κίνηση που θα αλλάξει σημαντικά την εικόνα της ομάδας μέχρι το τέλος της χρονιάς.
Εκεί ο Παναθηναϊκός δεν δείχνει να προβληματίζεται ιδιαίτερα. Οι ελπίδες για οποιαδήποτε πορεία μετά τον Απρίλιο στην Ευρώπη διακόπηκαν από νωρίς, η όποια καλή απόδοση βγήκε στο γήπεδο μέσα στο 2021, διακόπηκε απότομα από την έξαρση των κρουσμάτων κορονοϊού στην ομάδα μετά τη νίκη στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και μόνος στόχος είναι οι καλές εμφανίσεις στις υπόλοιπες αγωνιστικές υποχρεώσεις εκτός των συνόρων. Μπορεί μέσα στην χώρα τα πράγματα να είναι διαφορετικά, όμως ακόμη κι έτσι όπως είχαν διαμορφωθεί οι φετινές ισορροπίες, πριν δηλαδή τον ερχομό του Κροάτη, οι πράσινοι ήταν και έτσι και αλλιώς το ακλόνητο φαβορί για τους δύο τίτλους.
Ούτε φυσικά η μεταγραφή καθαυτή δείχνει να έχει κάποιο επιπλέον άμεσο αγωνιστικό όφελος για κάτι παραπάνω από το σύντομο μέλλον. Ο παίκτης έρχεται θεωρητικά μέχρι το τέλος της χρονιάς, με την Μπαρτσελόνα να παραχωρεί τα δικαιώματά του προσωρινά, κρατώντας τα για την επόμενη σεζόν, υπό τον μανδύα μίας ρήτρας στο νέο του συμβόλαιο, σύμφωνα πάντα με τα ρεπορτάζ που έχουν δημοσιευθεί στον τύπο. Πρακτικά ο Χεζόνια έρχεται στον Παναθηναϊκό για εννιά ευρωπαϊκά παιχνίδια και φυσικά για να βοηθήσει στην κατάκτηση των δυο εγχώριων κυπέλλων ως αντάλλαγμα για την επιστροφή του στα γήπεδα. Τίποτα το ιδιαίτερο δηλαδή και σίγουρα όχι ανάλογο τόσο του ντόρου που προκλήθηκε, όσο και του ερχομού ενός παίκτη στην πιο παραγωγική ηλικία της καριέρας του, ο οποίος μάλιστα έχει ήδη προλάβει να συμπληρώσει γεμάτες σεζόν στο ΝΒΑ.
Πέραν όμως του αγωνιστικού τομέα, η απόκτηση του 26χρονου φοργουορντ δίνει πόντους σε διαφορετικούς τομείς. Αρχικά, η ιδιαίτερη σχέση που έχει αναπτύξει ο παίκτης με τον σύλλογο, τον έχει μετατρέψει πρακτικά σε έναν από τους σύγχρονους ήρωες της ομάδας πριν καν φτάσει στην Ελλάδα, πόσο μάλλον να παίξει. Εκδηλώσεις λατρείας παντού, παρακλήσεις για άνοιγμα γηπέδων εν μέσω πανδημίας και πολλές ακόμη γραφικές συμπεριφορές, σε ένα μοτίβο που θυμίζει περισσότερο Ιούλιο παρά Φλεβάρη. Συνεχίζοντας στο παλαβό, αλλά κυρίως στο γραφικό του πράγματος, είναι απορίας άξιο ότι κι ο ίδιος ο παίκτης δείχνει να ενστερνίζεται αυτόν τον ρόλο, δείχνοντας ακόμη παραπάνω ενθουσιασμό, παρότι θεωρητικά δεν έχει κάτι παραπάνω να κερδίσει ερχόμενος σε μία ομάδα που είναι σε χαμηλότερο αγωνιστικό επίπεδο από το οποίο βρισκόταν για σχεδόν όλη του την επαγγελματική καριέρα. Από όλο αυτό το overreaction, σχηματίζεται μία παράλογη, αλλά θεωρητικά ισχυρή ψυχολογική τόνωση, για μία ομάδα που ξεκίνησε τη σεζόν με χαμηλές προσδοκίες και τη συνέχισε χάνοντας τον προπονητή της, μέσα σε έναν χαμό από βαριές ήττες και κακές εμφανίσεις.
