Προτού προχωρήσουμε σε μία πιο ενδελεχή ανάλυση, πρέπει να αποδεχτούμε την πραγματικότητα: η ομάδα του Παναθηναϊκού θα είχε όντως αρκετά μεγάλη ανάγκη για έναν ακόμη οργανωτικό ή αλλιώς δημιουργικό γκαρντ. Τι να κάνουμε, αυτοί που έχει, οι Πέρι, Μέικον, Νέντοβιτς, πολύ καλοί είναι, αλλά κάτι λείπει, αυτό είναι εμφανές και δεν πρόκειται να αλλάξει όσο οι δύο από αυτούς θα κάνουν το ντεμπούτο τους στην Ευρωλίγκα κι ο τρίτος τραυματίζεται αρκετά συχνά για να αποτελέσει άμεσα βασικό πυλώνα σε όλη τη διάρκεια της σεζόν.

Από εκεί και πέρα, ο ερχομός του Δημήτρη Πρίφτη είναι από μόνος του ένας λόγος για τον οποίο η ομάδα αναμένεται να παρουσιαστεί βελτιωμένη. Όχι επειδή αυτός είναι ένας σούπερ κόουτς χωρίς ψεγάδια ή επειδή είναι ένα τεράστιο όνομα των πάγκων. Απλούστερα, επειδή είναι αρκετά καλύτερος και αρκετά πιο έμπειρος από τους προκατόχους του. Σε κάθε περίπτωση, ο νέος προπονητής της ομάδας των πράσινων είναι ένας κόουτς που έχει δείξει σημαντικά καλές δουλειές στο παρελθόν κι ίσως καταφέρει να είναι ένας από τους λίγους που θα καταφέρουν να βγάλουν μία ολόκληρη σεζόν στον πάγκο των πρασίνων. Σημαντική υπενθύμιση: ότι κανείς δεν έχει ολοκληρώσει δύο πλήρεις σεζόν ως προπονητής του Παναθηναϊκού από το (μακρινό πια) 2012 και έπειτα. 

Με αυτά τα δεδομένα, σε συνδυασμό με την κακή αγωνιστική εικόνα της περσινής ομάδας, η οποία αποτυπώθηκε στον βαθμολογικό πίνακα της Euroleague, ο Παναθηναϊκός αναμένεται να παρουσιαστεί εντελώς διαφορετικός στο παρκέ του γηπέδου μπάσκετ στο στάδιο Louis II στο Μόντε Κάρλο την Πέμπτη. Εκμεταλλευόμενος το εντυπωσιακό μέγεθος που έχει το ρόστερ της ομάδας του, ήδη από τα φιλικά παιχνίδια και το σούπερ καπ που ολοκληρώθηκε, ο Παναθηναϊκός έδειξε να έχει αρκετά καλή συμπεριφορά στην άμυνά του, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο διάστημα των παιχνιδιών του. Οι διάδρομοι έκλειναν γρήγορα, η πίεση που ασκείται στην περιφέρεια με μοχλό τους Πέρι, Σαντ Ρος και Ουάιτ είναι ήδη σε καλό επίπεδο και σε συνέχεια της περσινής χρονιάς, τα ριμπάουντ μοιάζουν ίσως το πιο δυνατό σημείο της ομάδας.

Επειδή όμως καμία ομάδα δεν κέρδισε τίτλους έχοντας ως καλύτερο σημείο τα ριμπάουντ, ιδιαίτερα όσο αυτά δεν είναι μακρινά, δεν είναι όλα ιδανικά. Υπάρχουν αδυναμίες στην προσωπική άμυνα, οι ζώνες που έχει προσπαθήσει να εισαγάγει ο προπονητής χρειάζονται ακόμη αρκετή δουλειά, ενώ έχουν παρατηρηθεί αρκετά διαστήματα όπου η άμυνα στο τρανζίσιον αποσυντονίζεται πλήρως. Αυτό ειδικά με αντιπάλους όπως η πρώτη τέτοια στην Ευρωλίγκα, η Μονακό, είναι ένα στοιχείο ικανό να στοιχίσει.

Κάτι αντίστοιχο ισχύει και στην επίθεση. Τα διαστήματα με πολλές αδυναμίες στην εκτέλεση και στη δημιουργία, ειδικά από την περιφέρεια, είναι αρκετά και ιδίως απέναντι σε κλειστές και δυνατές άμυνες θα υπάρχει σημαντικό πρόβλημα. Πόσο δε αν η διάρκειά αυτών των προβληματικών διαστημάτων παραμείνει στα επίπεδα των πρώτων παιχνιδιών. Φυσικά, η έλλειψη του πολυσυζητημένου γκαρντ φαίνεται ακόμη μεγαλύτερη όσο παρατηρούνται αυτά τα θέματα, που σε κάθε περίπτωση, διαιωνίζουν αυτή τη συζήτηση, προκαλώντας ακόμη μεγαλύτερους πονοκεφάλους.

