Passing

Αν πρέπει οπωσδήποτε να βάλουμε ένα τίτλο στην επίθεση των Warriors, αυτός που θα επιλέξουμε είναι η hybrid offense. Έτσι άλλωστε την χαρακτηρίζει και ο κύριος εμπνευστής της, που δεν είναι άλλος από τον Steve Kerr. Η φιλοσοφία του Καλιφορνέζου προπονητή βασίζεται στο εξής πολύ απλό αξίωμα: είναι πάντοτε πιο δύσκολο να μαρκάρεις έναν παίκτη που βρίσκεται σε κίνηση, παρά τον καλύτερο isolation scorer. Υπό αυτό το πρίσμα ο Kerr συνδύασε τις θεμελιώδεις αρχές της τριγωνικής επίθεσης (στην οποία είχε εκπαιδευτεί από τον ίδιο τον Phil Jackson), με τα screen n rolls που η ομάδα ήδη έτρεχε με μεγάλη επιτυχία από τον καιρό του Mark Jackson για τον Curry. Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία μιας επίθεσης που βασίζεται και ενθαρρύνει την αδιάκοπη κυκλοφορία της μπάλας, αλλά και την συνεχή κίνηση χωρίς αυτήν. Πάρτε ως παράδειγμα το weave, ένα play που οι Πολεμιστές χρησιμοποιούν συχνά πυκνά τα τελευταία χρόνια.

Αν παρατηρήσουμε προσεκτικά το βίντεο, θα διαπιστώσουμε πως όλοι οι αθλητές που συμμετέχουν στο play μπορούν να σουτάρουν από μακριά, να πασάρουν και να επιτεθούν κάθετα με ντρίπλα. Η αντίπαλη ομάδα δεν έχει πολλές επιλογές, πρέπει να είναι προετοιμασμένη για όλα τα ενδεχόμενα. Αυτό είναι και το μυστικό της επιθετικής αποτελεσματικότητας του Golden State σύμφωνα με τον Stephen Curry: Υποχρεώνοντας την άμυνα να παίρνει όσο το δυνατόν περισσότερες αποφάσεις στον ίδιο (μικρό) χρόνο, η πιθανότητα να υποπέσει σε λάθη αυξάνεται δραματικά. Η ασταμάτητη κίνηση της μπάλας και των παικτών μακριά από αυτήν αποτελεί λοιπόν την πρώτη αναγκαία συνθήκη για την επίτευξη αυτού του στόχου.

Η δεύτερη συνθήκη είναι η σωστή και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας. Δεν αποτελεί υπερβολή να αναφέρουμε πως υπό την καθοδήγηση του Steve Kerr, ο οργανισμός του San Francisco έχει εξελιχθεί ίσως στην καλύτερη ομάδα της λίγκας στο κομμάτι της πάσας. Η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή. Ο Kerr σε συνεργασία με το τμήμα των analytics του franchise, μελέτησε την δουλειά του προκάτοχου του δίνοντας μεγάλη βαρύτητα στον εν λόγω τομέα. Με σύμμαχο την στατιστική ανάλυση του οργανισμού (καταγράφουν τα πάντα: πάσες ανά παιχνίδι, assists, adjusted assists - ένα στατιστικό που μετράει τις πάσες πριν τις assists αλλά και τις πάσες που οδηγούν σε ελεύθερες βολές, τον αριθμό των κατοχών με λιγότερες από δυο πάσες, τις κατοχές με 3-5 πάσες κτλ), ανακάλυψε μια σειρά από πολύ ενδιαφέροντα μοτίβα. Οι Warriors έκαναν τα περισσότερα λάθη στις κατοχές που πραγματοποιούσαν λιγότερες από δύο πάσες. Αντίθετα βρίσκονταν στην κορυφή της λίστας με πόντους ανά κατοχή σε ολόκληρο το ΝΒΑ, όταν αποφάσιζαν να αλλάξουν την μπάλα περισσότερες από τρεις φορές.

Το πρόβλημα ήτανε ότι κάτι τέτοιο συνέβαινε σπάνια. Αυτού του είδους η επιθετική δυστοκία ήταν άλλωστε και το μεγάλο παράπονο του front office από τον Mark Jackson, πράγμα που οδήγησε και στην απόλυση του. Με βάση όλα αυτά και έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού του τους San Antonio Spurs, o Kerr έθεσε το καλοκαίρι του 2014 τον εξής στόχο για την ομάδα του: 300 πάσες σε κάθε αγώνα. Ούτε λιγότερες όπως γινόταν πριν, αλλά ούτε και περισσότερες, ώστε να αποφευχθεί το φαινόμενο του overpassing. Με αυτόν τον τρόπο πίστευε ότι θα καταφέρει να επιλύσει ένα σημαντικό μέρος του προβλήματος - το ταλέντο του ρόστερ δεν αποτελούσε ποτέ το ζήτούμενο. Πολύ σύντομα τα αποτελέσματα δικαίωσαν με τον πιο τρανό τρόπο την στρατηγική του, κατορθώνοντας ταυτόχρονα να μετατρέψει την χειρότερη ομάδα της λίγκας στην συγκεκριμένη κατηγορία - η οποία ως φυσικό επακόλουθο της προβληματικής αυτής κατάστασης παρουσιαζόταν πρώτη σε isolation κατοχές - σε μια από τις καλύτερες. Για του λόγου το αληθές:

Παρατηρούμε πως το 70,5% των καλαθιών τους προέρχονται από assists. Πού τοποθετείται αυτό το νούμερο σε σχε΄ση με τις άλλες ομάδες του NBA; Εδώ...

Επιπλέον, ο μόνος τομέας στον οποίo δεν βρίσκονται στην κορυφή, είναι αυτός των assisted τριπόντων. Η εξήγηση είναι απλή: υπάρχει πάντα η πιθανότητα ένας εκ των Curry/Thompson/Durant να σηκωθούν και να ευστοχήσουν για τρεις από οποιοδήποτε σημείο του γηπέδου. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι φυσικά το υψηλότερο offensive rating (113,5) στην ιστορία του αθλήματος και η περσινή παρέλαση μέχρι τον τίτλο του πρωταθλητή.

Point guard χωρίς μπάλα

Ένα ακόμα αξιοπερίεργο αυτού του club είναι ο τρόπος που παράγουν όλες αυτές τις assists, καθώς δεν βασίζονται σε κάποιον τρομερό point guard - δημιουργό, όπως ο CP3 ή ο John Wall. Για την ακρίβεια ο Curry ήταν υπεύθυνος για το 33% των assist στην τελευταία χρονιά του Mark Jackson στο San Francisco. Ο αριθμός αυτός μειώθηκε ραγδαία σε 27%/13%/12% αντίστοιχα στην τριετία του Steve Kerr. Ο λόγος είναι διπλός. Αφενός η τριγωνική επίθεση (όποτε εφαρμόζεται) απαιτεί από τους ψηλούς της ομάδας να εκτελούν (και) χρέη δημιουργού. Το όνομα του Draymond Green είναι το πρώτο που μας έρχεται στο μυαλό (με διαφορά ο καλύτερος πασέρ του ΝΒΑ στις θέσεις της frontcourt), ενώ στον ίδιο ρόλο έχουν χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς και οι Bogut/West/Pachulia. Με άλλα λόγια αυτό σημαίνει πως οι Πολεμιστές έχουν την δυνατότητα ανά πάσα στιγμή, να παρατάσσουν πεντάδες με 4-5 δημιουργούς στην σύνθεση τους - γεγονός που έχει άμεση σχέση με τον τρόπο που αναπτύσσονται στην επίθεση.

Αφετέρου, αυτή είναι ίσως και μια εικόνα από το μέλλον του μπάσκετ. Όσο οι σύγχρονες ομάδες στρέφονται ολοένα και περισσότερο στις motion επιθέσεις, τόσο η έννοια του παραδοσιακού point guard τείνει να εξαλειφθεί. Δείτε πως λειτουργεί ο Curry. Θα κατεβάσει την μπάλα επιλέγοντας μια πλευρά του γηπέδου (δεξιά ή αριστερά) και θα πασάρει σε κάποιον συμπαίκτη του. Από και πέρα θα περάσει το υπόλοιπο της επίθεσης κάνοντας συνεχώς screens και κινήσεις μακριά από την μπάλα. Αυτό που προσπαθώ δηλαδή να περιγράψω είναι πως ενδεχομένως να βρισκόμαστε στο λυκόφως των ball - dominant points guards, που σημάδεψαν μια ολόκληρη προηγούμενη εποχή. Αλλά αυτή είναι μια κουβέντα για κάποιο επόμενο κείμενο.

Οff ball και σουτέρ

Καθώς φτάνουμε σιγά σιγά στο τέλος, ας ρίξουμε μια ματιά στον τρόπο με τον οποίο οι Warriors απελευθερώνουν τους φονικούς σουτέρ που έχουν στην διάθεση τους, αλλά και πώς εκμεταλλεύονται τις κινήσεις των παικτών τους μακριά από την μπάλα. Κοινός παρονομαστής όλων αυτών είναι τα γνωστά σε όλους μας screens και πιο ειδικά τα off ball screens. Όπως ίσως θα έχετε μαντέψει οι τύποι είναι συγκλονιστικά καλοί και σε αυτόν τον τομέα, καθώς χρησιμοποιούν τα εν λόγω screens συχνότερα από οποιοδήποτε άλλον. Ρίξτε μια ματιά στους δυο παρακάτω πίνακες.

