Kemba Walker – Μονακό

Αυτή η λίστα δεν γινόταν να μην αρχίσει με το πιο μεγάλο όνομα που θα αγωνιστεί φέτος στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Η πιο ηχηρή κίνηση του καλοκαιριού για τη Μονακό ήταν αυτή της απόκτησης του τετράκις NBA All Star guard, στην προσπάθεια που κάνει εδώ και μία διετία για να κατακτήσει την κορυφή της Ευρωλίγκα. Ο Kemba Walker έγινε draft από τους Hornets το 2011 στο νούμερο εννιά -τότε ονομάζονταν Bobcats- και έχει αγωνιστεί σε πάνω από 750 αγώνες κανονικής περιόδου και playoffs στο ΝΒΑ, μετρώντας περί τους 19 πόντους μέσο όρο σε αυτή τη 12χρονη διαδρομή του. Ένας υπέροχος περιφερειακός, που αν δεν είχε ταλαιπωρηθεί αρκετά τα τελευταία χρόνια από προβλήματα τραυματισμών, τα οποία άφησαν τα σημάδια τους πάνω του, δεν υπήρχε περίπτωση να διάβαινε τον Ατλαντικό.

Τα προβλήματα παρουσιάστηκαν μετά την τελευταία του σεζόν στους Hornets, τη σεζόν 2018/19, όταν και άρχισαν οι μακροχρόνιες απουσίες του από τα γήπεδα. Από τους Celtics την επόμενη διετία απουσίασε σε πάνω από 60 παιχνίδια, ενώ παρότι είχε πολύ καλά νούμερα, παραχωρήθηκε με ανταλλαγή στους Thunder, από τους οποίους έγινε waived και εν συνεχεία βρήκε συμβόλαιο στους Knicks. Η πτώση ήταν ραγδαία, με μόλις 37 παρουσίες στη Νέα Υόρκη, με μεγάλη υποχώρηση στα στατιστικά του, ενώ πέρυσι βρέθηκε στους Mavericks για λίγες guest εμφανίσεις με την πόρτα του ΝΒΑ να κλείνει οριστικά (;) για τον άλλοτε χαρισματικό guard.

Δεν τίθεται θέμα τόσο για την αξία του λοιπόν και για το αν μπορεί να προσφέρει στους χαμηλότερους ρυθμούς των ευρωπαϊκών αγώνων, όσο για το επίπεδο ετοιμότητάς του, σωματικά και πνευματικά. Αν θα έχει ακόμα το κίνητρο, εφόσον είναι υγιής, να γίνει πρωταγωνιστής. Εάν θα δούμε έστω και λίγο τον παίχτη που θαυμάσαμε στο ΝΒΑ, θα είναι ευχής έργον. Φυσικά, αγωνιστικά θα έχει ενδιαφέρον το πώς θα μοιράσει χρόνο και ρόλους ο προπονητής της Μονακό με τόσους καλούς περιφερειακούς όπως είναι οι Walker, James, Okobo, Lloyd. Και αν δεν πιάσει, η ζωή στο χλιδάτο Μονακό είναι σίγουρα πιο ενδιαφέρουσα από ό,τι ήταν στη Σάρλοτ.

Willy Hernangomez, Jabari Parker – Μπαρτσελόνα

H φυγή του Mirotic και ο τρόπος με τον οποίο εξελίχθηκε η υπόθεση, φάνηκε να λειτουργεί αρνητικά ως προς την εικόνα που έβγαζαν προς τα έξω οι Καταλανοί. Οι κινήσεις που έγιναν όμως στη συνέχεια, σαν να αντέστρεψαν το όλο κλίμα. Ξεκινάμε με εκείνη η οποία κατά την προσωπική μου άποψη είναι η κορυφαία που έχει γίνει φέτος και δεν είναι άλλη από αυτή του Willy Hernangomez. Ο νέος σέντερ των μπλαουγκράνα θα είναι κάτοικος Βαρκελώνης για τα επόμενα τρία χρόνια, παρότι η Ρεάλ Μαδρίτης είχε τα δικαιώματά του εν τη επιστροφή του στην Ευρώπη, αλλά προτίμησε να μην ματσάρει την προσφορά των αντιπάλων της. Ο Ισπανός παικταράς αγωνίστηκε στο ΝΒΑ επτά έτη με τις φανέλες των Knicks, Hornets και Pelicans για 345 παιχνίδια. Εξαιρετικός ριμπάουντερ για όσο βρέθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, παίχτης που ερχόταν από τον πάγκο για να κάνει τα ρεπό όσων απουσίαζαν. Παρόλα αυτά είχε 15 λεπτά μέσο όρο, με 7,3 πόντους και 5,8 ριμπάουντ. Δεν εκτιμήθηκε αρκετά το ταλέντο του και οι ικανότητές του -κακώς κατά την άποψή μου-, με τη Μπαρτσελόνα να κινείται γρήγορα και να τον αποκτά. Πλήρης πακέτο παίχτη, όπως έχει δείξει άλλωστε και με την εθνική Ισπανίας, με την οποία άλλωστε είχε αναδειχθεί πολυτιμότερος παίχτης στο τελευταίο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Θα τα σαρώσει όλα και όλους στην Ευρωλίγκα και θα αποτελέσει το σημείο αναφοράς στη θέση του σέντερ για την ομάδα του Roger Grimau.

