Έπρεπε να φτάσουμε στην τέταρτη ημέρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου για να δούμε τις πρώτες εκπλήξεις στα παιχνίδια. Το κακό είναι ότι η μία εξ’αυτών αφορούσε τη δική μας εθνική, η οποία παρουσιάστηκε κατώτερη των προσδοκιών που η ίδια δημιούργησε με την εμφάνιση της στην πρεμιέρα. Τώρα έρχεται μεθαύριο η Νέα Ζηλανδία με το αγαπημένο μας haka, με σκοπό να μας βάλει δύσκολα και να παλέψει για την πρόκριση μετά την γεμάτη ένταση νίκη της επί του κάκιστου Μαυροβούνιου. Τι να πουν και οι Γερμανοί βέβαια, που αποκλείστηκαν ήδη από την πρώτη φάση μετά το κάζο που έπαθαν από τους μαχητικότατους Δομινικανούς. Τσεχία, Αυστραλία επικράτησαν σχετικά εύκολα, δίχως να ανεβάσουν στροφές κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, ενώ η Λιθουανία και η Γαλλία (για μένα και τον Guru, έρχεται με φόρα για το χρυσό) επικράτησαν πολύ εύκολα των αντιπάλων τους, παίζοντας σπουδαία άμυνα για 40’. Τέλος, η Τουρκία έφτασε κοντά στο θαύμα, αλλά οι παίχτες της στο κρίσιμο σημείο έτρεμαν σαν το ψάρι και έχασαν την ευκαιρία για μια τεράστια νίκη επί των ΗΠΑ, που θα τους έδινε και μεγάλο προβάδισμα για την οκτάδα.

Από πού να αρχίσεις τώρα .... από την αρχή.

Οπωσδήποτε, το πρωτο οκτάλεπτο της εθνικής στο παιχνίδι με τους Βραζιλιάνους ήταν κλασικά αντιφατικό. Η ομάδα έβγαλε τις αρετές που αναμενόταν στην άμυνα (μάκρος, κλεψίματα στις πάσες, αλληλοκαλύψεις), όμως στην άλλη πλευρά του γηπέδου δεν ήξερε πού παν τα τέσσερα, ή αν θέλετε οι τέσσερις γύρω από τον Γιάννη. Καθώς εκείνος αιφνιδιάστηκε από το αναπάντεχο ματσάρισμα με τον Γκαρσία και τις περιορισμένες βοήθειες (μόνο όταν πήγαινε πολύ χαμηλά), η εθνική δεν μπόρεσε καλά καλά να βρει ελεύθερο σουτ. Όσα ελεύθερα προέκυψαν, ήταν και εκείνα άστοχα.

Η τρίτη ημέρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου συνεχίστηκε με την Ιταλία και την Σερβία να προσφέρουν θέαμα και να δείχνουν σε καλή κατάσταση, την ώρα που η Ισπανία κι η Αργεντινή αντεπεξήλθαν σε αποστολές που μπορούσαν να αποδειχθούν επίφοβες. Ρωσία και Πολωνία συνέχισαν να κερδίζουν χωρίς να εντυπωσιάζουν, με τις Βενεζουέλα και Τυνησία (με τον Μεϊρί να "βομβαρδίζει" από την περίμετρο) να πανηγυρίζουν σημαντικές νίκες, ούτως ώστε να ελπίζουν για πρόκριση.

Σε ρυθμούς Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Κίνα κινούμαστε εδώ και κάποιες μέρες όμως, το ξέρετε άλλωστε, εμείς εδώ στο #Bguru είμαστε αγύριστα κεφάλια. Μας αρέσει να τρυπώνουμε εκεί που δεν μας σπέρνει, όπως έλεγε και η μακαρίτισσα η γιαγιά μου η Μελανία. Κάπως έτσι λοιπόν, εν μέσω έρευνας για τα ρόστερ των ομάδων της διοργάνωσης, τους παρόντες, τους απόντες, τις ιστορίες γύρω και πίσω από τις προκρίσεις των 32 ομάδων της διοργάνωσης πέσαμε πάνω σε ένα... σκανδαλάκι. Το οποίο, όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε, «θάφτηκε» ή αν προτιμάτε «κουκουλώθηκε» από την παγκόσμια ομοσπονδία FIBA, μιας και το όλο θέμα έκανε «τζιζ» για την αξιοπιστία των προκριματικών.

Στο τέλος του εξαιρετικού αγώνα που άνοιξε το πρόγραμμα της δεύτερης ημέρας του παγκοσμίου κυπέλλου, η Αυστραλία έδειξε τον πλουραλισμό που διεθέτει το ρόστερ της και πήρε μάλλον την πιο σημαντική νίκη της αγωνιστικής απέναντι στον Καναδά. Το θέμα ήταν ότι αυτό το έκανε με ασυνήθιστους πρωταγωνιστές, ή πιο σωστά με τους γνωστούς πρωταγωνιστές σε ασυνήθιστους ρόλους. Ο Τζο Ίνγκλς δημιουργούσε ασταμάτητα κι ο Μάθιου Ντελαβεντόβα εκτελούσε και έτσι με ένα σερί 28-8 τα καγκουρό πήραν τη νίκη απέναντι στους, εχμ, βίσονες.

