Ο τρόπος διεξαγωγής είναι ο ίδιος με αυτόν που είδαμε στην Κίνα πριν από τέσσερα χρόνια, έχοντας θετικά, αλλά και μάλλον περισσότερα αρνητικά στοιχεία. Οκτώ όμιλοι των τεσσάρων ομάδων που παίζουν μεταξύ τους, με τις δύο πρώτες να περνάνε στην φάση των 16 και τις δύο τελευταίες να πηγαίνουν σε ομίλους κατάταξης. Το σύστημα αυτό καθιερώθηκε γιατί είναι ένας αποδοτικός τρόπος για να κρίνεται η πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες ή στα προολυμπιακά τουρνουά, όπου πρέπει να παίρνει μέρος ένας μίνιμουμ αριθμός ομάδων ανά ήπειρο. Οι περισσότερες ομάδες της Αφρικής και της Ασίας δεν θα προκριθούν στους 16, οπότε ο καλύτερος της ηπείρου θα προκύψει από τους αγώνες αυτούς, όπως έγινε το 2019, όπου η 17η Νιγηρία και το 23ο Ιράν πέρασαν ως η καλύτερη ομάδα της Αφρικής και της Ασίας ταυτόχρονα.
Η δεύτερη φάση συνδυάζει τις νικήτριες ομάδες των δύο συνεχόμενων ομίλων (1-2, 3-4, 5-6, 7-8), οι οποίες κουβαλάνε το μεταξύ τους αποτέλεσμα από τον προηγούμενο όμιλο. Οι πρώτες δύο ομάδες του κάθε νέου ομίλου περνάνε στα νοκ-άουτ και οι χαμένοι πάνε σπίτια τους, καθώς φάση κατάταξης για τις θέσεις 9-16 δεν υπάρχει, με τις ομάδες να κατατάσσονται από το ρεκόρ τους. Θυμηθείτε ότι η εθνική ομάδα στο παγκόσμιο του 2019 ηττήθηκε από την Βραζιλία στον πρώτο όμιλο, χρειάστηκε να καλύψει τη διαφορά της νίκης της Τσεχίας επί των Βραζιλιάνων, δεν το κατάφερε και παρά τη νίκη της επί των Τσέχων αποκλείστηκε στην τριπλή ισοβαθμία. Αντίθετα, φάση κατάταξης για αυτούς που αποκλείονται στα προημιτελικά υπάρχει και φέτος αναμένεται να παίξει ρόλο, καθώς η διοργανώτρια των Ολυμπιακών, Γαλλία, αφήνει μία παραπάνω διαθέσιμη θέση για τις τρεις ευρωπαϊκές ομάδες. Συνολικά, οι πρώτες τρεις ευρωπαϊκές ομάδες εκτός της Γαλλίας, οι πρώτες δύο αμερικανικές και μία από Αφρική, Ασία κι Ωκεανία θα πάρουν το εισιτήριο για το Παρίσι. Οι επόμενες 16 ομάδες θα εξασφαλίσουν την παρουσία τους στα προολυμπιακά τουρνουά, κάτι που σημαίνει ότι η πρόκριση από τον όμιλο σημαίνει και υποψηφιότητα για τους Ολυμπιακούς.
Οι όμιλοι είναι ανισοβαρείς, καθώς η παρουσία των (πρακτικά διοργανωτών) Φιλιππίνων στους ισχυρούς, "έφτιαξε" τις ομάδες των τεσσάρων ομίλων που θα διεξαχθούν στην Μανίλα κι έστειλε στα δύσκολα αυτές που θα παίξουν στους δύο εκάστοτε ομίλους στην Τζακάρτα και την Οκινάβα. Η εθνική θα παίξει στο δεύτερο πακέτο ομίλων στη Μανίλα κι ήταν η μεγάλη χαμένη της κλήρωσης, καθώς οι Φιλιππίνες πήραν τη θέση της στους ισχυρούς και το γεγονός ότι δεν μπορούσε να παίξει με την Ισπανία λόγω γεωγραφικών περιορισμών, την έστειλαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ κληρώθηκαν στον όμιλο επίσης η Νέα Ζηλανδία κι η Ιορδανία. Πάμε να δούμε διάφορα πράγματα...
