Οι Ασπρόμαυροι βιώνουν έναν δύσκολο Ιανουάριο με αγκομαχητά, ο οποίος έκρυβε μέσα του τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό -με πλεονέκτημα έδρας- από τη Τόφας, αλλά και την ήττα με αποκρουστική εμφάνιση (71-35) στο Περιστέρι. Αν βάλουμε στο μίγμα και την εντός έδρας απώλεια με το Μαρούσι αλλά και το γεγονός πως ο ΠΑΟΚ χρειάστηκε το έξτρα πεντάλεπτο για να υποτάξει το Λαύριο, καταλαβαίνουμε όλοι πως πρόκειται για ένα παρατεταμένο, στα όρια του ανησυχητικού, ντεφορμάρισμα. Το οποίο διεκόπη μόνο από την συγκλονιστική νίκη στην Προύσα, η οποία πάντως δε βρήκε συνέχεια. Όλα αυτά κι ενώ η σεζόν έχει μπει στη τελική της ευθεία.
Σίγουρα πίσω από τη σειρά των κακών εμφανίσεων βρίσκονται πολλές δικαιολογίες και λογικές εξηγήσεις που αποφορτίζουν κάπως την κατάσταση. Αλλά για οργανισμούς όπως ο ΠΑΟΚ δεν αρκεί απλά αυτό. Η αποχώρηση του Κένταλ Σμιθ “αδυνάτισε” την περιφερειακή γραμμή του Δικεφάλου σε ποσότητα και ποιότητα, σε μια κρίσιμη καμπή της χρονιάς. Η επιστροφή του Τζαμούνι Μακνις στην δράση μετά από δύο μήνες αποδείχθηκε δώρον αδώρον, αφού στο πρώτο ματς της συνύπαρξης του με τον Τζάστιν Άλστον (Game 1 με τη Τόφας), ο δεύτερος τραυματίστηκε. Στο μεσοδιάστημα ο ΠΑΟΚ δεν ενισχύθηκε, καθώς αυτό συνέβη μόλις την περασμένη Κυριακή (21/1) με την επικύρωση της συμφωνίας με τον Μαρκίς Τάουνς.
Ο ΠΑΟΚ δεν έμεινε αδρανής, παρακολουθούσε την αγορά, αναζητούσε με προσοχή τον αντί-Σμιθ κι αφού έληξε η προσωρινή σύμβαση του Τάουνς με την Οπάβα (20/1) τον “τσίμπησε”, όμως οι υποχρεώσεις έτρεχαν. Με -2 ξένους λοιπόν, ο Φώτης Τακιανός αναγκάστηκε να βγάλει από τη ναφθαλίνη τον Νίκο Αρσενόπουλο, αλλά και να διαχειριστεί όσο μπορεί τους καλοσυντηρημένους “γερόλυκους” του ρόστερ. Ενίοτε οι Μαργαρίτης, Τσαϊρέλης και Σχίζας ήταν ηρωικοί και στο τέλος της βραδιάς το χειροκρότημα τους αξίζει, αλλά προφανώς εκτίθεται ο σχεδιασμός όταν τρεις παίκτες δεύτερων ρόλων και σε προχωρημένες ηλικίες έρχονται στην πρώτη γραμμή. Έστω κι αν πρόκειται για μια ανάγκη που προέκυψε. Αλλά ας μην είμαστε άδικοι, δεν είναι μόνο οι συγκεκριμένοι τρεις που ήρθαν αντιμέτωποι με μεγάλη σωματική επιβάρυνση.
Το κοντό ροτέισον και η επιστροφή στα προ Νοεμβρίου δεδομένα, δηλαδή τις ημέρες της ομάδας χωρίς Σμιθ και με μοναδική επιλογή στον άσο τον Έλβαρ Μαρ Φρίντρικσον (με back-up τον Νίκο Τσιακμά), οδήγησαν σε αγωνιστικό κλακάζ τον Ισλανδό που πολλές φορές τα ακούει χωρίς να φταίει. Δίχως αυτό να σημαίνει πως κι εκείνος με την κάμψη του δεν αποτελεί μέρος του (επιθετικού) προβλήματος που αντιμετωπίζει τελευταία το συγκρότημα του Φώτη Τακιανού. Ο διεθνής point δεν είναι το ίδιο επιδραστικός δημιουργικά, έχει χάσει τη φαντασία του, αλλά αυτό περισσότερο θεωρώ πως έχει να κάνει με το κουρασμένο μυαλό του. Δεύτερος άσος ήταν πέρσι στην Ρίτας ο Φρίντρικσον κι όχι ο... Κόρφας όπως τον αναφωνούσαν διάφοροι μετά το (ιστορικό) τριπλ-νταμπλ στην Πόλη με την Γαλατασαράι.
