Ας μη χρονοτριβούμε άλλο παρόλα αυτά και πάμε να δούμε τα πέντε πρόσωπα που μας κινούν περισσότερο το ενδιαφέρον ή αν προτιμάτε την περιέργεια στην αφετηρία της φετινής Ευρωλίγκα.

1. Πάμπλο Λάσο

Στην επιστροφή του στους πάγκους, ο "coach of the decade" για τα 10s στη διοργάνωση, καλείται να χτίσει ένα ολόκληρο οικοδόμημα από την αρχή, αλλάζοντας του βάσεις, φιλοσοφία και κατεύθυνση. Η Μπάγερν, που δεν αλλάζει προπονητές για πλάκα, δείχνει ως ιδανικός προορισμός, αφού ούτε βλέψεις για τίτλο έχει ακόμη, ούτε ιδιαίτερα καλή πορεία είχε πέρυσι. Συνεπώς, ο Λάσο θα βρει τις συνθήκες στις οποίες έχει συνηθίσει να μεγαλουργεί: Υπομονή, διάρκεια, εμπιστοσύνη. και ... καλό μπάτζετ, το οποίο ήδη φαίνεται να αξιοποιεί στη στελέχωση. Οι Λεάντρο Μπολμάρο και Σερζ Ιμπάκα είναι μονάδες από το πάνω ράφι, που ταυτόχρονα διαθέτουν πειθαρχία και το κίνητρο στα ύψη, θέλοντας να αποδείξουν πως η φθίνουσα πορεία τους στο ΝΒΑ αποτελεί παρελθόν. Ανάλογο το διακύβευμα και για τον Κάρσεν Έντουαρντς, που θα μπορούσε να ήταν από μόνος του μέρος της λίστας που διαβάζετε.

Η μεγάλη πρόκληση για τον Ισπανό κόουτς δεν είναι άλλη από το να αλλάξει το αγωνιστικό προφίλ των Βαυαρών και να το φέρει στα μέτρα του. Η Μπάγερν υπήρξε σύνολο αργών ρυθμών, σκληράδας και μελετημένης ομαδικότητας επί Τρινκιέρι, ενώ ο Λάσο βασίζεται σε κίνηση μακριά από τη μπάλα, ταχύτητα και αδίστακτη εκτέλεση. Δεν έχει στα χέρια του όλα τα κατάλληλα εργαλεία για κάτι τέτοιο, για αυτό και η σύγκρουση της φιλοσοφίας του με το ίδιο του το ρόστερ θα έχει τρομερό ενδιαφέρον. Στόχος του θα είναι μία στέρεα εγκαθίδρυση των αρχών του, ώστε σιγά σιγά να διαφοροποιεί και το προσωπικό. Από του χρόνου τα σπουδαία, δηλαδή, αλλά και πάλι, η Μπάγερν μοιάζει ως το πιο μυστηριώδες, όσο και διαρκές teaser trailer της σεζόν. Να δούμε επίσης πώς (και αν) θα εξελιχτεί στα χέρια του Λάσο και ο 22χρονος γίγαντας Ντάνκο Μπράνκοβιτς, που προέρχεται από μια by-the-book διαφημιστική σεζόν στο marketing franchise της Μέγκα. Τα νούμερα του, πάντως, υπήρξαν πέρισυ εντυπωσιακά.

Τέλος, υπάρχει και το γαμώτο. Ο Λάσο εκδιώχτηκε από τη Ρεάλ με προσχήματα και αντί ο σύλλογος να τιμωρηθεί από τη μοίρα, δικαιώθηκε απόλυτα, με την κατάκτηση της Ευρωλίγκα. Και όχι μόνο αυτό, αλλά στην πορεία ξεπάστρεψε με χειρουργικές μεθόδους παρασκηνίου την καλύτερη Παρτίζαν. Ε, τουλάχιστον στις φετινές αναμετρήσεις με την Μπάγερν, το μπασκετικό σύμπαν οφείλει να αποδώσει κάποια από τα χρωστούμενα.

2. Κώστας Σλούκας

Ίντριγκα, ίντριγκα και πάλι ίντριγκα, για λόγους που αν επαναλάβω, θα στραφείτε σε πρωινάδικα. Τέλος πάντων, ας προσπαθήσω να διαφοροποιηθώ κάπως και να μείνω στα αγωνιστικά.

