Η δεύτερη, εξίσου φινετσάτη με την προηγούμενη, νίκη της Ιταλίας επί κινεζικού εδάφους συνοδεύθηκε εκ νέου από καλή εμφάνιση κι εν τέλει ευρεία διαφορά στο σκορ. Ο αντίπαλος, η Ανγκόλα δηλαδή, δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο ποιοτικά κι αναμέναμε λόγω αυτού του παράγοντα την κυριαρχία των Ιταλών στο παρκέ, οι οποίοι ανέδειξαν μια πεντάδα διψήφιων σκόρερ, "ξεμουδιάζοντας" ουσιαστικά σε ένα ακόμη ματς κι ανεβάζοντας τα επίπεδα ψυχολογίας εντός της ομάδας. Τι μπορεί να κρατήσει κανείς από αυτό το παιχνίδι; Φυσικά, το γεγονός πως ο σταρ του συνόλου, Μάρκο Μπελινέλι, έκανε μια γεμάτη εμφάνιση (17π, 5ρ, 2κλ, 1α σε 20'), ιδίως όσον αφορά τον επιθετικό τομέα, σαφώς καλύτερη από αυτήν την πρεμιέρας κόντρα στις Φιλιππίνες κι έδειξε να βρίσκει τον ρυθμό του, λίγο πριν το ματς με τη Σερβία. Δε χωρά αμφιβολία πως ο Μπελινέλι είναι μια υπεραπαραίτητη και τρομερά έμπειρη μονάδα (7η μεγάλη διοργάνωση της καριέρας του), ικανή να οδηγήσει το σύνολο.
Παράλληλα, ο κόουτς Σακέτι έκανε καλή διαχείριση του υλικού, με το ροτέισον του να εκτείνεται ως την άκρη του πάγκου. Έπαιξαν όλοι οι παίκτες και πάλι, χωρίς κανένας να επιβαρυνθεί άνευ λόγου κι αιτίας με περιττά λεπτά. Είχαμε και κάτι ακόμη, όμως. Λίγο πριν το φινάλε, όταν όλα είχαν κριθεί και απλώς περιμέναμε την τελική κόρνα, ένας καβγάς μεταξύ του Σάντρο Τζεντίλε - που μέχρι εκείνη την ώρα δεν είχε φανεί ιδιαίτερα στο ματς - και του βετεράνου φόργουορντ Λεονέλ Πάουλο, σχεδόν από το πουθενά, έδωσε μια "ιδιαίτερη" νότα στην αυλαία της αναμέτρησης, η οποία κατά τα λοιπά είχε φυσιολογική κατάληξη και θα ξεχαστεί πολύ γρήγορα, όσο προχωράμε ταυτόχρονα βαθύτερα στο τουρνουά της Ασίας.
Σε ρυθμούς "2/2" κινήθηκε κι η Αργεντινή, η οποία αν και λιγότερο θεαματικά συγκριτικά με το εναρκτήριο παιχνίδι της απέναντι στους Κορεάτες, κέρδισε την Νιγηρία με 94-81, με τους Σκόλα και Καμπάτσο να τραβούν τους προβολείς επάνω τους (αν κι ο κορυφαίος στην αξιολόγηση ήταν ο Πάτο Γκαρίνο). Ο πρώτος με ένα επιβλητικό double - double (23π, 10ρ) επιβεβαίωσε τους λόγους όπου διαχρονικά θεωρείται απίστευτα σημαντικός παίκτης για την Εθνική του ομάδα, ενώ ο δεύτερος με κρίσιμα κι αποτελεσματικά plays (6π, 3α, 2ρ, 1κλ) στην τρίτη περίοδο βοήθησε την "El Alma" να ανακτήσει τον "αέρα" της συνάντησης. Το W φάνηκε πως εύκολα ή δύσκολα θα κατέληγε στους Αργεντίνους (πολύ καλή 1η περίοδος), όμως η Νιγηρία αντέδρασε γρήγορα κι έδωσε ενδιαφέρον στο παιχνίδι πριν καν κλείσει το ημίχρονο. Η Αργεντινή "σουλουπώθηκε" κι ήταν ανεβασμένη στο β' μέρος, κάνοντας από εκεί και πέρα τα αναμενόμενα.
