Σκέφτεται τον DeMarcus Cousins που έχει επιστρέψει και είναι υγιής, τον Klay Thompson που ''κουμπώνει'' με όλους τους υπόλοιπους αστέρες, τον clutch Jimmy Butler που ίσως να μην συνεχίσει στους (υπερ)γεμάτους Sixers, τον γεννημένο στο Bronx Kemba Walker, το ‘’δικό τους παιδί’’, που είναι συνηθισμένος στις παραστάσεις στην Νέα Υόρκη από εκείνο το buzzer beater με το UConn. Καθώς η βόλτα του τον φέρνει έξω από το Madison Square Garden όμως, το μυαλό του πηγαίνει στα δυο πραγματικά μεγάλα ‘’θέλω’’ των Κnicks, τον Kyrie Irving και τον μυθικό Kevin Durant, ο οποίος ‘’δεν είναι σαν τον LeBron που δεν ήρθε το 2010, ο KD έχει κάθε λόγο να προτιμήσει την Νέα Υόρκη, θα τον πείσει και ο ατζέντης του ο Rich Kleiman που έχει δηλώσει ότι θα έρθει η μέρα που θα ''κουμαντάρει'' τους Knicks ’’.
Ενθουσιασμένος με την προοπτική του διδύμου KD-Kyrie, που επιτέλους θα οδηγήσει τους Knicks στον τίτλο, επιστρέφει στο loft του και κοιτώντας έξω από το παράθυρο βλέπει την γέφυρα που ενώνει το Manhattan με την άλλη πλευρά, το Brooklyn. Σκέφτεται τον φίλο του τον Lou, φίλαθλο των Nets και του τηλεφωνεί με διάθεση να τον πικάρει, να του μιλήσει για την ομαδάρα που ετοιμάζεται. Κάνει όμως ένα ‘’λάθος’’ και αφήνει τον Lou να του μιλήσει πρώτα για τους Nets, που μετά από αρκετά χρόνια ετοιμάζονται για τα playoffs. Ο Lou είναι ένας τύπος με πολύ οργανωμένη σκέψη, πάθος για τις μπασκετικές κουβέντες και παράλληλα όσο πολυλογάς χρειάζεται, ώστε να πάρει την ευκαιρία και να ξεκινήσει το ‘’σόλο’’ του, δίνοντας στον Jim μία ανάλυση για το μοντέλο των Nets και τους λόγους που πετυχαίνει:
‘’- Όλα ξεκινούν από το front office Jim. Δεν λέω, πολύ καλή δουλειά από τους Perry-Mills να ανοίξουν χώρο για το καλοκαίρι, η ανταλλαγή του Porzingis ήταν τολμηρή (αλλά σωστή) κίνηση, παρατήρησε όμως τι έχει καταφέρει ο Sean Marks από την στιγμή που ήρθε στους Nets. Ανέλαβε μία ομάδα κατεστραμμένη από το deal με τους Celtics, χωρίς το δικαίωμα να ντραφτάρει ψηλά για κάποια χρόνια και να ξεκινήσει την ανοικοδόμηση με μία στέρεα βάση. Ήταν όμως πραγματικά τολμηρός, δημιούργησε σχέσεις με τα front offices των άλλων ομάδων, παίρνοντας από πάνω τους άσχημα συμβόλαια όπως αυτό του Mozgov ή του Crabbe και ζητώντας παράλληλα κάποιο pick ή έναν νεαρό παίκτη που η ομάδα του δεν τον πίστευε πια. Δεν πέτυχαν όλες οι κινήσεις (πχ Okafor), μέσα από ένα τέτοιο deal πήρε τον D’ Angelo Russell όμως. Δεν ξέρω αν είδες και το βίντεο του Woj για τους Nets, εκεί φαίνεται πως το μοτίβο του Marks ήταν να ψάχνει παίκτες που βρίσκονταν (για κάποιο λόγο) στο περιθώριο, στην αμφισβήτηση, αλλά ο ίδιος πίστευε πως έχουν να δώσουν πολλά αν είχαν την ευκαιρία. Έτσι μάζεψε από τα αζήτητα τον Spencer Dinwiddie και τον Joe Harris και πίστεψε τον Caris LeVert όταν οι περισσότερες ομάδες φοβήθηκαν να τον επιλέξουν το 2016 λόγω του τραυματισμού του στο κολλέγιο. Έφτιαξε έναν καλό πυρήνα και παράλληλα μπορεί να βγει το καλοκαίρι στην αγορά για τους διαθέσιμους stars. Μπορεί να μην έχουμε το δικό σας cap space και λογικά θα πληρώσουμε τον D’ Angelo Russell, όμως έναν-δύο παίκτες θα τους διεκδικήσουμε σοβαρά. Δεν είναι μεγάλη επιτυχία αυτό;’’
O Jim προσπάθησε να αρθρώσει δύο λέξεις. ‘’-Ναι, υποθέτω πως...’’