Ο Αταμάν, αν υποθέσουμε ότι λατρεύει τη συνταγή που τον έφερε πρωταθλητή Ευρώπης, τότε θα ανοίξει το γήπεδο όσο παραπάνω γίνεται, με τα περισσότερα λεπτά να πηγαίνουν στους σουτέρ και στους stretch forwards (Γκάι, Χουάντσο, Βιλντόζα). Όμως το ρόστερ δεν παρουσιάζει την αφθονία της Εφές και πολλά σχήματα θα χρειαστούν καθοδήγηση από έναν αληθινό ηγέτη, ο οποίος θα επιφορτιστεί επιπλέον και με ευθύνες στο σκορ. Μην ξεχνάτε πως για να κατακτήσει την κορυφή, ο Τούρκος κόουτς είχε στα χέρια του τρεις δεινούς σκόρερ στην περίμετρο. Και μπορεί να υπάρχουν σαφώς και άλλοi τρόποι να πετύχεις πράγματα, αλλά όποια θέα και αν επιλέξω προς την ανανεωμένη δομή του Παναθηναϊκού, καταλήγω πως ο Σλούκας θα κληθεί στα 33 του να φέρει εις πέρας τον πιο απαιτητικό ρόλο που είχε ποτέ. Θα πρέπει να σκοράρει, να πάει σε πολλά drives, να πασάρει, να τους κάνει όλους να κολλήσουν μεταξύ τους, να αγωνίζεται διαρκώς περί τα 25 λεπτά και άνω, να, να, να. 

Κάπως μεγάλο φορτίο για αθλητή της ηλικίας του σε καινούργιο περιβάλλον, έτσι δεν είναι; Υπάρχει η περίπτωση ο Παναθηναϊκός να του ζητάει τον ουρανό με τα άστρα, ακριβώς όπως του τον υπόσχεται. Ο Σλούκας έχει κατακτήσει τρεις φορές την Ευρωλίγκα, χωρίς να έχει υπάρξει πρωταγωνιστής σε κανένα φάιναλ φορ και χωρίς τη συχνότητα μεγάλων εμφανίσεων σε αυτή τη φάση, που έχουν παρουσιάσει οι όμοιοι και οι προγενέστεροι μεγάλοι γκαρντ της ηπείρου (Γιουλ, Μίτσιτς, Σέρχι, Ντε Κολό, Σπανούλης, Ντόντσιτς, Λάρκιν, Διαμαντίδης, Ναβάρο κλπ κλπ). Από την άλλη, δεν κώλωσε ποτέ, δεν αρνήθηκε επ ουδενί την ευθύνη των μεγάλων σουτ και είμαι σίγουρος πως καλοδέχεται την πρόκληση, σαν να πρόκειται για σουτ στην Πόλη.

Κατά τα λοιπά, η φωτιά που άναψε σιγά μη σβήσει, το μόνο σίγουρο είναι ότι φέτος δεν θα πλήξουμε.

3. Ρότζερ Γκριμάου

Πριν τρία χρόνια, το άλμα του Σάρας από τη Ζαλγκίρις στη Μπαρτσελόνα έμοιαζε τεράστιο, καθώς άφησε ένα περιβάλλον ασφαλείας για μία θέση γεμάτη απαιτήσεις. Άραγε τώρα, πώς μπορεί να χαρακτηριστεί η προαγωγή του εμβληματικού Ρότζερ Γκριμάου (κάπτεν το 2010, εννιά χρόνια, τρία πρωταθλήματα, τρία κύπελλα) από τη β' ομάδα του συλλόγου και ταυτόχρονα από την ομάδα που κατέβαζε η Μπάρσα στο Adidas Next Gen; Πρόκειται για κολοσσιαίο άλμα και την πιο αναπάντεχη βουτιά στα βαθειά, για έναν προπονητή που παρόλα αυτά, σε ό,τι πόστο του ανατέθηκε τα τελευταία δυο-τρία χρόνια είχε επιτυχίες. Πέρυσι π.χ., στο Next Gen οι Καταλανοί έφτασαν μέχρι το Κάουνας και το φάιναλ φορ. Apples and oranges, βέβαια.

Το εμφανές πλεονέκτημα του 44χρονου κόουτς είναι ότι η Μπαρτσελόνα φέτος έχει ρίξει το μπάτζετ και μοιάζει να έχει κάπως λιγότερη πίεση απο τα προηγούμενα χρόνια, επιχειρώντας ένα άτυπο restart. Μπορεί να έχει πραγματοποιήσει την καλύτερη μεταγραφή όλης της Ευρωλίγκα (Γουίλι), όμως το υπόλοιπο ρόστερ διαπερνά αέρας ανανέωσης, νιάτων και εξέλιξης. Τους νεαρούς Νάτζι και Καϊσέδο, ο Γκριμάου τους είχε παίκτες, το ισπανικό στοιχείο δείχνει εντονότερο, ο Ντα Σίλβα θα αναβαθμιστεί - όλες προϋποθέσεις που εμπίπτουν του πλαισίου της σχετικής αποσυμπίεσης.

