(Μίνι υποσημείωση: Η βραδιά άνηκε στους Pelicans, ακόμη και αν επέλεγαν μόνο τον Zion, πόσο μάλλον τώρα που τον πλαισίωσαν με τους Jaxson Hayes και Nickeil Alexander-Walker. Η Νέα Ορλεάνη πήρε το στέμμα, έβαλε την κορδέλα, βγήκε φωτογραφίες. Ας ρίξουμε λοιπόν μία ματιά στις υπόλοιπες της βραδιάς).
Ο όμορφος χορός
Memphis Grizzlies
Οι Grizzlies ήταν μισή κίνηση (ή μία φιγούρα αν προτιμάτε) μακριά από το να κλέψουν ολοκληρωτικά τα φώτα της βραδιάς, ακόμη και αν το στέμμα πήγαινε στους Pelicans. Η επιλογή του Ja Morant στο #2 ήταν η αναμενόμενη και ίσως και η ενδεδειγμένη, βάζοντας τον καλύτερο και πιο εκρηκτικό guard αυτής της φουρνιάς δίπλα στον forward-center Jaren Jackson Jr, σε ένα δίδυμο κοντού-ψηλού που έχει όλα τα φόντα για να ξεχωρίσει στο μέλλον. Η νύχτα τους ωστόσο συνέχισε να εντυπωσιάζει, καθώς διάβασαν τη διστακτικότητα των υπολοίπων και με μία μίνι-ανταλλαγή βρέθηκαν να επιλέγουν στο #21 τον Brandon Clarke:
O forward του Gonzaga είναι ίσως ό,τι πιο ταιριαστό μπορούσαν να διαλέξουν για παρτενέρ του Jaren Jackson στη frontline. Αθλητικός, έξυπνος, γρήγορος στα πόδια, μόνο η σκέψη του ’’παντρέματός’’ του με το πακέτο του JJJ με κάνει να ανυπομονώ για την επόμενη σεζόν στο Memphis (οκ, όχι στο βαθμό που ανυπομονούν τύποι σαν τον Cole Zwicker του αγαπημένου The Stepien, αλλά αρκετά κοντά). Πραγματικά, μισή κίνηση μακριά από την απόλυτη επιτυχία, ίσως ένα off-ball ‘’φτερό’’ με ικανότητα στο σουτ. Εντάξει όμως, μην τα θέλουμε όλα δικά μας, το Morant-Clarke είναι υπεραρκετό.
Atlanta Hawks
Οι Hawks είχαν στα χέρια τους τρεις επιλογές στην πρώτη 20αδα (#8-#10 και #17, μετά την πρόσφατη ανταλλαγή με τους Nets) και προσπαθούσαν να τις χρησιμοποιήσουν ώστε να ανέβουν μερικές θέσεις. Εν τέλει πήραν το #4 από τους Pelicans και διάλεξαν τον DeAndre Hunter (πρωταθλητή με το κολλέγιο της Virginia), έναν wing-forward που είναι ήδη εξαιρετικός αμυντικός και έχει όλο το χρόνο (και τη διάθεση) να ανεβάσει το επιθετικό του παιχνίδι στο ίδιο επίπεδο (ήδη έχει βελτιωθεί στο περιφερειακό του σουτ, όπως μας είπαν και τα παιδιά στο mock draft του Basketball Guru). Παρέα του στο #10 (που δε χρειάστηκε να δώσουν στο trade) o Cam Reddish, o τρίτος και υποτιμημένος σταρ του φετινού Duke, με ένα off-ball παιχνίδι που ταιριάζει πολύ με εκείνο του Trae Young. Γενικά οι Hawks έχουν ένα μοτίβο ‘’Warriors’’ στις επιλογές τους, δηλαδή ψάχνουν επιμελώς τους παίκτες που θα κουμπώσουν με τους ήδη υπάρχοντες (Young, Collins, Huerter). Τον Hunter τον ήθελαν πολύ, ο Reddish ‘’προέκυψε’’ (αφού οι Wizards προτίμησαν τον Hachimura) αλλά ταιριάζει εξίσου, ενώ και ο Bruno Fernando που επέλεξαν στο #34 είναι ένας forward που μπορεί να δέσει με τον Collins τον επόμενο καιρό. Εξαιρετική δουλειά από τον Travis Schlenk.
