Η αλήθεια είναι πως σε μία σειρά που τα τρία από τα έξι ματς έχουν κριθεί στα τελευταία δευτερόλεπτα, το τελικό αποτέλεσμα μοιάζει να χάνει λίγο την σημασία του. Η πολυαναμενόμενη πρώτη αναμέτρηση σε playoffs ανάμεσα στους Celtics και τους Raptors στην ιστορία του ΝΒΑ, δικαίωσε όλους όσους λέγανε ότι θα ήταν η πιο κλασική αυτής της περιεργης σεζόν που ολοκληρώνεται μέσα στην φούσκα. Το ίδιο συμβαίνει και με όσα συμβαίνουν μέσα στο παρκέ στα υπόλοιπα 47 (ή όπως χθες 57) λεπτά του παιχνιδιού, όπου εκτός από τις απίθανες εξελίξεις, εκτιλύσσεται και μία σπουδαία μάχη τακτικής.
Oι Celtics
Από τη μία η ομάδα του Brad Stevens μοιάζει να έχει ρόλο δράσης στη σειρά. Έχοντας κερδίσει τα δυο πρώτα ματς της σειράς, αλλά και το εξόχως σημαντικό πεμπτο παιχνίδι, η πρώτη εικόνα έδειξε πως η ομάδα του είναι πιο έτοιμη και αρκετά ταλαντούχα, παρά την έλλειψη του Gordon Hayward που πρόλαβε να παίξει μόλις ένα ματς μέσα σε αυτά τα playoffs. Οι Celtics έχουν καλύτερους δείκτες σε επίθεση κι άμυνα (107,3 και 101,3 πόντους ανά 100 κατοχές αντίστοιχα), σουτάρουν με καλύτερα ποσοστά, μοιράζουν περισσότερες ασίστ και διαθέτουν τρεις από τους τέσσερις καλύτερους σκόρερ της σειράς.
Κάπως έτσι, τόσο το 2-0, όσο και το 3-2, αλλά και η σαφώς καλύτερη εικόνα της ομάδας από την Βοστώνη, της έδωσε το χρίσμα του φαβορί για την πρόκριση στους τελικούς της περιφέρειας, παρά τα πολλά λάθη και την εμφανή έλλειψη μεγέθους μέσα στη ρακέτα. Ο Stevens έχει ευτυχήσει να πάρει σκόρπια καλά διαστήματα από αρκετούς παίκτες του πάγκου, προεξάρχωντος του Brad Wanamaker, με τους Robert Williams, Semi Ojeleye και Grant Williams να έχουν συνεισφέρει σημαντικά. Επίσης, ο Marcus Smart κάνει την καλύτερη σειρά της καριέρας του, παρά τα συνεχόμενα θέατρα, στα οποία κινδυνεύει να τραυματιστεί σοβαρά. Όμως, όπως ίσως είναι και λογικό, οι Celtics δεν έχουν σταθερή παραγωγή από τους τρεις βασικούς παίκτες της ομάδας, ενώ κανείς από τους προαναφερθέντες παγκίτες δεν έχουν φτάσει πάνω από τα 24 λεπτά συμμετοχής, σε οποιονδήποτε από τους έξι αγώνες.
Τα όπλα των Raptors
Όμως, όσο καλύτερη κι αν ήταν η εικόνα της Βοστώνης, οι Raptors έδειξαν να έχουν στοιχεία που τους κράτησαν μέσα στο παιχνίδι της πρόκρισης και με σημαντικές πιθανότητες για να πετύχουν την ανατροπή.
