Από τη μία έχουμε την κατάσταση του Dame. Όποια νούμερα και να βρούμε, μέσους όρους, αναλυτικά στατιστικά και πίνακες, είναι πραγματικά χάσιμο χρόνου μπροστά στην εικόνα του ίδιου του παίκτη με την μπάλα στα χέρια.
Ο άνθρωπος απλά πετάει, σαν τα τρίποντα που φεύγουν από τον καρπό του από τα 9+ μέτρα. Στο Portland αποφάσισαν να του δώσουν το supermax και μαζί να διεκδικήσουν ότι καλύτερο γίνεται στην επόμενη πενταετία, σε αυτή τη λογική λοιπόν δεν αφήνεις μία από αυτές τις πέντε σεζόν να πάει χαμένη. Ειδικά όταν ο ίδιος ο πρωταγωνιστής δεν είναι από εκείνους που ψήνονται εύκολα να παρατήσουν μία διαδρομή στη μέση.
Σαν ενίσχυση σε αυτή τη σκέψη έρχονται η επιστροφή του Jusuf Nurkic και η προσθήκη του Trevor Ariza. Οι Blazers θα βρουν ξανά την 2-way δυναμική που είχαν πέρυσι με τον Βόσνιο σέντερ, ο οποίος έκανε πιο ευέλικτη την επίθεση, με ικανότητα τόσο στο προσωπικό σκορ, όσο και στη ‘’ροή’’ της δημιουργίας (πολύ υψηλό AST% μάλιστα, σε σχέση με τους υπόλοιπους ψηλούς της λίγκας), βελτίωνε σημαντικά τα ποσοστά της ομάδας σε αμυντικά/επιθετικά ριμπάουντ (κάτι που οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως κάνει και ο Whiteside) και έδινε αμυντικό όγκο, προστατεύοντας τους Lillard-McCollum, ενώ στο συγκεκριμένο κομμάτι θα βοηθήσει και ο Ariza, δίνοντας στοιχεία που λείπουν με τις αποχωρήσεις των Aminu και Harkless (και με την ελπίδα πως θα σουτάρει καλύτερα από εκείνους από την περιφέρεια). Με τις δύο αυτές ‘’προσθήκες’’ στο ενεργό ρόστερ και με τη δυναμική που έχει ένα σύνολο που τις δύο προηγούμενες σεζόν έφτασε σε 49 και 53 νίκες αντίστοιχα, το ενδεχόμενο μία ακόμη σημαντική κίνηση -μέχρι την trade deadline- να δώσει την απαραίτητη ώθηση για σώσιμο της σεζόν, είναι ορατό. Αν οι Blazers μπουν στην postseason, είναι απειλή.
Από την άλλη, αξίζει πραγματικά κάτι τέτοιο; Μερικές φορές τα πράγματα απλά δε λειτουργούν. Οι Blazers φέτος αντιμετώπισαν αναποδιές με τους τραυματισμούς των Zach Collins και Rodney Hood, ενώ το πιεστικό για επιτυχία περιβάλλον έχει ματαιώσει -κάπως- την εξέλιξη του Anfernee Simons (και του Nassir Little ακόμη περισσότερο). Έτσι όπως έχουν τα πράγματα αυτή τη στιγμή, τα σημαντικά ανταλλάγματα που έχουν να προσφέρουν είναι το expiring συμβόλαιο του Hassan Whiteside, με την καλή σεζόν σε προσωπικό επίπεδο, και φυσικά ο CJ McCollum, σε ένα ‘’all-in’’ που οι Blazers δε μας έχουν συνηθίσει και μάλλον δε θα χαροποιούσε και τον Lillard ιδιαίτερα. Άντε και το έκαναν, μπήκαν και στα playoffs, τι έχει εκεί; Κατά πάσα πιθανότητα τους δύο του Los Angeles, από τον πρώτο γύρο κιόλας, με τα δίδυμα των superstars ετοιμα να κατασπαράξουν όποιον βρουν στο δρόμο για τους τελικούς.