Μίνι απορία: H πεντάδα Young-Huerter-Reddish-Hunter-Collins υποστηρίζεται άραγε για πολλά λεπτά μέσα στο παιχνίδι; Γενικά δεν είμαι φαν των σχημάτων όπου τρεις από τους πέντε παίκτες παίζουν στην ‘’ψηλή’’ τους θέση ταυτόχρονα (ο 2-3 Reddish στο 3, ο 3-4 Hunter στο 4 και ο 4-5 Collins στο 5) όμως το συγκεκριμένο ομολογώ πως με ιντριγκάρει αρκετά, έχει κάτι από death lineup. Το βλέπουμε.
New York Knicks
Oι Knicks έπρεπε απλά να μπουν στην αίθουσα, να πάρουν τον RJ Barrett από το χέρι και μαζί να πάνε στην επόμενη ημέρα αυτού του ταλαιπωρημένου franchise. Απλό, όμως επειδή μιλάμε για τους Knicks πάντα φοβάσαι πως κάτι μπορεί να στραβώσει, συνήθως με δική τους ευθύνη. Τελικά όλα πήγαν καλά, προς ικανοποίηση των φανζ στην αίθουσα, του Spike Lee και του μπαμπά Rowan. Η συνύπαρξη Zion-Barrett στο Duke στέρησε λίγο στο δεύτερο από την αρχική του εικόνα, μη γελιόμαστε όμως, μιλάμε για παίκτη με τρομακτικό potential, ικανό να επηρεάζει το παιχνίδι με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Ακόμη και με τον Zion δίπλα του ο RJ έκανε σεζόν με 22,6π-4,3α-7,6ρ και πρόσθετε στοιχεία στο παιχνίδι του, κυρίως σε ό,τι αφορά τη δημιουργία. Να τονίσουμε επίσης πως σε μία φουρνιά με αρκετούς ήπιους χαρακτήρες, ο Barrett έχει την ‘’alpha dog’’ νοοτροπία που απαιτείται στον παρανοϊκό συνδυασμό που προσφέρουν οι Knicks και τα μίντια της Νέας Υόρκης. Το ‘’Maple Mamba’’ είναι κάτι που το franchise συνολικά χρειάζεται αυτή τη στιγμή, και σαν εικόνα και σαν ουσία. Κερασάκι στη βραδιά τους ο Iggy Brazdeikis, o επίσης Καναδός (με Λιθουανικές ρίζες) forward του Michigan που έρχεται να δώσει στους Knicks απαραίτητα 3&D στοιχεία (σουτάρει ήδη κοντά στο 40%). Μετά από καιρό, η ομάδα της Νέας Υόρκης πήρε κάποια χαμόγελα και ένα μπιζάρισμα.
Τα χαμένα βήματα
Phoenix Suns
Aνάθεμα και αν κατάλαβε κανείς τι έκαναν οι Suns τα ξημερώματα της Παρασκευής. Ξεκίνησαν με ένα trade του TJ Warren και του 32ου πικ, χωρίς να πάρουν πίσω κάποιο αντάλλαγμα, στη συνέχεια αντάλλαξαν το #6 για τον Saric και το #11 της Minnesota και εκεί επέλεξαν τον Cam Johnson, ένα τριάρι με (πολύ) καλό περιφερειακό σουτ και τίποτα παραπάνω. Όλα αυτά μία ομάδα που ήδη έχει τον Bridges και λογικά θα κρατήσει και τον Oubre (και έχει και τον Josh Jackson προς ώρας). Ούτε Garland (ο οποίος βέβαια δε θα ήταν διαθέσιμος ούτε αν κρατούσαν το #6), ούτε Coby White, ούτε κάποιος forward όπως ο Brandon Clarke, o Nassir Little ή ο PJ Washington. Θα σας έλεγα πως έχουν στόχο τον D’ Angelo Russell, οπότε δε θέλουν να βάλουν άλλους παίκτες στην περιφέρεια, παρ’ όλα αυτά πήραν και τον Ty Jerome της Virginia στο #24 (καλή κίνηση, δε θα τους κράζω και για τα πάντα) και έβαλαν στα βιβλία τους το μισθό του Aron Baynes, γεγονός που τους δεσμεύει κάποιον (μικρό) χώρο. Όπως έχουμε συζητήσει και σε παλιότερο κείμενο οι Suns μοιάζουν τσακωμένοι με τη λογική και η βραδιά του draft δεν αποτέλεσε εξαίρεση. 3-4 χρόνια απλά ‘’μαζεύουν ταλέντο’’, αν θεωρήσουμε φυσικά πως κάτι τέτοιο ισχύει, ενώ έχουν διαλέξει σε διαδοχικές χρονιές τον Dragan Bender και τον Josh Jackson στο #4. Στο Phoenix δηλώνουν πως θέλουν να χτίσουν γύρω από τον Booker και να προχωρήσουν μαζί του, το φετινό draft όμως ήταν ένα ακόμη δείγμα πως το μόνο που καταφέρνουν είναι να μπερδεύουν τα βήματά τους. Και ο χρόνος περνά.