Όμως, δεν είναι ότι η επίθεση είναι κακή ή δεν έχει αρετές. Με πυρήνα τον Παπαπέτρου, ο οποίος φαίνεται ακόμη πιο βελτιωμένος, έχοντας αναβαθμίσει σημαντικά το ρεπερτόριο των κινήσεων του με την μπάλα στα χέρια, ο Παναθηναϊκός έχει αρκετά περισσότερη κίνηση και συνεργασίες, ακόμη κι αν λείπει ακόμη το κάθετο παιχνίδι των pick ‘n’ rolls ή το καθαρό post up από τους ψηλούς. Ο Έλληνας φόργουορντ είναι ξεκάθαρα ο σταρ της ομάδας, ένας από τους πληρέστερους παίκτες στην Ευρώπη και η επιλογή του να μείνει το φετινό καλοκαίρι, φαίνεται να τον χαλάρωσε αρκετά, καθώς παίζει με περισσότερη αυτοπεποίθηση και χωρίς να σκέφτεται τι θα κάνει. Ο Κέντρικ Πέρι κι ο Τζεχάιβ Φλόιντ είναι οι αποκαλύψεις της προετοιμασίας, με τον πρώτο να δείχνει ωριμότητα και καθαρό μυαλό στις αποφάσεις του και τον Φλόιντ να παρουσιάζει ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο από αυτό που είχαμε δει στο προηγούμενο, σύντομο, πέρασμά του από την Ελλάδα. Μαζί με τον Οκάρο Ουάιτ, που θα αποτελέσει το βαρόμετρο της επίθεσης του Παναθηναϊκού, και φυσικά τους Παπαγιάννη και Τζέρεμι Έβανς, στελεχώνουν ίσως την πιο πλήρη γραμμή ψηλών των τελευταίων ετών για τους πράσινους. Το οποίο βέβαια δείχνει περισσότερο τα προβλήματα των προηγούμενων χρόνων παρά το αντίθετο.

Πέρα από μία ακόμη αναφορά στον πλέι μέικερ που πρέπει να έρθει, πολλά θα κριθούν στην επίθεση και από τους Νέντοβιτς και Μέικον. Ο Σέρβος είναι ο μόνος που δημιουργεί την απαραίτητη βαρύτητα για να μπορέσει να λειτουργήσει επιτυχώς το σκριν πάνω στην μπάλα, καθώς η ποικιλία των κινήσεων του και η ταχύτητα του παραμένουν σε υψηλό επίπεδο, παρά την απουσία του από τα γήπεδα λόγω (ενός ακόμα) τραυματισμού. Όμως ταυτόχρονα, ο χαμένος χρόνος φαίνεται να τον έχει αφήσει πίσω σε χαμηλή φυσική κατάσταση και θα πρέπει η ομάδα να τον καλύψει αρκετά μέχρι να μπορέσει να σταθεροποιηθεί σε ένα καλύτερο επίπεδο. Για τον Μέικον, η απειρία του σε έναν ρόλο που του έχει ανατεθεί είναι εμφανέστατη, παρότι θεωρητικά έχει τα προσόντα για να καλύψει τη θέση. Η αδυναμία του στην δημιουργία μέχρι στιγμής τον αφήνει εκτεθειμένο στις αντίπαλες άμυνες που του επιτίθενται διαρκώς, είτε πιέζοντας τον, είτε στερώντας του την καθαρή εκτέλεση μετά από ντρίμπλα. Παρόλα αυτά, ακόμη και με την κακή εικόνα που είχε, ο Μέικον κατάφερε να δείξει σε στιγμές πως έχει αστείρευτο ατομικό ταλέντο και πως μπορεί στην καλή του μέρα να αλλάξει ριζικά τον ρυθμό ενός αγώνα. Θα χρειαστεί πάντως να το κάνει με σταθερότητα και όχι αραιά ή σποραδικά.

Τέλος, το γεγονός πως ούτε φέτος ο Παναθηναϊκός αναμένεται να διεκδικήσει την είσοδο στα playoffs, τουλάχιστον όσο αυτός δεν είναι ένας άμεσος -και για την ώρα ούτε ρεαλιστικός- αγωνιστικός στόχος, ίσως θα πρέπει να οδηγήσει και σε ένα άνοιγμα του rotation για να δοκιμαστεί σε θέσεις κι ο πολλά υποσχόμενος Λευτέρης Μαντζούκας. Στα λεπτά που πήρε ο νεαρός φόργουορντ έδειξε σίγουρα τρακαρισμένος στην επίθεση, όμως παρουσίασε στοιχεία που μπορεί να μην λείπουν από την ομάδα, αλλά σίγουρα είναι αξιοπρόσεκτα. Το μέγεθός και οι τοποθετήσεις του στην άμυνα δείχνουν να είναι ήδη σε πολύ υψηλό επίπεδο. Με το μέλλον του να είναι ήδη αρκετά υποσχόμενο, οι πράσινοι δεν πρέπει να πέσουν στην παγίδα και να το περιορίσουν για χάρη του αποτελέσματος. Το έχουν κάνει ήδη αρκετές φορές στο παρελθόν για να το επαναλάβουν με έναν παίκτη που μοιάζει καλύτερος από τους προηγούμενους.

Προσωπικά περιμένω τον Παναθηναϊκό να έχει αρκετά καλύτερη αγωνιστική εικόνα σε σχέση με πέρσι. Δεν ξέρω πως θα μεταφραστεί αυτό στην τελική βαθμολογία, όμως η Ευρωλίγκα είναι μάλλον σε χαμηλότερο αγωνιστικό επίπεδο σε σχέση με πέρσι, η παρουσία του κόσμου στο γήπεδο θα δώσει κάποια καλύτερα αποτελέσματα εντός έδρας και σίγουρα, παρότι δεν πιστεύω ότι θα μπει στην οκτάδα, θεωρώ πως θα προβληματίσει πολύ περισσότερο τις αντιπάλους του από προηγούμενες σεζόν.