Κυριακή, 01 Σεπτεμβρίου 2019 15:26

Προσήλωση και ξεκούραση

Από :

17-9 στην πρώτη περίοδο, 42-16 στο ημίχρονο. Πάνω που σκεφτόμουν μετά τα δέκα πρώτα λεπτά πως "οκ, η εθνική θα κερδίσει έτσι κι αλλιώς, αλλά οι άλλοι θα αρχίσουν κάποια στιγμή να σκοράρουν", η άμυνα των διεθνών έσφιξε περισσότερο και για τα επόμενα δέκα οι Μαυροβούνιοι έβαλαν ακόμη λιγότερους πόντους, μόλις 7! Τόσα ήταν και τα κλεψίματα των παικτών του Σκουρτόπουλου στο πρώτο μέρος, κατά το οποίο ανάγκασαν τους αντιπάλους τους σε ποσοστό 25% εντός πεδιάς. Ασφυξία.

Υποθέτω, καθώς ανάλυση δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη, πως αυτό είναι το σημαντικό νέο της ημέρας ενόψει της συνέχειας. Η εθνική έδειξε απόλυτα αφοσιωμένη στα αμυντικά της καθήκοντα. Προσηλώθηκε στο να μαρκάρει εξυπνα, πιέζοντας κυρίως τους αντιπάλους και όχι την μπάλα, προσπαθώντας να ανακόψει πάσες (συχνά βγαίνοντας μπροστά από τους ψηλούς) και να παρενοχλήσει τα σουτ. Δεν βιάστηκε καθόλου να μετατρέψει την υπεροχή της σε βιαστικό προβάδισμα και περίμενε μέχρι να ξεκλειδώσει κάποιους αυτοματισμούς σε transition και spacing, συνεχίζοντας να μαρκάρει με την ίδια ένταση και αποτελεσματικότητα. Από ένα σημείο και ύστερα ήρθαν και οι πόντοι στον αιφνιδιασμό, ήρθαν και τα τρίποντα, χωρίς μάλιστα η ομάδα να παρουσιάσει το παραμικρό ψήγμα επιπολαιότητας. Η μόνη περιττή ενέργεια του πρώτου ημιχρόνου καταγράφηκε στον πάγκο, εκεί όπου ο Θανάσης παραλίγο να σπάσει μία διαφημιστική πινακίδα με την πετσέτα, πανηγυρίζοντας ένα τρομερό κάρφωμα του Γιάννη. Ο Μπουρούσης τον κοίταξε με αληθινή απορία, σαν να άκουγε για πρώτη φορά τον Χατζηγεωργίου να λέει " ASVEL, η ομάδα του Τε Πε", ο Θανάσης μαζεύτηκε, τα πάντα πήραν ξανά τον σωστό δρόμο τους. Μέχρι το τέλος.

Ο Μπουρούσης αποτέλεσε γενικώς το δεύτερο καλό νέο. Ελλείψει λύσεων στο 5 και δεδομένης της πληθώρας μεγάλων κορμιών σε άλλα σύνολα, ο ρόλος του είναι εκ της αρχής κομβικός, συνεπώς η επίδοση του απέναντι στον Βούτσεβιτς (στο α' μερος) δεν μπορεί να περάσει απαρητήρητη. Βγήκε δύο φορές μπροστά του και έκλεψε τη μπάλα, έκλεισε καλά το πεδίο του (2/6 σουτ) και παράλληλα συμμετείχε στην κίνηση της επίθεσης (δυο γρηγορες ασίστ) και στο σκορ. Τα 2/4 τρίποντα του αποτελούν ένδειξη της χρησιμότητας του ως floor spacer (σορι), προκειμένου ο Γιάννης να μπορεί να κάνει τα δικά του. Δείτε παρακάτω.

via GIPHY

Το κλου εδώ είναι το πού βρίσκεται ο ψηλός στην αρχή της φάσης και πού καταλήγει τέσσερα δευτερόλεπτα αργότερα. Σε αυτό το παιχνίδι δεν πολυχρειάστηκε συχνή εφαρμογή, διότι ο σταρ της εθνικής κέρδισε πολύτιμη ξεκούραση, όμως θα χρειαστεί στη συνέχεια.