‘’-Δεν μιλήσαμε όμως για την μεγαλύτερη επιτυχία του, που είναι η πρόσληψη του Kenny Atkinson. Γιατί εντάξει, μπορεί να έκανε αυτές τις κινήσεις ο Marks, αλλά θέλεις έναν προπονητή να εξελίξει τους παίκτες, να δουλέψει μαζί τους και να είναι δίπλα τους στην (αναγκαστική) περίοδο που θα χάνεις πολλά παιχνίδια. Ο Atkinson είχε την φήμη του ειδικού στο player development από την εποχή που ήταν assistant στην ομάδα σου τους Knicks και στο Brooklyn αποδεικνύει πως δίκαια λογιζόταν ως τέτοιος. Βοήθησε τον D’ Angelo να ξεκλειδώσει το ταλέντο του, έδωσε χώρο για πρωτοβουλίες στον Dinwiddie όταν εκείνος έρχεται από τον πάγκο, ο Joe Harris έχει βρει τον ρόλο του, Jarrett Allen και Rodions Kurucs μετατρέπονται σε δύο πολύ σύγχρονα μπασκετικά εργαλεία, ο LeVert μέχρι τον τραυματισμό του έπαιζε σε all-star επίπεδο και τώρα έχει επιστρέψει σιγά-σιγά και κουμπώνει ξανά στην ομάδα, παρ’ ότι εκείνη προχώρησε χωρίς εκείνον. Που είναι η αντίστοιχη δουλειά του Fizdale, o οποίος θεωρείται επίσης ειδικός στην ανάπτυξη παικτών; Βλέπεις κάποια σημαντική βελτίωση στο παιχνίδι του Knox; Τι γίνεται με τον Ntilikina που μοιάζει χαμένη υπόθεση ή με τον Dennis Smith Jr που δεν ανέβασε ιδιαίτερα τα νούμερά του παρ’ όλο που βρήκε τον χώρο που έψαχνε; Καλά τα όνειρα για free agents, αλλά πρέπει να υπάρχει και κάτι ενθαρρυντικό στην ομάδα σου, ένας πυρήνας παικτών, δεν θα παίξουν δύο άτομα μπάσκετ’’.
Ο Jim προσπάθησε να δικαιολογηθεί λέγοντας πως ‘’εντάξει, η πρώτη του χρονιά είναι, θα έχουμε και ψηλό pick φέτος, κάτι θα δημιουργηθεί γύρω από τους 2 top free agents’’ όμως ο τυφώνας Lou δεν έλεγε να ηρεμήσει. ‘’Δεν ξέρω, δεν ξέρω, δεν έχει δείξει καν τα σημάδια της mentalité που θέλει να βλέπει ένας Νεοϋορκέζος, μία ομάδα που παλεύει, τα δίνει όλα στην άμυνα και πιστεύει πως μπορεί να κερδίσει κάθε παιχνίδι, άσχετα αν το καταφέρνει ή όχι. Αντιθέτως ο Atkinson έχει πετύχει ακριβώς αυτό, η ζώνη που παίζει αρκετά συχνά έχει αρχίσει να δουλεύει και με μπροστάρη τον Russell στην επίθεση παρουσιάζει ένα σύνολο που τα δίνει όλα στο παρκέ και πετυχαίνει ανατροπές όπως αυτή με τους Kings:
Ασφαλώς υπάρχουν πολλά πράγματα που θέλουν βελτίωση, είμαστε περίπου στην μέση της λίγκας σε παραγωγή πόντων (109,6 ενώ δεχόμαστε 110) και κάνουμε αρκετά λάθη (14,8 TOV%) όμως ο Kenny έχει την ομάδα σε σωστή πορεία. Εν τω μεταξύ, τον βλέπεις στον πάγκο με τα κουστούμια του και το μαλλί περιποιημένο, ήρεμο αλλά όταν πρέπει να φωνάζει και να είναι έξαλλος με τους διαιτητές, θυμίζει λίγο το grit των 90’s και τον Pat Riley...’’
