Εξαρτάται τι σημαίνει το μπάσκετ και ο θρύλος (sic) για τον καθένα υποθέτω, αλλά ναι. Και όχι. Η εικόνα μοιάζει πολύ με την αντίστοιχη περυσινή στο αντίστοιχο χρονικό σημείο. Ρυθμοί σχετικά χαλαροί, κάποιες απουσίες, μέτριες εμφανίσεις , απουσία σταθερών σχημάτων , αλλά η τρίτη θέση είναι εξασφαλισμένη ουσιαστικά εδώ και καιρό. Η Εφές , αν θυμάστε, πέρυσι την άνοιξη ερχόταν και εκείνη φορτσάτη, με αθλητικότητα και ενέργεια στο μάξιμουμ, αλλά ευτυχώς σουτάροντας τούβλα. Πήρε ένα παιχνίδι στο Φάληρο και άλλο ένα στην Πόλη , δυσκόλεψε πολύ την πρόκριση, αλλά εν τέλει όλα πήγαν καλά. Για να γίνει αυτό χρειαστηκαν μόλις τρία παιχνίδια, όσα χρειάζονται και τώρα , ανεξάρτητα αν την Παρασκευή από το ΣΕΦ οι φίλαθλοι αποχωρήσουν με χαμόγελα ή με "'ετσι όπως παίζουμε...".

Τα καλά νέα είναι σίγουρα αυτά - και κάποια ακόμη.

• Ο Ολυμπιακός θα έχει μπροστά του κάποιες μέρες για να προετοιμαστεί για έναν και μόνο αντίπαλο, να προπονηθεί πλήρης και να μπει με πλεονέκτημα έδρας να πάρει τους αγώνες που χρειάζονται. Ο,τι και να έχει γίνει πιο πριν ελάχιστη σημασία θα έχει.
• Επίσης, θα κληθεί να βγάλει όλη την ένταση και την οξυδέρκεια που τον χαρακτηρίζει στην ομαδική άμυνα, η οποία εξακολουθεί να είναι η καλύτερη της Ευρώπης με 107,2 πόντους παθητικό ανά 100 κατοχές (όλα τα adv. stats από το badbasket και τον Αντρέα). Εαν η transition άμυνα εμφανιστεί όπως με την Μπαρτσελόνα και αν στην base line ή στην πίσω γραμμή τα καλάθια έρθουν με τον τρόπο που ήρθαν στην Μάλαγα, τότε ο Σφαιρόπουλος θα αστράψει, ο Μακλίν θα πάει στον πάγκο, ο Τιλί θα έρθει σαν πρίγκιπας με άσπρο άλογο να παίξει στο 5 και οι Παπαπέτρου-Πανανικολάου-Μάντζαρης θα πάρουν παραπάνω λεπτά. No problem. Θα είναι όσο να πεις μια έκπληξη να μην παρουσιαστεί ο Ολυμπιακός έτοιμος στα μετόπισθεν. Τον Γκρέιντζερ να ποστάρει τον αντιμετώπισε και πέρυσι, με αμυντικό ογκόλιθο τον... Ουότερς.
• Τέλος, ο Σπανούλης δείχνει να είναι σε αληθινή φόρμα και οι αγώνες απέναντι στην Εφές παρέχουν ο,τι αποδείξεις χρειάζεται κανείς για να καταλάβει την σημασία του γεγονότος.

Από την άλλη, η φόρμα του αρχηγού δεν έχει ακόμη μεταφραστεί σε ομαδική βελτίωση, τουλάχιστον σε ο,τι αφορά σειρά παιχνιδιών. Ο Σπανούλης παίζει καλά, ο Ολυμπιακός όχι και τόσο. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του overbasket, η παρουσία του στο παρκέ συνοδεύεται από ελάχιστα καλύτερα ποσοστά και κάπως πιο αποτελεσματική επίθεση (3 πόντους/100κατοχές), πράγμα θετικό, όμως συνολικά η ομάδα παραμένει τελευταία σε παραγωγή πόντων, χαμηλά στις ασίστ και τρίτη από το τέλος σε σταθμισμένη ευστοχία (eFG%). Ενας λόγος είναι φυσικά πως δεν βάζει τρίποντα, αλλά φυσικά μια τέτοια εξήγηση είναι σχετικά ρηχή. Το θέμα είναι γιατί...

