Χωρίς να προκαλεί την παραμικρή έκπληξη, ο κόσμος του ΝΒΑ στέκεται αυτές τις μέρες στο πλευρό των διαδηλωτών του κινήματος Black Lives Matter, άλλα και άλλων κινημάτων, που ενώνουν τις φωνές τους ενάντια στην αστυνομική βία στις ΗΠΑ. Ηταν αναμενόμενο, τόσο λόγω της φυλετικής σύνθεσης του πρωταθλήματος σε επίπεδο παικτών, όσο και λόγω της πρόσφατης προϊστορίας πολλών συντελεστών του, που σε αντίστοιχες παλαιότερες περιστάσεις είχαν πάρει ξεκάθαρη, ανάλογη θέση. Ο κατάλογος είναι τόσο μακρύς, που οποιαδήποτε επανάληψη του καθίσταται μάλλον περιττή.
Ο κόσμος αλλάζει. Η επιρροή του διαδικτύου μεγαλώνει και πλέον τα Social Media (Twitter, Facebook) αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας. Τα Ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης για ακόμα μία φορά βρίσκονται ένα βήμα πίσω, καθώς φαίνεται ότι μόλις τώρα ανακαλύπτουν την ανεξάντλητη πηγή ρεπορτάζ, το Instagram. Πιο συγκεκριμένα, πριν μερικές μέρες ο ισχυρός άντρας του Παναθηναικού έκανε Unfollow τον Νικ Καλάθη, βάζοντας “φωτιά” στις φήμες που θέλουν τον Νικ να αποχωρεί. Εδώ στο Basketball Guru, όντας ακόμα μία φορά πολύ πιο μπροστά από τους συναδέλφους μας, σας παρουσιάζουμε τα πιο σημαντικά νέα των μπασκετικών Social Media, καθώς και το τι συμβαίνει με τη σχέση @ncalathes και @dpg7000.
"Εμείς στη Δύση ζούμε σε ειρηνικές και καλοσχεδιασμένες κοινωνίες, που όμως περιέχουν μία δομική βία, στην οποία ως ένα βαθμό έχουμε συνηθίσει, δηλαδή έχουμε συνηθίσει στην ασυνείδητη κοινωνική ανισότητα, στην ταπεινωτική διάκριση, στην εξαθλίωση και στην περιθωριοποίηση."
"Τεχνικά μιλώντας, καθώς οι περίπλοκές κοινωνίες μας είναι ευάλωτες σε παρεμβάσεις και ατυχήματα, σίγουρα προσφέρουν ιδανικές ευκαιρίες για έγκαιρες διακοπές των κανονικών δραστηριοτήτων. Αυτές οι διακοπές, με ελάχιστο κόστος, μπορούν να καταλήξουν σε σημαντικές καταστροφικές συνέπειες".
Φίλες, φίλοι, αγαπητοί/ες φανζ, ως γνωστόν το μπάσκετ σταμάτησε. Η Ευρωλίγκα ανακοίνωσε χθες την διακοπή της και ήδη κάνει ξεκάρφωτες σκέψεις για την μεταφορά του φάιναλ φορ από την Κολονία. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η διοργάνωση θα συνεχιστεί, κάτι που ισχύει και για ό,τι άλλο πρωτάθλημα βάζει ο νους.
Το κείμενο που ακολουθεί χωρίζεται σε τρία κεφάλαια, για καθαρότερη ανάγνωση. Το εγχείρημα του δεν είναι τόσο να περιγράψει την υπόθεση βιασμού του Κόμπι Μπράιντ, αν και η αναλυτική καταγραφή της είναι μάλλον αναπόδραστη. Aφορά περισσότερο τις διακλαδώσεις της. (Σε προηγούμενη έκδοση είχε μεταφραστεί λανθασμένα ένα σημείο της απολογίας του Μπράιαντ, που τώρα διορθώθηκε, ενώ άλλαξε σε εκείνο το σημείο και η αναφορά στην πηγή. Οι διορθώσεις δεν είχαν καμμία συνέπεια σε όλα τα υπόλοιπα μέρη του κειμενου).
(φωτό από το greekreporter.com)
Ομολογώ πως έχω διασκεδάσει αφάνταστα με τα βραβεία του ΠΣΑΤ, όσο τα έχω παρακολουθήσει φυσικά, μη νομίζετε. Η επαφή μου περιορίζεται σε ο,τι διαβάσω στα social media στα κενά μεταξύ άλλων ασχολιών, όμως και πάλι το όλο ζήτημα έχει την πλάκα του. Όχι τοσο (σε ο,τι με αφορά) λόγω της διαμόρφωσης των αποτελεσμάτων, που έτσι κι αλλιώς σχεδόν κάθε χρόνο είναι για τα πανηγύρια, όσο λόγω των αντιδράσεων σε αυτά, οι οποίες και αυτές με τη σειρά τους τεντώνουν τα όρια του κωμικού.