San Antonio Spurs
Eίμαστε στο #17 του draft και οι Pelicans διαλέγουν τον Alexander-Walker. Πολύ ωραία, σκέφτομαι, οι Spurs διαλέγουν στο #19 και έχουν μείνει οι Bitadze, Little και Brandon Clarke, όποιος και να πέσει στα χέρια του Popovich πιθανότατα θα μας κάνει να μιλάμε για ληστεία τα επόμενα χρόνια. Oι Pacers διαλέγουν τον Goga, έρχεται η σειρά του San Antonio και ακούμε το όνομα του Luka Samanic. Για να μην παρεξηγηθώ, ταλαντούχος ο Κροάτης, αλλά ρε γαμώτο, αυτός ο παίκτης ‘’γράφει’’ Spurs, στον αφήνουν οι υπόλοιποι, θα είναι εκεί και στο #29 (όπου οι Spurs διάλεξαν τον αρκετά άγουρο guard του Kentucky Keldon Johnson). Eίμαι από εκείνους που πιστεύουν πως το δίδυμο RC Buford-Popovich έχει κερδίσει το δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει, στην τελική μπορεί ο Samanic να είναι ο επόμενος μεγάλος Ευρωπαίος, αλλά νομίζω πως στη συγκεκριμένη περίπτωση παραπάτησαν. Οι ίδιες οι ανάγκες της ομάδας (αθλητικό τριάρι με ικανότητα στην άμυνα, αθλητικός ψηλός δίπλα από LaMarcus Aldridge) φώναζαν για κάποιον εκ των Little, Clarke (γιατί εντάξει, τελικά ο Bitadze έφυγε μία θέση νωρίτερα στο draft). Αντ’αυτού ο Samanic θα πέφτει πάνω στον Bertans σε χρόνο/ρόλο (αν πάει από φέτος στο San Antonio) και ο Keldon Johnson θα δει μπροστά του ελπιδοφόρους (White, Murray, Walker, Forbes), καταξιωμένους (Mills, Belinelli) και τον DeRozan. Aργά ή γρήγορα ο Luka θα παίξει. Ως τότε θα σκέφτομαι πως θα μπορούσαν να τον έχουν πάρει στο #29 και είτε ο Little είτε ο Clarke να είναι στο San Antonio.
Washington Wizards
Οι Wizards διάλεξαν στο #9 τον Rui Hachimura και παρ’ ότι δεν πιστεύω ιδιαίτερα στο ταλέντο του (σε αντίθεση με την Jordan που πιστεύει, ή που βρήκε ευκαιρία για έξτρα άνοιγμα στην Ιαπωνική αγορά, ό,τι προτιμάτε) δεν είναι αυτός ο λόγος που βρίσκονται εδώ. Ο λόγος είναι πως σε μία βραδιά που έγιναν τόσες ανταλλαγές και οι ομάδες έδειχναν διατεθειμένες για συμφωνίες, οι Wizards δεν είχαν general manager να διαχειριστεί τις υποθέσεις, καθώς ακόμη βρίσκονται ‘’σε αναζήτηση’’. Ασφαλώς μία διοίκηση μπορεί να πάρει αποφάσεις χωρίς έναν gm, αλλά περιπτώσεις όπως αυτή του David Griffin στους Pelicans δείχνουν πως σε τέτοιες καταστάσεις είναι απαραίτητοι (γενικά είναι απαραίτητοι, απλά αυτό είναι ένα ωραίο και προφανές παράδειγμα). Από το ξεφόρτωμα συμβολαίων όπως του Mahinmi και τον αφουγκρασμό της αγοράς για τον Bradley Beal, μέχρι το να διαλέξουν ένα ταλέντο σαν τον Cam Reddish, η νύχτα του draft ήταν κατάλληλη για να ενεργοποιηθούν οι Wizards και να ξεφύγουν από την limbo που έχουν περιέλθει. Εκείνοι ωστόσο προτίμησαν να παίξουν με ασφάλεια και να μην κάνουν σχεδόν τίποτα. Ας δούμε ένα video με highlights του Hachimura, μπορεί εκεί να είναι η λύση των δεινών στην Washington, ποιος ξέρει.