Πρωταρχικά, λαμβάνοντας εξαρχής τον ρόλο της αντίδρασης, δόθηκε η ευκαιρία στον προπονητή της ομάδας Nick Nurse, να κάνει αυτό που μάλλον ονειρευόταν από το ξεκίνημα της καριέρας του. Ξεκινώντας από τις συνεχείς τροποποιήσεις στον τρόπο που αμύνεται η ομάδα, οι οποίες περιλαμβάνουν από πίεση σε όλο το γήπεδο, με τους παίκτες που βρίσκονται στα φτερά (Siakam, Anunoby) να πιέζουν τους χειριστές, μέχρι ζώνες όλων των ειδών, με αποκορύφωμα την χθεσινή box and one, προσαρμοσμένη πάνω στον Kemba Walker, ο Nurse δείχνει να ψάχνει συνεχώς. Άλλοτε οι άμυνες δουλεύουν, όπως έγινε χθες, που κράτησαν τον Walker στους πέντε πόντους με 2/11 σουτ, άλλοτε όχι, όπως στο πέμπτο παιχνίδι, όπου οι Σέλτικς βρέθηκαν να προηγούνται με 60-32.
Όμως η προσαρμοστικότητα αυτή, όσο κι εάν είναι ασυνήθιστη, ειδικά στα playoffs κι ακόμη περισσότερο με το τωρινό format των συνεχόμενων αγώνων με μόλις μία ημέρα διακοπής, αν μη τι άλλο είναι ο βασικός λόγος που θα υπάρχει ακόμη ένας αγώνας το ξημέρωμα του Σαββάτου. Κι αυτό είναι εξόχως σημαντικό, γιατί πολλοί από τους βασικούς παίκτες της ομάδας έχουν προβληματίσει με την απόδοσή τους. Πέρα από τον Kyle Lowry, που ξαφνικά μετά από χρόνια αποτυχιών, μοιάζει να είναι φτιαγμένος για τις κρίσιμες στιγμές, και τον OG Anunoby, που έχει βάλει τα δυο πιο σημαντικά σουτ της σειράς, δύσκολα θα βρεις άλλους παίκτες να ξεχωρίσουν με την απόδοσή τους, ειδικά από το αρχικό σχήμα της ομάδας.
Ο Fred Van Vleet χρειάστηκε 2,5 ματς για να πιάσει έστω τα χαμηλά στάνταρ απόδοσης, που παρόλα αυτά δεν φτάνουν ούτε στο ελάχιστο τα όσα έκανε πέρσι στις δυο τελευταίες σειρές, στον δρόμο των Raptors για τον τίτλο. Ο Marc Gasol μοιάζει να είναι παλαίμαχος, μην μπορώντας ούτε να αντιμετωπίσει τους εξαιρετικούς επιθετικούς παίκτες των Celtics, ούτε όμως και να βοηθήσει κάπως στην επίθεση, όπου μοιάζει υπερβολικά βαρύς και είναι απελπιστικά άστοχος. Τέλος, ο Pascal Siakam έχει υποφέρει απέναντι στην στοχευμένη άμυνα των παικτών της Βοστώνης και μοιάζει αδύναμος να ευστοχήσει ακόμη και στις πιο απλές προσπάθειες, έχοντας δραματικά ποσοστά (38% στα σουτ, 13% στα τρίποντα). Η κατάσταση ήταν ακόμη χειρότερη, όμως το εξαιρετικό έκτο παιχνίδι του Norman Powell και η εμπειρία του Serge Ibaka έχουν σώσει την κατάσταση στον πάγκο της ομάδας από το Τορόντο, η οποία μοιάζει να διαθέτει αποδοτικές μεν, αλλά ελάχιστες λύσεις στην επίθεση.
Με όλα αυτά τα δεδομένα, η σειρά φτάνει στην κορύφωσή της με το έβδομο και καθοριστικό παιχνίδι. Εκεί αναμένεται να δούμε πάνω κάτω τα ίδια. Βασικά όχι, με βάση τη λογική δεν θα δούμε ούτε αυτά. Η κούραση των παικτών έχει φτάσει τα όριά της, με τρεις παίκτες να έχουν ξεπεράσει τα 250 λεπτά συμμετοχής στον αγώνα. Κι αν για τον Jayson Tatum αυτά τα λεπτά είναι πιο διαχειρίσιμα λόγω ηλικίας, για τον Kemba Walker που προέρχεται από τραυματισμό στο γόνατο και τον Kyle Lowry που έφτασε τα 34 έτη, με ένα από τα λιγότερο αθλητικά σώματα στην τωρινή δεκαετία, η κούραση είναι πέρα για πέρα εμφανής. Κάπως έτσι, στο game 7 δύσκολα θα δούμε το σκορ να ξεφεύγει, πιο δύσκολα θα δούμε κάποια ομάδα να χτίζει μεγάλο προβάδισμα και ακόμη πιο δύσκολα θα αποφύγουμε τα χάπια για την αϋπνία, καθώς ο αγώνας θα ξεκινήσει στις τέσσερις το πρωί.
