To Run των Raptors

‘’Oι Raptors είχαν τρομερή υπομονή σε κάθε τους κίνηση, αξιολογούσαν σωστά τον ρυθμό σε όλα τα σημεία του παιχνιδιού και έπαιξαν την απαραίτητη καλή άμυνα που χρειάζονται όλοι, όταν αντιμετωπίζουν τους Warriors’’. Σε αυτό το μοτίβο, που πολύ όμορφα περιέγραψε ο Γιώργος (ο guru ντε) στο κείμενο για το πρώτο παιχνίδι, συνέχισε η ομάδα του Toronto, πετώντας στα σκουπίδια κάθε πρόβλεψή μου για νορμάλ τέμπο στο παιχνίδι τους. Η ένταση που βγάζουν στην άμυνα, κυνηγώντας ανελέητα τους Curry-Klay, συνδυάζεται με μία διάθεση για τρέξιμο και γρήγορες (και καλές) επιλογές στην επίθεση, σε σημείο τέτοιο που εξέθεσε τους Warriors μέχρι και ο Norman Powell:

The high post split is a staple of the Raptors offense with Gasol at the elbow. Curry and Klay poor execution on the switch. Powell smash. pic.twitter.com/EpYVjhkg6X

— BBALLBREAKDOWN (@bballbreakdown) June 3, 2019

Πολλή κίνηση μακριά από την μπάλα, εμπιστοσύνη στο περιφερειακό σουτ, ένας Siakam να ‘’σπρώχνει’’ τον ρυθμό μαζί με τον Van Vleet (και τον Lowry), o Kawhi πιο φρέσκος σε σχέση με το πρώτο παιχνίδι και με καλύτερη αντιμετώπιση στα double teams που πέταγε πάνω του το Golden State. Στην επίθεση αιχμηροί, στην άμυνα έτοιμοι για κάθε τρικ των Warriors, με την περιφερειακή άμυνα να στέκεται άνετα απέναντι στο παιχνίδι του Steph, αφαιρώντας τον από τη δημιουργία και πιέζοντας τον στα άκρα όταν εκείνος κινούταν μακριά από την μπάλα.  Όλα αυτά ιδανικά, εικόνα ανώτερης ομάδας, ο πίνακας στο ημίχρονο όμως έγραφε μόλις +5 για τους Καναδούς. Ορίστε;

To Run των Warriors

Αυτό που παρέλειψα επίτηδες από τα προηγούμενα είναι πως σε αυτά τα λεπτά κυριαρχίας των Raptors, Klay Thompson και Draymond Green ήταν φανταστικοί. O πρώτος εκτελούσε από όλα τα σημεία του παρκέ με τη μεγαλύτερη ηρεμία που έχω δει σε μπασκετμπολίστα (10-17 και 4-6 από την περιφέρεια), ο δεύτερος ήλεγχε τον ρυθμό της ομάδας του, μένοντας κοντά σε αυτόν τoυ Toronto και προσπαθούσε μέσω της δημιουργίας του να ισορροπήσει την έλλειψη σκορ του Curry (0-7 μέχρι τα τελευταία λεπτά της δεύτερης περιόδου). 5 πόντους πίσω λοιπόν, είσοδος στο παρκέ για το δεύτερο ημίχρονο και έχουμε αυτό:

Η μπασκετική ονείρωξη των υποστηρικτών τους, ο εφιάλτης όσων θέλουν να δουν τη δυναστεία τους να τελειώνει. Τέμπο, δημιουργία από όλους, εκνευριστικά σωστές αποφάσεις (ακόμη και από τον DeMarcus Cousins που ως τότε απλά κουτούλαγε με τους αντιπάλους τους) και μία άμυνα που έκανε τους Raptors να φαίνονται σχολική ομάδα για 7-8 λεπτά. Ένα εκκωφαντικό ‘’θα μάθετε να σέβεστε’’ όπως μου είπε και ο Γιώργος, ευχάριστα μπερδεμένος σε σχέση με ποιον από τους δύο θέλει να δει νικητή σε αυτή τη σειρά. Ο Curry βρήκε το groove του (έφτασε τους 23 πόντους), ο Κlay και ο Green συνέχισαν να είναι άψογοι, το Golden State συνολικά έδωσε 22 ασίστ για 22 καλάθια , νούμερο εντυπωσιακό. Για να τελειώσει το ματς παρ’ όλα αυτά, χρειαζόμασταν κάτι ακόμη.

