26 Μαρτίου του 1991. Ο ΠΑΟΚ του Ντράγκαν Σάκοτα νικά με 76-72 τη Σαραγόσα στη Γενεύη και κατακτά το Κύπελλο Κυπελλούχων. Ήταν η μεγαλύτερη βραδιά στην ιστορία του συλλόγου, αν και τα 90s επεφύλασσαν στην πορεία τους κι άλλες ένδοξες νύχτες για τον Δικέφαλο. Ο Μπάνε φορτώνει με 31 πόντους το ισπανικό καλάθι. Κι ο Μπάρλοου με 20. Ο μυθικός Αμερικανός των Ασπρόμαυρων, πρωταθλητής Ευρώπης το 1987 με τη Τρέισερ, προσθέτει ακόμη ένα τρόπαιο στο ήδη πλούσιο ευρωπαϊκό του παλμαρέ.

Ενάμιση μήνα πριν, στις 14 Φεβρουαρίου, ο σούπερ σταρ του ΠΑΟΚ είχε υποδεχθεί στον κόσμο τον δεύτερο γιο του. Ο πρώτος, ο Κίναν, γεννήθηκε το 1989 στην Ιντιανάπολη. Ο Κέλσι, πάλι, θα 'χει για πάντα μέσα του τη Θεσσαλονίκη, τη γενέτειρα του. Εκεί όπου πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του, το διάστημα που ο Κεν κυριαρχούσε στα ελληνικά παρκέ.

Στο σήμερα, οι πρώτες μέρες του 2024 βρίσκουν τον Κέλσι Μπάρλοου στην Ουρουγουάη. Στο ελληνικό πρωτάθλημα έκανε καριέρα (41 συμμετοχές στην Basket League, 2ος σκόρερ της λίγκας τη σεζόν 2016-17) κυρίως ως "δυαροτριάρι", αλλά τα τελευταία χρόνια έχει εξελίξει το παιχνίδι του κι ως point guard.

Στο βιογραφικό του συναντάμε αρκετές χώρες κι ομάδες, όπως η Γαλλία (Λιλ), η Βουλγαρία (Μπερόε), η Τουρκία (Σακάρια), ο Λίβανος (Χουπς Κλαμπ), η Αργεντινή (Χισπάνο), το Μεξικό (Παντέρας) και φυσικά η G League με τη θυγατρική των Ντένβερ Νάγκετς. Πολλές εικόνες και παραστάσεις - και σίγουρα πολλά να πει.

- Ξέρω ότι ήσουν πολύ μικρός τότε, αλλά έχεις καθόλου αναμνήσεις από τη Θεσσαλονίκη;

Η αλήθεια είναι ότι έχω μετακινηθεί σε τόσα πολλά και διαφορετικά μέρη στη ζωή μου, όπου από παντού έχω καλές κι όμορφες αναμνήσεις. Επίσης έχω επισκεφθεί αρκετές φορές τη Θεσσαλονίκη, ακόμη κι όταν ο μπαμπάς μου σταμάτησε να παίζει για τον ΠΑΟΚ.

Η "δεύτερη μητέρα μου", με την οποία έχω τις περισσότερες παιδικές μου αναμνήσεις, ζει ακόμη εκεί. Ο γιος της έπαιζε μπάσκετ, οπότε με δίδαξε πάρα πολλά για το άθλημα. Ο σύζυγος της είναι μουσικός, κάτι που επηρέασε... τα αυτιά μου. Κυρίως έχω αναμνήσεις από αυτό το οικογενειακού τύπου περιβάλλον.

Πήγαινα στο Μπλε Μπαλόνι (σ.σ. βρεφονηπιακός σταθμός) στο Πανόραμα, θυμάμαι εκείνες τις μέρες όπου μάθαινα πράγματα. Αλλά όταν βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη, είτε σε φάση διακοπών, είτε όταν πήγαινα για να παίξω έναν αγώνα, διακατέχομαι από το συναίσθημα ότι εδώ είναι το μέρος απ' όπου κατάγομαι. Αισθάνομαι όμορφα δηλαδή, ένα συναίσθημα που είναι πάντα ευρπρόσδεκτο.

