Οσοι διαβάζετε BG από χρόνια, ξέρετε πως δεν δείχνουμε. Είναι αγενές. Καμμιά φορά όμως χρειάζεται λίγο κριτική παραπάνω , αν κάποια πράγματα βγάζουν μάτι. Για παράδειγμα, στο 2ο παιχνίδι της σειράς Λαμποράλ - ΠΑΟ, οι πράσινοι είχαν τον Διαμαντίδη δαιμονισμένο και από πίσω του μόνο έναν ακόμη περιφερειακό που μπορούσε να σουτάρει, τον Μαρκίζ Χέινς. Οι υπόλοιποι τέσσερις είχαν 2/12 τρίποντα και όλοι αγωνίστηκαν παραπάνω από εκείνον χωρίς προφανή λόγο. Στο τέλος της κανονικής διάρκειας, ο Τζόρτζεβιτς προσπαθούσε να γυρίσει τον αγώνα παίζοντας με μία πεντάδα στην οποία ο καλύτερος σουτέρ ήταν ο εμβληματικός αρχηγός του. Η συνύπαρξη των Καλάθη-Γκιστ-Ουίλιαμς, μαζί με τον Κούζμιτς που σκοράρει μόνο από κάτω, κάνει τον Παναθηναικό να ψάχνει το σουτ με το κυάλι. Εντελώς φυσιολογικά, όταν ο Χέινς μπήκε μόλις στο τελυταίο λεπτό, η ομάδα του βρήκε τρίποντο από τον ίδιο.

Πριν από τα πλέι οφ, ειλικρινά περίμενα πως η Ρεάλ Μαδρίτης θα έφτανε ίσως και σε μία νίκη στα πρώτα δύο παιχνίδια απέναντι στη Φενέρ στην Πόλη. Το σκεπτικό μου το θεωρούσα απλό, αλλά τελικά ήταν απλουστευμένο. Ο Βέσελι, ένας σέντερ με τρομερή αθλητικότητα και ικανότητα στο τελείωμα των πικ εν ρολ ή στο ριμπάουντ θα έλειπε. Πάνω στα χαρίσματα του στις αλλαγές στα σκριν ο Ζοτς είχε πατήσει για να χτίσει την αμυντική φιλοσοφία της ομάδας, και ο Αγιόν όσο να ναι έκανε μία πολύ καλή επιθετική χρονιά. Τι διάολο , η απουσία του Τσέχου , σε συνδυασμό με την φονική ικανότητα των Μαδριλένων στην επίθεση, θα ήταν στοιχεία ικανά για να βγάλουν ένα αληθινό ντέρμπι, και μάλιστα το 2ο παιχνίδι έδειχνε πως θα είναι το "εκλεκτό". Πριν τρεις μέρες η Ρεάλ έδειξε πως μπορεί να γίνει απειλητική, και μάλιστα σε βράδυ που τα περισσότερα σουτ κατέληξαν στα Τζουμέρκα και που ο Μεξικάνος δεν πήρε καλά καλά 3 μπάλες.

Ο Στηβ Γιατζόγλου είχε πει κάποτε, μεταφράζοντας τη φράση "It ain't over, until the fat lady sings", ότι τίποτα δεν τελειώνει αν δεν βγει η χοντρή να τραγουδήσει. Πόσο μάλλον αν μιλάμε μόλις για το πρώτο ματς μιας σειράς πέντε παιχνιδιών, όπου η διαφορά δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο. Η Μπασκόνια μόλις κέρδισε με εμφατικό τρόπο την πρώτη μάχη, αλλά και με έναν πόντο να κέρδιζε το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο. Φαντάζομαι ότι οι φίλοι του Παναθηναϊκού θα είναι απογοητευμένοι και μάλλον οι περισσότεροι θα πνέουν τα μένεα έιτε κατά του Τζόρτζεβιτς, είτε κατά κάποιων παικτών, αλλά πριν βγάλεις συμπεράσματα κάτσε να δούμε τι μας λένε οι αριθμοί του αγώνα και αν υπάρχει λόγος για αισιοδοξία.