Η Μαρία σηκώθηκε με πονοκέφαλο, διότι ένα καλό ξενύχτι πάντα προκαλεί πονοκέφαλο, ειδικά αν το πρωί απαιτείται ξυπνητήρι. Το δωμάτιο είχε τα χάλια του, διάφορα ρούχα ήταν πεταμένα δεξιά και αριστερά και ο υπολογιστής είχε ξεχαστεί ανοιχτός, με το ΥouTube σε λούπα στη σίγαση. Τίποτα το ιδιαίτερο, ακόμη και το φως έμπαινε συνηθισμένο για την εποχή. Έκανε στην άκρη νωχελικά το βαρύ πάπλωμα, έστειλε μια αγουροξυπνημένη σέλφι με το μάγουλο ζουληγμένο στο μαξιλάρι, για να ενημερώσει το δωμάτιο από κάτω πως ξύπνησε και φόρεσε κατ'ευθείαν τα ρούχα της προπόνησης, καθώς η ώρα είχε πάει περίπου 11.
Πριν από λίγες ημέρες - πιθανώς να έπεσε στην αντίληψη σας - ο Νίκολα Γιόκιτς περιέγραψε γλαφυρότατα την αντίληψη του περί της θέσης των παικτών του ΝΒΑ στο σύμπαν της δημόσιας αναπαράστασης του μπάσκετ στις ΗΠΑ: "Ζώα σε τσίρκο"! O σταρ των Νάγκετς εμφανίστηκε επιεικώς ενοχλημένος τόσο από την συμπεριφορά των φιλάθλων, που ζητούν ακατάπαυστα φωτογραφίες σε οποιαδήποτε ευκαιρία, όσο και από εκείνη των media, που κατά τα λεγόμενα του βλάπτουν το άθλημα. "Είμαι μεγάλος αντίπαλος των media, κάνουν κακό στα σπορ" δήλωσε, λειαίνοντας κατόπι σημαντικά τις αιχμές των βελών του, με την παραδοχή ότι το στάτους των αθλητών έχει ωφεληθεί από εκείνα, με ακόλουθη συνέπεια την αυξημένη βαρύτητα της γνώμης τους: "Για αυτό τον λόγο γινόμαστε γνωστοί και αποκτούμε επιρροή".
Στα παιδιά αρέσει φυσικά να παίζουν στον κήπο, συνήθως και ακόμη παραέξω, δεν κρατιούνται με τίποτα. Για να βγουν στον δρόμο, αντί να χρησιμοποιήσουν το πλακόστρωτο μονοπατάκι στα αριστερά, προτιμούν να πατάνε το γρασίδι και να κουτρουβαλάνε στην κατηφόρα. Καθώς τρέχουν, ξαφνικά γύρω τους πετάγεται ένα χαρούμενο συρφετό από έντομα: Πεταλούδες, ακρίδες, μικρά σκαθαράκια και κυρίως τζιτζίκια, πολλά τζιτζίκια. Περικυκλώνουν τα μικρά για λίγο, εκείνα κάνουν γρήγορα ένα σάλτο και προκαλούν μέσα στα γέλια την επόμενη περικύκλωση, διαταράσσοντας την ηρεμία των τραγουδοποιών.
Θα ήθελα σήμερα να σας μιλήσω για τον Ιμπραϊμ, που ελπίζω να γίνει φίλος μου, αν το θέλει κι ο ίδιος, θα δούμε. Προς το παρόν, μου έδωσε την άδεια να γράψω την ιστορία του.
Ο Ιμπραϊμ Αλ Χουσεΐν είναι από τη Συρία. Ζει στην Ελλάδα από το 2014 και αγωνίζεται στην ομάδα μπάσκετ με αμαξίδιο του Αμαρουσίου (ΑΣΚΑ Μαρούσι). Η θέση του είναι φόργουορντ ή αν μιλήσουμε με σύγχρονους όρους, wing, πλάγιος. Όταν η ομάδα πάρει το ριμπάουντ, έχει ως αγωνιστικό καθήκον να φύγει στον αιφνιδιασμό, συνήθως από το πλάι. Πρέπει να "ξεγλιστρήσει" ανάμεσα στους αντιπάλους και να φτάσει στο λέι απ, πριν οργανωθεί η άμυνα.