Η Ουουσικαουπούνκι για τον Άρη
Σχεδόν 34 χρόνια πριν, ο Άρης ξεκινούσε άλλη μια χρονιά στο Πρωταθλητριών (η πρώτη της μετά-Ξανθού εποχής, με προπονητή τον Λάζαρο Λέσιτς), μετά τα διαδοχικά Final 4 σε Μόναχο, Γάνδη και Σαραγόσα. Απογοητευμένος αλλά κραταιός, ο "Αυτοκράτορας" μπαίνει στην αρένα της διοργάνωσης και το πρώτο του εμπόδιο λέγεται Ουουσικαουπούνκι. Φινλανδική ομάδα από την ομώνυμη -μικρή- πόλη των 15 χιλιάδων κατοίκων. Βέβαια το πλήρες όνομα του κλαμπ ήταν "SAAB Uudenkaupungin Urheilijat", αλλά μπροστά σε αυτό ακόμη και το Ουουσικαουπούνκι είναι αρκετά πιο εύκολο να ειπωθεί. Φυσικά ο Άρης δεν συνάντησε καμία δυσκολία στην εκτός έδρας πρεμιέρα του (92-116), ενώ στο Παλέ ντε Σπορ σκόρπισε με σχεδόν πενήντα πόντους (140-91) τους δύσμοιρους Φινλανδούς που είχαν φάει 79 πόντους (!) στο ημίχρονο.
Το ματς εκείνο της 1ης Νοεμβρίου στο (όχι γεμάτο) Αλεξάνδρειο περιλαμβάνει σημαντικούς συμβολισμούς και δεν ήταν μια απλή πενηντάρα. Για παράδειγμα, ο Νίκος Γκάλης μοίρασε 23 καταγεγραμένες ασίστ, αδιανόητο νούμερο - ρεκόρ για την εποχή (αλλά και για σήμερα σαφώς). Ενώ οι έχοντες εικόνα του αγώνα από κοντά έχουν να λένε πως ο Γκάνγκστερ θα είχε ίσως και 30 ασίστ, αν ο τρόπος που αυτές προσμετρούνταν τότε ήταν αντίστοιχος με τον σημερινό. Κατά τα λοιπά, ο θρυλικός Τίγρης, η χαρακτηριστική μασκότ της μπασκετικής ομάδας του Άρη, είχε κάνει την πρώτη της εμφάνιση στο εν λόγω παιχνίδι.
Για την ιστορία, ο Γιαννάκης είχε 31 πόντους, 28 ο Μπραντ Σέλερς, 27 ο Γκάλης και 13 ο συγχωρεμένος (2021) Γκόραν Σόμπιν, ο θρυλικός Κροάτης και δις πρωταθλητής Ευρώπης με την μεγάλη Γιουγκοπλάστικα.
Τι απέγινε όμως η Ουουσικαουπούνκι; Είχε άσχημο τέλος, καθώς το 1994 γονάτισε από οικονομικά προβλήματα και κύρηξε πτώχευση. Και προσέξτε, μιλάμε για μια ομάδα με τρομερή παράδοση στη χώρα της κι έτος ίδρυσης το... 1898! Παρ' όλα αυτά, το "είδος" της διαιώνισε η σημερινή Κοριχάιτ. Οι "Καρχαρίες", επίσης από το Ουουσικαουπούνκι, αντικατέστησαν τη σεζόν 1994-95 την αντίπαλο του Άρη στο εγχώριο πρωτάθλημα. Και συνεχίζουν μέχρι και σήμερα να υπάρχουν. Τούτη τη στιγμή είναι στη 4η θέση του φινλανδικού πρωταθλήματος με ρεκόρ 10-8. Μια χαρά δηλαδή, σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες που θα βρείτε στην σημερινή μας λίστα...
Για τον Άρη βέβαια, υπάρχουν κι άλλα honorable mentions, όπως η Σουνέρ κι η Μάες Πιλς από το Βέλγιο, η Ντεν Χέλντερ από την Ολλανδία, η γερμανική Σατούρν αλλά κι η ελβετική Πιγί κοντρά στην οποία μας είχε συστηθεί ο Γκρεγκ Γουίλτζερ.