Γ Όμιλος
Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής: Πάντοτε το ακλόνητο φαβορί σε τέτοιες διοργανώσεις, οι ΗΠΑ βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση να έχουν κατακτήσει μόλις δύο από τους έξι τελευταίους παγκόσμιους τίτλους. Η τοποθέτηση της διοργάνωσης σε χρονιά αμέσως πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, έχει κάνει την επιλογή αστέρων δύσκολη, καθώς με την πρόκριση να συνδέεται με την σχετικά απλή υπόθεση της παρουσίας στους 8, το εμπόδιο δεν είναι αρκετά υψηλό για να προσελκύσει παίκτες σταρ. Κάπως έτσι κύλησε η προεπιλογή των ΗΠΑ και φέτος, με τους βασικούς αστέρες του ΝΒΑ να απουσιάζουν και τη νέα γενιά να κάνει την εμφάνισή της στο διεθνές στερέωμα. Όταν λέμε νέα γενιά όμως, δεν εννοούμε ούτε Τζέισον Τέιτουμ, ούτε Τζα Μοράντ, ούτε καν Τράε Γιανγκ. Βασικοί πρωταγωνιστές είναι ο υπέροχος Άντονι Έντουαρντς΄, το δίδυμο-φωτιά των Ταϊρίς Χαλιμπέρτον και Τζέιλεν Μπράνσον, όπως επίσης κι ο καλύτερος αμυντικός του ΝΒΑ, Τζάρεν Τζάκσον Τζούνιορ. Τριγύρω μαζεύονται ρολίστες και παίκτες που έχουμε συνηθίσει σε τρίτους ρόλους στις ομάδες τους. Εξαίρεση οι Μικάλ Μπρίτζες και Μπράντον Ίνγκραμ, που μέχρι στιγμής όμως δυσκολεύονται αρκ στα πιο στενά γήπεδα της FIBA. Στα φιλικά που έδωσε η αμερικανική ομάδα, η πρώτη τετράδα έδειξε να έχει μεγάλο ρόλο σε όλους τους τομείς, ενώ από τον πάγκο οι Όστιν Ριβς και Μπόμπι Πόρτις φέρνουν μεγάλη βοήθεια.
Κινούμενη σε τελείως διαφορετική κατεύθυνση από την απόλυτη κυριαρχία της εποχής 2008-2016, με τον Γκραντ Χιλ πλέον επικεφαλής της αμερικανικής ομοσπονδίας, η εθνική των Ηνωμένων Πολιτειών βασίζεται λιγότερο στο απόλυτο ταλέντο των παικτών της και προσπαθεί να ανεβάσει την ποιότητα της προπονητικής επιρροής. Μετά τον Γκρεγκ Πόποβιτς, στις Φιλιππίνες (και ιδανικά στο Παρίσι) την ομάδα θα προπονήσει ο Στιβ Κερ, μαζί με ένα πολύ πλούσιο επιτελείο που περιλαμβάνει τον προπονητή του Gonzaga, Μαρκ Φιου, τον κόουτς των Κλίπερς, Ταϊρόν Λου, καθώς και τον Έρικ Σπόλστρα των Χιτ, που επιστρέφει στην πατρίδα της μητέρας του.