Θα μπορούσαν να συνεχίσουν ως έχουν, κάτω από την ομπρέλα της ‘’υπομονής’’, εξελίσσοντας τους Simons-Little σε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον που δε θυμίζει ομάδα G-League, δίνοντας μία ασφαλιστική δικλείδα (μέσω της παρουσίας του Whiteside) στον Nurkic να πατήσει σταθερά στα πόδια του και όχι να μπει σε ένα χαοτικό αγωνιστικό ρυθμό και διεκδικώντας τις ελπίδες τους για ένα pick εντός του top-10 στο ερχόμενο draft. Οι Collins και Hood θα επιστρέψουν του χρόνου, η ομάδα δε θα έχει δεσμευτεί με ένα ακόμη μεγάλο συμβόλαιο (πχ. Kevin Love) πάνω που θα αρχίσουν να μπαίνουν τα 40αρια του Dame, ενώ αυτή τη φορά θα υπάρχουν από το ξεκίνημα παίκτες όπως ο Ariza (και ο Melo ενδεχομένως) ώστε να μην υπάρξουν οι κακοτοπιές της φετινής εκκίνησης. Παλιοί και νέοι πρωταγωνιστές, όλοι υγιείς και πάμε δυνατά, ζήτω η Rip City; Ναι οκ, κακό ανέκδοτο, όσο η επόμενη τυχαία αναποδιά καραδοκεί στη γωνία.
Η αλήθεια, όπως πάντα, κρύβεται κάπου στη μέση. Οι Blazers δε χρειάζεται να πανικοβληθούν από τη σεζόν που σιγά-σιγά εκτροχιάζεται, βάζοντας ένα ακόμη δυσβάσταχτο συμβόλαιο στο salary cap ή ανταλλάσσοντας έναν παίκτη σαν τον McCollum, που στην περσινή post season έδειξε -επιτέλους- τη μεγάλη του κλάση. Αν όμως προκύψει η ευκαιρία, πρέπει να τη ‘’χτυπήσουν’’. Γιατί το prime του Lillard είναι εδώ και καλώς ή κακώς αυτό δύσκολα συνάδει με εξέλιξη παικτών και αμφιλεγόμενα draft picks. Υπάρχει δίπλα του ένας prime scorer όπως ο CJ, o Nurk γυρίζει, οι βετεράνοι Melo και Ariza κουμπώνουν στην κουλτούρα και τον τρόπο παιχνιδιού, που είναι στημένο γύρω από τις ικανότητες των δύο περιφερειακών και την άνεση του coach Stotts να μοιράσει πρωτοβουλίες στους αθλητές. Μη ξεχνάμε άλλωστε πως μοιραία θα υπάρξει αμυντική βελτίωση με την παρουσία των Nurk-Ariza, όπως συζητήσαμε παραπάνω, ενώ η επίθεσή τους παραμένει σταθερά μία από τις σταθερές δυνάμεις της λίγκας, φλερτάροντας συνέχεια με το top-10 σε Offensive Rating.
Ήδη στα ματς με Pacers και Rockets η εικόνα ήταν (αρκετά) βελτιωμένη, αν και ‘’απαιτήθηκε’’ από τον Lillard να είναι ξανά οργιαστικός. Με όπλα το συμβόλαιο του Whiteside, κάποια μελλοντικά picks και -αν και εφόσον χρειαστεί- τους Simons και Little, το Portland πρέπει να κάνει μία καλή έρευνα της αγοράς και να φροντίσει να βελτιωθεί, με έναν παίκτη που θα πλαισιώσει τους ήδη υπάρχοντες (Marcus Morris και Danilo Gallinari, λαμβάνετε;) και με ένα κλειστό rotation 8-9 παικτών θα κυνηγήσει ότι καλύτερο. Μπορεί το εγχείρημα να μην πετύχει, μπορεί η ιδέα να είναι καλή και πάλι οι Blazers να μην προλάβουν τα playoffs, ή να τα προλάβουν και να φύγουν γρήγορα στον πρώτο γύρο. Καλό θα ήταν να δοκιμάσουν σε κάθε περίπτωση.