Παραπάνω από ένα game 7
Ένας αστερίσκος που υπάρχει, είναι ότι όσο οι παίκτες των Celtics και των Raptors θα ετοιμάζονται, αυτοί των Heat θα περιμένουν τον νικητή για ακόμη μία δύσκολη σειρά, όντας αρκετά πιο ξεκούραστοι, αφού έχουν καθαρίσει τις δυο πρώτες σειρές τους σε εννιά μόλις παιχνίδια. Όμως και για τις δυο ομάδες, η φετινή σεζόν είναι ίσως η μεγαλύτερη τους ευκαιρία για τίτλο μέσα στα επόμενα χρόνια. Η επικείμενη άνοδος των Nets, με δυο από τους 10-15 καλύτερους παίκτες του ΝΒΑ, η επιστροφή των Warriors στο προσκήνιο μετά την τραυματική φετινή σεζόν, με άλλους δυο ή τρεις παίκτες της λίστας αυτής και η εξέλιξη οποιασδήποτε άλλης ομάδας (βασικά των Mavericks) συν τις ήδη υπάρχουσες ομάδες του ανώτερου επιπέδου, όπως οι δυο δυνάμεις του Los Angeles, οι Bucks και οι Heat, αλλάζουν εντελώς το σκηνικό για του χρόνου.
Οι Celtics έχουν μεν το ταλέντο και τη νεανική ομάδα, αλλά το μέλλον τους μοιάζει υποθηκευμένο, καθώς δύσκολα μπορούν να αλλάξουν πολλά, ειδικά όταν πάρει το νέο του συμβόλαιο κι ο Jayson Tatum. Ο Hayward επίσης δύσκολα θα δοθεί σε ανταλλαγή με το βαρύ του μισθολόγιο, οπότε οι αλλαγές που μπορούν να γίνουν είναι λίγες και οι ευκαιρίες δεν θα είναι πάντα τόσο ξεκάθαρες, για να περνούν ανεκμετάλλευτες. Από την άλλη, στο Τορόντο τα πράγματα είναι ακόμη πιο θολά. Kyle Lowry και Marc Gasol δεν πρόκειται να σταματήσουν να γερνούν, ο Van Vleet θα έχει την ευκαιρία να βγάλει αρκετά χρήματα σε άλλη ομάδα και λογικά θα την αξιοποιήσει, ο Siakam υπέγραψε ένα αρκετά μεγάλο συμβόλαιο και θα πρέπει να το εξαργυρώσει, ενώ σημαντικές μονάδες της ομάδας όπως ο Serge Ibaka μένουν ελεύθεροι στην free agency και οι Raptors δεν έχουν την απαραίτητη ευελιξία.
Έτσι, γίνεται σαφές ότι το έβδομο παιχνίδι πέρα από μία μάχη επιβίωσης, θα είναι μία μεγάλη ευκαιρία πρόκρισης για τις δυο ομάδες, η οποία δεν είναι σίγουρο ότι θα ξαναεμφανιστεί στο σύντομο μέλλον. Η επιτυχία στο ΝΒΑ πολλές φορές είναι αποτέλεσμα εκμετάλλευσης των ευκαιριών που παρουσιάζονται. Εάν τις αφήσεις να περάσουν, κοιτάζοντας το μέλλον, μπορεί να μην υλοποιηθούν ποτέ, απλώς ρωτήστε τον Derrick Rose. Εάν τις πιάσεις και τις εκμεταλλευτείς, θα περιμένεις να περάσει κι η επόμενη. Κάντε μία ακόμη ερώτηση στους περσινούς παίκτες των Raptors.