Στα επιμέρους στοιχεία τώρα, αξίζει πιστεύω να σημειώσουμε πως τα λεπτά του Σλούκα σε ένα "χαλαρό" πρώτο ματς ήταν πολύτιμα, τόσο για εκείνον, όσο και για το σύνολο. Με τον Καλάθη πήγαν περίφημα στην εκδήλωση πρωτεύοντος και δευτερεύοντος αιφνιδιασμού στη δεύτερη περίοδο και ο γκαρντ της Φενέρ βρήκε πεδίο να τρέξει κάποια πικ εν ρολ και να εκτελέσει ένα δυο trademark 'φλότερζ' (sic). Η εθνική φάνηκε ανακουφισμένη να τον έχει μαζί της, καθώς διαθέτει τον πληρέστερο δυνατό συνδυασμό ικανοτήτων στην καθοδήγηση του σετ παιχνιδιού. Eνδεικτική είναι μία καταπληκτική κομπίνα που έφτιαξαν με τον Καλάθη, η οποία φανερώνει με τον καλύτερο τρόπο το πώς μπορεί να "συγκοινωνούν" μεταξύ τους τα καλύτερα στοιχεία τους. H άμυνα προσπαθεί να επικοινωνήσει στο πικ, χαιρετίσματα. 

via GIPHY

Μιας και ο λόγος για το παιχνίδι πέντε εναντίον πέντε πάντως, αυτό παρήγαγε σκορ και ελεύθερα σουτ με συνέπεια, κυρίως μέσα από τρεις δράσεις στη σετ επίθεση. Το πικ εν ρολ, την άμεση πάσα στην πλάτη των αμυνόμενων για τους φόργουορντ και τα εμφανώς δουλεμένα cross screens για τον Γιάννη ή τον Παπαπέτρου, προκειμένου να ποστάρουν. Είναι τρομερά δύσκολο να συμπεριλάβει το επιθετικό πλάνο πιο περίπλοκα πράγματα σε μεγάλη συχνότητα και μεταξύ μας μάλλον δεν χρειάζεται, δεν είναι η Ελλάδα Αυστραλία. Το είπε άλλωστε και ο Σκουρτόπουλος στις δηλώσεις του στο τέλος, πως στην προετοιμασία δεν ήταν στόχος να εισαχθούν σύνθετα plays, αλλά να δουλέψει η ομαδα επάνω στα πλεονεκτήματα της και να τελειοποιήσει τα όσα έχει σχεδιάσει. Προφανώς, αυτό σημαίνει πως σχεδόν σε κάθε αγώνα θα αναζητούνται ένας-δυο πλάγιοι (εκ των πέντε-έξι που έχουμε) που είναι σε καλή μέρα από απόσταση, όπως ο Πρίντεζης σήμερα, και εφόσον βρίσκονται, η επίθεση θα αποκτά αυτόματα ποικιλία και πληρότητα. Ετσι απλά. 

Τώρα σειρά έχει η Βραζιλία. Παρακολουθώντας το πρωί, φαίνεται κάμποσο αργή στις επιστροφες στην άμυνα, καθώς τα κορμιά των ψηλών της είναι τρομερά βαριά. Στην επίθεση δε, έχει χτυπητές αδυναμίες στον τομέα του playmaking (ο Χουέρτας δεν αρκεί). Θα είναι πιθανότατα πιο δύσκολο να ξεπεραστεί το εμπόδιο της, καθώς στο ρόστερ υπάρχουν και old dogs, όμως μέχρι εκεί. Με βάση την σημερινή εικόνα και των δυο συνόλων, η διαφορά στα επίπεδα ενέργειας κρίνεται χαώδης και μοιάζει απίθανο να μην φανεί στο παρκέ. Αυτά αρκούν προς το παρόν νομίζω.

 

 

Basketballguru.gr 2018 All righs reserved.      Designed and Developed by Web Rely