‘’- Μέχρι εδώ Lou, υπάρχουν και κάποια όρια, ωραίος ο Atkinson αλλά δεν θα τον συγκρίνουμε και με τον Riley, να ηρεμήσουμε λίγο’’.
O Lou γέλασε που κατάφερε να εξοργίσει τον φίλο του (αυτός ήταν ο στόχος του άλλωστε) και συνέχισε με μερικά έξτρα λόγια για τον ηγέτη των Nets, τον D’ Angelo Russell:
‘’- Είναι σημαντικό να έχεις έναν παίκτη σαν τον Russell, έναν all-star. Σου είπα και πριν, θεωρώ πως οι Knicks καλώς αντάλλαξαν τον Porzingis, υπήρχαν και αμφιβολίες λόγω του τραυματισμού του, αλλά όταν στην ομάδα σου εξελίσσεις κάποιον όπως κάναμε εμείς με τον D’ Angelo, οι ελεύθεροι παίκτες σε βλέπουν με άλλο μάτι. Ο Russell ήρθε στο Brooklyn με προβλήματα εντός και εκτός γηπέδου. Στο παρκέ έμοιαζε βαρύς, χωρίς την απαιτούμενη έκρηξη και με μέτριο διάβασμα του παιχνιδιού (πρόβλημα για point guard) ενώ έξω από αυτό χαρακτηριζόταν ανώριμος και κουβαλούσε το ''σκάνδαλο'' στα αποδυτήρια των Lakers με το βίντεο του Nick Young. Tι βλέπουμε πλέον; Έναν πιο ώριμο τύπο, που διαχειρίστηκε την κακή του φήμη χωρίς να κρυφτεί, ενώ μπασκετικά δείχνει σιγά-σιγά όλα αυτά που τον έφεραν στο νο.2 του draft. Έχει σχεδον 21π μ.ό, δίνει 7 ασίστ (με 39 AST%, από τους κορυφαίους στην λίγκα) και σουτάρει πολύ καλά από το τρίποντο. Kάποιοι λένε πως είναι ‘’late bloomer’’, άργησε να φανεί δηλαδή, ωστόσο είναι μόλις 23 ετών και στην τέταρτη χρονιά του. Στην ίδια χρονιά που ξεχώρισε και ο Tracy Mcgrady όπως είπε ο ίδιος στην Rachel Nichols, κατηγορώντας ουσιαστικά τον κόσμο πως βιάζεται να κρίνει έναν παίκτη. Αν αρχίσει να επιτίθεται με μεγαλύτερη συνέπεια κοντά στο καλάθι (και να παίρνει και περισσότερα σφυρίγματα) τότε θα πάει το παιχνίδι του σε άλλο επίπεδο, σε αυτό που αξίζει να χτίσεις γύρω του με κλειστά μάτια. Ίσως φταίει που είναι αριστερόχειρας, δεν ξέρω, αλλά Harden-ίζει λίγο...’’
‘’-Έλα, άρχισες πάλι τις γραφικότητες, μία ο Riley, μία ο Harden, χαλάρωσε’’
‘’-Σε κάθε περίπτωση, στο Brooklyn έχουμε έναν all-star και πιθανότατα έναν top guard μελλοντικά. Μπορεί να μην είναι στο επίπεδο του Kyrie που εσείς διεκδικείτε, πάντως είναι παιχταράς. Από αυτούς που ίσως ένας από τους φετινούς free agents δει ως άξιο συμπαραστάτη. Αν βγουν τα χρήματα κάπως, ίσως και δύο ελεύθεροι να σκεφτούν να γίνουν συμπαίκτες του D’Angelo’’.
