Ας είμαι ειλικρινής. Ως αρκετά βλαμμένος (ή αθεράπευτα μπασκετικός, αν θέλω να κοροϊδέψω τον εαυτό μου με ρομαντικούς χαρακτηρισμούς), που έχει σαρώσει μέσα στα χρόνια ντοκιμαντέρ με διάφορους γραφικούς τίτλους (Undenia-Bulls, Unstop-a-Bulls κτλ κτλ), το The Last Dance δεν προσέφερε πάρα πολλά έξτρα στοιχεία και εικόνες. Από τη στιγμή που ψιλο-φοβήθηκαν να προτάξουν ένα μεγαλοπρεπές τρίτο δάχτυλο και να πουν ‘’αν θέλετε ιστορική αναδρομή υπάρχει η συνέντευξη του MJ στον φίλο του Ahmad Rashad, τώρα θα ακούσετε μέχρι και την ηχώ των αποδυτηρίων της σεζόν ‘97-’98’’, οι ιστορίες ήταν, λίγο πολύ, γνωστές.

Λίγες ημέρες πριν μπούμε στον Φεβρουάριο και με την trade deadline να πλησιάζει, οι Blazers μοιάζουν απόλυτα μπλεγμένοι. Εκτός playoffs και τρεις νίκες μακριά από την -όχι και τόσο προνομιακή- όγδοη θέση, με μία άμυνα που έχει παραδώσει πνεύμα (3η χειρότερη στη λίγκα τις τελευταίες 2 εβδομάδες) και τον σταρ Damian Lillard να πρέπει να κάνει θαύματα, ώστε να κερδίζουν στο όριο ομάδες όπως οι Warriors. Κάπου εδώ τοποθετείται το ερώτημα: Προχωράς σε αλλαγή του ρόστερ μέχρι την 6η Φλεβάρη ή αφήνεις τη σεζόν να σβήσει;

Μερικοί άνθρωποι είναι στο μυαλό μου εξωγήινοι. Έρχονται, δημιουργούν, είναι larger than life και ο θάνατός τους δεν μου περνά καν σαν σκέψη. Όταν συμβαίνει μένω κενός, άδειος. Έτσι ένιωσα για τον David Bowie μερικά χρόνια πριν, έτσι και χθες το βράδυ με το θανατηφόρο δυστύχημα του Kobe Bryant που έσκασε σα βόμβα. ''Δεν μπορεί, είναι ο Kobe''. Λίγες ώρες μετά θα προσπαθήσω να τακτοποιήσω μερικές σκέψεις, σε σχέση με το τι ήταν αυτός ο τύπος που γέμισε τις ζωές μας (μπασκετικά, αλλά και γενικότερα) για δύο δεκαετίες, σε ένα κείμενο-φόρο τιμής στον τεράστιο Black Mamba.

Το Toronto πέρυσι πανηγύρισε το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία του τοπικού franchise, με τον Masai Ujiri να δικαίωνεται για το trade που θυσίασε τον ήρωα της πόλης DeMar DeRozan και έφερε τον Kawhi Leonard, ‘’τον τύπο με το #2’’ που τους οδήγησε σε μία ιστορική επιτυχία. Ο Leonard το καλοκαίρι αποχώρησε για το αγαπημένο του Los Angeles και η λογική έλεγε πως οι Raptors θα βρουν τα ζόρια στο ξεκίνημα της ζωής χωρίς τον Kawhi.

Σκηνικό #1: Ανάμεσα στους πολλούς αγώνες του Μουντομπάσκετ, ο συντάκτης του κειμένου πηγαίνει για ένα παγωτό στο καλύτερο ζαχαροπλαστείο της περιοχής (που θα κρατήσω για τον εαυτό μου, γιατί το παγωτό δεν περισσεύει για όλους). Εκεί δίπλα, σε μία πλατεία με μπασκετικά γηπεδάκια που πρόσφατα ανακαινίστηκαν και φέρουν το logo του Γιάννη Αντετοκούνμπο στο κέντρο τους, ένα παιδάκι μόνο του σουτάρει τρίποντα, με αρκετή επιτυχία. Η κουβέντα στο μυαλό μου είναι η ίδια συνέχεια, το μπάσκετ μας που δεν έχει σουτέρ, γιατί τα παιδιά δεν ασχολούνται πλέον τόσο, δε διδάσκονται σωστά, ‘’δε μπιστάνε πια μία μπάλα για να βελτιωθούν όπως κάναμε εμείς’’. Μήπως αυτός ο πιτσιρίκος, που έχει κλείσει την τηλεόραση και δεν τρώει παγωτό σαν εμένα, αλλά σουτάρει μόνος του, είναι ο επόμενος μεγάλος σουτέρ της Εθνικής;

