Ο Κlay Thompson επέστρεψε στην πεντάδα των Warriors για τον τέταρτο αγώνα και ήταν (αναμενόμενα) φανταστικός, ο ρυθμός ανέβηκε, η ένταση στις δύο άμυνες πήγε το ματς στο ‘’αίμα και άμμος’’. Και τελικά; Τελικά οι Raptors απέδειξαν ότι είναι πνευματικά πιο έτοιμοι, έχουν μεγαλύτερο βάθος και περισσότερες επιλογές, έχουν τον κορυφαίο παίκτη στο παρκέ και στο τέλος της ημέρας, με το 3-1 στα χέρια τους και το επόμενο ματς στο Toronto, μπορούν να βροντοφωνάξουν: Eίμαστε απλά καλύτεροι!

Ο τίτλος του κειμένου μπορεί να μοιάζει με φθηνό λογοπαίγνιο της αγαπημένης σειράς του HBO που τελείωσε φέτος, πιστέψτε με όμως, δεν είναι. Καλά, μπορεί και να είναι λίγο, η φράση αυτή ωστόσο χρησιμοποιείται πολύ στο ΝΒΑ για να περιγράψει εκείνα τα παιχνίδια που οι δύο ανταγωνίστριες ομάδες έχουν κάποια σερί λεπτά στα οποία κυριαρχούν στο παρκέ. Συχνό φαινόμενο στους τελικούς, μόνο που στο φετινό game 2 αυτά τα ‘’runs’’ μεταφράστηκαν οριακά σε ένα ημίχρονο για κάθε ομάδα, με λίγη απαραίτητη παλαβομάρα προς το φινάλε. Ας ρίξουμε μία πιο προσεκτική ματιά.

Πρωί Τρίτης και οι Warriors είναι στους τελικούς του ΝΒΑ για πέμπτη σερί χρονιά. Τραυματίστηκε ο Cousins, τραυματίστηκε ο KD, οι υπόλοιποι βρήκαν τον τρόπο. Επέστρεψαν στο μπάσκετ του ‘15 και του ‘16, ο Green βρέθηκε στην καλύτερη φόρμα του εδώ και μία διετία, πέρασαν αέρα από τους τελικούς περιφέρειας. Σκούπα.

Δεύτερος γύρος στα playoffs του NBA και τέσσερις σειρές με μεγάλη ένταση, κάθε μία με τους δικούς της πρωταγωνιστές και τις δικές της ιστορίες. Aνατροπές, τριαντάρες και σαραντάρες, διαιτησίες, Γιάννης και Durant, cyborgs, ένας center από την Σερβία, διασκεδαστικό μπάσκετ. Παρακάτω ακολουθεί η δική μας ματιά σε όλα αυτά, η δεύτερή μας βόλτα στην post season.

Πρωί Μεγάλης Τρίτης, πρώτο ‘’σκρολάρισμα’’ στο τουίτερ και βλέπεις κατευθείαν αυτό: ‘’Phoenix has fired coach Igor Kokoskov, league sources tell ESPN.’’ Το franchise-σύμβολο καινοτομίας στα 00’s με το 7-seconds-or-less παιχνίδι, την σταθερότητα γύρω από τον coach D’ Antoni και το δίδυμο Nash-Amar'e, με παρουσία σε αρκετούς τελικούς περιφέρειας, πάει να κλείσει μία δεκαετία πλήρους αποτυχίας, με την ταυτότητα του ‘’γρήγορου, Suns basketball’’ να έχει μείνει μόνο στα λόγια. Τι διάολο συμβαίνει στο Phoenix;

Πράξεις και κεφάλαια. Δεν είναι ούτε θεατρικό, ούτε βιβλίο, αλλά η δική μας εκδοχή της καταγραφής των σημαντικότερων γεγονότων των playoffs του ΝΒΑ ή και της καταγραφής των ... λιγότερο σημαντικών. Για παράδειγμα, τι ευχαρίστηση να βρει κανείς στην σειρά Bucks - Pistons, πέραν της δεδομένης προσοχής που δίνουμε όλοι λίγο ως πολύ στον Γιάννη Αντετοκούνμπο; Πέραν τέτοιων "αποτυχιών" όμως, η postseason του ΝΒΑ είναι γεμάτη φανταστικό μπάσκετ και συναρπαστικά παιχνίδια, στα οποία θα ρίχνουμε τακτικές ματιές, μαζί φυσικά και στους πρωταγωνιστές τους. Πάμε λοιπόν.

Κυριακή μεσημέρι στο (παραδόξως) ηλιόλουστο Manhattan και ο Jim, φίλαθλος των Knicks, επωφελείται τον καλό καιρό με έναν περίπατο στην αγαπημένη του πόλη. Φορά την φανέλα του Patrick Ewing (έχει και μία του Porzingis, πλέον καταχωνιασμένη σε κάποιο ντουλάπι) και ονειροπολεί για το μπασκετικό καλοκαίρι που έρχεται στην Νέα Υόρκη. Οι Knicks του έχουν χώρο για δυο maximum συμβόλαια και μερικοί από τους καλύτερους παίκτες της λίγκας θα είναι διαθέσιμοι.

