Το rebuild του οποίου ηγήθηκε ο gm Sean Marks, έφτασε στο κορυφαίο του σημείο. Μετά το καταστροφικό trade με τους Celtics, οι Nets προσπάθησαν να βρουν ταλέντο όπου αυτό είναι δυνατό, να χτίσουν μία καλή ομάδα και παράλληλα μία κουλτούρα που σιγά σιγά θα τους απομάκρυνε από το στάτους του περίγελου και θα τους έφερνε κοντά σε αυτό του θελκτικού προορισμού για τα μεγάλα ονόματα. Έχτισαν μεθοδικά μία καλή ομάδα, έβγαλαν τον δικό τους all-star (D’Angelo Russell), μπήκαν στα playoffs για πρώτη φορά μετά από χρόνια. Αυτό ήταν αρκετό για να υπογράψουν έναν από τους τρεις καλύτερους παίκτες αυτή τη στιγμή στην λίγκα, έναν κορυφαίο guard όπως ο Irving και τον DeAndre Jordan (εδώ καθένας έχει την άποψή του υποθέτω). Στη θέση του Marks, θα τέντωνα το μεσαίο μου δάχτυλο περήφανα στην απέναντι πλευρά της γέφυρας της Νέας Υόρκης, που πίστευε ότι αρκούσε το MSG και το Manhattan για να πείσει δύο generational talents να παίξουν για την ομάδα τους.
*Σημείωση: Τα ρεπορτάζ λένε πως ο Dolan φοβήθηκε να δώσει το max στον Durant λόγω του τραυματισμού στον αχίλλειο. Γίγαντας. Αρκετά όμως με τους Knicks, όλος ο χώρος πάει στους πραγματικούς πρωταγωνιστές.
Αρκετά σημαντική είναι η φάση στην οποία παίρνουν τον KD. Στα 30 του πλέον, ήρεμος, κορυφαίος, πρωταθλητής, εκείνος θέτει τους όρους. H ομάδα μπορεί να τον περιμένει να επιστρέψει υγιής και να τους απογειώσει, εκείνος στο μεταξύ θα ζει σε μία αγορά που (από ό,τι φαίνεται) επιζητούσε σα χαρακτήρας, σαν περσόνα. ‘’O LeBron στο LA, εγώ στην NY’’, κάτι σαν το East/West coast rap battle των 90’s. Το Brooklyn πέτυχε με την κουλτούρα που έχτισε σε μία τριετία, να παρουσιάζει ο μεγάλος KD την απόφασή του μέσω instagram, με Biggie σαν μουσική που στολίζει το βίντεο. Την ίδια μουσική του Biggie που οι Nets έχουν πετύχει να ταυτίσουν με το franchise τους. Από όποια σκοπιά και να το δούμε, αγωνιστικά, στυλιστικά, οτιδήποτε, οι Nets και ο Durant είναι ένα υπέροχο πάντρεμα τη δεδομένη χρονική στιγμή, από εκείνα που όλοι μας λίγο-πολύ θέλουμε να δούμε να πετυχαίνουν.
‘’Καλά όλα αυτά, όμως ο Durant είναι τραυματίας’’. Δυστυχώς ναι. Όσο και να σας ακούγεται περίεργο ωστόσο, το Brooklyn είναι ίσως η μόνη ομάδα που μπορεί να αντέξει κάτι τέτοιο για ένα χρόνο. Σκεφτείτε το. Παρουσίασαν πέρυσι μία ομάδα σκληρή, με πολλή ενέργεια, όπου το σκοράρισμα τραβούσαν οι Russell-Dinwiddie-LeVert (όσο δεν ήταν τραυματίας). Ο Russell έγινε Kyrie, τα υπόλοιπα μένουν ως έχουν. Οι Nets έχουν τη δυνατότητα για ένα παρόμοιο σύνολο φέτος, με τον Kyrie να είναι σαφώς ανώτερος παίκτης από τον D’Angelo (σαν σκόρερ), περιμένοντας και ένα ακόμη step up στο παιχνίδι των LeVert και Allen. Κανείς δε βιάζεται, το πλάνο άλλωστε, όπως φαίνεται και από τα συμβόλαια, είναι τετραετές. Ο πυρήνας της ομάδας είναι ακόμη εκεί, σε αυτόν προστίθεται ένας βετεράνος όπως ο Garrett Temple και φυσικά ο DeAndre Jordan. Είναι ο DeAndre παίκτης των 20-25 εκατομμυρίων πια; Μάλλον όχι. Αυτή τη στιγμή έρχεται όμως στο Brooklyn με αρκετά λιγότερα χρήματα και ένα ρόλο απαραίτητο για σύνολο που θέλει να πρωταγωνιστήσει και είναι καλυμμένο από θέμα σκοραρίσματος. Ο καλός Jordan θα μαζέψει rebounds, θα δώσει ενέργεια και νέα δυναμική στο pick-and-roll παιχνίδι των Nets (απλά σκεφτείτε τον με τον Kyrie ή τον Dinwiddie), θα βοηθήσει στην άμυνα (σημείωση: έχει καιρό να παίξει καλή άμυνα, άσχετο αν το μάτι μας έχει συνηθίσει αλλιώς. Πιστεύω όμως πως θα δει την ευκαιρία που ανοίγεται μπροστά του για κάτι μεγάλο).