To τετραήμερο σφηνάκι του δεύτερου γύρου μόλις τελείωσε, επιτέλους μπαίνουμε σε φάση νοκ-αουτ, αν και μερικά παιχνίδια που παρακολουθήσαμε είχαν τέτοιο χαρακτήρα. Ακολουθεί ένα preview των προημιτελικών του Μουντομπάσκετ, βασισμένο στο...review της δεύτερης πράξης του.

Φίλες και φίλοι του Basketball Guru καλησπέρα. Με την πρώτη φάση του Μουντομπάσκετ να τελειώνει πριν λίγες ώρες, πάμε να κάνουμε μία περιήγηση στα όσα είδαμε σε αυτές τις έξι ημέρες, την εικόνα των φαβορί, τις (λίγες) εκπλήξεις και τους πρωταγωνιστές, θετικούς και αρνητικούς, της διοργάνωσης μέχρι τώρα.

’Και αν ο Durant υπογράψει στο Brooklyn; Στην τελική Νέα Υόρκη είναι και εκεί’’  σκεφτόταν ο Jim πριν τρεις μήνες στο διάλογο με το φίλο του, Lou (διάλογος που υπήρξε μόνο μέσα στο κεφάλι μου). Ξημερώματα 1ης Ιουλίου και ο Kevin Durant είναι πλέον παίκτης των Nets, όπως και οι Kyrie Irving και DeAndre Jordan. Είναι πλέον προφανές, το Brooklyn νίκησε.

Σκεφτείτε τo draft του NBA σε μία μεγάλη αίθουσα χορού. Οι ομάδες παίρνουν από το χέρι τους παίκτες που θέλουν να μπουν στη λίγκα, χορεύουν μαζί τους, πολλές φορές μέσα στη βραδιά ανταλλάζουν παρτενέρ (18 trades τη βραδιά του draft, αν συνυπολογίσουμε και ανταλλαγές προηγούμενων ημερών, όπως αυτή στο AD trade, ο αριθμός ανεβαίνει) και στο τέλος η κάθε μία επιλέγει έναν, δύο (ή και περισσότερους) από αυτούς ώστε να συνεχίζουν να χορεύουν μαζί τα επόμενα χρόνια. Πάμε να κάνουμε μία βόλτα στη βραδιά του draft, ξεχωρίζοντας τρεις περιπτώσεις ομάδων που κινήθηκαν όμορφα, άλλες τρεις που έχασαν κάποια βήματα, καθώς και εκείνες που μας μπέρδεψαν λιγάκι με τις επιλογές τους.

Η σεζόν που τελείωσε πριν λίγες ημέρες μου δημιούργησε μία νέα συμπάθεια, τους Brooklyn Nets, αν και τυπικά δηλώνω υποστηρικτής της απέναντι πλευράς της Νέας Υόρκης. Μερικούς μήνες πριν συζητούσαμε, μέσω δύο φανταστικών πρωταγωνιστών, του Jim και του Lou, για το πολύ όμορφο μοντέλο των Nets, την κουλτούρα που φέρνουν στην μπασκετική κουβέντα, τους πρωταγωνιστές που έβγαλαν. Όλα αυτά συνεχίζουν να ισχύουν καθώς πλησιάζουμε τις ημέρες της free agency, όταν και το franchise του Brooklyn θα προσπαθήσει να εξαργυρώσει την επιτυχημένη του πορεία με την υπογραφή ενός (ή δύο) εκ των μεγαλύτερων ελεύθερων ονομάτων. Όλα ισχύουν ακόμη, εκτός από ένα. Oι Nets δείχνουν να ‘’γράφουν’’ κανονικότατα το κερασάκι της επιτυχίας τους, τον παίκτη που γύρισε την αφήγηση γύρω από το status του με την πρώτη του παρουσία σε all-star.