Ας τα βάλουμε σε μια σειρά ξεκινώντας με τη στατιστική και αγωνιστική εικόνα των “Πρασίνων”: στα τελευταία δέκα ματς στην Ευρωλίγκα ο Παναθηναϊκός τρέχει ένα 7-3, παραμένει σταθερά στις έξι καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης, και έχει την εξαιρετική του άμυνα να ευχαριστεί για αυτό. Σε αυτό το διάστημα το DefRtg της ομάδας είναι στο 102,9, με διαφορά το καλύτερο στην Ευρωλίγκα, πρωτιά και στα κλεψίματα και κορυφαία ποσοστά στα λάθη αντιπάλου. Με αιχμή του δόρατος τον Γκραντ, που απομυζεί την ενέργεια και την συγκέντρωση των αντίπαλων γκαρντ, η δουλειά των υπολοίπων είναι να πιέσουν ή να αρνηθούν τις άμεσες επιλογές πάσας. Ο γκαρντ αναγκάζεται να παίξει ένας εναντίον ενός με τον Γκραντ και συνήθως κερδίζει ο Αμερικανός. Αυτό το πλάνο έχει δύο κουκίδες: η πρώτη είναι πως μένει ευάλωτη η πίσω γραμμή άμυνας και απαιτείται από τον σέντερ να φτύσει πνευμόνια για να καλύψει τα κενά αν φτάσει η μπάλα εκεί. Η άνοδος εσχάτως των Κωστακούνμπο και Καλαϊτζάκη έχει δώσει στον Αταμάν δύο ακόμη εργαλεία. Ο coach του Τρυφιλιού μπορέι έτσι να επιστρατεύει καθαρά αμυντικές πεντάδες, ακόμα και για ολόκληρα δεκάλεπτα. Ακυρώνει τρόπον τινά το σκορ των απέναντι, ενώ η ομάδα βρίσκει ρυθμό από τα στοπ που βγάζει στο δικό της μισό του παρκέ. Η δεύτερη είναι πως οι παίκτες πρέπει να είναι φρέσκοι και σε μεγάλη επαγρύπνηση. Εδώ εντοπίζεται εντοπίζεται ο μεγαλύτερος αστερίσκος του Παναθηναϊκού. Ο Αταμάν βρήκε νωρίς στη σεζόν τους παίκτες με τους οποίους θα πορευτεί σταθερά, αλλά έκτοτε τους έχει στα κόκκινα. Ο Λεσόρ με αυτούς τους ρυθμούς θα είναι εντελώς άδειος στα playoffs, ο Γκραντ, καθώς φαίνεται, δεν είναι ρομπότ όσο κι αν είχε βαλθεί να μας πείσει για το αντίθετο, και ο Μήτογλου έχει προσγειωθεί μετά από τις ακραίες πτήσεις του φθινοπώρου. Ταυτόχρονα, με την φυσιολογική κόπωση των παικτών, συνέπεσε μια περίοδος αρκετών τραυματισμών, όπως στις περισσότερες ομάδες της Ευρωλίγκα. Οι Σλούκας και Παπαπέτρου μπαινοβγαίνουν στο απουσιολόγιο, οι Βιλντόσα και Μπαλτσερόφσκι επιστρέφουν μετά από καιρό, αλλά με πολλά ερωτηματικά για την κατάσταση τους.
Όλο αυτό στοιχίζει και στην παραγωγικότητα του Παναθηναϊκού όπου υπάρχει μια πτωτική τάση και στους πόντους ανά κατοχή και στο σκορ ανά 100 κατοχές. Σαφώς η απουσία του Σλούκα έχει αλλάξει τις ισορροπίες στην επίθεση. Όταν ο αρχηγός του Παναθηναϊκού είναι στο παρκέ, αυτόματα γέρνει την αντίπαλη άμυνα προς το μέρος του, κατάσταση που αποφορτίζει τους υπόλοιπους. Και κυρίως τον Κέντρικ Ναν. Ο Αμερικανός χειρίζεται πολύ περισσότερο την μπάλα εν απουσία του αρχηγού, αλλά, όπως και νωρίτερα στη σεζόν, βιάζεται να πάρει αποφάσεις και εκβιάζει καταστάσεις, κυρίως όσον αφορά το shot selection. Δηλαδή ψάχνει τα καλά του σημεία λες κι είναι υποχρεωμένος, όχι επειδή η επίθεση δούλεψε για αυτό ή επειδή η αντίπαλη άμυνα είναι σε ανισορροπία. Μέχρι στιγμής αυτό δεν έχει κοστίσει ανεπανόρθωτα στην ομάδα. Από την άλλη πάλι, δεν θα είναι καλό επουδενί να συνεχιστεί.