- Τα παιδικά σου χρόνια, όσο ο μπαμπάς σου έπαιζε μπάσκετ στην Ευρώπη, πως ήταν;

Ήταν μια απλή ζωή. Πάντοτε μελετούσα για το σχολείο και μάθαινα πράγματα. Έκανα διάφορες δραστηριότητες μέσα στην εβδομάδα, όπως ιππασία, πιάνο, μίνι μπάσκετ. Τα σαββατοκύριακα πήγαινα να δω τον μπαμπά μου στους αγώνες του. Κάποιες φορές τον παρακολουθούσα και στις μεσοβδόμαδες προπονήσεις του. Εάν το παιχνίδι του ήταν εκτός έδρας και πολύ μακριά από εμάς ή σε κάποιο μέρους που δεν θα περνούσαμε καλά με την μητέρα μου, πηγαίναμε μια σύντομη εκδρομή κάπου αλλού.

- Ο Κεν είναι θρύλος στην Ελλάδα. Πες μας μερικά λόγια για αυτόν...

Ο μπαμπάς μου δεν μιλάει τόσο πολύ. Όμως πάντοτε με άφηνε να τον βλέπω να δουλεύει. Δεν έχω συναντήσει ως τώρα στην καριέρα μου έναν επαγγελματία παίκτη που να πλησιάζει έστω και λίγο στην δουλειά του και τη τεχνοτροπία του.

Οπότε με τον τρόπο του με βοηθούσε σχετικά με την εργατικότητα μου. Όσον αφορά το ότι είναι ένας θρυλικός παίκτης, είναι κάτι που μου δίνει αυτοπεποίθηση πως ενδεχομένως κι εγώ να έχω την ευκαιρία μου για να πετύχω κάτι θρυλικό. Εκείνος με δημιούργησε, οπότε ίσως κάτι θρυλικό να υπάρχει και μέσα σε εμένα...

- Αν κάποιος σε αναζητήσει στα Social Media, θα σε βρει ως Stambi, κι όχι με το ονοματεπώνυμο, ενώ έχεις κι ένα σάιτ με ιδιαίτερη αισθητική. Τι ακριβώς είναι αυτό το πρότζεκτ;

Ο ιστότοπος μου ουσιαστικά δίνει την ευκαιρία στον κόσμο να ρίξει μια ματιά στα πράγματα που ετοιμάζω, στα ενδιαφέροντα μου, στον τρόπο που λειτουργώ. Θα έλεγα πως είναι ένας εναλλακτικός τρόπος επικοινωνίας, αντί δηλαδή να μιλάω εγώ για τον εαυτό μου.

- Γράφεις και κόμικς, όπως το "Running Water" όπου πρωταγωνιστούν οι Ντόναλντ Τραμπ, Καρίμ Μπενζεμά και Άνταμ Σίλβερ μεταξύ άλλων...

Το "Running Water" ήταν το πρώτο μου κόμικ. Έχω γράψει επίσης και πολλές νουβέλες. Βιβλία των 200-300 σελίδων... Θεώρησα πως με το κόμικ θα ήταν ένας ωραίος τρόπος να συνδυάσω μια ιστορία μαζί με εικαστικά και τέχνη. Παράλληλα, ένας καλός τρόπος να μεταφέρω μια ιστορία που να σχετίζεται με την ιδιότητα μου ως επαγγελματίας μπασκετμπολίστας.

- Τι σημαίνει Stambi; Πως προέκυψε το παρατσούκλι;

Το "Stambi" ήταν ένα όνομα που μου δόθηκε όταν βρισκόμουν μικρός στην Ιταλία. Η μητέρα ενός φίλου του αδερφού μου, με φώναξε έτσι όταν βρισκόμασταν για τις διακοπές μας στην Λούκα. Εκεί υπάρχει ένα μεσαιωνικό τείχος που περικυκλώνει την πόλη. Οι τουρίστες μπορούν να περπατήσουν σε αυτό το τείχος κι εγώ ως μικρό παιδί, όσο το διασχίζαμε, χοροπηδούσα ασταμάτητα όλη την ώρα. Κι έτσι η μητέρα του φίλου του αδερφού μου άρχισε να με αποκαλεί "Stambi", που στα ιταλικά είναι σα να λέμε το μικρό κατσικάκι. Αυτό το είδος κατσίκας δηλαδή που βρίσκεται στα βουνά και σκαρφαλώνει σε τείχη και γκρεμούς. Οπότε μου "κόλλησε" αυτό το παρατσούκλι από την ηλικία των 6 ετών.

- Μπάσκετ ή τέχνη;

Είμαι πρώτα-πρώτα μπασκετμπολίστας, όπως ήταν κι ο πατέρας μου. Αισθάνομαι μπασκετμπολίστας. Αλλά αυτό που εντοπίζω μέσω της τέχνης είναι πως μου παρέχει την δυνατότητα να δω την οπτική μου ως παίκτης από μια άλλη γωνία.