Εφόσον ο Γκριμάου αποδειχτεί τολμηρός, τότε η Μπάρσα θα επανακτήσει το βασικότερο συστατικό που έχασε επί Σάρας: Τη χαρά, τη γοητεία του παιχνιδιού. Η προϋπηρεσία του σε τμήματα νέων και η θητεία του στην  ομάδα του Πασκουάλ θεωρητικά έχουν φτιάξει ένα υπόβαθρο για ομορφότερο, όσο και γρηγορότερο μπάσκετ. Αν ο ηλεκτρισμός που περνά την καρέκλα του κόουτς των Καταλανων είναι φέτος λιγότερος, δεν αποκλείεται να μας το παρουσιάσει και μάλιστα με καλά αποτέλεσματα.

4. Φρανκ Καμίνσκι

Ομπράντοβιτς σε συνδυασμό με shooting five με πορεία στο ΝΒΑ. Πώς σας φαίνεται, δεν εξάπτει τη φαντασία; Ο Ζοτς,μάλλον θα πάρει κι άλλο παίκτη στη θέση 5, η οποία επισήμως στελεχώνεται επιπλέον από τους Λεντέι και Κοπρίβιτσα, αλλά μέχρι τότε ο Καμίνσκι θα διατηρήσει τα πρωτεία, αναλαμβάνοντας να δώσει μία διαφορετική νότα στα συστήματα του Σέρβου. Δεν έχω ιδέα πώς θα πάει αυτό, πάντως ο Καμίνσκι έχει ήδη προλάβει να αποθεώσει τον προπονητή και τους φιλάθλους της Παρτίζαν, δεν έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο συμμετοχής του στην εθνική Σερβίας (!) και ανυπομονεί για τους τσαμπουκάδες με τον Ερυρθό Αστέρα. Κι όλα αυτά τα είπε σε μία συνέντευξη.

Το ρεζουμέ το Αμερικάνου στο ΝΒΑ αποκαλύπτει τον λόγο της απόκτησής του. 35% στα τρίποντα για παίκτη 213 εκατοστών δεν είναι μία καθημερινότητα, όσο κι αν οι ψηλοί πλέον σουτάρουν καλύτερα. Επιπλέον, η Παρτίζαν πέρυσι αποκλείστηκε, διότι μεταξύ άλλων δεν βρήκε ποτέ τρόπο να βγάλει τον Ταβάρες έξω από τη ρακέτα. επιτρέποντας στη Ρεάλ να στήσει φρούριο γύρω από τη στεφάνη της. Όσο οι αντίπαλοι των ασπρόμαυρων ψηλώνουν (ο Ολυμπιακός έχει Φαλ-Μιλού, η Μπάρσα Γουίλι-Βέσελι, η Ρεάλ θηρία), ο Ομπράντοβιτς ψάχνει το αντίδοτο εκεί που μπορεί να το βρει. Αν δεν διαθέτεις κάποιον να τους κοντράρει στα ίσια, το αμέσως καλύτερο είναι να εκθέτεις διαρκώς την βασική αμυντική αδυναμία τους: To ότι αναπόφευκτα δεν μαρκάρουν έξω από τα 4-5 μέτρα. Σκέφτομαι τον Καμίνσκι να βγαίνει στα επτά και να δίνει hand-offs στους Ντόζιερ και Πάντερ και ετοιμάζομαι για μία εκδοχή της Παρτίζαν γεμάτη ευφάνταστο θέαμα.

Τώρα, υπάρχουν φυσικά και τα ντεφό, ειδικά στον τομέα του ριμπάουντ, στον οποίο πέρυσι οι Σέρβοι κάθε άλλο παρά διακρίθηκαν. Προς το παρόν όμως, δεν είμαστε για να μας απασχολούν τέτοια πράγματα.

5. Κίναν Έβανς

Μέχρι τον σοβαρό τραυματισμό του πέρυσι τον Γενάρη, ο Έβανς ίσως ήταν ο καλύτερος point guard της Ευρωλίγκα. Ας θυμηθούμε τα νούμερα του: 15,9 πόντοι, 45,8% στα τρίποντα, 3,7 ασίστ, 3,2 (!) ριμπάουντ και ένα κλέψιμο ανά παιχνίδι για τον 27χρονο, που αν είχε ολοκληρώσει τη σεζον, φέτος θα ήταν όσο περιζήτητος ήταν ο Ντάριους Τόμπσον. Η τρομερή ατυχία του τον κράτησε στο Κάουνας, τον έκανε σύνθημα στα χείλη των Λιθουανών και κατά έναν τρόπο τον έχρισε ηγέτη της φετινής ομάδας, η οποία θα βασιστεί εκ νέου σε πολλούς γηγενείς κάθε ηλικίας.