17-9 στην πρώτη περίοδο, 42-16 στο ημίχρονο. Πάνω που σκεφτόμουν μετά τα δέκα πρώτα λεπτά πως "οκ, η εθνική θα κερδίσει έτσι κι αλλιώς, αλλά οι άλλοι θα αρχίσουν κάποια στιγμή να σκοράρουν", η άμυνα των διεθνών έσφιξε περισσότερο και για τα επόμενα δέκα οι Μαυροβούνιοι έβαλαν ακόμη λιγότερους πόντους, μόλις 7! Τόσα ήταν και τα κλεψίματα των παικτών του Σκουρτόπουλου στο πρώτο μέρος, κατά το οποίο ανάγκασαν τους αντιπάλους τους σε ποσοστό 25% εντός πεδιάς. Ασφυξία.

Στο πρώτο ημίχρονο μεταξύ Ιράν και Πουέρτο Ρίκο, ο بهنام یخچالی دهکردی τα έβαζε από παντού. Τα πέντε τρίποντα του Ιρανού γκαρντ των Ναντζίνγκ Μάνκι Κινγκς, μαζί με τον κυρίαρχο Χαντάντι και την παροιμιώδη επιπολαιότητα των Πορτορικανών, έβαλαν μπροστά τους Iρανούς, σε απόσταση ασφαλείας. Το διακύβευμα μάλιστα δεν ήταν καθόλου μικρό. Το Ιράν διανύει μόλις την τρίτη του διαδρομή σε παγκόσμιο κύπελλο, στα προηγούμενα δυο είχε πετύχει όλες κι όλες δύο νίκες, δεν είχε προχωρήσει ποτέ και σε αυτόν τον όμιλο που βρίσκεται τώρα, μία νίκη επί των Πορτορικάνων ήταν πολύ πιθανό να σήμαινε πρόκριση. Η άλλη ομάδα που δεν ξέρουμε αν θα περάσει από τον όμιλο είναι άλλωστε η Τυνησία, που τα πήγε σχετικά καλά με τους Ισπανούς στο α' μερος, αλλά από το Πουέρτο Ρίκο μάλλον θα ηττηθεί.

Εντάξει, καλός ο Giannis, φοβερός ο χοντρούλης ο Γιόκιτς, παικτάρα ο Ρούμπιο, αλλά μήπως να αφήσουμε λίγο στην άκρη τους σταρ αυτής της διοργάνωσης και να ψάξουμε λίγο πιο βαθιά σε κάτι διαφορετικό; Τι θα λέγατε να μάθουμε την ιστορία του Αμπουντουσαλάμου Αμπουντουρεξίτι; Να ανακαλύψουμε ποιος προπονητής ομάδας είχε διατελέσει μέλος των πάντα χαμένων αντιπάλων των Χάρλεμ Γκλομπτρότερς; Να γυρίσουμε τον χρόνο τρεις δεκαετίες πίσω για να θυμηθούμε το ρεκόρ πόντων σε ένα ματς διοργάνωσης και ποιος το... κουβαλάει στην καμπούρα του φέτος; Μερικές μικρές «εναλλακτικές» ιστορίες που δεν τραβάνε τα φώτα της δημοσιότητας όπως οι Αμερικανοί, ο Greek Freak και οι Σέρβοι, αλλά που επιβάλλεται να τις μοιραστούμε μαζί σας...

Η εθνική Ελλάδος μπάσκετ ψάχνει την ουσιαστική διάκριση σε μεγάλη διεθνή διοργάνωση από το ανέλπιστο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ 2009. Δέκα χρόνια έχουν ήδη περάσει από τότε που ο τρομερός Σπανούλης και ο επιλεκτικός οδοστρωτήρας Σοφοκλής Σχορτσανίτης κέρδισαν τους Σλοβένους στον μικρό τελικό-δυσφήμιση της Πολωνίας και με εξαίρεση μία φωτεινά ποιοτική αναλαμπή του προηγούμενου παγκοσμίου κυπέλλου, η οποία όμως συνοδεύτηκε από πρόωρο αποκλεισμό, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα δεν έχει καταφέρει σχεδόν τίποτε αξιόλογο έκτοτε. Οι πιο αισιόδοξοι προβλέπουν πως το "περίεργο" τουρνουά που ξεκινά μεθαύριο στη Φοσάν προσφέρει μία χαραμάδα προς την διάκριση, που καθώς οι αγώνες συσσωρεύονται μπορεί να μετατραπεί σε μισάνοιχτο παράθυρο, έτοιμο να δεχτεί μία σπρωξιά από τον MVP του NBA και να ανοίξει διάπλατα τον ορίζοντα των μεταλλίων. Λίγο υποψιασμένος να είσαι βέβαια, εκείνο που διαφαίνεται καθαρότερα δεν είναι λάμψη, αλλά ανηφόρα.