Προτού προχωρήσουμε, δείτε μια όμορφη πάσα του Καμπάτσο μετά από προσποίηση, η οποία πάντως δεν κατέληξε σε ασίστ λόγω του εντυπωσιακού κοψίματος.
Η Βενεζουέλα μπήκε σε τροχιά πρόκρισης με τη νίκη που πέτυχε έναντι της Ακτής Ελεφαντοστού, η οποία από την δική της πλευρά αντίστοιχα αποκλείστηκε, καθώς αυτή ήταν η δεύτερη ήττα της. Οι Λατίνοι πήγαν στα αποδυτήρια με ένα ασφαλές +17, στην επανάληψη διατήρησαν τις υπέρ τους διαφορές και "καθάρισαν" εύκολα το ροζ φύλλο. Ήταν άλλωστε και το φαβορί σε αυτό το ζευγάρι. Τρομερή εμφάνιση από έναν πλειμέικερ ονόματι Χέισλερ Γκιλέντ, ο οποίος φόρτωσε με 28 πόντους (6/8 διπ, 5/10 τριπ σε 31') το αφρικανικό καλάθι, με μόλις μια εύστοχη βολή στο ενεργητικό του! Αξιοσημείωτο γενικότερα το 43.3% της Βενεζουέλας στα τρίποντα, στοιχείο που την βοήθησε σημαντικά στο να ανεβάσει το σκορ σε επίπεδα όπου η Ακτή θα ήταν δύσκολο να ακολουθήσει.
Η Τυνησία με τη σειρά της έκανε το πρώτο από τα δύο βήματα που χρειάζεται για την πρόκριση, κερδίζοντας το Ιράν - που το πάλεψε αρκετά είναι η αλήθεια - και πλέον περιμένει για έναν "τελικό" το Πουέρτο Ρίκο. Ο προπονητής των "κόκκινων" προτίμησε κλειστό ροτέισον κι εμπιστεύθηκε τους καλύτερους του παίκτες (μια πεντάδα με χρόνο συμμετοχής μεγαλύτερο των 32' έκαστος), με τον άλλοτε παίκτη της Ρεάλ και νυν NBAer, Σαλάχ Μεϊρί, να κάνει μεγάλη ζημιά στους Ιρανούς από απόσταση, με πέντε τρίποντα. Ο 33χρονος σέντερ πραγματοποίησε στην Γκουανγκζού μια απ' τις καλύτερες ατομικές εμφανίσεις που έχουμε δει μέχρι σήμερα στο φετινό Μουντομπάσκετ (22π, 15ρ, 5μπλ, 3α, 2κλ) - σε ένα κρίσιμο ματς για την ομάδα του. Η εν γένει σοβαρότητα των Τυνήσιων συνοψίζεται και στον χαμηλό αριθμό λαθών (11) που είχαν στον 40λεπτο.
Οι 59 πόντοι διαφοράς της Σερβίας με τις Φιλιππίνες δεν αφήνουν περιθώρια για να ασχοληθούμε σοβαρά με το εν λόγω ματς, με τους "Αετούς" να κάνουν μια καλή προπόνηση, διασκεδάζοντας συγχρόνως το κοινό. Χαλαρό παιχνίδι όπου οι νικητές κατέγραψαν επτά διψήφιους σκόρερ το εντυπωσιακό 86% στα δίποντα (36/42), ποσοστό όπου βλέπουμε πραγματικά πολύ σπάνια. Ατομικά, ο Μπιέλιτσα ήταν "ζεστός" στα 16 και κάτι λεπτά που πάτησε παρκέ, με απόλυτη ευστοχία (20π, 7/7FG). Σε πλήρη αντιδιαστολή, η απογοητευτική εικόνα του άλλοτε κυριαρχικού σέντερ, Αντρεϊ Μπλατς, ο οποίος ήταν άστοχος, δεν απέφυγε τα λάθη και γενικώς είχε αργές αντιδράσεις.
