Ya disponible el 17° número de FullBasket Magazine, el más largo hasta la fecha (98 páginas).
— Miguel Lois Vidal (@MiguelLois) April 2, 2018
Entrevistamos a Sloukas, Gaby Ocete o Moncho Fernández entre otros. Y debatimos sobre formación + aspectos tácticos del ?
? PDF https://t.co/W7yYqOKm6C pic.twitter.com/yONc9ySGza
Αρχικά, ο Σλούκας στάθηκε στην σημασία ενός οικογενειακού περιβάλλοντος αμιγώς αθλητικού. Είχε διάφορα ξαδέρφια που έκαναν στίβο, ενώ η αδερφή του έπαιζε μπάσκετ πριν από εκείνον , πράγμα που (πιθανώς) να τον έκανε να επιλέξει το μπάσκετ έναντι του ποδοσφαίρου. Ο πατέρας του είχε επωμιστεί τον δύσκολο ρόλο να ανταποκρίνεται στα ωράρια των προπονήσεων . "Μας πήγαινε απο εδώ και απο εκει, το πρόγραμμα τον τρέλαινε, αλλά του άρεσε και μου έδινε συμβουλές. Ήταν ο πρώτος μου φαν. Φυσικά, χωρστάω πολλά στη μητέρα μου , γιατί πάντα μας φρόντιζε, ώστε να μπορούμε να κάνουμε αυτό που μας άρεσε περισσότερο". Δηλαδή, το μπάσκετ, το οποίο ο Σλούκας το διδάχτηκε τόσο στις ακαδημίες, όσο και στα ανοιχτά γήπεδα, τον ρόλο των οποίων εξήρε σε ο,τι αφορά τον αυτοσχεδιασμό .
Η Θεσσαλονίκη, επίσης, ως πόλη με παράδοση στο άθλημα, προσέφερε το απαραίτητο χώμα για την καλλιέργεια του ταλέντου. Ο Σλούκας μίλησε για τον καιρό που πήγαινε και έβλεπε παιχνίδια του Αρη, υπενθύμισε πως οι κίτρινοι ήταν παλιότερα η μόνη ελληνική ομάδα που ανταγωνιζόταν επάξια στο υψηλότερο επίπεδο, ενώ κράτησε πολύ καλά λόγια για μια διαχρονική κοιτίδα ταλέντου του ελληνικού μπάσκετ, τον Μαντουλίδη. "Ηταν ένα σχολείο και μια επαγγελματική ομάδα ταυτόχρονα, που τότε έπαιζε στην τέταρτη κατηγορία. Ο Μαντουλίδης είναι ένα κέντρο που ακολουθεί ένα επιμορφωτικό-αθλητικό πρόγραμμα ανάλογο με εκείνων στα κολέγια του NCAA". Ο γκαρντ της Φενέρ φαίνεται πως εκτίμησε το περιβάλλον αυτό , το οποίο του άνοιξε τις πόρτες για τις μικρές εθνικές και τις επιτυχίες της Κ-18.
Αργότερα, και καθώς ήρθε η μεταγραφή στον Ολυμπιακό, ο Σλούκας βρήκε ένα πρότυπο στο πρόσωπο του Θοδωρή Παπαλουκά , έναν σκληρό προπονητή σε εκείνο του Ντούσαν Ίβκοβιτς και δύο τρόπαια Ευρωλίγκα κάτω από την μασχάλη, μόλις στα 23 του χρόνια. Θα μπορούσε άραγε η επιτυχία αυτή να κάνει έναν αθλητή να επαναπαυθεί; Πιθανώς, όμως όπως ο ίδιος δήλωσε στη συνέντευξη, δεν αισθάνθηκε (και δεν αισθάνεται) ποτέ ως ο καλύτερος παίκτης, πράγμα που του δημιουργεί εσωτερικό κίνητρο για συνεχή βελτίωση. Και έπειτα, ήταν και η αρχική απόρριψη του Ντούντα, που του έδειξε πως πάντα οφείλει να προσπαθεί: "Είναι πολύ δύσκολο όταν νιώθεις ότι δεν έχεις την εμπιστοσύνη του προπονητή σου. Δούλεψα όσο ποτέ για να την κερδίσω και είχα την ευκαιρία χάρη σε καποιους τραυματισμούς συμπαικτών μου, κάτι που δεν μου άρεσε, αλλά μπόρεσα να δείξω πως έχω προοπτική".