- Που σε πετυχαίνουμε μπασκετικά το 2024;

Υπέγραψα πρόσφατα στην Πενιαρόλ από το Μοντεβιδέο. Είναι ένα ιστορικό σωματείο στη Νότια Αμερική. Με ένα ωραίο στάδιο και δυνατό κοινό. Ο στόχος μου είναι να τα κερδίσουμε όλα. Γενικά θέλω να κερδίζω πάντα. Κι αυτό θέλω να κάνω και με την Πενιαρόλ.

- Τι σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς ΑΕΚ και Τρίκαλα;

Θυμάμαι τα πάντα από εκείνη την περίοδο. Όταν ανατρέχω στα χρόνια μου στην Ελλάδα, επικεντρώνομαι στο ποια ήταν τότε η φιλοσοφία μου. Τι ήταν αυτό που με οδήγησε σε επιτυχίες. Ποια πράγματα πλήγωσαν την αυτοπεποίθηση μου και ποια την ενίσχυσαν. Πώς κέρδιζα, πώς έχανα, πώς ανέβαινα, πώς έπεφτα... Πιστεύω ότι οι Έλληνες έχουν τεράστιο πάθος. Σε εμπνέουν και σου δίνουν το κίνητρο να παίξεις σε ένα υψηλότερο επίπεδο, ακόμη και τις φορές που μπορεί να δυσκολεύεσαι. Λατρεύω το πνεύμα στην Ελλάδα.

- Αν δεν μου ξεφεύγει κάτι, έχεις παίξει σε Γαλλία, Ελλάδα, Λίβανος, Τουρκία, Βουλγαρία, Λατινική Αμερική. Που σου άρεσε περισσότερο;

Η Ελλάδα ήταν η καλύτερη χώρα μακράν. Έχω ένα ξεχωριστό συναίσθημα όταν βρίσκομαι εκεί. Ένα διαφορετικό κίνητρο. Δεύτερη έρχεται η Αργεντινή. Είναι εντελώς διαφορετική κατάσταση στην Αργεντινή, καθώς είναι καλοκαίρι κατά την διάρκεια της σεζόν.

- Υπό τις οδηγίες του Γιάννη Καστρίτη είχες μια φανταστική σεζόν στα Τρίκαλα. Τώρα ο Καστρίτης είναι από τους καλύτερους προπονητές στην Ελλάδα. Τι θυμάσαι από τη συνεργασία σας;

Ο Καστρίτης είναι ένας ωραίος τύπος με χαβαλέ. Τα πράγματα που έλεγε ήταν απ' τα πιο αστεία που έχω ακούσει. Έχει έναν "στρατιωτικό" τρόπο στο κοουτσάρισμα του, κάτι που προσωπικά μου αρέσει. Είναι ο "κυβερνήτης" μέσα στα αποδυτήρια. Έτσι προτιμώ να είναι οι προπονητές. Με αγαπάει ο κόουτς, είμαι ο καλύτερος παίκτης κι ο πιο σκληρός εργάτης απ' όσους είχε. Αλλά συχνά... προκαλούσα την εξουσία του. Η σχέση μας είναι εξαιρετική. Αν και σίγουρα δεν ήξερε τι να περιμένει από εμένα. Γι' αυτό ίσως δε δουλεύουμε μαζί σήμερα. Είναι ένας από τους αγαπημένους μου προπονητές απ' όσους είχα.

- Θα σκεφτόσουν μελλοντικά την επιστροφή στην Ελλάδα;

Θα ήθελα πολύ ένα... πρωτάθλημα με τον ΠΑΟΚ! Ναι, αυτό είναι. Δεν θα με ενδιέφερε κάποια άλλη ελληνική ομάδα.

- Μπορείς να μας περιγράψεις τις παρακάτω φωτογραφίες;

Θυμάμαι τη μητέρα μου να με ντύνει και να με ετοιμάζει για να πάμε να δούμε τον μπαμπά να κάνει το σόου του στο γήπεδο. Ως παιδί αισθάνεσαι πως αν ο μπαμπάς σου πρέπει να παίξει με κάποιον, αυτός πρέπει να είσαι εσύ! Άρα υπήρχε πάντα μέσα μου η επιθυμία του να βρεθώ όσο πιο κοντά μπορώ. Οπότε το ότι τρέχω στο παρκέ μοιάζει αρκετά λογικό για την ηλικία, όταν είσαι και λίγο αθώος και δεν ξέρεις... τους κανόνες.