Μισό λεπτό όμως, κάνοντας μία βόλτα στην κατάταξη της Ανατολικής Περιφέρειας, βλέπουμε πως πάνε μία χαρά. Πως γίνεται αυτό; Τέσσερις από τους λόγους της σταθερής εκκίνησης των Raptors αναλύονται παρακάτω, σε μία προσπάθεια να κατανοήσουμε τι μπορούμε να περιμένουμε φέτος από την ομάδα του Καναδά.

Pascal Siakam

Ο Siakam πέρυσι πήρε τον τίτλο του πιο βελτιωμένου παίκτη της σεζόν. Λογικό, καθώς εκτοξεύτηκε από τους 7π-4,5ρ-2α τη σεζόν ‘17-18 στο 17π-7ρ-3α της περυσινής χρονιάς, κέρδισε σημαντικότερο ρόλο μέσα στο σύνολο, ως ένας ‘’Ρόμπιν’’ δίπλα στον ‘’Μπάτμαν’’ Kawhi Leonard και το φινάλε τον βρήκε πρωταθλητή, μαζί με τους υπόλοιπους Ράπτορες. Όλα καλά, μην ξεχνάμε όμως πως ο Siakam είδε και τα λεπτά του να ανεβαίνουν (από 20’ σε 32’) και όταν συζητάμε για παίκτες με ταλέντο τέτοιου επιπέδου, μία εικόνα βελτίωσης είναι, λιγότερο ή περισσότερο, αναμενόμενη.

Φέτος όμως; Τα λεπτά έχουν αυξηθεί, αλλά όχι πολύ (37’ από 32’), οι άμυνες δεν εκπλήσσονται πια και προσαρμόζονται πάνω του ως τον καλύτερο παίκτη του Toronto, οι αρμοδιότητες έχουν μεγαλώσει. Πως απαντά ο Pascal; Πολύ απλά, με το καλύτερο ξεκίνημα στην καριέρα του. Το παιχνίδι του είναι βελτιωμένο εκ νέου, βάζει την μπάλα στο παρκέ και επιτίθεται με κάθε τρόπο κοντά στο καλάθι, σουτάρει πολύ και αποτελεσματικά από την περιφέρεια (37% σε 6,2 προσπάθειες), ελέγχει το τέμπο της επίθεσης και δημιουργεί σε μεγάλο βαθμό για τους συμπαίκτες του (17,5 AST%, από τους τοπ forwards του πρωταθλήματος, σύμφωνα με το cleaning the glass). Οι μέσοι όροι του έχουν απογειωθεί (25,7π-8,4ρ-4α), ο τρόπος που αμύνεται στο χώρο, αλλά και η ικανότητά του να ματσάρει με κάθε αντίπαλο κορμί πάνω-κάτω, παραμένει καταλυτικό στοιχείο στο παιχνίδι των Raps (+19π με εκείνον στο παρκέ), γενικώς ο Siakam συνεχίζει στο μοτίβο του ‘’κάνω τα πάντα και συμφέρω’’. Για αρκετό κόσμο πρέπει να είναι ξανά φαβορί για τον τίτλο του πιο βελτιωμένου. Προσωπικά νομίζω πως αυτόν τον τίτλο τον κερδίζεις μία φορά, από εκεί και πέρα, αν συνεχίζεις να ανεβαίνεις, είσαι υποψήφιος για MVP. Όχι σαν τον Γιάννη, τον LeBron και τον Harden, αλλά είσαι μέσα στη συζήτηση για τους καλύτερους παίκτες στη λίγκα.