Με μια απλά αναγωγή στα 82 παιχνίδια προκύπτει πως το Golden State έστησε περίπου 400 περισσότερα screens μακριά από την μπάλα κατά την διάρκεια της περσινής σεζόν, σε σχέση με το (δεύτερο) Dallas. Περιττό να αναφέρουμε ότι η διαφορά είναι τεράστια. Συνοπολογίζοντας σε αυτό και τις κινήσεις χωρίς την μπάλα (cuts) τότε καταλαβαίνουμε πόσο πραγματικά δύσκολο είναι το έργο για τους αντιπάλους. Warriors basketball in a nutshell. Ας δούμε μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Curl Gate Elevator. Ένα από τα πιο γνωστά plays του Steve Kerr. Στην περίπτωση μας ο Klay Thompson περνάει μέσα από το διπλό screen (γνωστό και ως elevator doors) που στήνουν οι Green - Ezeli, καταλήγοντας τελικά στο τρίποντο. Αξίζει νομίζω να αναφέρουμε, πως ο Thompson είναι στην κορυφή της κατηγορίας ‘’catch and shoot τρίποντα’’ σε ολόκληρο το ΝΒΑ με 7,1 προσπάθειες ανά αγώνα και ποσοστό 43,8%. Τα περισσότερα παράγονται από ακριβώς τέτοιες δράσεις. Επιπλέον, από την στιγμή που θα γίνει κάτοχος της μπάλας και μέχρι αυτή να φύγει από τα χέρια του, περνάνε κατά μέσο όρο μόλις 8 δέκατα του δευτερολέπτου. Λίγο δύσκολο να τον μαρκάρεις αποτελεσματικά ειδικά μέσα από το δάσος των screens που στήνει η ομάδα του για να τον απελευθερώσει.

Σε αυτό το σημείο να τονίσουμε πως για τους πρωταθλητές, ένα καλό screen δεν είναι απαραίτητα αποκλειστική ευθύνη των ψηλών - εδώ ακριβώς έγκειται και άλλη μια σημαντική διαφοροποίηση σε σχέση με τον ανταγωνισμό. Αντίθετα χρησιμοποιούν ένα σωρό παίκτες για αυτήν την δουλειά. Έτσι βλέπουμε συχνά τον Iguodala να σκρινάρει για τον West, ή τους Curry/Thompson να σκρινάρουν ο ένας για τον άλλο – καταστάσεις δηλαδή που οι αντίπαλες άμυνες δεν έχουν συνηθίσει να αντιμετωπίζουν.

Στην πρώτη φάση έχουμε το περίφημο ‘’split cut’’ των Warriors. O Thompson στήνει ένα screen για τον Curry που καταλήγει σε ένα εύκολο lay up.

Στην δεύτερη ο Curry κάνει το ίδιο πράγμα για τον Durant. Αισθάνομαι ότι η ικανότητα του Steph στα screens δεν εκτιμάται όσο θα έπρεπε από την φίλαθλη κοινότητα και αυτός είναι ο λόγος που επέλεξα να συμπεριλάβω το συγκεκριμένο στιγμιότυπο. Η αλήθεια είναι πως είναι τόσο καλός, ώστε να φιγουράρει στην κορυφή της κατηγορίας ‘’screen assists’’ για την περσινή σεζόν, πρώτος (με 108) ανάμεσα σε όλους τους point guards που αγωνίζονται στο ΝΒΑ.

Η τελευταία φάση αποτελεί μια παραλλαγή από τις διάσημες (πλέον) screen the screener δράσεις που χρησιμοποιούνε. O Curry στήνει αρχικά ένα screen για τον Bogut κάτω από το καλάθι και στην συνέχεια δέχεται ένα από τον Green, πριν γίνει κάτοχος της μπάλας στο τρίποντο.

Κλείνοντας θα πω μόνο το εξής. Ανεξάρτητα από τις προτιμήσεις του καθενός μας, πρέπει να θεωρούμε τους εαυτούς μας πολύ τυχερούς που παρακολουθούμε αυτήν την παρέα να παίζει μπάσκετ στα καλύτερα της χρόνια. Οι Golden State Warriors έχουν κερδίσει με το σπαθί τους μια μόνιμη θέση στην συλλογική μνήμη της παγκόσμιας μπασκετικής κοινωνίας. Πως το έλεγε εκείνος ο παλιός Έλληνας σπορτκάστερ, ‘’απόψε κέρδισε το ποδόσφαιρο’’ Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση μας. Μέσα από όλη αυτήν την φανταχτερή ιστορία, το άθλημα είναι ο μεγάλος νικητής. Και αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό.

Πηγες:

https://fivethirtyeight.com/features/the-beautiful-chaos-of-the-warriors-offense/

https://sports.vice.com/en_ca/article/jp7xe8/the-warriors-are-having-the-best-passing-season-since-the-1980s

http://www.espn.com/espn/feature/story/_/page/enterpriseWarriors/how-steve-kerr-revolutionized-golden-state-warriors-offense-charcuterie-board?sf121120483=1