Η στατικότητα στην επίθεση πάντως ήταν υπό συζήτηση από όταν στελεχώθηκε το ρόστερ, σαν πιθανό πρόβλημα. Δηλαδή μια αποκλειστικά εξαρτημένη από τους γκαρντ επίθεση είναι λογικό να στερείται επιλογών όταν αυτοί τραυματίζονται ή είναι ντεφορμέ, ειδικά όταν το screen 'n roll χρησιμοποιείται περισσότερο και από ευαγγέλιο σε εκκλησία. Φτάσαμε το περασμένο διάστημα να δούμε τρία και τέσσερα σκριν στην μπάλα από τον ίδιο παίκτη σε μία επίθεση. Όταν βέβαια από το "3" ως το "5" παίζεις σταθερά με ενάμιση παίκτη σε κάθε θέση εδώ και μήνες (πολλώ δε μάλλον όταν κανείς εκ των οποίων δεν δημιουργεί για τους άλλους ή για τον εαυτό του) είναι αναπόφευκτο να καταλήξεις νωχελικός και πρόβλεψιμος. Όσο ο Παναθηναϊκός εκτελεί με μια σχετική συνέπεια και συνεχίζει να αλλοιώνει το παιχνίδι του αντιπάλου του, αυτές οι αδυναμίες θα μπαίνουν κάτω από το χαλάκι. Ωστόσο η προαναφερθείσα κόπωση μπορεί να καταστρέψει και τα δύο. Γενικά υπάρχει η αίσθηση πως το ρόστερ ναι μεν αποδίδει παρά τις ατυχίες, αλλά ίσως φτάνει στα όρια του νωρίτερα από ό,τι πρέπει.
Τα επόμενα τέσσερα ματς στην Ευρωλίγκα είναι εντός με την ισόβαθμη Φενέρ, εκτός με Ρεάλ τέλη του μήνα, εντός με Βιλερμπάν και εκτός με τον Ολυμπιακό στα μέσα Μάρτη. Υπενθυμίζω πως με Μονακό, Βαλένθια, Μπασκόνια ο Παναθηναϊκός έχει τις ισοβαθμίες, η Μακάμπι που τον έχει 2-0 και είναι δύο νίκες πίσω στη δέκατη θέση, με την Μπολόνια να πέφτει σταθερά. Άρα οι αγώνες με Φενέρ και Ολυμπιακό είναι κομβικής σημασίας για την τετράδα, όχι τόσο για τις διαφορές και την ισοβαθμία, αυτό είναι δύσκολο καθώς αμφότεροι νίκησαν με διψήφια διαφορά στον πρώτο γύρο, όσο για να τους κρατήσει πίσω του. Στο ενδιάμεσο όλων αυτών, βάλτε κι ένα Final-8 για το Κύπελλο, που όπως και να το κάνει κανείς, είναι ένας τίτλος και μια ευκαιρία για ψυχολογική ντόπα ή φλόπα.
Πάντως θα είναι πραγματικά κρίμα να χαθεί το πλεονέκτημα για την ομάδα εδώ που έχει φτάσει γιατί κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι του χρόνου ή σε δύο χρόνια η ομάδα θα μπορεί να παίξει σειρά πέντε αγώνων στο ΟΑΚΑ. Ο κόσμος της Ευρωλίγκα είναι ευμετάβλητος, ομάδες ανεβοκατεβαίνουν χρόνο με τον χρόνο. Ποιος ξέρει αν θα παραμείνει ο Ναν ή αν θα συνεχίσει τόσο καλά ο Γκραντ, ή πότε θα φανούν τα σημάδια του χρόνου στον Σλούκα; Φέτος όμως είναι δεδομένο ότι ο Παναθηναϊκός είναι δυνατός και ότι μια επίσκεψη στο ΟΑΚΑ δεν αποτελεί σχολική εκδρομή, αλλά ενδεχόμενη ήττα εντός προγράμματος για κάθε ομάδα που δεν λέγεται Ρεάλ.
Οι πιθανοί αντίπαλοι στην οκτάδα είναι εντός δυνατοτήτων της ομάδας, που αν παίξει με πλεονέκτημα έχει μια πραγματικά σπουδαία ευκαιρία να πάει στο Final-4 μετά από σοβαρά πολύ καιρό. Άλλωστε η έδρα στη φετινή Ευρωλίγκα είναι σημαντικότατος παράγοντας. Πλην της Ρεάλ, που είναι στο 9-3 μακριά από τη Μαδρίτη, μόνο η Μπασκόνια έχει μη αρνητικό ρεκόρ, και δη ισορροπημένο στο 6-6. Όλες οι άλλες ομάδες είναι μείον στα εκτός έδρας. Ένας παραπάνω λόγος επομένως να μην καταρρεύσει η ομάδα, είναι για να μετουσιωθεί η ως τώρα προσπάθεια σε τερματισμό εντός τετράδας. Είναι το μεταίχμιο της φετινής σεζόν για τον Παναθηναϊκό και καλείται να σταθεί όρθιος τον επόμενο ενάμιση μήνα.
Υ.Γ.: Για την πιθανότητα σειράς κόντρα στον Ολυμπιακό δεν θα σχολιάσω στην παρούσα φάση, δεδομένα πάντως ούτε η Ρεάλ δεν θέλει απέναντι της αυτή την ομάδα σε σειρά αγώνων, αν είναι υγιής φυσικά. Βέβαια, πέντε ντέρμπι αιωνίων για τη συμμετοχή στο F-4 θα έμεναν στην ιστορία. Από την άλλη, είμαι πολύ νέος για να αρχίσω τα διουρητικά, να μου λείπει.