Οπότε κι η μετάβαση για εκείνον σε έναν ρόλο των 33 λεπτών δεν ήταν απλή υπόθεση. Θα μου πείτε ότι τέτοιον ρόλο έχει στην Εθνική Ομάδα της Ισλανδίας. Πράγματι. Μόνο που εκεί παίζει 5-6 ματς το χρόνο ανά κάποιους μήνες – κι όχι δύο φορές την εβδομάδα. Από την άλλη πλευρά, ο έτερος πιο ακριβοπληρωμένος γκαρντ του Δικεφάλου, ο Ντρου Χάρισον, δεν αποδίδει βάση καριέρας και βιογραφικού – κι αυτό είναι πρόβλημα. Προφανώς δεν παίζει μπάσκετ η συστατική επιστολή και τα 150 ματς στο ΝΒΑ, αλλά έχω τη βεβαιότητα πως στον ΠΑΟΚ δεν μπορούν να είναι ικανοποιημένοι με 21,7% στο τρίποντο, μέτριες αποφάσεις και γενικώς αναιμική εικόνα. Η ποιότητα του Χάρισον είναι αδιαπραγμάτευτη, μόνο που το μπάσκετ εξελίσσεται και στα δικά μου μάτια το στιλ του συγκεκριμένου μου φαίνεται κάπως πιο παλιακό. Ο άλλοτε NBAer, όσα καντάρια μπάσκετ κι αν ξέρει, υστερεί σε ταχύτητα και ένταση, σε μια εποχή που το ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει πήξει στην ταχυδύναμη. Δεν ξέρω τι μπορεί να αλλάξει ο Χάρισον το επόμενο διάστημα. Για την ακρίβεια δεν είμαι βέβαιος πως μπορεί να αλλάξει κάτι γιατί μάλλον αυτή είναι η φύση του παίκτη Σίγουρα θα βάζει 16 και 17 πόντους, αλλά με επιδόσεις τύπου των 4/13 και 5/21 σουτ όπως με τη Τόφας. Κι εκείνος, όπως κι ο Φρίντρικσον, είναι μέρος του ευρύτερου προβλήματος – κι όχι το ίδιο το πρόβλημα. Το θέμα είναι ο Τακιανός να τον αποφορτίσει κι εκείνον από όλη αυτή την υπερβολή του τελευταίου διαστήματος. Να... του πάρει την μπάλα απ' τα χέρια. Και να την δώσει στον Μαρκίς Τάουνς.
Η ψυχολογία είναι κάτι που χτίζεται σουτ με σουτ, όπως κι ο ρυθμός. Ο Χάρισον θα τον βρει, αν γίνει ξανά στοιχειωδώς αποτελεσματικός. Αλλά όντας ουσιαστικά η βασικότερη επιθετική απειλή του Δικεφάλου, μοιραία θα παίρνει ένα σωρό προσπάθειες, ακόμη και στα άσχημα βράδια του. Ο ΠΑΟΚ ευελπιστεί να λύσει αυτό το ζήτημα με τον 29χρονο Τάουνς που μέχρι πρότινος αγωνιζόταν στην Οπάβα. Ενώ παλαιότερα είχε περάσει χωρίς να εντυπωσιάσει από τη Μούρθια στην ACB, αλά και ομάδες χαμηλότερης δυναμικής και λιγκών σε σχέση με τον ΠΑΟΚ και την Basket League. Όπως η Κάλεβ στην Εσθονία, η Πιένο στην Λιθουανία, η Ντούνα στην Ουγγαρία κι η Τουρ στην Α2 Γαλλίας. Η πρόσφατη περιπέτεια του στην Bundesliga δεν πήγε πολύ καλά, οπότε ο δρόμος τον έβγαλε και πάλι σε παρόμοια λίγκα με τις προηγούμενες (Τσεχία). Γενικώς το βιογραφικό του δεν προκαλεί ενθουσιασμό αλλά δεν τον λες και αχαρτογράφητο...
