(*Στη κεντρική photo απεικονίζεται ο "Tobi der Drache", η εμβληματική μασκότ της ομάδας.)
Όλα άρχισαν να αλλάζουν από την δεκαετία του 1980 κι ύστερα, όταν ο σύλλογος ξεκίνησε σταδιακά να αποκτά χρήσιμες πληροφορίες πάνω στο σπορ και να ασχολείται ουσιαστικά με το σύστημα των ακαδημιών του. Ήταν ένα process που δεδομένα θα έπαιρνε αρκετό χρόνο για να φέρει αποτελέσματα. Ωστόσο, όταν ο Γκούντερ Κόλμαν*, ένας legend του συλλόγου, ασχολήθηκε ενεργά με την εξέλιξη της ομάδας, τα πράγματα μπήκαν για τα καλά σε μια ροή. Ο βετεράνος φόργουορντ, που διετέλεσε παίκτης των Dragons για 12 χρόνια ήταν άνθρωπος - κλειδί στο να αναπτυχθεί η ομάδα και να ανέβει κατηγορίες. Γνωστός επίσης και με το προσωνύμιο "ICE", βοήθησε τόσο με τις γνώσεις του πάνω στο άθλημα (υπήρξε μέλος της Εθνικής Γερμανίας, ενώ κατά την καριέρα του με την Όσναμπρουκ είχε αντιμετωπίσει τον Παναθηναϊκό στο Καλλιμάρμαρο το 1970), όσο κι ενισχύοντας την οικονομικά ως χορηγός. Ο Κόλμαν συχνά αναφέρεται από γερμανικές πηγές ως καθοριστικό πρόσωπο που συνέβαλε τα μέγιστα, σε όλα τα επίπεδα, στο να αλλάξει, σε βάθος χρόνου, το στάτους του κλαμπ.
Η golden era της Bundesliga και οι οκτώ σεζόν στην Ευρώπη
Οι geeks του ευρωπαϊκού μπάσκετ, οι πιστοί ακόλουθοι της Bundesliga, καθώς κι οι τακτικοί παίκτες του στοιχήματος, αναμφίβολα θα θυμούνται την εν λόγω ομάδα, η οποία είχε μια μακροχρόνια παρουσία 12 ετών στην κορυφαία κατηγορία της γερμανικής πυραμίδας. Οι Dragons κατέκτησαν το πρωτάθλημα της Pro Α το 2003 ως αήττητοι κι έκτοτε μονιμοποιήθηκαν στην Bundesliga, όπου συνήθως καταλάμβαναν ιδιαιτέρως καλές θέσεις στην κατάταξη. Τη σεζόν 2006-07 η ομάδα τερμάτισε 2η, ενώ 3η είχε αναδειχθεί την περίοδο 2011-12. Δύο φορές πήρε την 4η θέση και άλλες τόσες την 5η. Γενικώς οι Dragons πάντα... γυρόφερναν κοντά στις κορυφαίες ομάδες κι η συμμετοχή τους στα playoffs κάθε χρονιάς είχε γίνει ρουτίνα. Ήταν ένα σύνολο πάντα υπολογίσιμο κι αξιόμαχο εντός του παρκέ, που έμεινε στην ιστορία όχι μόνο γιατί ξεπέρασε τον πήχη του, αλλά κι επειδή είχε σημαντική διάρκεια στη σύγχρονη ιστορία του γερμανικού μπάσκετ. Τα 12 χρόνια δεν ήταν καθόλου λίγα, άλλωστε. Στο BBL-Pokal, ή πιο απλά γερμανικό κύπελλο, οι Dragons έφτασαν στον τελικό το 2007 (έχασαν με 60-58 από την πρωταθλήτρια Κολωνία) και το κατέκτησαν τελικά ένα χρόνο αργότερα (74-60 την Λούντβιχσμπουργκ σε τελικό που διεξήχθη στο Αμβούργο). Το συγκεκριμένο τρόπαιο αποτελεί την... κορυφή του βουνού στην λίστα των επιτευγμάτων του γερμανικού κλαμπ.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, οι Dragons εμφανίστηκαν για οκτώ συνεχόμενες σεζόν σε διασυλλογικές διοργανώσεις. Πιο συγκεκριμένα, έπαιξαν αρχικά δύο χρόνια στο Eurocup (2007-09), συνέχισαν για μια τριετία στο EuroChallenge της FIBA, για να επιστρέψουν εν τέλει στο Eurocup (2012-15), απ' όπου κι εξέπεμψε το τελευταίο τους στίγμα εκτός των τειχών. Το συνολικό ρεκόρ τους στα ευρωπαϊκά τους παιχνίδια, ανεξαρτήτου διοργάνωσης, ήταν 34 νίκες και 46 ήττες. Η γερμανική ομάδα, παρά τον ομολογουμένως μικρό χρόνο ζωής της στο ευρωπαϊκό στερέωμα, πρόλαβε να γράψει "χιλιόμετρα" 80 ευρωπαϊκών αναμετρήσεων στο κοντέρ της. Η καλύτερη τους πορεία σημειώθηκε τη σεζόν 2011-12, όταν προκρίθηκαν από δύο ομίλους των τεσσάρων ομάδων (με 10 νίκες σε 12 παιχνίδια) κι έφτασαν ως τα προημιτελικά του EuroChallenge, απ' όπου αποκλείστηκαν με δύο ήττες από την μετέπειτα πρωταθλήτρια, Μπεσίκτας. Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο κόσμος της πόλης πάντα έδειχνε ζέση για τους ευρωπαϊκούς αγώνες. Ενδεικτικά, κατά την τελευταία σεζόν της ομάδας στο Eurocup, το γήπεδο παρουσίασε πληρότητα 86% στις πέντε αναμετρήσεις που διεξήχθησαν στην Artland-Arena, παρά το γεγονός πως η ομάδα δεν ήταν ανταγωνιστική, έχοντας μόνο ήττες στο ενεργητικό της.