Στο πλάι του η έτερη ΝΒΑική κίνηση που έκανε ντόρο ανάμεσα στις ομάδες της Eυρωλίγκα - το πάλαι ποτέ νούμερο δύο του draft του 2014 από τους Milwaukee Bucks, πάνω από παίχτες όπως οι Embiid (νο3), Ζach LaVine (νο13) και Νikola Jokic (νο41). O παίχτης που προοριζόταν για να γίνει το πρόσωπο του οργανισμού, καθώς θεωρούταν ένα εξαιρετικό ταλέντο. Υπενθυμίζω πως έναν χρόνο πριν στα Ελάφια είχε μεταβεί ο Γιάννης Αντετοκούνμπο. Ο Parker ταλαιπωρήθηκε από αρκετούς τραυματισμούς από την πρώτη κιόλας χρονιά, όταν μετά από 25 παιχνίδια χτύπησε στον αχίλλειο. Παρότι τις επόμενες δύο σεζόν ανέβασε τα νούμερα του, τα προβλήματα δεν έλειψαν, ενώ σε συνδυασμό με την έλλειψη προσπάθειας στο αμυντικό σκέλος, μετά από μία τετραετία αποχώρησε από τους Βucks. Στη συνέχεια έγινε ένας γυρολόγος της λίγκας, με αποτέλεσμα να φορέσει τη φανέλα πέντε ομάδων τις επόμενες τέσσερις χρονιές, με πενιχρή παρουσία. Ενδεικτικό είναι πως πέρυσι δεν κατάφερε να βρεθεί ούτε σε έναν αγώνα στα παρκέ του ΝΒΑ. Περισσότερο λοιπόν βρίσκεται στη λίστα για το ταλέντο που είχε όταν άρχιζε την καριέρα του, παρά για την εικόνα του στο πρόσφατο παρελθόν. Μεγάλο ερωτηματικό η κατάσταση στην οποία θα βρεθεί, όταν πρακτικά έχει να παίξει μπάσκετ μία τριετία. Σημαντικό θα είναι να μπορέσει να είναι ένας σταθερός επιθετικός πόλος, χωρίς να αμελεί όπως έκανε τα αμυντικά καθήκοντα. Αλλιώς δεν θα μπορέσει να μακροημερεύσει ευρωπαϊκά.

Facundo Campazzo – Ρεάλ Μαδρίτης

Από τη φυγή του στο ΝΒΑ και έπειτα, η περιφερειακή γραμμή της Ρεάλ Μαδρίτης έμοιαζε λειψή όσον αφορά τον βασικό δημιουργό, κάτι βέβαια που δεν της στέρησε τη δυνατότητα να διεκδικήσει και να κατακτήσει εν τέλει τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης για το 2023... αλλά οκ, ας σταματήσω εδώ γιατί το ξαναθυμήθηκα και βγήκα στο μπαλκόνι για τσιγάρο. Ο Αργεντινός μάγος επέστρεψε στη Μαδρίτη μετά την παρουσία του στο Nτένβερ, στο Ντάλας και στο Βελιγράδι.

Η παρουσία του στο ΝΒΑ κρίθηκε συμπαθητική τα πρώτα δύο χρόνια στα Βραχώδη Όρη του Κολοράντο, στα οποία είχε σταθερή συνεισφορά, ερχόμενος από τον πάγκο σε 130 αγώνες (κανονικής περιόδου) για περίπου 20 λεπτά ανά παιχνίδι, κάτι που άλλαξε όταν βρέθηκε στο Τέξας. Η παρουσία του στους Mavericks ήταν ως μη γενόμενη, καθώς πάτησε παρκέ για μόλις οχτώ ματς και εν τέλει κατέληξε στα Βαλκάνια και τον Ερυθρό Αστέρα, στον οποίο έπιασε πάρα πολύ καλή απόδοση. Σιγά μην άφηνε η Ρεάλ τον πρώην παίχτη της μακριά για αρκετό διάστημα. Έτσι λοιπόν απέκτησε κάτι που της έλειπε τα προηγούμενα χρόνια, σε ένα γεμάτο πάλι ρόστερ, κάτι που πιθανολογώ την κάνει εκ των φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου.