Οι Σάντερλαντ Σεντς για τον ΠΑΟΚ
Παραμένουμε στη σεζόν 1990-91, αλλά μεταφερόμαστε στο Κυπέλλου Κυπελλούχων. Ο ΠΑΟΚ είναι φυσικά ο νικητής της διοργάνωσης στον αξέχαστο τελικό με τη Σαραγόσα (76-72) στη Γενεύη. Στην χρυσή πορεία του, ο Δικέφαλος χρειάζεται να κάμψει την αντίσταση σπουδαίων ομάδων όπως η Ντιναμό Μόσχας (ημιτελικά) κι ο Ερυθρός Αστέρας (όμιλος). Ίσως πάντως λίγοι να είναι εκείνοι που θυμούνται απέναντι σε ποια ομάδα έκανε πρεμιέρα ο ΠΑΟΚ.
Και το όνομα αυτής... Σάντερλαντ Σεντς. Στις 23/10 του 1990, οι Θεσσαλονικείς -με τον Σάκη Λάιο στον πάγκο εν αναμονή της επικύρωσης της συμφωνίας με τον Ντράγκαν Σάκοτα που ήταν στις εξέδρες- ταξίδεψαν για την Αγγλία, όπου μπήκαν με το δεξί μεν, δύσκολα δε (89-96) στο Κυπελλούχων. Μια εβδομάδα αργότερα, σφράγισαν στο Αλεξάνδρειο την είσοδο τους στους ομίλους, ντουμπλάροντας τις νίκες τους (97-85) επί των Βρετανών.
Που βρίσκεται σήμερα η συγκεκριμένη ομάδα; Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει όπως μας συστήθηκε τότε. Οι Σεντς έπαψαν να υπάρχουν το 1993, με τους Σκόρπιονς να γίνονται οι συνεχιστές της ομάδας από το Σάντερλαντ. Το 1996 δε, το franchise μεταφέρθηκε στο Νιούκαστλ. Ουσιαστικά οι τότε Σάντερλαντ Σεντς είναι οι σημερινοί Νιούκαστλ Ιγκλς. Κάτι που συνηθίζεται στη Μ. Βρετανία με τα διαρκή rebrands ομάδων.
Η Πολζέλα για την ΑΕΚ
Παραμένουμε στο περιβάλλον του Κυπελλούχων, το οποίο η ΑΕΚ κατέκτησε για δεύτερη φορά το 2000, κι εκείνη στην Ελβετία όπως κι ο ΠΑΟΚ. Όχι όμως στη Γενεύη, αλλά στη Λωζάνη, με 83-76 επί της σπουδαίας Κίντερ. Η Ένωση στα ημιτελικά είχε αποκλείσει τη Ζαντάρ, στα προημιτελικά τον Ηρακλή και στους "16" την Ταού. Ως εδώ όλα καλά, τίποτα παράξενο ως προς τα ονόματα των ομάδων. Όμως στον 2ο γύρο... αρχίζουν τα δύσκολα.
Όχι για την ΑΕΚ του Ντούντα Ίβκοβιτς, που δεν είχε κανένα πρόβλημα να διαλύσει την... Πολζέλα με μια 35άρα και μια 25άρα. Αλλά για εμάς που έπρεπε να αναζητήσουμε τα ίχνη της, σχεδόν τρεις δεκαετίες αργότερα. Καταρχήν να διευκρινίσουμε ότι η Πολζέλα είναι πόλη στη Σλοβενία. Τότε το πλήρες όνομα του κλαμπ ήταν Κοβινοτέχνα Σαβίνσκα Πολζέλα. Στη σημερινή εποχή, η Πολζέλα ως πόλη εξακολουθεί να διατηρεί την (μάλλον) πιο επιτυχημένη της ομάδα, απλώς την αποκαλούν Χόπσι (σκέτο). Σημαντική ομάδα της χώρας στα 90s (τρεις φορές φιναλίστ στο πρωτάθλημα, μια φορά κυπελλούχος), μετρά 52 χρόνια ζωής αλλά έχει παρακμάσει πλήρως.
Είδαμε κατά καιρούς σλοβένικες ομάδες -πλην της Ολίμπια Λιουμπλιάνας που ήταν πάντα σε άλλο επίπεδο, ακόμη κι Ευρωλίγκας- στην Αδριατική (Κρκα, Σλόβαν, Ζλάτορογκ) ή και στο BCL (Χέλιος Σανς που είχε παίξει ο Άρης τη σεζόν 2016-17), πουθενά όμως την Πολζέλα. Αυτή τη στιγμή είναι τελευταία με ρεκόρ 3-11 στο (αδύναμο) σλοβενικό πρωτάθλημα. Έχει δύο Αμερικανούς, δύο βετεράνους Σέρβους κι όλοι οι υπόλοιποι παίκτες είναι γηγενείς, από 22 ετών και κάτω.