Fred VanVleet

Ποιος μπορεί να υπολογίζεται ανάμεσα στους πιο βελτιωμένους παίκτες της σεζόν ως τώρα; O Fred VanVleet. Ναι, οκ, η παγίδα των αυξημένων λεπτών υφίσταται ξανά εδώ (38’ λεπτά από 27,5 πέρυσι) όμως, διάολε, ο Freddy παίζει τόσο, μα τόσο καλά. 18,5π-7,7α-4ρ-1,8κλ για τον VanVleet, ο οποίος έχει μετατραπεί πλήρως σε combo guard, με εμφανή άνεση να αγωνίζεται τόσο στο πλάι του Kyle Lowry, όσο και σα βασικός χειριστής χωρίς εκείνον. Υψηλό επίπεδο στο παιχνίδι (και το σουτ) μετά από ντρίμπλα, σημαντική απειλή από την περιφέρεια, δημιουργία για τους συμπαίκτες με μεγάλα ποσοστά (30% AST%, από τους καλύτερους combo guards, σύμφωνα με το cleaning the glass) και σταθερότητα στην άμυνα, παρά το κορμί 183 εκατοστών. Ένα σύνολο στοιχείων που κάνει τον Freddy απαραίτητο για τους Raptors, σε μία σεζόν που, λιγότερο ή περισσότερο, αναζητούν τους βασικούς πρωταγωνιστές της επόμενης ημέρας.

Ο VanVleet έχει μόνο ένα αρνητικό για το franchise του Toronto και αυτό είναι πως το συμβόλαιό του λήγει το καλοκαίρι. Τα 9 εκατομμύρια με τα οποία αμοίβεται αυτή τη στιγμή μοιάζουν ‘’ληστεία’’ σε σχέση με τα πόσα προσφέρει, λογικά θα πρέπει να τον πληρώσουν αρκετά παραπάνω ώστε να παραμείνει. Στην τελική ρε Raptors, αν δεν σας πείθει με την παρουσία του στο παρκέ, δείτε πόσο του πάει η city jersey που μόλις παρουσιάσατε. Εγώ θα τον υπέγραφα πάντως.

Η επαναφορά του project Anunoby και το νέο αίμα

Η παρουσία του Kawhi, σε συνδυασμό με κάποια προσωπικά προβλήματα και μερικούς μικροτραυματισμούς, έφεραν τον OG Anunoby σε δεύτερο πλάνο στην περυσινή άκρως επιτυχημένη σεζόν. O Leonard πλέον είναι στο LA, ο Anunoby βρίσκει ξανά το χώρο του στις θέσεις των forwards και το ξεκίνημα είναι τουλάχιστον ελπιδοφόρο. Σχεδόν 12 πόντοι (με αρκετά χαμηλό usage, με άλλα λόγια ο OG είναι αρκετά ‘’οικονομικός’’ για την επίθεση των Raps) και 5 ριμπάουντ, εξαιρετικά ποσοστά από την περιφέρεια (49% σε 3,8 προσπάθειες ανα αγώνα) και φυσικά ένα δυνατό κορμί που, όπως και ο Siakam, μπορεί να αμυνθεί πάνω σε διάφορους παίκτες, περιφερειακούς, φτερά, ακόμη και ψηλούς υπό συνθήκες. Στο Toronto φαίνεται πως έχουν τη διάθεση να αναζητήσουν τα ‘’όρια’’ του project Anunoby, προσφέροντάς του ένα μεγαλύτερο ρόλο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, πατώντας φυσικά στην ασφάλεια που του προσφέρει η παρουσία του Siakam, του VanVleet και των τριών εξαιρετικών βετεράνων (Lowry, Marc Gasol, Ibaka).

Από εκεί και πέρα, το Toronto συνεχίζει το γνωστό μοτίβο του ‘’εμφανίζουμε παίκτες από το πουθενά’’ με τους undrafted Terence Davis και Chris Boucher. Ο πρώτος μπήκε φέτος στο σύνολο ως combo guard, δίνει έξτρα δημιουργία και σκορ στην περιφέρεια, κυρίως με κοψίματα off-ball προς το καλάθι και περιφερειακό σουτ, ενώ παράλληλα είναι αρκετά σταθερός αμυντικός. O Boucher παίζει στις θέσεις των ψηλών και οι Raptors τον έχουν στο ρόστερ τους από το 2018 (κινείται συχνά μεταξύ ΝΒΑ και G-League). Φέτος βρίσκει λίγο χώρο παραπάνω, δίνει βάθος στη frontline των Raptors και σημαντικά λεπτά ξεκούρασης για τα μεγάλα (και γερασμένα) κορμιά των Gasol και Ibaka, με το Toronto να παραμένει δυνατό αμυντικά όσο ο Boucher είναι στο παρκέ. Οι δυό τους έρχονται να προστεθούν στις έξτρα λύσεις που δίνουν οι Norman Powell και Rondae Hollis-Jefferson. Δεν είναι ακριβώς το ‘’bench-mob’’ που παρουσίασαν οι Raptors τα προηγούμενα χρόνια, όμως είναι σημαντικό πως μπορούν να υπολογίζουν βάσιμα σε 10-11 παίκτες για τη συνέχεια της σεζόν.