Κώστας Σλούκας, Juancho Hernangomez – Παναθηναϊκός

Η κίνηση που έκανε περισσότερο θόρυβο από οποιαδήποτε άλλη στην Ευρωλίγκα, ήταν αυτή της απόκτησης του Κώστα Σλούκα από τον Παναθηναϊκό, αφότου έμεινε ελεύθερος μετά τη μη συμφωνία για επέκταση του συμβολαίου με τον Ολυμπιακό. Οι Πράσινοι τα τελευταία χρόνια είχαν ξεχάσει ή αμελήσει να αποκτήσουν έναν ικανότατο point guard, κάτι που διόρθωσαν με τον Έλληνα άσσο. Ο Σλούκας εδώ και χρόνια είναι εκ των κορυφαίων δημιουργών στα ευρωπαϊκά γήπεδα, με εμπειρία πολλών final four, κάτι στο οποίο επενδύουν στη νέα του ομάδα, ώστε να ξαναγίνουν πρωταγωνιστές στη διοργάνωση. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε περισσότερα για την αξία του παίχτη.

Μαζί με τον Σλούκα ο Παναθηναϊκός απέκτησε και τον έτερο των αδερφών Hernangomez, τον Juancho. Η αλήθεια είναι πως ο Ισπανός forward είναι περισσότερο γνωστός τα τελευταία χρόνια για τον εξαιρετικό τελικό που έκανε στην κατάκτηση του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 2022 με την εθνική του ομάδα με 27 πόντους, όσο και για τη συμμετοχή του στην ταινία Hustle, στην οποία ήταν ο πρωταγωνιστής. Ο Bo Cruz όμως, τα τελευταία δύο χρόνια είχε πενιχρό ρόλο και χρόνο στο ΝΒΑ και η επάνοδός του στην Ευρώπη έμοιαζε μονόδρομος για την καριέρα του. Ο χρόνος που πέρασε στη Μινεσότα και τους Τimberwolves παραμένει η καλύτερη στιγμή του στο κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ (2019-21). Θα είναι μία απειλή από το τρίποντο, ένα στοιχείο που είχαν οι ομάδες του Ataman, ενώ ως Ισπανός ξέρει και έχει μάθει να κινείται καλά χωρίς τη μπάλα. Μένει να φανεί αν θα σταθεροποιήσει την απόδοσή του σε υψηλά επίπεδα.

Frank Kaminsky – Παρτίζαν

H περσινή έκδοση της Σερβικής ομάδας ήταν μία καλοκουρδισμένη επιθετική μηχανή, η οποία έθελξε με την εικόνα της και θα μπορούσε να βρεθεί στο final four, εάν δεν υπήρχε το περίφημο σκηνικό στη Μαδρίτη. Ο Lessort αποχώρησε από τον σύλλογο και το κενό του στη θέση του σέντερ καλύφτηκε, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, με την απόκτηση του Frank Kaminsky. Ο 30χρονος σέντερ, ύψους 210 εκατοστών, ήταν το νούμερο εννέα στο draft του 2015. Αγωνίστηκε σε 430 αγώνες ΝΒΑ (κανονικής περιόδου και playoffs) και στην ουσία ήταν ένας ρολίστας, ο οποίος είχε ως καλό στοιχείο το σουτ από μακριά, με ποσοστό καριέρας 35% από το τρίποντο. Αυτό λοιπόν θα είναι το βασικό στοιχείο που θα προσφέρει στην ομάδα του Zeljko Obradovic. Θα ανοίγει το γήπεδο, ενώ μπορεί να χτυπήσει και στα close outs βάζοντας τη μπάλα στο παρκέ. Το αρνητικό στην περίπτωσή του εντοπίζεται στον τομέα της άμυνας, ιδιαίτερα αν συγκριθεί με τον προκάτοχό του, όσο και στους τραυματισμούς, καθώς μετά τα τρία πρώτα χρόνια του στη Σάρλοτ δεν κατάφερε να ξαναπαίξει πάνω από 47 αγώνες τη σεζόν. Θα είναι πολύ ενδιαφέρον το πάντρεμά του στον τρόπο παιχνιδιού των Σέρβων.