Ερωτηματικά
Πάμε και σε ένα-δύο ερωτηματικά. Το πρώτο έχει να κάνει με τον Kyrie. Για να μην τον αδικώ, συζητάμε για έναν παικταρά στα 28 του, ασφαλώς ένα επίπεδο πάνω από τον Russell τη δεδομένη χρονική στιγμή. Είμαι από εκείνους που πιστεύουν ότι το ‘’καλύτεροι από πέρυσι στα χαρτιά’’ θα αποδειχθεί, όσο και να γουστάρω τον Russell σαν παίκτη, όταν έχεις την ευκαιρία να πάρεις έναν επιθετικό δολοφόνο όπως ο Irving το κάνεις. Υπεροπλία στο προσωπικό παιχνίδι, σκορ από παντού, 24 κινούμενοι πόντοι κατά μέσο όρο, δημιουργία σε πολύ καλό επίπεδο, οκ άμυνα (μήπως ήταν καλύτερος ο D’Angelo;). Πού τοποθετείται η αμφιβολία λοιπόν; Πολύ απλά, στο προηγούμενο πείραμα του Kyrie με νεανικό κορμό. Όλα στη Βοστώνη έδειχναν άριστα, εκείνος μπροστάρης, οι νεαροί Tatum-Brown-Rozier γύρω του (και πίσω του), οι Horford-Hayward συμπαραστάτες του. Τελικά δε λειτούργησε τίποτα και το deja vu που θα έχει στους Nets είναι στα όρια της κωμωδίας. Νεαροί που οι Nets πιστεύουν πολύ (LeVert, Allen, προσθέστε και Dinwiddie-Kurucs αν θέλετε), ο DeAndre συμπαραστάτης, ο Durant που έρχεται του χρόνου (και η ομάδα του ανήκει, είτε αρέσει στον Kyrie είτε όχι). Δεν είναι απαραίτητο ότι ο Irving θα βάλει ξανά μπουρλότο, λογικά αναγνωρίζει τα λάθη που έκανε και ο ίδιος στη Βοστώνη. Μπορεί να το εγγυηθεί ωστόσο κάποιος;
Το δεύτερο ερώτημα έχει να κάνει με τον coach Atkinson. Όλα ήταν όμορφα όσο η ομάδα έκανε rebuild, εκείνος ανέπτυσσε τους παίκτες, απαιτήσεις για κάτι πολύ μεγάλο δεν υπήρχαν. Σημαντικό μέρος του χαρακτήρα των Nets φέρει τη σφραγίδα του, κυρίως για όσα βλέπουμε στο παρκέ. Τώρα όμως μπαίνει σε δυσκολότερη πίστα. Καλείται να παρουσιάσει μία ομάδα τουλάχιστον όσο καλή όσο πέρυσι, να βάλει τον Kyrie στο σύνολο και παράλληλα να του επιτρέψει να ξεχωρίσει, να σταθεροποιήσει τους veterans που θα παίζουν τη μεθεπόμενη σεζόν δίπλα στον Durant και παράλληλα να συνεχίσει την ανάπτυξη των 3-4 project που έχουν. Ζόρικα κόλπα. Αν θα ήθελα να δω κάτι είναι τον Marks να του προσφέρει καθολική στήριξη σε αυτό το πείραμα. Ήδη ένα μέρος των αισθημάτων που δημιούργησαν οι Nets τη σεζόν που μας πέρασε πήγε περίπατο με το ‘’άδειασμα’’ στον Russell, προσωπικά πίστευα πως ό,τι παρουσίασαν ήταν αρκετό ώστε ο Durant να υπογράψει μαζί τους. Εκείνοι είδαν την ευκαιρία με τον Kyrie και την πήραν, δεκτό. Όλα μπορεί να πάνε σύμφωνα με το σχέδιο και ο Atkinson να πανηγυρίζει τον πρώτο του τίτλο το 2021. Αν όμως κάτι στραβώσει και απολυθεί πρόωρα, οι Nets θα έχουν χρησιμοποιήσει την κουλτούρα τους μόνο για διαφήμιση, ενώ στην πραγματικότητα θα προσποιούνται τους ‘’μεγάλους’’ που κάνουν ότι γουστάρουν (σαν τους απέναντι, τους Knicks). Από την άλλη, όσο γράφω αυτές τις λέξεις, σκέφτομαι τους Raptors που άλλαξαν τον DeRozan με τον Kawhi και τον Casey με τον Nurse και πήραν το πρωτάθλημα. Mπορεί οι Nets να είναι οι επόμενοι Raptors, τι να πω.
Μία προσωπική νότα για το κλείσιμο του κειμένου. Θα μου λείψουν οι περσινοί Nets. Θα μου λείψει ο D’ Angelo με τη φανέλα τους. To στόρι που έχτισαν φέτος, ο συνδυασμός της εικόνας στο παρκέ και του συνολικού στυλ του franchise ήταν φανταστικός. Τρεις-τέσσερις μήνες περιμένω πως ο Durant θα υπογράψει μαζί τους, θέλω να τους δω να πετυχαίνουν γιατί το πλάνο τους μου αρέσει. Τώρα που ήρθε η στιγμή τους όμως, τα αισθήματα είναι λίγο ανάμεικτα. Δεν πειράζει, θα περάσει ο καιρός, ο KD θα φορέσει τη φανέλα τους και όλα θα μοιάζουν πολύ καλύτερα. Να δούμε που θα καταλήξει και ο D’ Angelo (μέχρι και sign-and-trade με το Golden State ακούγεται), το σίγουρο είναι πως στο Brooklyn έκλεψαν την παράσταση της free agency από τα πέντε πρώτα της λεπτά (ή και μία ώρα νωρίτερα, αφού ο διαολεμένος ο Woj δε μπόρεσε να κρατηθεί). Cheers!