Περιμένω τα πάντα από τον Έβανς φέτος, ελπίζοντας πως θα έχει ξεπεράσει το πρόβλημά του. Δίνει μπρίο σε μία ομάδα που σοφά στηρίζεται στη δομή και το σχέδιο, διότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Συνήθως, όταν ένα σύνολο είναι άρτια δουλεμένο, όπως μας έχει συνηθίσει ο Μακσβίτις, τότε οι αυτοσχεδιασμοί του ηγέτη του συμληρώνουν τις τρύπες του ταλέντου σαν πινελιές ζωγραφικής. Αν ο Έβανς συνεχίσει από όπου σταμάτησε πέρυσι, τότε θα τρίβουμε τα μάτια μας και θα έχουμε έναν πολύ καλό λόγο να παρακολουθούμε ένα από τα αουτσάιντερ. Απορώ ακόμη με τη Μακάμπι, αλήθεια.

Ποιοι δεν μπήκαν στη λίστα

• Ο Ερντέμ Τσαν, που θα καθοδηγήσει μία Εφές διαφορετική, αλλά ακόμη πλούσια σε ταλέντο και μεγάλα ονόματα σε κάθε θέση. Έχει πορεία Ιτούδη (βοηθός Ζοτς, μικρή ομάδα στην Τουρκία), ισχυρή προσωπικότητα, αυτοπεποίθηση και πολύ μελετημένο παιχνίδι, σαφώς επηρεασμένο από τη συνεργασία του με τον Ομπράντοβιτς. Κατά τη γνώμη μου, μπορεί να διαδεχθεί άξια τον Αταμάν, εφόσον την πρώτη χρονιά του δοθεί το περιθώριο λάθους. Τον προσέχουμε.
• Ο Γιάγκο Ντος Σάντος, που με την Ουλμ πέρυσι έβγαλε μάτια, παρότι δεν γεμίζει... το μάτι. Μένοντας στον Αστέρα, πώς θα τα πάει άραγε εκεί ο Ρόκας Γκεντράιτις; Ο Ιβάνοβιτς έχει στα χέρια του το καλύτερο ρόστερ που είχαν οι Σέρβοι τα τελευταία χρόνια.
• Οι Κέμπα Γουόκερ και Τζαμπάρι Πάρκερ. Στη θεωρία ιντριγκάρει η παρουσία τους στην Ευρωλίγκα, αλλά πολύ φοβάμαι ότι στην πράξη θα αποδειχτούν φούσκες ολκής. Η καλύτερη διοργάνωση της Ευρώπης δεν ευνοεί παίκτες των οποίων η καριέρα έχει πάρει τον κατήφορο, από όπου κι αν προέρχονται.
• Δίπλα στον Γκαμπριέλε Πρόσιντα, που πέρυσι έκανε αισθητή την παρουσία του στα 20 του χρόνια, φέτος έχει προστθεί ο 20χρονος συμπατριώτης του, Ματέο Σπανιόλο. Έχει περάσει από τα αναπτυξιακά της Ρεάλ και πέρυσι με την Τρέντο είχε 12 πόντους σε Eurocup και Ιταλία. Όχι συνολικά, κατά μέσο όρο. Καλό ύψος (1.93), φαίνεται δαίμονας, πασάρει οκ, παίρνει ριμπάουντ σαν να ήταν φόργουορντ. Τα κλασικά προβλήματα στο σουτ για θέση και ηλικία. Λογικά δεν θα πάρει πολύ χρόνο, αλλά δεν πιστεύω πως δεν θα πάρει και καθόλου.  Είναι μπερδεμένο το ρόστερ της Άλμα πάντως, έχουν και τον Ζίγκα Σάμαρ, μύλος... Πέρυσι στην αντίστοιχη στήλη σας είχα γράψει για τον Ντάριους Τόμπσον, να δούμε πώς θα τα πάμε φέτος.
• Ο Τζέιμς Γουέμπ ο τρίτος, που φαίνεται το ιδανικό φιτ για τη Μακάμπι του Κάτας. Οι Ισραηλινοί κράτησαν τον ίδιο κορμό, εύγε. Α, και ο Τζόουνς της Εφές, που και καλά τον ήθελε ο Μπαρτζ. Τη διαλύσανε την Τουρκ Τέλεκομ, όχι που θα την άφηναν.
• Ο Χουάντσο. Ο Γουίλι όχι, θα τα διαλύσει όλα.