Το καλό νέο για τον ΠΑΟΚ είναι πως ο παίκτης ήλθε στη Θεσσαλονίκη σε φουλ φόρμα, αφού μέσα στον Ιανουάριου είχε τέσσερις γεμάτες εμφανίσεις με την Οπάβα στο τσέχικο πρωτάθλημα, ενώ είχε και τρεις παρουσίες στο Basketball Champions League. Κόντρα στον Προμηθέα μάλιστα είχε πετύχει 19 πόντους με 8 ριμπάουντ κι 6 ασίστ. Ο ρόλος του στην Οπάβα ήταν στα 30 λεπτά με αρκετές ευθύνες σε σκορ (16,2π., 46% εντός πεδιάς) και δημιουργία (4,9 ασ.). Περιέγραψε τον εαυτό του ως έναν παίκτη "που μπορεί να επιτεθεί με πολλή ενέργεια. Να τελειώσω τις φάσεις κοντά στο καλάθι, να δημιουργήσω καλά σουτ μέσης απόστασης" αλλά και που νιώθει “πολύ άνετα παίζοντας και στις δύο θέσεις της περιφέρειας. Μπορώ να βγάλω ενέργεια στην άμυνα, όπως επίσης να έχω και το ρόλο του ηγέτη”. Πάντως, βάση προϋπηρεσίας, τον Τάουνς δεν τον λες και λίρα εκατό στο μακρινό σουτ, αφού είναι σταθερά στο 30% ως επαγγελματίας.
Είναι όμως μια πραγματικότητα πως ο ΠΑΟΚ, πέρα από τη φρεσκάδα, την ενέργεια και την διαφορετικότητα που του εξασφαλίζει πια (θεωρητικά) η παρουσία του Τάουνς, χρειάζεται και... γκολ. Πίσω από τα 6,75μ. Κι όχι ένα ή δύο, αλλά πολλά. Το τρίποντο του Δικεφάλου έχει καταρρεύσει τελευταία με το ισχνό 24,9% στα έξι ματς του Ιανουαρίου να εξηγεί εν μέρει την γενικότερη επιθετική δυστοκία του οικοδομήματος. Με Τόφας (3 ματς), Μαρούσι, Περιστέρι και Λαύριο, οι παίκτες του Φώτη Τακιανού είχαν 40 εύστοχα σουτ σε... 159 απόπειρες. Με αποκορύφωμα φυσικά τα 0/17 στο κλειστό της Τζον Κένεντι, στο χειρότερο ματς του ΠΑΟΚ εδώ και χρόνια. Κι αυτό το ζήτημα οι Ασπρόμαυροι μπορούν να το λύσουν μόνο “εσωτερικά”, αφού ο Τάουνς είναι δύσκολο ως απίθανο να το κάνει (δεν το κάνει έξι χρόνια τώρα).
Παραδόξως, ο Λαουρίνας Μπελιάουσκας κέρδισε τον διαγωνισμό τριπόντων στο All-Star και μετά... ξέχασε να σουτάρει, έχοντας 4/26 τρίποντα απ' τον Δεκέμβρη κι έπειτα στην Α1. Ο “Μπέλι” ήταν από αυτούς που πήραν σχετικά μπρος κόντρα στο Λαύριο (11π., 2/8τριπ., 3ρ., 2ασ.), με τον Τακιανό να ελπίζει πως αυτή ήταν η αρχή για την επάνοδο του στις καλές εμφανίσεις. Έτσι όπως είναι χτισμένος ο ΠΑΟΚ, δεν έχει την πολυτέλεια να μην παίρνει το 100% του Μπελιάουσκας, ο οποίος έχει να επιδείξει φέτος 43% στο BCL (9 αγ.) αλλά και το εσχάτως τσαλακωμένο αλλά ακόμη θετικό 36,7% στο εγχώριο πρωτάθλημα. Βέβαια το πόσο καλή ομάδα είσαι στο τρίποντο ποτέ δεν κρίνεται από την απόδοση μόνο ενός παίκτη. Σαφέστατα η άνοδος του έμπειρου swingman είναι επιβεβλημένη, αλλά γενικώς ο ΠΑΟΚ πρέπει να το ξαναβρεί (δεν ξέρω πως). Μπακαλίστικα εντελώς, οι παίκτες χάνουν 3 από τα 4 τρίποντα που εκτελούν – και μέσα σε αυτά τα 3 χαμένα υπάρχουν και σουτ υπό καλές προϋποθέσεις που... απλώς δε μπαίνουν. Κακή μέρα; Κόπωση; Πεσμένη ψυχολογία; Όλα μαζί; Ίσως.