Ξεχωριστά κι από το όποιο εμπορικό όφελος που υπάρχει από τέτοιες δημοφιλείς μεταγραφές, ενισχύεται και ταυτόχρονα καταδεικνύεται το γεγονός πως παρά τα πολύ άσχημα αποτελέσματα που έφερε η οικονομική και κυρίως η ηθική ένδεια των τελευταίων ετών, ο Παναθηναϊκός παραμένει ένας αρκετά σπουδαίος και σημαντικός σύλλογος στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Αναμφίβολα η δικαίωση για μία τέτοια κίνηση έρχεται μέσα στο γήπεδο, όμως συνδυάζοντας αυτά που είπαμε παραπάνω, εδώ φαίνεται πως η κατάσταση μετράει κάπως διαφορετικά. Συνοπτικά, θα είναι δύσκολο σε μία περίοδο 2-3 μηνών να κριθεί ένας παίκτης μέσα από ελάχιστα πραγματικά ανταγωνιστικά παιχνίδια, την 'ωρα που συμπληρώνει ένα ρόστερ, χωρίς να καλύπτει επαρκώς τις εμφανείς ελλείψεις που έχει.
Τα όποια ερωτηματικά θέτονται με φόντο την επόμενη σεζόν, όπου οι άνθρωποι της διοίκησης έχουν να τρέξουν αρκετές υποθέσεις, αναφορικά με την διατήρηση του κορμού που δημιουργήθηκε τα προηγούμενα χρόνια, προτού περάσουν στην δημιουργία της όποιας στελέχωσης επιλέξουν να έχουν. Η μίξη ενός παίκτη σαν τον Χεζόνια μέσα σε μία ομάδα με αρκετούς παίκτες που στα χαρακτηριστικά τους μοιάζουν με τον Κροάτη, είναι δεδομένα δύσκολη. Εφόσον επιλέξει και καταφέρει οριστικά να κινηθεί μαζί με αυτόν στο μέλλον, φαίνεται πως θα κλειδώσει μακριά του άλλες επιλογές, ενώ φυσικά μπορεί να ισχύσει και το αντίστροφο.
Στο μέσο της σεζόν που περνάμε, περίπου στο διάστημα που οι εμφανίσεις του Παναθηναϊκού άρχισαν να χειροτερεύουν, ήταν μία καλή ευκαιρία για τους πράσινους να ξεκινήσουν να κοιτάζουν το μέλλον. Λίγες εβδομάδες αργότερα, μετά από μία ακόμη αλλαγή στην τεχνική ηγεσία και το πρώτο ξεκαθάρισμα των παικτών, αλλά και της βαθμολογίας, αυτή η κατεύθυνση ήταν πλέον μονόδρομος. Πλέον, ο Παναθηναϊκός βρίσκεται ολόκληρος μπροστά στο μέλλον του και παρότι αυτό μοιάζει αρκετά πιο ελκυστικό σε σχέση με τις προηγούμενες ημερομηνίες, συνεχίζει να περιέχει δύσκολες αποφάσεις.
Όταν αυτές υλοποιηθούν και αρχίσει να φαίνεται η εικόνα, τότε μάλλον θα έχουμε να πούμε πολλά περισσότερα για την αγωνιστική εικόνα της ομάδας. Μέχρι τότε ίσως το μόνο η απάντηση που δόθηκε και στον συμπαθή μεταφορέα. «Ναι ναι, κουλό τελείως, άστα να πάνε. Εδώ στη γραμμή αυτή υπογράφω;»