Στο Πουέρτο Ρίκο - Ισπανία είδαμε ένα απρόσμενα κλειστό παιχνίδι, με τους Ίβηρες να ζορίζονται αρκετά, σε διάφορα σημεία του αγώνα, προκειμένου να φτάσουν σε νίκη 10 πόντων κόντρα σε έναν μαχητικό αντίπαλο. Η τελευταία συνάντηση των Ισπανών με τους Πορτορικάνους σε Παγκόσμιο Κύπελλο αποτελεί κακή ανάμνηση για την ευρωπαϊκή ομάδα, καθώς είχαν ηττηθεί με 73-65, πριν από 17 χρόνια στην Ιντιανάπολη. Σήμερα, αν και το έργο τους δεν αποδείχθηκε εύκολο, κέρδισαν χωρίς να εντυπωσιάσουν κι έτσι δε σημειώθηκε κάποια έκπληξη. Το ματς ήταν οριακό στο ημίχρονο, με το σύνολο του Σκαριόλο να ανακάμπτει στην γ' περίοδο. Παρ' όλα αυτά, οι τυπικά γηπεδούχοι δεν εγκατέλειψαν την προσπάθεια και το πάλεψαν μέχρι τέλους. Έφυγαν από το παρκέ με μια τιμητική ήττα, αλλά και το "γαμώτο" πως αν είχαν στοχειωδώς καλύτερη ευστοχία από τα 6.75μ. (6/20, 30%), θα μπορούσαν ενδεχομένως να πετύχουν κάτι μεγαλύτερο.
Οι NBAers Ρίκι Ρούμπιο και Μαρκ Γκασόλ ήταν αυτοί που "κουβάλησαν" επιθετικά με 19 και 17 πόντους αντίστοιχα την ομάδα τους, σε μια ομολογουμένως μετριότατη βραδιά με μόλις 4/30 τρίποντα, αρκετές χαμένες βολές και τους περισσότερους παίκτες του συνόλου να μην διακρίνονται ιδιαίτερα.
Ένα άλλο παιχνίδι όπου θα μπορούσε να γίνει ντέρμπι, αλλά τελικά κάτι τέτοιο δε συνέβη, ήταν το Κορέα - Ρωσία. Οι Ασιάτες έκαναν καλή προσπάθεια, είχαν τις στιγμές τους, αλλά τελικά η ποιοτικότερη και πιο ταλαντούχα ομάδα πήρε αυτό που άξιζε. Οι Ρώσοι τσίμπησαν το δεύτερο "επαγγελματικό" ροζ φύλλο τους και μένει να δούμε τι... ψάρια πιάνουν, σε πιο απαιτητικά ματς, όπως είναι αυτό που έπεται, με την Αργεντινή.
Τέλος, δεν γίνεται να μην αναφερθούμε και στο πιο... ιδιαίτερο ματς της ημέρας, εκείνο μεταξύ Κίνας και Πολωνίας. Αν κι από πλευράς εμπορικότητας οι ομάδες δε φημίζονται, χάρισαν μια αναμέτρηση η οποία - αν μη τι άλλο - είχε ένα ενδιαφέρον. Παιχνίδι που κρίθηκε στην παράτηση, με το φινάλε να είναι άθλιο ποιοτικά και με αρκετή αναμονή (σκισμένο διχτάκι μετά από κερδισμένο φάουλ του Πονίτκα στον αιφνιδιασμό, στα 4 δευτερόλεπτα). Δεν έλειψαν οι αμφιλεγόμενες διαιτητικές αποφάσεις, κάποια bloopers (λανθασμένες επαναφορές Κίνας σε κρίσιμα σημεία), με τις ομάδες να είναι φανερά νευρικές στο κλείσιμο. Θα λέγαμε πως κέρδισε ο λιγότερο κακός, με τους Πολωνούς να να πετυχαίνουν απλώς 7 έναντι 4 πόντων των Κινέζων στο εξτρά πεντάλεπτο.