Η Λαμποράλ Κούτσα είναι η ομάδα την οποία το site μας έχει μέχρι στιγμής κοιτάξει περισσότερο από όλες¹, πλην Παναθηναικού και Ολυμπιακού. Ο λόγος είναι προφανής: το σύνολο του Περάσοβιτς αποτελεί πιθανώς την μεγαλύτερη έκπληξη μέχρι στιγμής στη διοργάνωση, ακόμη μεγαλύτερη και από εκείνες της Λοκομοτίβ Κουμπάν ή της Μπάμπεργκ. Η πορεία που έχει διαγράψει είναι τόσο θαυμάσια, όσο και σταθερή, και σε αυτό το τελευταίο έγκειται και ο χαρακτηρισμός "έκπληξη". Οι Βάσκοι ήταν λίγο εώς πολύ αναμενόμενο ότι θα έχουν καλά βράδια μέσα στη σεζόν, αλλά ελάχιστοι περίμεναν ότι ο Κροάτης προπονητής θα κατάφερνε να εμφυσήσει στο σύνολο του ένα σύνολο από αγωνιστικές αρχές , τις οποίες εκείνο θα έβγαζε στο γήπεδο με συνέπεια. Από αυτές τις αρχές οφείλει να ξεκινήσει κανείς μια ανάλυση αν θέλει να αποκωδικοποιήσει τους τρόπους με τους οποίους ο ΠΑΟ θα γίνει η ομάδα εκείνη που θα φτάσει στο φάιναλ φορ. (σ.σ. η στατιστική μας βοήθεια θα έρθει από το επίσημο σάιτ της ευρωλίγκα και από το gigabasket.org, και θα αφορά νούμερα του τοπ-16).

To Top 16 τελείωσε και πλέον έχουμε τις 8 ομάδες που θα διεκδικήσουν μία θέση στο Φάιναλ Φορ του Βερολίνου. Ήταν πραγματικά ένα εντυπωσιακό Top 16 και είδικά στον "Όμιλο του Θανάτου", όπως τον αποκάλεσαν, μέχρι την τελευταία αγωνιστκή είχαμε 16 διαφορετικά σενάρια για το ποιες ομάδες θα περάσουν στην επόμενη φάση μαζί με τις ΤΣΣΚΑ και Μπασκόνια που έίχαν ήδη καθαρίσει την πρόκριση. Δυστυχώς για τους φίλους του Ολυμπιακού η ομάδα που υποστηρίζουν έμεινε εκτός συνέχειας, αλλά περισσότερα για αυτό σας είπε ήδη ο Γιώργος από χτες. Σήμερα θα δούμε τις ομάδες που πέρασαν κάνοντας στατιστική ανάλυση σε κάθε ζευγάρι, ώστε να έχουμε μια ιδέα του τι να περιμένουμε στα ματς που αρχίζουν από Τρίτη.

Αν και μένει μία μέρα και 4 παιχνίδια ακόμα για να τελειώσει η φάση του Top 16, ήδη έχουμε τα ζευγάρια των Play Off. Για να φτάσουμε εδώ έπρεπε να δούμε τη Ζαλγκίρις να δυσκολεύει την Μπαρτσελόνα για 3 δεκάλεπτα, αλλά τελικά να υποκύπτει στους Καταλανούς, την Μπάμπεργκ να κάνει περίπατο κόντρα στην έτερη έκπληξη της διοργάνωσης της Μπασκόνια (αλλά να μην είναι αρκετό) και τον Παναθηναϊκό να χάνει από τη Εφες και να σιγουρεύει με αυτόν τον τρόπο το ζευγάρωμα με την ομάδα του Μπουρούση στην επόμενη φάση. Το μόνο που έμενε ήταν να δούμε ποια ομάδα θα πάρει την 4η θέση στον "όμιλο του θανάτου", η οποία θα κρινόταν στο παιχνίδι ανάμεσα στην Ρεάλ Μαδρίτης και την Χίμκι Μόσχας. Τα πράγματα ήταν απλά, winner goes on and loser goes home. 