Πολλοί στέκονται στην απόδοση των υπόλοιπων γκαρντ, η οποία πράγματι δεν είναι σταθερή για κανέναν, με τον Στρέλνιεκς να έχει δείξει κατά καιρούς το μεγαλύτερο ταβάνι. Από την άλλη, το να ζητά κανείς σαφώς μεγαλύτερη επιρροή των κοντών στο παιχνίδι, όταν η χρήση (usage rate) του Σπανούλη είναι στο 29,9%, του Πρίντεζη στο 24% του Μακλίν λίγο πιο πανω και του Μιλουτίνοφ κοντά στο 17% (χαμηλά), μοιάζει περισσότερο ως προσευχή, παρά ως ρεαλιστική προσδοκία. Οι ερυθρόλευκοι είναι μία ομάδα που θα κοιτάξει η μπάλα να περάσει είτε από τα χέρια του αρχηγού της, είτε από τους παίκτες-αναφορά στο ποστ. Οι κατοχές σε ένα παιχνίδι δεν απεριόριστες, για να έχει ο καθένας πολλές ευκαιρίες να βρει ρυθμό. Συνεπώς, αυτό που αναζητείται δεν είναι σκορ ή ένα σωρό ασίστ, όσο οικονομία και συμμετοχή στο επιθετικό σύστημα. Σε λίγα δευτερόλεπτα ενός βίντεο, το ζητούμενο συμπυκνώνεται μάλλον στο εξής.

via GIPHY

Οι γκαρντ του Ολυμπιακού μένουν συχνά στην περιφέρεια και αλλάζουν την μπάλα εκεί, μέχρι το επόμενο πικ εν ρολ. Η weave επίθεση, τα σετάκια με pin down screens για απελεύθερωση του ball handler ή τα αλλεπάληλα side pick n rolls υπάρχουν , ο Σφαιρόπουλος δεν είναι προπονητής χωρίς συστήματα.  Δεν υπάρχει συνεχής απειλή ή δέσμευση για επίθεση μέσα στο καλάθι. Στρέλνιεκς και Μάντζαρης (ειδικά ο δεύτερος) προτιμούν το τρίποντο, ο Ρόμπερτς χρησιμοποιεί τους χώρους πίσω από τα σκριν για μακρινά σουτ ή mid range. Δεν είναι κακό να επιχειρεί κανείς πολύ έξω από τα 6,75 - το αντίθετο πολλές φορές - , αλλά κάπως τα σουτ πρέπει να προκύπτουν ως απόρροια σωστού spacing και εκμετάλλευσης των συγκλισεων της άμυνας. Η απλή κίνηση του Μάντζαρη που είδατε παραπάνω, εξυπηρετεί αυτόν ακριβώς τον σκοπό, με το πρώτο drive του Σπανούλη να ανάβει την σπίθα. Εν ολίγοις, ο Ολυμπιακός δεν ζητά ξαφνικά μοίρασμα αρμοδιοτήτων , θα ήταν παράλογο να πέσει ξαφνικά η χρήση του Σπανούλη ανοιξιάτικα. Ζητά συνέχεια και συνέπεια από τους υπόλοιπους, σε ο,τι τους έχει ανατεθεί.