Τα ερωτηματικά
Boston Celtics
Περίεργη περίοδος για τους Celtics. O Kyrie αποχωρεί, ο Horford μάλλον τον ακολουθεί και ξαφνικά τα assets των Celtics (Tatum, Brown, Rozier) έγιναν βασικοί υποψήφιοι για να ηγηθούν της επόμενης ημέρας. Κάπως έτσι η Βοστώνη μπήκε στο draft, προσπάθησε να ανέβει θέσεις, αλλά εδώ δεν έκανε trades για παίκτες όπως ο Butler ή ο Paul George, θα έκανε για ένα τοπ-10 πικ; Με τα πολλά επιλέχθηκαν από τη Βοστώνη ο Romeo Langford (#14), o Grant Williams (#22), ο Carsen Edwards (#33) και ο Τremont Waters (#51). Κακές επιλογές; Όχι, σε καμία περίπτωση, ειδικά οι δύο πρώτοι μπορεί να αποδειχθούν πραγματικές ληστείες. Είναι όμως λίγο αταίριαστοι με την τωρινή κατάσταση των Celtics και εδώ μπαίνει το ερωτηματικό. O Romeo είναι ένας ικανότατος σκόρερ, πλην όμως μέτριος αθλητής και όχι πολύ αποτελεσματικός. Για να γίνει, πρέπει να βρει χώρο, και αυτό θα είναι δύσκολο με τους Jaylen Brown και Marcus Smart μπροστά του. Eρωτηματικό, ειδικά όταν είναι το υψηλότερό σου πικ, κατά πόσον οι Celtics τον πιστεύουν ή αν απλά διάλεξαν με βάση το καλύτερο διαθέσιμο ταλέντο. Αντίστοιχα οι Edwards και Waters είναι δύο point guards που δεν έχουν ιδιαίτερα διαφορετικό προφίλ από τον Rozier, αν τελικά οι Celtics προχωρήσουν με εκείνον βασικό. Πιο ταιριαστός από όλους είναι ο Grant Williams, ένας undersized forward με παιχνίδι που κυμαίνεται στα πρότυπα του Marcus Morris (και του Paul Millsap, αν θέλουμε να είμαστε λίγο πιο τολμηροί). Συνολικά, ουδέτερο πρόσημο.
Cleveland Cavaliers
Τι και αν το συγκεκριμένο draft είχε μία πληθώρα forwards για όλα τα γούστα; Οι Cavaliers επέλεξαν τρεις guards (Garland στο #5, Dylan Windler στο #26 και Kevin Porter Jr στο #30) για να πλαισιώσουν τον Sexton και από του χρόνου λογικά τα σχήματα με τρεις περιφερειακούς θα γίνουν συνήθεια. Ούτε εδώ έχουμε να κάνουμε με κακές επιλογές, ειδικά ο Garland είναι ένα λιλαρντοειδές που, παρ’ότι έκανε λίγες συμμετοχές με το Vanderbild, στις προπονήσεις πριν το draft ανέβασε πάρα πολύ τις μετοχές του. Ο Windler είναι καλός off-ball σκόρερ, ο Kevin Porter είναι κλασσικό δυάρι που σαν πρώτο μέλημα στην επίθεση έχει το προσωπικό σκορ. Το ερώτημα είναι πως θα βρουν όλοι αυτοί χώρο και χρόνο για να αποδώσουν. Όπως επίσης το κατά πόσο πιστεύουν τον Sexton για την επόμενη ημέρα. Η λογική λέει πως αν ο Garland είναι αυτό που περιμένουν οι περισσότεροι, σύντομα οι Cavs θα κληθούν να επιλέξουν εκείνον ή τον Sexton, καθώς το παιχνίδι τους δύσκολα συνδυάζεται. Αν θέλετε ένα έξτρα προσωπικό σχόλιο, εντάξει ρε διάολε, τρία picks είχαν, μπορούσαν με κάποιο να δοκιμάσουν τον Bol Bol όσο αυτός δεν επιλεγόταν.