O Jim ήθελε να κλείσει το τηλέφωνο, η κουβέντα γύρω από τους Nets τον είχε ζορίσει λίγο, εκείνος άλλωστε ήθελε να μιλήσει για άλλα πράγματα, για τον KD και τον Kyrie, τους Knicks που έρχονται να κυριαρχήσουν στην Ανατολή και να πετύχουν αυτά που στερήθηκαν στα 90’s, όταν και άρχισε να τους παρακολουθεί. Ο Lou ωστόσο του πρόσφερε ένα τελευταίο χτύπημα. ‘’Πάνω από όλα οι Nets μάς δίνουν αυτό που κάποτε χάριζαν απλόχερα οι Knicks του Ewing, ότι είναι δηλαδή η δική μας ομάδα, της περιοχής μας, κουβαλά την κουλτούρα μας. Από το πνεύμα μαχητή που εμφανίζει στο παρκέ και τον Kenny Atkinson, μέχρι την σύνδεση με τον Biggie και τα παπούτσια του Dinwiddie1 αυτό το σύνολο ανθρώπων είναι Brooklyn. Η ομορφιά της φάσης είναι πως οι ίδιοι οι παίκτες το θέλουν, το διασκεδάζουν και κατ’ επέκταση το διασκεδάζουμε και εμείς που τους βλέπουμε. Aκόμη και παίκτες όπως ο Dudley και ο Carroll, βετεράνοι που πιθανότατα δεν θα είναι στο ρόστερ του χρόνου, δείχνουν να απολαμβάνουν την φετινή σεζόν. Εσένα ποια η σύνδεσή σου με τον Deandre Jordan, τον Noah Vonleh και τον Mudiay; Σου λέω, σιγά-σιγά χτίζεται κάτι καλό στο Brooklyn. Τις κακοτοπιές να αποφύγουμε, να μην υπερπληρώσουμε παίκτες όπως κάποτε έκαναν οι Blazers με τον Crabbe (ευτυχώς ο ίδιος ο Crabbe είναι στο ρόστερ μας και μας το θυμίζει) και όλα θα είναι καλά’’.
Το σόλο του Lou είχε τελειώσει, αλλά ο Jim δεν είχε καμία διάθεση να συνεχίσει την κουβέντα, να πικάρει τον φίλο του και να τον ειρωνευτεί, όπως συνήθως κάνει ο μεγάλος, κουλ αδερφός (Manhattan) στον μικρότερο (Brooklyn). Χαιρέτησε και έκλεισε το τηλέφωνο, με την ελπίδα για το μέλλον της ομάδας του να παραμένει δυνατή (ποιος φαν των Knicks σταμάτησε να ελπίζει για το μεγαλείο της ομάδας του άλλωστε), με μία όμως υποσημείωση: Ο γείτονας στο Brooklyn βλέπει μία ομάδα με πλάνο, με όραμα, με καλό κορμό, προπονητή και κουλτούρα. Με τον δικό της ‘’τύπο’’, που μέσα σε όλα είναι πραγματικό NY στυλ. Αυτό ο Jim το ζήλεψε, του λείπει από τους δικούς του Knicks, όσο και να βλέπει την ευκαιρία για κάτι μεγάλο το καλοκαίρι. Έπειτα σκέφτεται, Νέα Υόρκη είναι και το Brooklyn, διαθέσιμο χώρο έχουν, γιατί να μην υπογράψει εκεί ο Durant το καλοκαίρι;
*Για μία καθαρή ματιά πάνω στους Brooklyn Nets προτείνω το κείμενο του Giannis Chatsios στο αγαπημένο The Ball Hog (link εδώ).
**Για μία όμορφη βόλτα στην παράνοια του να υποστηρίζεις τους Knicks, να ελπίζεις συνεχώς και να θέλεις να κερδίσεις (αλλά παράλληλα με τον δικό σου, Nεουορκέζικο τρόπο) προτείνω το κείμενο του Dan Devine στο The Ringer (link εδώ) για το οποίο δέχθηκε κριτική μόνο και μόνο που ‘’τόλμησε’’ να βάλει Ewing-Porzingis στην ίδια πρόταση, άσχετα αν δεν μιλούσε για μπασκετικούς λόγους. Το Knicks twitter είναι γενικά κάτι που προτείνω ανεπιφύλακτα.
Σημειώσεις
- O Dinwiddie και το Sneaker Brand του (K8IROS) συνεργάζονται με τον καλλιτέχνη Troy Cole και φτιάχνουν μερικά πολύ ιδιαίτερα ζευγάρια μπασκετικών παπουτσιών, με σχέδια που ξεκινούν από τον J. Cole και τον Black Panther και φτάνουν μέχρι τον Pablo Picasso και τον Prince. Κάθε ζευγάρι που φορά ο Dinwiddie μπαίνει σε δημοπρασία, με τα κέρδη να πηγαίνουν σε φιλανθρωπικούς σκοπούς, κυρίως προς υποστήριξη νέων ανθρώπων.
- Στατιστικά από cleaningtheglass.com