Nikola Mirotic – Αρμάνι Μιλάνο

Το πιο πολύκροτο σίριαλ της φετινής Ευρωπαϊκής offseason ήταν ξεκάθαρα αυτό που αφορούσε τον επόμενο σταθμό του νυν forward της Αρμάνι Μιλάνο. Από την ημέρα που έγινε γνωστό ότι η Μπαρτσελόνα δεν σκοπεύει να τον κρατήσει στο δυναμικό της για τη νέα αγωνιστική περίοδο, ο γεννημένος στο Μαυροβούνιο, αλλά διεθνής με την Ισπανία παίχτης, «φόρεσε» τη φανέλα ουκ ολίγων ομάδων. Τα μέσα ενημέρωσης «οργίασαν» εκείνο το διάστημα. Από την «προφορική συμφωνία» με τον Ολυμπιακό, τη «σφήνα» του Παναθηναϊκού και τη χειραψία με τον Οbradovic, το όνομά του μονοπώλησε τα μπασκετικά νέα. Μέχρι και παρέμβαση του πρωθυπουργού της Σερβίας αναφέρθηκε, για να μην υπογράψει με την Παρτίζαν. Εν τέλει, σύμφωνα πάντα με τα δημοσιεύματα, ο πνευματικός του (!) τον συμβούλεψε να μην σταθεί η αφορμή για εγχώριο διχασμό, κάτι που εκμεταλλεύτηκε η Αρμάνι για να τον αποκτήσει. Μπορεί ο ιερέας να μην ήταν οπαδός της Παρτίζαν, μπορεί να μη συμφωνούσε με τη μπασκετική φιλοσοφία του Obradovic, ποιος ξέρει. Σίγουρα πάντως η όλη κατάσταση είναι υλικό για κωμική σειρά.

Τέλος πάντων, μετά το αργό μπάσκετ στα χρόνια του Γιασικεβίτσιους στη Βαρκελώνη και το ποστάρισμα κοντά στη ρακέτα, θα βρεθεί σε μία ομάδα που ω τι έκπληξη, θα κάνει το ίδιο ακριβώς πράγμα ως επί το πλείστον. Δεδομένο είναι επίσης ότι η Μιλάνο αποκτά έναν εξαιρετικό παίχτη, με ένα πλήρες πακέτο, που θα ανεβάσει επίπεδο τουλάχιστον τη frontline και μπορεί να αποτελέσει την αιχμή του δόρατος επιθετικά-μέχρι να ζορίσει η κατάσταση φυσικά σε κρίσιμα παιχνίδια.

Νikola Milutinov – Ολυμπιακός

O Oλυμπιακός για πρώτη φορά πάει σε ένα μοντέλο με δύο σέντερ, που ουδείς εξ αυτών ανήκει στο αρχέτυπο των mobile, που είχε εδώ και αρκετά χρόνια. Μετά από μία τριετία στον κρύο καιρό της Μόσχας ο Nikola Milutinov επέστρεψε στον Πειραιά, για να αποτελέσει μαζί με τον Fall ένα πολύ δυνατό δίδυμο στη θέση «5». Μια κίνηση που ανήκει στις περιπτώσεις "μονόδρομου", εφόσον ο ίδιος θέλει τόσο πολύ να φορέσει -ξανά- τη φανέλα της ομάδας. Φυσικά δεν μιλάμε για κάποιον τυχαίο, αλλά έναν που ανήκει στο κορυφαίο επίπεδο και μένει να φανεί σε τι κατάσταση θα είναι στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, καθώς η εικόνα του στο παγκόσμιο κύπελλο ήταν άκρως ενθαρρυντική. Θυμίζω ότι η ΤΣΚΑ Μόσχας, όπως και όλες οι ρωσικές ομάδες αγωνίζονται μόνο στα εγχώρια πρωταθλήματα, με αποτέλεσμα να μην είχαμε πολλή επαφή μαζί του τον τελευταίο ενάμιση χρόνο - οι casual fans έστω.