Η Τουρόβ Ζγκόρτζελετς για τον Παναθηναϊκό
Πάμε λίγα χρόνια πιο πίσω και πιο συγκεκριμένα πριν τη σεζόν 2016-17 της Euroleague, όπου το φορμάτ της διοργάνωσης είναι σταθερό και δεν βλέπουμε νέα imports. Ή μάλλον βλέπουμε (wild cards, πρωταθλητής EuroCup), όμως όχι τους πρωταθλητές... Πολωνίας ή άλλων παρόμοιων χωρών τριτοτέταρτης ταχύτητας, όπως γινόταν παλαιότερα.
Τη σεζόν 2014-15 ο Παναθηναϊκός του Ντούσκο Ιβάνοβιτς συναντήθηκε στην Regular Season με την Τουρόβ Ζγκόρτζελετς. Η πολωνική είναι μια κλασική ομάδα που τα δίνει όλα σε κάθε ματς αλλά όλοι ξέρουμε ότι θα τελειώσει με ρεκόρ 0-10 ή άντε στην καλύτερη 1-9. Κι όντως έτσι έγινε. Οι πράσινοι τους είχαν νικήσει δις (84-77 στο ΟΑΚΑ, 69-79 στην Turow Arena) αλλά όχι δια περιπάτου, με τους πρωταθλητές Πολωνίας να είναι αν μη τι άλλο μαχητικοί. Από το ρόστερ τους ξεχώριζε ο Μάρντι Κόλινς που είχε περάσει από τον Ολυμπιακό κάτι μήνες νωρίτερα, ο Βλαντ Μολντοβεάνου που αργότερα έπαιξε στον Ήφαιστο, οι ντόπιοι διεθνείς Κούλιγκ και Τσιλίνσκι, καθώς κι ένας πρώην NBAer, ο Κρις Ράιτ.
Το 2014 ήταν το peak της ιστορίας τους. Την επόμενη σεζόν διεκδίκησαν ξανά το πρωτάθλημα όμως έχασαν στους τελικούς κι έκτοτε άρχισε ο κατήφορος, αφού αγκομαχούσαν και για καιρό δεν έβλεπαν καν τα εγχώρια πλέιοφς. Είδαν πάντως κατά καιρούς σημαντικούς παίκτες όπως ο Τάιους Έντνι, ο Τόμας Κελάτι κι ο Ντέιβιντ Λόγκαν. Το 2018 η χρηματοδότηση του κεντρικού χορηγού σταμάτησε κι αποχώρησαν από το πρωτάθλημα, κάνοντας restart από την τελευταία κατηγορία της χώρας. Δεν κατάφερε να επιστρέψει ποτέ ξανά στο προσκήνιο κι αν κι οι πληροφορίες είναι συγκεχυμένες, η άλλοτε Ευρωλιγκάτη Τούροβ τώρα... βολοδέρνει στα τοπικά.
Η Αντάντ Ορλεάν για τον Ολυμπιακό
Σε ο,τι αφορά τον Ολυμπιακό, θα μπορούσαμε να επιμείνουμε πολωνικά με την Ζιελόνα Γκόρα (2013-14), όμως αυτή μια χαρά βαστάει, ενώ έπαιξε αργότερα και με άλλες ελληνικές ομάδες (ΠΑΟΚ, ΑΕΚ). Επιλέγουμε λοιπόν την Αντάντ Ορλεάν και γυρνάμε το ημερολόγιο στις 21 Οκτωβρίου του 2009. Οι Πειραιώτες ξεκινούν τη σεζόν με τεράστια όνειρα και πανάκριβο ρόστερ (Παπαλουκάς, Τσίλντρες, Βούισιτς, Κλέιζα, Τεόντοσιτς, Γουέιφερ, Βασιλόπουλος, Χαλπερίν, Μπουρούσης, Σοφοκλής) και πράγματι τα πηγαίνουν καλά στη σεζόν (τελικός στο Παρίσι το 2010). Η διαδρομή τους ξεκίνησε κόντρα στην Κυπελλούχο Γαλλίας, η οποία παρατάχθηκε στο ΣΕΦ με μετέπειτα θαμώνες της Euroleague όπως ο Τζάστιν Ντόελμαν κι ο Αντριέν Μοερμάν.