Το Run της Τρέλας

Ναι είναι οι Τελικοί, και ναι, παίζουν οι δύο καλύτερες ομάδες όλης της σεζόν. Ειδικά αυτοί οι δύο αντίπαλοι προσφέρουν πολύ ποιοτικό μπάσκετ, καλές επιλογές και ελάχιστα λάθη. Λίγη παλαβομάρα όμως την θέλεις, λίγο ‘’scrappy basketball’’ για να είναι όλα ολοκληρωμένα. Η τέταρτη περίοδος λοιπόν δεν απογοήτευσε. Λες και τράβηξες τους πάντες από την πρίζα, είχαμε τούβλα, φάουλ, τραυματισμό του Klay που δεν επέστρεψε στο παρκέ, τεχνική ποινή του Curry που έδωσε την ευκαιρία στο Toronto να μειώσει, τον Van Vleet να παίζει σαν παλαβός, ηρωισμούς από Quinn Cook και Danny Green αντίστοιχα, δύσκολα καλάθια από τον Kawhi και φυσικά το σουτ της βραδιάς, από τον αναμενόμενο ήρωα:

Τι, δεν περιμένατε τον Iguodala; Ποιος άλλος είναι τόσο πολύ ‘’κουλ για τη στιγμή’’ αν όχι ο Iggy, που πάντα θα κάνει αυτό το μικρό-μικρό που θα σε τελειώσει; (Kαλά, όχι πάντα, μία φορά κάποιος LeBron τον πρόλαβε).

Τρία παιχνίδια σε ένα. Όσο και αν δε θελεις να δεις ‘’γραμμική’’ πορεία στο χρονικό του αγώνα, όσο και να προσπαθήσεις να αποφύγεις κλισέ για σερί, η αφήγηση που σου μένει είναι πάνω-κάτω αυτή. Οι Warriors μέσα από μία καλή τρίτη περίοδο και μία ανθεκτικότητα στις βλακείες της τέταρτης, έφτασαν τη σειρά στο 1-1, αποκαθιστώντας λίγο μία εικόνα που τους παρουσίαζε πιο ευάλωτους από ποτέ, απέναντι σε ένα Toronto που ακόμη και τώρα παραμένει έτοιμο να τους φτάσει στα άκρα.

H σειρά έχει μπόλικο μέλλον, όπως πρέπει άλλωστε, και μέχρι το επόμενο ματς τα σημεία που ξεχωρίζουν είναι δύο. Το πρώτο, και πιο προφανές, είναι η ενδεχόμενη επιστροφή του Durant, γεγονός που θα δώσει ένα έξτρα βάρος σε μία πραγματικά ισορροπημένη ζυγαριά ανάμεσα στους δύο διεκδικητές. Το δεύτερο σημείο είναι εκείνο που είχαμε ξεχωρίσει και στο preview της σειράς, η κόντρα Draymond Green-Pascal Siakam. Ο πρώτος γύρος πήγε στον forward των Raptors, τωρα ο Draymond έβαλε τα πράγματα στη θέση τους με ένα ‘’καλός είσαι Pascal, πολύ καλός, αλλά η ορίτζιναλ point-forward έκδοση είναι ακόμη εδώ’’. Αμφότεροι πολύ ξεχωριστοί παίκτες, σημαντικοί για τον ρυθμό του παιχνιδιού της ομάδας τους και τον χώρο-άνεση που θα βρουν οι σταρ (Curry, Durant, Kawhi) για να εκτελούν και πολυεργαλεία στην άμυνα, σε προσωπικό και ομαδικό επίπεδο. Hand of The King έκαστος θα μπορούσα να πω, δεχόμενος ότι είναι αδύνατο να μην κάνω ένα αχρείαστο λογοπαίγνιο για το Game Of Thrones. Cheers!