Ξέρω γω; Μπορεί να πάρει και το διαπλανητικό, δεν αποκλείεται. Το τρίποντο δίνει περισσότερους πόντους από το δίποντο και αυτό στην εποχή των analytics μετράει και μετράει πολύ. Υπάρχουν ομάδες (όπως π.χ. στο ΝΒΑ οι Χιούστον Ρόκετς) , οι οποίες συνειδητά προσπαθούν να μοιράζουν τις προσπάθειες τους ανάμεσα σε σουτ πολύ κοντά στο καλάθι και σε σουτ έξω από τη γραμμή των 6,75 ή 7,25. Η ιδέα είναι φυσικά πως αν η προσπάθεια δεν είναι εγγυημένα υψηλών ποσοστών (όπως είναι τα λέι απ ή τα καρφώματα), τότε καλύτερα το ρίσκο να αποδίδει παραπάνω πόντους. Ή, όπως το θέτει πολύ ωραία ένα άρθρο που διάβασα, "τα σουτ [μέσης απόστασης] είναι πολύ μακριά από τη στεφάνη για να θεωρηθούν υψηλής πιθανότητας ευκαιρίες για σκορ,  αλλά και πάλι όχι τόσο ώστε το ρίσκο να ανταμειφθεί με έναν έξτρα πόντο".

(φωτό από euroleague.sport24.gr)

"Αυτή η ομάδα αποτελεί ένα πρωτοποριακό μπασκετικό κίνημα. Γεννήσαμε κάτι νέο και ζωντανέψαμε κάτι που φαινόταν πεθαμένο. H μπασκετική πιάτσα, όλοι μας, πρέπει να δείξουμε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στα νέα παιδιά ώστε να βελτιώσουν την ατομική τεχνική τους." Ντούσαν Ιβκοβιτς, συνέντευξη στην εφημερίδα Goal News , 6 Iουνίου 2012.

Ενα πράγμα που με εκνευρίζει στην μπασκετική φίλαθλη Ελλάδα είναι η τάση τα εγχώρια πρωταθλήματα να αποτελούν σοβαρό κριτήριο, αν όχι και εφαλτήριο, μίας αξιολόγησης. Εδώ και χρόνια το ελληνικό πρωτάθλημα είναι πλήρως απαξιωμένο, ο τίτλος διεκδικείται στην ουσία μόνο από δύο ομάδες, εντούτοις το αποτέλεσμα 5 ή και λιγότερων παιχνιδιών στην κάψα του Ιούνη διαμορφώνει απόψεις για παίκτες, προπονητές, παράγοντες, φροντιστές κ.ο.κ. Η φετινή χρονιά δεν αποτελεί εξαίρεση, και έτσι η αποτυχία του Ολυμπιακού στην φετινή ευρωλίγκα περιμένει ήδη τα καλοκαιρινά αποτελέσματα, είτε για να σχηματοποιηθεί ως τέτοια, είτε για λειανθούν οι αιχμηρές άκρες της.

Όσο πλησιάζουμε στη φάση του Top 16, η ατμόσφαιρα στα ματς σου δίνει αίσθηση play off. Μία ήττα μπορεί να καταδικάσει την ομάδα, ενώ μία νίκη μπορεί να είναι το χρυσό εισιτήριο για τη συνέχεια ή για το πλεονέκτημα της έδρας στην επόμενη φάση. Ο αγώνας που ξεχώρισε την προηγούμενη εβδομάδα ήταν αυτός ανάμεσα στην Μπασκόνια¹ και τη Ρεάλ Μαδρίτης¹. Ήδη ο Γιώργος ανέλυσε από χτες την τελευταία φάση του αγώνα και την ομοιότητά της με μία παλιότερη φάση του Παναθηναϊκού κόντρα στη Μάλαγα. Σήμερα θέλω πιο πολύ να σταθώ στη στατιστική ανάλυση του αγώνα με την βοήθεια των αριθμών και των 4 παραγόντων του Dean Oliver.

H άνευ όρων παράδοση του Ολυμπιακού μέσα στην έδρα της Χίμκι ήταν σίγουρα ένα αποτέλεσμα που ξένισε πολλούς. Παρόλα αυτά, και για όσους έτυχε να διαβάσουν το χθεσινό σημείωμα γύρω από την επιρροή του Ιβάνοβιτς στις ομάδες που αναλαμβάνει, το σενάριο δεν ήταν βγαλμένο δα και από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Αντίθετα, υπήρχε ήδη γραμμένο σε βιβλίο. Κάθε σύνολο που προσλαμβάνει τον Μαυροβούνιο και δεν έχει προλάβει να μονταριστεί ακόμα, έχει να υπολογίζει κυρίως σε δύο πράγματα: στην ορμή που βγάζει η φιλοσοφία του προπονητή, και στα στα σουτ από την περιφέρεια μέσω των καλύτερων δυνατών αποστάσεων.