Aς ξεκινήσουμε από το πρώτο παιχνίδι χρονικά της ημέρας ανάμεσα στη Νέα Ζηλανδία και το Μαυροβούνιο. Προεξέχοντες τα αδέρφια Γουέμπστερ, που μας χάρισαν πάρα πολλές όμορφες συνεργασίες.
Μαζί με τον σέντερ τσέπης, Φοτου, που όσο μπόι του λείπει, άλλο τόσο καρδιά έχει, η Νέα Ζηλανδία θα παλέψει με την εθνική μας για τη συνέχεια στη διοργάνωση.
Στη συνέχεια της ημέρας είδαμε την Τσεχία στο ίσως πιο βαρετό παιχνίδι της ημέρας, να κερδίζει εύκολα τους Ιάπωνες, που το μόνο ενθαρρυντικό που είχαν να παρουσιάσουν στο παρκέ είναι το νο8 του φετινού draft, Χατσιμούρα. Σε αυτό το ματς κρατάμε το κρεσέντο του γερόλυκου Σιλμπ, που αποδεικνύει ότι είναι παίχτης επιπέδου Euroleague, όμως γενικά το να παρακολουθεί κανείς καθημερινή πρωί τον Μπάλβιν να μονομαχεί με τον τίμιο γίγαντα Φαζέκας στο low post και να σπρώχνει ο ένας τον άλλο, πιστέψτε με δεν ήταν και το καλύτερο θέαμα.
Την ίδια ώρα η Αυστραλία σε χαμηλές στροφές υπέταξε σχετικά εύκολα τη μαχητική Σενεγάλη. Οι Αφρικανοί πάλεψαν σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, αλλά η διαφορά ποιότητας ήταν εμφανής. Με κλειστό rotation και αρκετή ενέργεια από τους παίχτες που αγωνίζονταν (δεν είναι τυχαία τα 13 επιθετικά ριμπάουντ και τα 8 κλεψίματα απέναντι σε μια τόσο καλή ομάδα όπως η Αυστραλία), η Σενεγάλη έμεινε κοντά στο σκορ μέχρι το τέλος του ημιχρόνου. Εκείνη τη στιγμή ανέλαβε δράση ο κορυφαίος γκαρντ της διοργάνωσης (θα εξαιρέσω τους παίχτες της Αμερικής), ο Πάτι Μιλς, ο οποίος πήρε το όπλο του για τα καλά και εκτέλεσε από την περίμετρο, πετυχαίνοντας δέκα σερί πόντους στην τρίτη περίοδο. Απολαύστε τον.
Τέλος καλό, όλα καλά λοιπόν για τους Αυστραλούς που θα πάνε για το μεγάλο ντέρμπι με τη Λιθουανία για την πρωτιά του ομίλου.
Συνεχίζοντας την περιήγηση μας πάμε στην μεγάλη έκπληξη που ακούει στο όνομα Δομινικανή Δημοκρατία, η οποία σόκαρε του Γερμανούς και τους έστειλε μια ώρα αρχύτερα σπίτι τους. Ναι, δεν είναι και καμιά υπερομάδα που θα κυνηγούσε το μετάλλιο, αλλά σίγουρα με παίχτες όπως ο Σρέντερ, ο Τάις ή ο Κλέμπερ, ο αποκλεισμός από την πρώτη φάση σε έναν αδύναμο όμιλο πάει πολύ. Με τις δύο ομάδες να χτίζουν νέο κλειστό στο πρώτο ημίχρονο με τα σουτ έξω από την περίμετρο, το σκορ έμεινε χαμηλά. Η Γερμανία δεν μπορούσε να βρει εύκολα σκορ και να ανοίξει τη διαφορά και σταδιακά η Δομινικανή Δημοκρατία πέρασε μπροστά στο σκορ στο τέλος της τρίτης περιόδου. Εκεί άρχισαν να τους ζώνουν τα φίδια και ο Σρέντερ αδυνατούσε να βγει μπροστά ή να δημιουργήσει για συμπαίκτες. Το ότι σκόραρε είκοσι πόντους δεν λέει τίποτα, όταν σουτάρει κάποιος με τόσο άσχημα ποσοστά. Στην τελευταία επίθεση μάλιστα, ενώ περιμέναμε να πάρει εκείνος την προσπάθεια, έκανε το drive, ήρθε η βοήθεια από τους ψηλούς των Δομινικανών, το σουτ του Μπαρτέλ κατέληξε airball και οι Γερμανοί επιστρέφουν Βερολίνο ή όπου θέλει ο καθένας τέλος πάντων.
Προχωράμε στο δεύτερο γκρουπ παιχνιδιών το μεσημέρι, oπου ξεχωρίζουμε την τρομερή εμφάνιση των Λιθουανών, που διέλυσαν τον Καναδά. Οι απουσίες της τελευταίας στιγμής ασφαλώς και έχουν παίξει ρόλο για την επίδοση των Καναδών, όμως και πάλι η εικόνα που έβγαλε στο παρκέ η ομάδα του Αντομάιτις ήταν παραπάνω από ενθαρρυντική. Τώρα περιμένουμε το μεγάλο παιχνίδι με την Αυστραλία, για να δούμε κιόλας αν θα πρέπει να υπολογίζουμε και τους Λιθουανούς για τα μετάλλια. Η ομάδα παίζει σύγχρονο μπάσκετ, με ταχύτητα στο 5 on 5, ικανούς σουτέρ και πληρότητα από το 2 έως το 5. Φυσικά, υπάρχει και ο Καλνιέτις, που με την εθνική μεταμορφώνεται στην καθοδήγηση από τον άσο.