Το μομέντουμ του πρωταθλητή

Θυμάστε τους Bulls του ‘93-’94, την πρώτη χρονιά χωρίς τον Michael Jordan; Αν ναι, είστε τυχεροί, περάσατε υπέροχα παιδικοεφηβικά χρόνια με τη δυναστεία του Chicago, εγώ ήμουν μόλις δύο ετών. Παρ’ όλα αυτά, από όσα έχω δει σε αθλητικά ντοκιμαντέρ για εκείνη την εποχή (και συζητώντας το λίγο με τον guru, την ηλικία του οποίου δε θα αποκαλύψω - 40) οι φετινοί Raptors έχουν ένα αντίστοιχο ‘’vibe’’ με εκείνο το σύνολο που, παρότι έχασε τον απόλυτο σταρ, συνέχισε δυναμικά με μπροστάρη τον Scottie Pippen και τελείωσε μία σεζόν με ρεκόρ 55-27, για να αποκλειστεί τελικά στους τελικούς περιφέρειας από τους ισχυρούς Knicks του Ewing με 4-3.

Οι Raptors είναι ακόμη στο ξεκίνημα της σεζόν, όμως ακόμη και χωρίς τον Kawhi Leonard κουβαλάνε την αύρα του περυσινού πρωταθλήματος, με μπροστάρη τον δικό τους Pippen (τον Siakam ως τώρα τον έχω πει Robin, τον έχω πει Scottie Pippen, μια χαρά τα πήγαμε Pascal σε αυτό το κείμενο). To ρεκόρ τους είναι στο 12-4, βρίσκονται μέσα στις θέσεις που δίνουν πλεονέκτημα έδρας, ενώ με μία πιο προσεκτική ματιά στα advanced νούμερα της λίγκας, βλέπουμε ότι έχουν την έκτη καλύτερη επίθεση και άμυνα, και σουτάρουν με μεγάλη αποτελεσματικότητα (54,4% eFG, τέταρτοι στο ΝΒΑ). Νέοι πρωταγωνιστές ξεπηδούν, όπως είδαμε και παραπάνω, οι ‘’παλιοί’’ συνεχίζουν να αποτελούν σταθερά, το σύνολο λειτουργεί. Πόσο αποδοτικά; Oι Raptors παίζουν από τις 11 Νοέμβρη χωρίς τους Lowry και Ibaka και σε αυτό το διάστημα το ρεκόρ τους είναι 6-2, με νίκες απέναντι στους Lakers (στο Los Angeles), τους Blazers (στο Portland) και τους Sixers μεταξύ άλλων. Διόλου άσχημα.

Η απώλεια του Kawhi είναι σαφώς τεράστια και το ταβάνι των Raptors χωρίς εκείνον είναι χαμηλότερο. Η αδύναμη συνολικά Ανατολή θα τους δώσει το δικαίωμα για παρουσία στα playoffs ασφαλώς, εκεί ωστόσο περιμένουν οι Bucks, οι Sixers και οι Celtics, ώστε να τους πάρουν το στέμμα της περιφέρειας και να πορευτούν με εκείνο στο δρόμο για την κατάκτηση του τίτλου του πρωταθλητή. Αυτό που μάθαμε σε αυτό το πρώτο δίμηνο αγώνων, είναι πως οι Raptors δεν ‘’απογυμνώθηκαν’’ τελείως. Μάλλον είναι ακόμη μια χαρά, ακόμη δυνατοί. Αν δε υποτιμηθούν ξανά, ίσως προκαλέσουν και ανυπολόγιστες ζημιές στα όνειρα άλλων franchises της Ανατολής. Cheers!