Νέα Ζηλανδία: Αποδυναμωμένη και με οικονομικές δυσκολίες, η ομάδα της Νέας Ζηλανδίας αποσύρθηκε από το προολυμπιακό τουρνουά του 2021, με την ομοσπονδία της να ξεκινάει άμεσα την προσπάθεια πρόκρισης στο επόμενο μεγάλο τουρνουά και την επιστροφή των Tall Blacks σε αποτελέσματα των αρχών του αιώνα, με αποκορύφωμα την τέταρτη θέση στο παγκόσμιο του 2002. Τα αδέρφια Γουέμπστερ, που ταλαιπώρησαν τις αντίπαλες ομάδες στην Κίνα, ταλαιπωρούσαν και τους ιθύνοντες της ομοσπονδίας, οι οποίοι τους έκοψαν τον δρόμο για την εθνική ομάδα. Σε σχέση με πριν τέσσερα χρόνια θα απουσιάζουν κι οι Τόμας Αμπερκρόμπι, Τζαρόντ Κένι και Ρόμπερτ Λο, όμως παραμένει ο πλέον αρχηγός της ομάδας Ισάκ Φοτού με την αφάνα του. Μαζί του ο καλύτερος έκτος παίκτης της αυστραλιανής λίγκας, Σέα Ιλί, ο φόργουορντ της Βόννης, Φιν Ντιλέινι και ο ευρωλιγκάτος σέντερ της Άλμπα, Γιάννι Βέτζελ. Στα ελάχιστα παιχνίδια προετοιμασίας της, η Νέα Ζηλανδία κέρδισε μόλις μία φορά την Ιαπωνία, διαλύθηκε με σαράντα πόντους από τον Καναδά, αλλά έβγαλε το λάδι στην Ιταλία λίγες ημέρες πριν την έναρξη του τουρνουά. Όπως φαίνεται θα αποτελέσει και πάλι έναν δυνατό πονοκέφαλο για τις αντίπαλες ομάδες της. Η Ελλάδα παίζει μαζί της στο φινάλε της πρώτης φάσης.
Ιορδανία: Σε ένα τερτίπι της κλήρωσης, που έστειλε το αρκετά πιο δυνατό Καζακστάν στον άλλον όμιλο κι έφερε τη Σαουδική Αραβία στον δρόμο της, η Ιορδανία είχε εξασφαλίσει πρακτικά από πολύ νωρίς την πρόκριση στο παγκόσμιο, έχοντας κερδίσει δύο φορές τους Άραβες στην πρώτη φάση. Μία ομάδα που βρίσκεται σταθερά πλέον στις διεθνείς διοργανώσεις, η Ιορδανία αντιμετωπίζει την τρίτη της συμμετοχή στα τέσσερα τελευταία παγκόσμια κύπελλα ως μία προσπάθεια προβολής της χώρας, διοργανώνοντας μία προετοιμασία-έπος, διάρκειας 88 (!) ημερών από τα τέλη Μαΐου με 22 φιλικούς αγώνες, μεταξύ των οποίων κι οι εθνικές νέων(!) της Ελλάδας, της Λιθουανίας και του Καναδά, έχοντας κάνει πρακτικά τον γύρο του κόσμου.
Από τη δωδεκάδα που θα παραταχθεί στην πρεμιέρα του Σαββάτου με την Ελλάδα, τρεις παίκτες ξεχωρίζουν από ένα κατά τ’άλλα αδύναμο σύνολο, που θα προσπαθήσει να διπλασιάσει τις νίκες του σε παγκόσμιο κύπελλο (μόνη νίκη επί της Σενεγάλης το 2019 στην φάση κατάταξης 17-32). Ο Αχμάντ Αλ-Ντουαϊρί, γνωστός στο ευρωπαϊκό μπάσκετ ως Αχμετ Ντουβερίογλου, πρωταθλητής της Ευρωλίγκα του 2017 με την Φενέρ και νυν σέντερ της Μπούρσασπορ, θα αποτελέσει τον πολιορκητικό κριό, ενώ ο γκαρντ Φρέντι Ιμπραΐμ είναι ο εγκέφαλος κι η μηχανή της, προσπαθώντας να συνεχίσει τις επικές εμφανίσεις του από το πρόσφατο Asia Cup, που είχε σχεδόν εννέα ασίστ ανά αγώνα, μέχρι τον δραματικό αποκλεισμό στα ημιτελικά από τον Λίβανο. Στη θέση του νατουραλιζέ αμερικάνου ο πρώην παίκτης των Νετς, Ρόνταε Χόλις Τζέφερσον, που μάλλον επιλέχθηκε γιατί αγωνίζεται στις Φιλιππίνες, όπου και θα αγωνιστεί η ομάδα.