Για να γίνουν όλα αυτά όμως, μεσολάβησε και ένας χρόνο δανεισμού στον Άρη, καθώς στον Ολυμπιακό ήταν εκ των πραγμάτων δύσκολο να κερδίσει λεπτά ανάμεσα σε παίκτες όπως ο Σπανούλης, ο Τεόντοσιτς ή ο Παπαλουκάς. Ηταν εξαιρετικά σκληρός ο ανταγωνισμός την περίοδο 2010-11 και έτσι η φιλόξενη Θεσσαλονίκη στάθηκε ο καλύτερος αρωγός, καθώς ο "αυτοκράτορας" στηρίχτηκε επάνω του για πολλά λεπτά σε κάθε αγώνα. Ο Σλούκας χαρακτήρισε το περιβάλλον ως το "το καλύτερο" για εκείνον, μιας και του δόθηκε η ευκαιρία να μάθει από τα λάθη του, να κερδίσει εμπειρίες και να έρθει "πρόσωπο με πρόσωπο με την πραγματικότητα του μπάσκετ". Κι όλα αυτά, έχοντας ταυτόχρονα την οικογένεια του ξανά δίπλα του. Ο Αρης τον προετοίμαστε ιδανικά για την ελίτ, στην οποία πλέον ανήκει, στο πλευρό του πιο επιτυχημένου κόουτς της Ευρώπης.
Ο καθοδηγητής της Φενέρ, όπως ήταν φυσικό , μίλησε με πολύ κολακευτικά λόγια για τον προπονητή του , του οποίου θαύμαζε και παλαιότερες δουλειές. Στάθηκε στο ότι υπό την καθοδήγηση του βελτιώθηκε στην άμυνα και πως έμαθε να σκέφτεται και να αντιδρά γρήγορα μέσα στο παιχνίδι, αφού ο Ζοτς δίνει (όπως είπε) μεγάλη έμφαση στην ταχύτητα σκέψης και εκτέλεσης. Σε ο,τι αφορά τον ρόλο του μέσα στο γήπεδο, αναφέρθηκε στο ότι οφείλει να καταλαβαίνει τι ζητάει τόσο ο προποπονητής, όσο και οι συμπαίκτες του - π.χ. ποια είναι η καλύτερη πάσα για εκείνους. Ακόμη, δήλωσε πολύ ικανοποιημένος με το κοινό της Φενέρμπαχτσε, το οποίο δημιουργεί εξαιρετική ατμόσφαιρα και πάντα γεμίζει το γήπεδο.
Για το τέλος, ξεχώρισα κάτι που ίσως οφείλει να μας προβληματίσει. Ο Κώστας Σλούκας παραδέχτηκε πως οι παίκτες στην Ευρώπη δεν έχουν λόγο σχετικά με την διαμάχη Ευρωλίγκα - ΦΙΜΠΑ και το ζήτημα των παραθύρων. Εάν οι πρωταγωνιστές του αθλήματος βλέπουν τις εξελίξεις να διαμορφώνονται ερήμην τους, τότε μάλλον κάποιο λάθος έχουν κάνει όσοι διοικούν το ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Σε κάθε περίπτωση, η συνέντευξη ξεδίπλωσε όμορφα μια μπασκετική ιστορία ενός αθλητή , που δεν του χαρίστηκε τίποτα. Ο Σλούκας είναι αυτή την στιγμή ένας από τους κορυφαίους πλέι μέικερ της ηπείρου, έχοντας νιώσει την απόρριψη ενός κορυφαίου προπονητή, έχοντας πάει δανεικός για να βελτιωθεί και έχοντας πάρει την δύσκολη απόφαση να μεταπηδήσει από έναν σύλλογο με μεγάλες επιτυχίες (Ολυμπιακός) σε έναν άλλον (Φενέρ), προκειμένου να συνεχίσει να βελτιώνεται. Καθόλου μα καθόλου άσχημα, ακόμη και αν ένα σωρό πράγματα στη ζωή είναι απλώς αναπαραστάσεις.