Το παιχνίδι ανάμεσα σε Γαλλία και Ιορδανία δεν χρίζει ιδιαίτερης αναφοράς. Ο Κολέ έκανε συντήρηση, με τον Μπατούμ να μην αγωνίζεται καθόλου και το Φουρνιέ να παίζει μόλις 18’ και δοκίμασε σχήματα που θα φανούν χρήσιμα στη συνέχεια. Το στοιχείο που μου έχει κάνει ιδιαίτερη εντύπωση στους Γάλλους είναι η πολύ καλή άμυνα που παίζουν και η διάθεση να βρουν την καλύτερη επιλογή στην επίθεση. Οι παίχτες παίζουν με αυτοπεποίθηση, έχουν σιγουριά στα πατήματα τους και αναμφίβολα θα είναι ισχυρό φαβορί για τα μετάλλια. Ο Κολέ κάνει εξαιρετική δουλειά και όλοι φαινεται να απολαμβάνουν να αγωνίζονται για την εθνική ομάδα. Βέβαια θα περιμένουμε τα κρίσιμα παιχνίδια, γιατί οι Γάλλοι μας έχουν συνηθίσει σε αποτυχίες, όπως το Ευρωμπάσκετ του 2015, που η τελική φάση πραγματοποιήθηκε στη χώρα τους.
Τέλος, η Τουρκία έφτασε κοντά στην πηγή και στη μεγαλύτερη νίκη της ιστορίας της, αλλά ο Μπαλμπάι και ο Οσμάν, όταν στάθηκαν στη γραμμή της φιλανθρωπίας, ήταν έτοιμοι να λιποθυμήσουν. Δεν εξηγείται αλλιώς αυτό το 0/4 της παρατασης. Αν ήμουν ο Σάριτσα θα απαιτούσα η μπάλα να πάει στο Μαχμούτογλου για τις βολές.
Ας περάσουμε όμως περισσότερο στον αγώνα. Οι παίχτες του Ποπς και του Κερ στο πρώτο ημίχρονο έπαιξαν όμορφο μπάσκετ με απλά πράγματα. Σωστό γύρισμα της μπάλας, χτύπημα στο close out και τα αργά πόδια των ψηλών της Τουρκίας και kick out πάσες και τρίποντο. Ωστόσο, εκεί ίσως ήρθε μια χαλάρωση, ένας εφησυχασμός, ενώ οι Τούρκοι δεν παράτησαν το παιχνίδι. Με μπροστάρη τον Οσμάν έμειναν κοντά στο σκορ.
Στο δεύτερο μέρος τώρα η άμυνα ζώνης 2-1-2 του Σάριτσα, βγάζοντας τους ψηλούς ψηλά στο high post και παίζοντας πολύ ενεργητικά, ανεβάζοντας και τη γραμμή πίεσης στα ¾ του γηπέδου, προκάλεσε σοβαρά προβλήματα στην κυκλοφορία της μπάλας, καθώς δεν υπήρχε ο παίχτης στις ΗΠΑ που θα έβγαινε στο high post να δημιουργήσει για συμπαίκτες του. Τα σουτ άρχισαν να βρίσκουν σίδερο, οι Τούρκοι έβλεπαν ότι μπορούν να χτυπήσουν το ματς και με την ψυχολογία στα ύψη πέρασαν μπροστά στο σκορ με το tip του Ιλιασόβα, μετά από επιθετικό ριμπάουντ στο άστοχο σουτ του Οσμάν. Η άμυνα που έπαιξαν οι Αμερικάνοι εκεί είναι η απόδειξη ότι όταν θέλουν μπορούν να σε τσακίσουν και να μην σε αφήσουν να κάνεις καλά καλά ντρίμπλα, αλλά έχασαν το ριμπάουντ. Το ματς οδηγήθηκε στην παράταση μετά τις βολές του Τέιτουμ σε σχεδόν νεκρό χρόνο - άλλη κουταμάρα αυτό το φάουλ στο τρίποντο. Εκεί, όπως αναφέραμε, οι γείτονες είχαν την ευκαιρία να κερδίσουν, αλλά το άγχος τους κατέβαλε και έχασαν αυτήν την τεράστια ευκαιρία.
Συγχαρητήρια αξίζουν φυσικά στον Σαρίτσα για την άψογη προετοιμασία της ομάδας του. Τέλος, αυτή η εικόνα των Αμερικάνων μπορεί να δείχνει ότι δεν είναι ανίκητοι, αλλά με κάνει να πιστεύω ότι θα πάρουν περισσότερο στα σοβαρά το τουρνουά και θα δείξουν τις πραγματικές δυνατότητες τους, ακόμη κι αν η απουσία της τελευταίας στιγμής του Κούζμα, προκαλεί μεγαλύτερο πρόβλημα από όσο θα περίμεναν οι περισσότεροι.