Το ενδιαφέρον όμως στρέφεται στην τελευταία συμμετοχή του μάλλον κορυφαίου μπασκετμπολίστα στην ιστορία της χώρας, Ζαΐντ Αμπάς (φωτό, νο 15), ο οποίος ολοκληρώνει την καριέρα του μετά από δεκαέξι χρόνια συνεχούς παρουσίας. Ρεαλιστικά πάντως, δύσκολα θα αποφύγουν την τελευταία θέση του ομίλου.
Ο όμιλος της εθνικής διασταυρώνεται στη δεύτερη φάση με τον τέταρτο όμιλο, ο οποίος λόγω απουσιών μπορεί να κρύβει σημαντικές εκπλήξεις.
Δ Όμιλος
Λιθουανία: Μπορεί οι απουσίες των Γιάννη Αντετοκούνμπο, Νικ Καλάθη και Κώστα Σλούκα να πόνεσαν την εθνική, όμως η αντίστοιχη ομάδα της Λιθουανίας υπέστη πολύ περισσότερα χτυπήματα, ειδικά σε σχέση με τα ρόστερ που κατέβηκαν στα προηγούμενα μεγάλα τουρνουά. Ο σταρ των Κινγκς, Ντομάντας Σαμπόνις, προτίμησε την ξεκούραση και την αποθεραπεία από τον τραυματισμό του στο χέρι, ενώ οι Εντγκάρας Ουλανόβας, Ρόκας Γκιεντράιτις, Μάριους Γκριγκόνις και Λούκας Λεκαβίτσιους δεν συμμετέχουν φέτος. Στο τελικό ρόστερ βέβαια παραμένει ο απόλυτος ηγέτης της ομάδας, Γιόνας Βαλαντσιούνας, ενώ επιστρέφει ο Ντονάτας Μοτιεγιούνας. Μπραζντέικις, Κουζμίνσκας και Σεντεκέρσκις θα καλύψουν τις θέσεις των φόργουορντ, ενώ κουμάντο θα κάνει ο Ρόκας Γιοκουμπάιτις. H λιθουανική ομάδα έκλεισε καλά την προετοιμασία της με τρεις σερί νίκες απέναντι σε Φινλανδία, Πουέρτο Ρίκο και την ελλιπή Λετονία, ομως το έλλειμμα ποιότητας και οι ελάχιστες εναλλακτικές λύσεις κάνουν μπαμ, σε ένα ρόστερ που πάνω απ’όλα στερείται ισορροπιών. Σε ένα τουρνουά όμως που η πρόκριση στα νοκ-άουτ, αλλά ίσως και στους Ολυμπιακούς Αγώνες θα κριθεί σε μία αναμέτρηση, η Λιθουανία είναι η τελευταία ομάδα που θα πρέπει να ξεγραφθεί.
Μαυροβούνιο: Μετά την βουτιά στα βαθιά το 2019, όπου κληρώθηκε σε έναν πολύ δύσκολο όμιλο απέναντι σε Ελλάδα, Βραζιλία και Νέα Ζηλανδία, για να αποκλειστεί χωρίς να σημειώσει νίκη, το Μαυροβούνιο άλλαξε την προσέγγισή του, για να καταφέρει να δώσει στο χαρισματικό δίδυμο ψηλών των Βούτσεβιτς και Ντούμπλιεβιτς την ευκαιρία να πετύχει τη διάκριση. Η καλή πορεία στο Ευρωμπάσκετ του 2022 συνδυάστηκε με την τρομερή πρόκριση στην τελευταία στροφή των παραθύρων, όπου κατάφεραν να αποκλείσουν την Βοσνία, κρατώντας τη διαφορά στον εκτός έδρας αγώνα. Εκτός από τους δύο ψηλούς, που αναμένεται να συνδυάζονται και στη φετινή διοργάνωση, το σύνολο του Μπόσκο Ράντοβιτς θα στηριχθεί πολύ στις ικανότητες του νατουραλιζέ πρώην γκαρντ του Παναθηναϊκού και νυν της Μάλαγα, Κέντρικ Πέρι, όπως και στους πλάγιους Μάρκο Σιμόνοβιτς και Ντίνο Ράντονσιτς. Προσωπική συμπάθεια ο πάντοτε επικίνδυνος και πρώτος σκόρερ των Μαυροβούνιων στα προκριματικά, βετεράνος, Βλάντο Μιχαΐλοβιτς.