Είναι όμως μια πραγματικότητα πως όλα επιστρέφουν στο πνευματικό σκέλος. Με τον Φώτη Τακιανό να τονίζει μετά την οριακή επικράτηση επί του Λαυρίου πως “όταν τα πράγματα γίνονται σκληρά, ο κάθε παίκτης μπορεί να περνάει μία περίοδο κάμψης, εκεί μετράει πόσο μπορεί να αντέξει και να αντιδράσει. Τα παιδιά έχουν παίξει κρίσιμα παιχνίδια, νομίζω ότι υπάρχει μια αδυναμία να επιβληθούν πάνω στην κούραση και στην πίεση της νίκης. Έχει να κάνει και με το μπασκετικό χαρακτήρα των παικτών. Δε μπορεί να επιβληθεί αυτό. Νομίζω ότι υπάρχει έλλειμμα και σε αυτό το κομμάτι το οποίο θα προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε". Ο Τακιανός δεν είναι χθεσινός, αντιθέτως κουβαλά παραστάσεις και δεδομένη προπονητική ικανότητα, όμως δεν ξέρω τι ακριβώς μπορεί να κάνει πάνω σ' αυτό που περιγράφει. Λένε πως η μισή λύση του προβλήματος είναι η αναγνώριση του. Οκ, μετά; Σε αυτό καλείται να δώσει απαντήσεις το σταφ του Δικεφάλου, σε μια περίοδο που όλο το ρόστερ δείχνει ταλαιπωρημένο, απογοητευμένο, χωρίς έμπνευση και ηθικό.
Με το Λαύριο η νίκη ήρθε -έστω και στον πόντο- κι αυτό είναι από μόνο του κέρδος, αφού κακά τα ψέματα ο ΠΑΟΚ απογοήτευσε και μπορούσε να έχει χάσει. Κι αυτό θα έφερνε ακόμη μεγαλύτερη μουρμούρα στις τάξεις του συλλόγου που έτσι κι αλλιώς βρίσκεται σε φάση επιβίωσης σε έναν κάκιστο μήνα. Βαθμολογικά έχει νόημα το ροζ φύλλο, αν και το σημαντικότερο είναι να λειτουργήσει κάπως θετικά ενόψει της δύσκολης συνέχειας. Δεδομένα ο ΠΑΟΚ χρειαζόταν ένα ηλεκτροσόκ, το οποίο δεν πρέπει σώνει και καλά να συνοδεύεται με ήττα. Κακά τα ψέματα, η εμφάνιση με το Λαύριο πρέπει να περάσει στην πρώτη γραμμή – κι όχι το αποτέλεσμα που στην προκειμένη είναι δευτερευούσης σημασίας. Γιατί ο ΠΑΟΚ ενόψει των επόμενων αγώνων του πρέπει να αλλάξει εικόνα, αν θέλει να διεκδικήσει πράγματα.
Το προσεχές ματς με τον Ολυμπιακό (27/1) στο ΣΕΦ αποτελεί μια καλή ευκαιρία για την ομαλή προσαρμογή του Τάουνς αλλά και tryouts του στιλ να υπάρξει ξανά ροτέισον με Άλστον και Μακνίς στη frontline. Ο ΠΑΟΚ προφανώς δεν μπορεί να νικήσει εκεί πέρα, αλλά θυμηθείτε τι εμφάνιση είχε κάνει στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό όπου ηττήθηκε δύο λεπτά πριν το τέλος και κέρδισε σε επίπεδο εντυπώσεων. Είναι ευκαιρία για τον Τακιανό να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά χωρίς την πίεση του αποτελέσματος, διότι ο Φλεβάρης περιλαμβάνει λίγα, αλλά άκρως κομβικά παιχνίδια. Ποια είναι αυτά; Με τον Απόλλωνα (3/2) στο Παλατάκι που είναι “must-win” αλλά και τα δύο ντέρμπι με τον Άρη σε Αλεξάνδρειο και Δύο Αοράκια (προημιτελικός κυπέλλου).
Οπότε, για να ιεραρχήσουμε τις ανάγκες, πρώτον ο ΠΑΟΚ χρειάζεται άμεσα να υποδεχθεί αγωνιστικά τον Τάουνς με την προσδοκία πως θα λάβει γρήγορα βοήθειες. Δεύτερον, τώρα που η Ευρώπη έχει τελειώσει κι υπάρχει ένα ματς την εβδομάδα, να εστιάσει στην προπονητική διαδικασία και να δουλέψει στο γήπεδο, με στόχο και την σταδιακή ανάκαμψη στη ψυχολογία των μελών του συνόλου. Αυτό δε θα γίνει από την μια μέρα στην άλλη, ίσως χρειαστεί ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Και τέλος, κανά τρίποντο, ρε παιδιά...