Επίσης, ζητά περισσότερη πάσα από διάφορους. Τα post up του Πρίντεζη είναι συνήθως σε απομόνωση και καταλήγουν σπάνια σε πάσες για ελεύθερο σουτ. Το 12,8 ast% (πόσα σουτ των συμπαικτών δημιουργεί) κρίνεται χαμηλό νούμερο, όπως εξίσου χαμηλό είναι το 11% του Μακλίν και το 8,8% του Μιλουτίνοφ. Η μπάλα πάει στην ρακέτα, όμως δεν ξαναβγαίνει εύκολα προς τα έξω. Καποιες επιθέσεις στο α ημίχρονο στην Μόσχα, με τον Στρέλνιεκς να περιμένει μάταια ανενόχλητος στο τρίποντο το πιστοποιούν. Μαζί με την έλλειψη drive, ο Ολυμπιακός πάσχει στην δημιουργία συνθηκών από μέσα προς τα έξω και η έλευση του Μπόμπι Μπράουν δεν έχει λύσει το πρόβλημα. Αντίθετα, το έχει κάπως εντείνει, υπό την έννοια ότι οι ερυθρόλευκοι μέχρι στιγμής έχουν άλλον έναν περιφερειακό που την αράζει στην περίμετρο. Ο Μπόμπι έχει σουτάρει παραπάνω τρίποντα από δίποντα (12 έναντι 9) και δεν έχει βάλει κανένα, ενώ οι φορές που έχει καταφέρει να περάσει αντίπαλο στα πόδια είναι ελάχιστες. Τον χρόνο δεν θα τον κερδίσει ως δια μαγείας, αν δεν προσφέρει στην πράξη κάτι διαφορετικό απο ο,τι ο Ρόμπερτς. Είναι πολύ λογικό ο Σφαιρόπουλος να τοποθετεί τον τελευταίο δίπλα στον Σπανούλη, καθώς σε off guard (spot up) ρόλο έχει κάνει τα καλύτερα παιχνίδια του, όσα είναι αυτά τέλος πάντων. Ο Μπράουν προς το παρόν τριπλάρει γύρω από τον άξονα του. Deal with it.

Τα παραπανω δεν σημαίνουν πως η βελτίωση ενόψει πλέι οφ είναι αποκλειστικά θέμα παικτών. Αντίθετα, σημαίνουν πως θα έρθει ως απόρροια της συνολικής δουλειάς. Ο Ολυμπιακός είναι σίγουρο πως την άμυνα θα την βάλει σε πρώτο πλάνο και πως στην επίθεση θα πρέπει όλοι να κάνουν το κάτι παραπάνω. Ενδεχομένως η χρήση του αρχηγού να πέσει λίγο, ο Ρόμπερτς να πάρει όσα σουτ διστάζει να πάρει, ο Μάντζαρης να μαζέψει τα τούβλα από τις εξέδρες και να τα βαλει στο καλάθι, ένας - δυο να σκρινάρουν καλύτερα μακριά από την μπάλα, έτσι ώστε ο Πρίντεζης να βγάλει μια πάσα. Και φυσικά, ο προπονητής να αναγνωρίσει ποια σχήματα ματσάρουν καλύτερα με αυτά του αντιπάλου, αν απαιτηθούν προσαρμογές και να δώσει το ελεύθερο για (ενδεχομένως) περισσότερα ρίσκα.

Με απλά λόγια, κατά την διάρκεια της σεζόν (θελετε για τον έναν λόγο ή για τον άλλον), ο Ολυμπιακός δεν άλλαξε την αγωνιστική του κουλτούρα. Ο Σπανούλης πήρε επάνω του τα περισσότερα, ο Πρίντεζης ακολούθησε, η επίθεση ήταν μέτρια και η άμυνα σπέσιαλ. Για μία ακόμη φορά, αυτή η μη-αλλαγή τον έφερε με πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ, εκεί όπου το σύνολο θα κληθεί να παίξει πλέον επάνω στα δικά του χαρακτηριστικά, με τον αποτελεσματικότερο δυνατό τρόπο και τις περισσότερες δυνατές πινελιές επιθετικού χρώματος. Δεν ακούγεται ενδεχομένως ελκυστικό, αλλά δεν υπάρχουν και αποδείξεις ότι είναι άσχημο. Μάλλον το αντίθετο.