Μεξικό: Ο άδοξος αποκλεισμός από τα προκριματικά του περασμένου παγκοσμίου κυπέλλου άφησε ξινή γεύση στους Μεξικανούς, οι οποίοι είχαν μόλις ολοκληρώσει μία σπουδαία πορεία με την κατάκτηση του AmeriCup στο Καράκας το 2013, την τρίτη θέση στην αντίστοιχη διοργάνωση του 2017 στο Μεντεγίν και την πρόκριση στις 16 καλύτερες ομάδες του παγκοσμίου του 2014. Η πορεία προς τη διοργάνωση του 2023 ήταν εξίσου δύσκολη με αυτή του 2019, με το Μεξικό να βρίσκεται στον ίδιο όμιλο με ΗΠΑ, Πουέρτο Ρίκο και Βραζιλία. Όμως η σπουδαία νίκη απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες και το μεγάλο διπλό στην Κουριτίμπα επί της Βραζιλίας, αύξησαν τις ελπίδες και ο χαμός που έγινε τις τελευταίες αγωνιστικές και στους δύο ομίλους, βρήκε το Μεξικό να παίρνει την πρόκριση με μία clutch νίκη απέναντι στην Ουρουγουάη στο Μοντεβιδέο, απο όπου και το στιγμιότυπο.
Χωρίς ιδιαίτερη ποιότητα, το Μεξικό έχει παίκτες που σουτάρουν πολύ και πιέζουν με μανία, προσπερνώντας την έλλειψη μεγέθους κι αθλητικών προσόντων που υπάρχει. Οι Πολ Στολ, Χόρχε Γκουτιέρες και Γκάμπι Χιρόν οργανώνουν το παιχνίδι, ενώ ο Πάκο Κρουζ κι ο Ορλάντο Μέντεζ σουτάρουν αδιακρίτως. Η μεγάλη αδυναμία είναι η γραμμή των ψηλών, με τους Έκτορ Ερνάντες, Ίρβιν Άβαλος και Ίσραελ Γκουτιέρες να έχουν την εμπειρία, αλλά ίσως όχι το ταλέντο για να αντιμετωπίσουν ειδικά τις ομάδες με τις οποίες θα παλέψουν για την πρόκριση στην επόμενη φάση.
Αίγυπτος: Η πρώτη αφρικανική ομάδα που συμμετείχε σε Ολυμπιακούς Αγώνες, Παγκόσμιο και… Ευρωμπάσκετ, η Αίγυπτος επιστρέφει σε Μουντομπάσκετ, έχοντας εμφανιστεί μόλις μία φορά στις τελευταίες επτά διοργανώσεις, στην οποία μάλιστα το 2014 είχε πάρει την τελευταία θέση. Η πρόκρισή της στα τελικά ήρθε κόντρα στη Σενεγάλη, η οποία μάλιστα είχε κερδίσει την Αίγυπτο στην πρώτη φάση, αλλά έχασε δύο κρίσιμους αγώνες στο τέλος από Τυνησία και Νότιο Σουδάν, με αποτέλεσμα να μείνει εκτός. Η ομάδα της γειτονικής χώρας θα στηριχθεί στους γηγενείς παίκτες της Αλ Αχλί, η οποία κατέκτησε το αφρικανικό πρωτάθλημα συλλόγων τον περασμένο Ιούνιο. Ο Αμρ Ελ Γκεντί κι ο Εχάμπ Αμίν ήταν οι πρώτοι σκόρερ της Αιγύπτου, τόσο στα προκριματικά, όσο και στο Αφρομπάσκετ του 2021, ενώ ο σέντερ Αχμεντ Καλάφ ή κατά κόσμον Μπέμπο, που ήταν ο βασικός σέντερ της ομάδας, τραυματίστηκε και θα απουσιάσει. Το κουλό με την ομάδα της Αιγύπτου είναι ότι κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της έδωσε έναν μόνο φιλικό αγώνα με τον Λίβανο, ο οποίος έγινε για τον εορτασμό της συμφιλίωσης των δύο χωρών.
