MVP : Γιάννης Αντετοκούνμπο.
Ο Γιάννης κατέκτησε το πρώτο (ελπίζω από πολλά) MVP της καριέρας του και το άξιζε απόλυτα. Ανέβασε για ακόμα μία χρονιά κατακόρυφα την απόδοση του και ήταν ο καλύτερος και πολυτιμότερος παίκτης της καλύτερης ομάδας για τη κανονική περίοδο, ενώ την οδήγησε μέχρι και το 6ο παιχνίδι των τελικών της Ανατολής. Συνολικά έκανε μία απίστευτη σεζόν, που πλέον τον καθιερώνει για τα καλά στους Super Stars της Λίγκας. Προφανώς δεν σοκάρω κανέναν. Όλος ο πλανήτης αναγνωρίζει την MVP σεζόν που έκανε ο Γιάννης. Όλος εκτός από ένα μικρό γαλατικό χωριό στο Houston που συνεχίζει να αντιστέκεται και πάντα θα αντιστέκεται με τον μαγικό ζωμό της γραφικότητας του. Αφού τον ήπιαν, οι "Ρουκέτες" αμφισβήτησαν την επιλογή, επικαλούμενοι μέχρι και τα στατιστικά πεντατετίας (!) του Harden, λες και θα βραβευόταν για την προσφορά του στο άθλημα. Αργότερα έσβησαν το τουίτ-μνημείο, αλλά scripta manent.
Coach of The Year : Mike Budenholzer.
Ο πρώην βοηθός του coach Pop κέρδισε το δευτερο τέτοιο βραβείο μέσα σε έξι χρόνια προπονητικής καριέρας. Απόλυτα λογικό επίσης, καθώς η αλλαγή που έφερε στο παιχνίδι της ομάδας του ήταν εντυπωσιακή. Ένα βραβείο με το οποίο συμφωνούν οι περισσότεροι. Όχι ο coach Rivers πάντως.
House of Highlights Moment of the Year : Derrick fucking Rose.
Ήταν δίκαιο και έγινε πράξη. Η πιο συγκινητική. Η πιο πορωτική. Η πιο δυνατή στιγμή της φετινής Regular Season. Σκέφτεστε ότι μπορεί να είμαι λίγο υπερβολικός; Ναι, είμαι. Επίσης έχω γράψει ολόκληρο κείμενο για το πως ο Rose με έκανε να αγαπήσω το ΝΒΑ οπότε επιτρέψτε μου.
Ε και;
Το βράδυ της Δευτέρας θύμιζε περισσότερο βραδιά Όσκαρ, παρά βραδιά απονομής βραβείων ΝΒΑ. Η χρονιά έχει τελειώσει. Πλέον βρισκόμαστε στην προετοιμασία για την επόμενη. Ο Γιάννης παρέλαβε το βραβείο του καλύτερου παίκτη, όμως η χρονιά που μας πέρασε φέρει φαρδιά πλατιά και πολύ περισσότερο τη σφραγίδα του Leonard. O Doncic πήρε το βραβείο του rookie της χρονιάς νικώντας σ’αυτή την μονομαχία τον Trae Young, αλλά διάολε έχουμε να τους δούμε να παίζουν μπάσκετ κοντά τρεις μήνες, με το hype να βρίσκεται πλέον στη νέα φουρνιά των Rookies. Ο δε James Harden δεν εμφανίστηκε καν στη διαδικασία.
Δεν μπορώ να πω πως η βραδιά δεν περιλάμβανε συγκινητικές στιγμές, όπως η ομιλία του Γιάννη, η αγκαλιά του Doncic με τον Young, πριν ο πρώτος ανέβει να παραλάβει το βραβείο του ή η βράβευση του Magic και του Bird (όχι για τη δουλειά τους ως GM, αλλά για τη προσφορά τους στο άθλημα). Υπήρξαν ακόμα χιουμοριστικές στιγμές, όπως όταν ο Σακίλ συνεχάρη τους Raptors για το πρωτάθλημα που κατέκτησαν απέναντι στον Warrior, κάνοντας πλάκα με το ότι μόνο ο Curry έπαιζε από τη πλευρά των “Πολεμιστών”. Ή όπως όταν ο παρουσιαστής σχολίασε κωμικά την απουσία του Harden, λέγοντας πως πρόκειται για μία κλασσική εμφάνιση του στα Play Offs.
Όμως πόσο καλύτερα θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα αν οι βραβεύσεις γινόντουσαν μέσα στη διάρκεια των Play Offs; Το tweet παρακάτω με εκφράζει απόλυτα.
Δεν θα ήταν ωραίο έξτρα αν ο Lillard έβαζε το σουτ στην μούρη του DPOY Paul George ή αν οι Celtics την Κυριακή έπαιζαν με τον MVP Giannis?
— Dimitris Chrysikos (@jimchrys14) April 25, 2019
Πόσο πιο εμφατική θα ήταν η μοναδική νίκη των Celtics άμα ερχόταν τη μέρα της φιέστας των Bucks για τη βράβευση του MVP της; Πόσο καλύτερο θα ήταν να καρφώνει ο Harden μπροστά στον καλύτερο αμυντικό του ΝΒΑ; Η βραδιά παρότι πολύ όμορφη , είχε τον αποστειρωμένο χαρακτήρα μια εταιρικής βράβευσης. Αρκεί να θυμηθούμε την απονομή στον Iverson ή τον Rose που αποτελούν iconic στιγμές για τις ομάδες τους.