Ο Σέρβος ψηλός θα δώσει τη δυνατότητα στον Γιώργο Μπαρτζώκα να διατηρήσει τα ίδια στοιχεία από τη συγκεκριμένη θέση, πρακτικά καθ’ όλη τη διάρκεια ενός αγώνα. Καλή δημιουργία από το post, όπως φάνηκε άλλωστε και σε διάφορες δράσεις της Σερβίας στο παγκόσμιο, θα βοηθάει στη ροή της επίθεσης, ενώ εκεί που μοιάζει καλύτερος από τον έτερο σέντερ των ερυθρόλευκων, είναι ο τομέας των ριμπάουντ, οπου είναι εξαιρετικός. Καλή κίνηση για τον Ολυμπιακό, παρότι θα λείψει η αθλητικότητα στη ρακέτα. Εξάλλου, όπως έδειξε η εικόνα πέρυσι, η απουσία του Fall ήταν αυτή που άλλαζε αρκετά από τον τρόπο παιχνιδιού, τόσο επιθετικά, όσο και αμυντικά.

Darius Thompson – Εφές

Η φυγή του Vasilje Micic για το ΝΒΑ και τους Οklahoma Thunder ήταν κάτι που θα συνέβαινε νομοτελειακά. Ίσως και άργησε για ένα δύο χρόνια. Η απώλεια για την τουρκική ομάδα είναι σίγουρα μεγάλη. Μιλάμε για τον κορυφαίο -ίσως- point guard στο ευρωπαϊκό στερέωμα τα τελευταία χρόνια, ο οποίος ήταν ο κινητήριος μοχλός μιας ομάδας που κυριάρχησε για μία διετία στην Ευρωλίγκα και την περσινή σεζόν έκλεισε ο κύκλος της.

Νομίζω πως καλύτερη επιλογή δεν θα μπορούσαν να κάνουν οι διοικούντες. Ο Thompson ήταν απολαυστικός με τη φανέλα της Μπασκόνια στην πρώτη του σεζόν, προφανώς ο καλύτερος rookie στη διοργάνωση,, αν όχι και ο καλύτερος «άσος». Ενδεικτικά τα στατιστικά του ήταν 12,6 πόντοι με 6,7 ασίστ και 38,4% στο τρίποντο. Πλήρες πακέτο περιφερειακού. Το ενδιαφέρον στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι πως η Εφές θα αλλάξει και φιλοσοφία μετά τη φυγή του Ataman και την πρόσληψη του Εrdem Can ο οποίος διετέλεσε προπονητής της Τουρκ Τέλεκομ πέρυσι, ενώ ήταν από το 2016 έως το 2021 βοηθός προπονητής στη Φενέρ. Οι Larkin, Clyburn παρέμειναν στην ομάδα, επομένως να δούμε αν η φετινή έκδοση των τριών σταρ είναι ικανή για περισσότερα πράγματα στην Ευρωλίγκα.

Shabazz Napier – Eρυθρός Αστέρας

Η Αρμάνι Μιλάνο ήταν εκ των απογοητεύσεων στην περασμένη διοργάνωση, κάτι που άλλαξε με την παρουσία του Αμερικανού guard στο ρόστερ της. Ήταν αυτός που έδωσε μία νότα αισιοδοξίας στην απέλπιδα προσπάθεια που έκανε η ιταλική ομάδα στην «τελευταία στροφή» της Ευρωλίγκα για να προκριθεί στα προημιτελικά. Αγωνίστηκε σε μόλις 12 παιχνίδια και είχε 15 πόντους μ.ο. με 45,6% τρίποντο. Παρόλα αυτά, τη νέα σεζόν θα αγωνιστεί με τη φανέλα του Ερυθρού Αστέρα, στον οποίο λογικά θα έχει την απόλυτη ελευθερία στην επίθεση. Θα είναι αυτός που θα δώσει το κάτι παραπάνω, ώστε να διεκδικήσουν οι Σέρβοι την είσοδο στα προημιτελικά, κάτι που φέτος μπορεί να συμβεί και μέσω του play-in. Οι ομάδες από τις θέσεις 7 έως 10 θα διεκδικήσουν τα δύο τελευταία εισιτήρια των playoffs. Μπορεί ο Αστέρας να απέκτησε και τον Milos Teodosic για τα τελευταία μπασκετικά ένσημα, να έχει και τον Nemanja Nedovic στην περιφέρεια, ο Napier είναι όμως αυτός που θα κάνει εν τέλει τη διαφορά. Εκρηκτικός, με εξαιρετικό πρώτο βήμα και ντρίμπλα, μπορεί να δημιουργήσει εύκολα το δικό του σουτ και να ομορφύνει τον τρόπο παιχνιδιού των ερυθρόλευκων του Βελιγραδίου.

Σημειώσεις: τα στατιστικά είναι από το basketball-reference.com και το σάιτ της Ευρωλίγκα.