Minnesota Timberwolves
Το ερωτηματικό των Timberwolves είναι σε άμεση συνάρτηση με την επιλογή των Cavaliers που είδαμε παραπάνω. Οι Wolves έκαναν το trade με τους Suns (#11 και Saric για #6) για να επιλέξουν τον Garland με το έκτο πικ, καθώς ψάχνουν τον guard της επόμενης μέρας και εκείνος είχε την ‘’ευλογία’’ του Karl Anthony Towns. Μόνο που ο Garland επιλέχθηκε τελικά μία θέση ψηλότερα και η Minnesota πήγε στον Jarrett Culver. O Culver είναι ένας εξαιρετικός παίκτης για τα φτερά, καλός και στις δύο πλευρές του παρκέ, με συνεχή βελτίωση και αρκετά ‘’αλτρουιστής’’. Ό,τι πρέπει για τον παίκτη που θα πλαισιώνει τον Towns, όπως έγραψε και ο Jonathan Tjarks στο Ringer (σε ένα κείμενο που έχει να κάνει γενικότερα με το χτίσιμο γύρω από μοντέρνους ψηλούς και το προτείνω ανεπιφύλακτα, link εδώ). Το πρόβλημα είναι πως τα φτερά είναι γεμάτα, όσον αφορά τους πρωταγωνιστές, με τον ‘’κολλάω-παντού-χωρίς-να-ενοχλώ’’ Robert Covington και φυσικά τον Andrew Wiggins. Nομίζω πως η αναποδιά με τον Garland και η τελική προσθήκη του ταλαντούχου Culver είναι μία καλή δικαιολογία ώστε οι Wolves να προχωρήσουν από το project Wiggs, που ούτως ή άλλως δεν έχει δέσει καλά με το παιχνίδι του Towns.
Αν ήταν έτσι τα δεδομένα η draft βραδιά της Minnesota θα άνηκε στις επιτυχημένες. Επειδή όμως δε φαίνονται έτοιμοι να αποχωριστούν τον Wiggins και να ταχθούν ξεκάθαρα σε μία ομάδα γύρω από τον Towns, νομίζω πως οι επιλογές τους (με τις οποίες έχασαν και τον Saric και πλέον είναι γυμνοί στο 4) πιο πολύ μπέρδεψαν, παρά πρόσφεραν ξεκάθαρη εικόνα.
*Μετά το τέλος του draft οι Timberwolves υπέγραψαν τον Naz Reid από το LSU. Αθλητικός forward-center με καλό επιθετικό παιχνίδι αλλά αρκετή έλλειψη συγκέντρωσης στην άμυνα, δεν ξέρω κατα πόσο θα μπορέσει να καλύψει το κενό που έχουν στη frontline. Μακάρι.
Για το φινάλε, ειδική αναφορά στους Wojnarowski και Charania του κόσμου τούτου. Tα "καρφιά" της υπόθεσης, οι οποίοι τριγυρνούν στην αίθουσα και ψιθυρίζουν στα αυτιά των παρευρισκόμενων: "Κοίτα φίλε, η ομάδα Χ θα επιλέξει εκείνον, ενώ η Ψ συνεννοήθηκε με την Ω να ανταλλάξουν, δίνοντας στην πορεία και δύο μελλοντικά picks". Από τη μια χαλάνε τη μαγεία. Aπό την άλλη όλοι μας φλερτάρουμε λιγότερο ή περισσότερο με το spoiler, να ικανοποιήσουμε σχετικά γρηγορότερα την περιέργειά μας. Αναγκαίο κακό αυτοί οι ψίθυροι υποθέτω.