Η ομάδα του Παναγιώτη Γιαννάκη συντρίβει την Ορλεάν με 94-72, ενώ δύο μήνες μετά, στη Γαλλία, περνά πολύ δύσκολα με 84-88 χάρη σε 19 πόντους του Κλέιζα στο τελευταίο δεκάλεπτο. Είδε κι έπαθε ο Ολυμπιακός για να υποτάξει το σύνολο του Φιλίπ Ερβέ που γενικώς το πάλεψε στον όμιλο (2-8 ρεκόρ) αλλά φυσικά δεν μπορούσε να διεκδικήσει πολλά. Μετά τη σεζόν της στην Euroleague (09-10) και το συναπάντημα με τον Ολυμπιακό, η Ορλεάν είχε κάποιες ακόμη ευρωπαϊκές σεζόν (EuroCup, EuroChallenge), όμως ουδέποτε απέκτησε ιδιαίτερα μεγάλη δυναμική στη χώρα της. Το 2017 υποβιβάστηκε κι έχασε πλήρως την επαφή της με τα σαλόνια.
Σήμερα βρίσκεται στην δεύτερη κατηγορία (Α2) των γαλλικών πρωταθλημάτων και κυνηγά την άνοδο. Το έκανε και πέρσι με ηγέτη τον νυν παίκτη του Άρη, Τζόναθαν Σταρκ, αλλά δεν τα κατάφερε στα playoffs. Ο πιο γνωστός της παίκτης είναι ο σέντερ Μαμαντού Νιανγκ με καριέρα δέκα ετών στην ACB, πρωταθλητής του BCL το 2017 με τη Τενερίφη και τον Γιώργο Μπόγρη. Δεν ξέρουμε αν θα καταφέρει να ανεβεί στην Pro A, αλλά τουλάχιστον υπάρχει ακόμη.
Η Πλάνια για τον Ηρακλή
24 χρόνια πριν, σε μια τελείως διαφορετική εποχή για τον σύλλογο, ο Ηρακλής αγωνιζόταν στη Σουπρολίγκα, σε έναν όμιλο των δέκα με ομάδες όπως η Μακάμπι, η Εφές, η Παρτίζαν, η Σκαβολίνι, η Ορτέζ, η Λεβερκούζεν. Και τερμάτιζε στη τετράδα. Ο... σάκος του μποξ του ομίλου του λεγόταν Πλάνια. Ήταν μια άσημη ομάδα για το ευρωπαϊκό στερέωμα, όμως μεγάλη δύναμη στη Σουηδία, καθώς ήταν πρωταθλήτρια για διαδοχικά χρόνια.
Η Πλάνια ήρθε στο Ιβανώφειο στις αρχές Νοεμβρίου του 2000 κι ηττήθηκε με 89-74 (Χατζηβρέττας 31, Νάκιτς 17). Πολλούς μήνες αργότερα, τον Φλεβάρη του 2001 για την ακρίβεια, οι Κυανόλευκοι ταξίδεψαν για τη Σκανδιναβία, απ' όπου γύρισαν με πολύτιμο διπλό στις αποσκευές τους (90-94). Η μοίρα της Πλάνια στη Σουπρολίγκα ήταν προδιαγεγραμμένη, με τους Σουηδούς να έχουν μόλις δύο νίκες σε 18 αγώνες και να είναι φυσικά ουραγοί στον όμιλο. Ο Ηρακλής συνέχισε στους "16" όπου "τράκαρε" πάνω στην Άλμπα Βερολίνου. Τι απέγινε όμως η Πλάνια;
Στη χώρα της συνέχισε να παίρνει τίτλους. Σήμερα που μιλάμε έχει οκτώ πρωταθλήματα, με τελευταίο εκείνο του 2017. Βέβαια, υπάρχει ένα πρόβλημα. Ο σύλλογος δεν λέγεται πια Πλάνια, αλλά... Λούλεα. Είναι το τρίτο της rebrand, με την Πλάνια να "λειτουργεί" από το 1976 έως το 2007, όταν κι έδωσε τη θέση της στην LF Νορμπότεν. Από το 2015 και μετά η κατάσταση έχει σταθεροποιηθεί στο όνομα Λούλεα. Όπως και να 'χει την Πλάνια δεν θα την ξαναβρούμε ποτέ ξανά μπροστά μας.
Extra hint, η Πλάνια ήταν η ομάδα με την οποία έκανε το ξεπέταγμα στην καριέρα του ο 19χρονος Γιόνας Γέρεμπκο (2006-07), προτού πάει ως ταλέντο στην Ιταλία (Μπιέλα, 2007-09) κι αργότερα κάνει καριέρα 700 αγώνων στο NBΑ (2009-19).