Η παραπάνω φωτογραφία έπεσε στην αντίληψή μου τις προηγούμενες ημέρες σε ένα απλό ‘’σκρολάρισμα’’ στο τουίτερ. Karl-Anthony Towns και D’Angelo Russell έγιναν το πρώτο δίδυμο που επιλέχθηκε στο #1 και #2 του ίδιου draft και έπαιξαν και οι δύο σε ένα All-Star Game, μετά τους Elton Brand και Steve Francis της φουρνιάς του 1999. Με ένα γρήγορο ψάξιμο των επιλογών από το 2000 και μετά, παρατηρούμε το εξής εντυπωσιακό γεγονός. Οι Towns-Russell δεν είναι απλά οι δύο πρώτοι που έπαιξαν στο ίδιο all-star game, είναι και η μοναδική περίπτωση που και οι δύο πρώτες επιλογές ενός draft έγιναν all-star γενικά. Αρκετά παράδοξο, έτσι δεν είναι; Mε αφορμή λοιπόν το επικείμενο All-Star Weekend (15-17 Φεβρουαρίου), πάμε να ρίξουμε μία ματιά στις τοπ-2 επιλογές των τελευταίων 19 ετών, να δούμε ποιες επιλογές πέτυχαν και ποιες όχι, καθώς και αν μπορούμε να ελπίζουμε αντίστοιχο δίδυμο από τις τρεις φουρνιές που ακολούθησαν εκείνη του 2015.

Τον Ιούλιο του 2018 οι Raptors αντάλλαξαν τον σταρ του franchise DeMar DeRozan, μαζί με τον Jakob Pöltl και μία επιλογή πρώτου γύρου στο draft του 2019, για τον Kawhi Leonard και τον Danny Green των Spurs, ποντάροντας πως ο Kawhi θα τους οδηγήσει στον στόχο που κάθε χρόνο τους ξεφεύγει, τους τελικούς του ΝΒΑ. Όπως σε κάθε μεγάλο trade, η άποψή μου για το ποιος βγήκε κερδισμένος χωρίζεται σε τρία (χρονικά) στάδια. To πρώτο είναι το άμεσο, την ίδια ημέρα, το οποίο συνήθως αποδεικνύεται λανθασμένο. Ακολουθεί ένας ‘’έλεγχος’’ μέσα στην σεζόν, που έχω ένα μεγαλύτερο δείγμα σύμφωνα με το πώς παίζουν οι εμπλεκόμενοι παίκτες και οι ομάδες, ενώ το τρίτο στάδιο έρχεται όταν ένα σημαντικό γεγονός κλείνει τον κύκλο του trade (συνήθως μία ανανέωση συμβολαίου του ‘’μεγάλου ψαριού’’ της ανταλλαγής).

Η κουβέντα γύρω από τις περιφέρειες του ΝΒΑ και το αν θα έπρεπε να υπάρχουν είναι πιο έντονη από ποτέ. Στην Δυτική περιφέρεια γίνεται ο κακός χαμός (η πρώτη και η 14η ομάδα έχουν λίγες ήττες διαφορά), στην Ανατολική υπάρχουν 3-4 ομάδες που θεωρούνται διεκδικητές του τίτλου, άλλες 2-3 που είναι καλές και μετά ομάδες που λογικά στην Δύση θα έβλεπαν τα playoffs με το κιάλι. Προσωπικά είμαι fan της ύπαρξης περιφερειών, δύο ‘’κόσμων’’ που καθένας βγάζει τον δικό του νικητή, ώστε να έρθει σε σύγκρουση με εκείνον των απέναντι. Σε μία κουβέντα που είχα με τον φίλο Γιώργο του rabona.gr (καμένος με τους Bulls εκείνος, Knicks εγώ, όπως καταλαβαίνετε ψηνόμαστε με την Ανατολή γενικά) καταλήξαμε πως στην εποχή μας δεν υπάρχει ουσιαστική κόντρα. Τα ταξίδια είναι ευκολότερα από ποτέ, μπορείς να συναντήσεις ‘’μπάσκετ Ανατολής’’ σε ομάδες που παίζουν στην Δύση και αντίστροφα. Ακόμα και αν το δούμε και τυπικά, υπάρχουν ομάδες στην Δυτική Περιφέρεια που είναι ‘’ανατολικότερα’’ στον χάρτη από κάποιες ομάδες της Ανατολής (πχ. Μemphis Grizzlies). Σκέφτηκα τους παλιούς Seattle Supersonics, που έβγαζαν πάντα ένα ‘’swag’’ στοιχείο αντίστοιχο με Bulls, Knicks, προσπάθησα να δω μήπως γίνεται μοίρασμα σε Βορρά-Νότο, αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει (καλύτερα κιόλας, υποθέτω πως η λίγκα δε θα ήθελε να γίνει μοίρασμα σε Βόρειους και Νότιους, οι συνειρμοί δε θα ήταν καλοί).