Η αυλαία έπεσε απροσδόκητα
Η ολοκλήρωση της Regular Season της Bundesliga για τη σεζόν 2014-15, βρήκε τους Dragons στην 11η θέση του βαθμολογικού πίνακα, αρκετά μακριά από τις θέσεις του υποβιβασμού. Οι ομάδες που έπεσαν στην Pro A εκείνη τη χρονιά, ήταν οι Τριερ και Κραϊλσχαϊμ. Οι Dragons είχαν απόσταση μόλις δύο νικών από την 8η θέση που οδηγεί στα playoffs. Δεν ήταν η καλύτερη τους σεζόν από πλευράς αποτελεσμάτων, όμως η ομάδα είχε διατηρηθεί σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο. Ωστόσο, τον Μάιο του 2015, ο σύλλογος ανακοίνωσε τη ξαφνική αποχώρηση του από την Bundesliga έπειτα από 12 διαδοχικά χρόνια - εξέλιξη που ευνόησε εν τέλει την Κραϊλσχαϊμ, η οποία παρέμεινε από... καραμπόλα, στην μεγάλη κατηγορία!
Οι λόγοι ήταν καθαρά οικονομικοί κι οι άνθρωποι του κλαμπ επέλεξαν να απόφυγουν τη χρεοκοπία, αφού θεώρησαν πως αργά ή γρήγορα εκεί θα οδηγούταν η κατάσταση. Η αδυναμία της ομάδας να βρει μεγάλους χορηγούς που θα τη στήριζαν έμπρακτα σε οικονομικό επίπεδο, καθώς και το μικρό γήπεδο που δεν εξασφάλιζε ιδιαίτερα πολλά έσοδα από τα εισιτήρια, αποτέλεσαν ανασταλτικούς παράγοντες στην εξέλιξη του κλαμπ. Η Artland-Arena, ένα κλειστό 2.812 θέσεων, ήταν ανάμεσα στα μικρότερα γήπεδα της Bundesliga, τη στιγμή που η πλειοψηφία των ομάδων στεγάζονταν σε αρένες που φιλοξενούσαν 5-7 χιλιάδες κόσμου.
Η ομάδα είχε κάνει τον κύκλο της ως "μικρομεσαία" στην γερμανική λίγκα και το Eurocup κι όταν σκέφτηκε να περάσει στο επόμενο επίπεδο, είδε πως αυτό ήταν πέρα από τις ρεαλιστικές δυνατότητες της. Το μάνατζμεντ του συλλόγου, βλέποντας παράλληλα άλλες ομάδες τις κατηγορίας να "σπρώχνουν" περισσότερα χρήματα για την ενίσχυση τους, αντιλήφθηκε πως θα ήταν απίθανο να ακολουθήσει αυτούς τους ρυθμούς. Είτε το μπάτζετ θα μειωνόταν αισθητά κι η ομάδα θα πορευόταν με στόχο απλώς να μην υποβιβάζεται, έχοντας πεσμένη δυναμική και μηδαμινά περιθώρια για... όνειρα, είτε θα αποχωρούσε με... ψηλά το κεφάλι από την επαγγελματική κατηγορία, μη ρισκάροντας να απασχολεί απλήρωτους παίκτες, προπονητές κι εργαζομένους. Κι έτσι έγινε, με τους Dragons να εγκαταλείπουν οριστικά την Bundesliga, προτού ξεφύγουν τα πράγματα, παρά την εδραίωση τους σ' αυτή. Επικράτησε η λογική, όσο ψυχρή κι αν ήταν αυτή.
Ο σύλλογος από το Κουάκενμπρουκ επανήλθε στις ημιεπαγγελματικές κατηγορίες τη σεζόν 2015-16. Υποβιβάστηκε οικειοθελώς στην Pro B (3η κατηγορία), στην οποία πέρασε τρία χρόνια. Από το 2018 βρίσκεται στην Pro A όπου στέκεται αξιοπρεπώς και κουβαλά μια αρκετά βαριά φανέλα πια για τα δεδομένα της λίγκας. Φέτος έφτασε ως την τελική οκτάδα του πρωταθλήματος, χωρίς να διακριθεί περαιτέρω, πορευόμενη με ένα αρκετά νεανικό ρόστερ χωρίς γνωστά ονόματα - 8 από τους 11 παίκτες της ήταν από 26 ετών και κάτω.
Οι "δράκοι" αποτελούν μέχρι σήμερα ένα φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση, για όσες ομάδες βλέπουν το παγόβουνο να έρχεται καταπάνω τους και αδυνατούν να βρουν λύσεις για να εξασφαλίσουν την οικονομική ομαλότητα. Σαφώς κι είναι προτιμότερο να φύγεις με αξιοπρέπεια, όσο δύσκολος κι ας είναι ένας ξαφνικός αποχαιρετισμός, παρά να σε καταπιούν τα προβλήματα και να χρωστάς, χάνοντας το κύρος και την αξιοπιστία σου. Ο σύλλογος του Άρτλαντ επέλεξε έναν άδοξο, αλλά τίμιο δρόμο κι η ιστορία οφείλει να τους το αναγνωρίσει.
Άλλωστε, η ζωή στον οργανισμό δεν έσβησε με έναν υποβιβασμό. Υπάρχουν ακόμη και λειτουργούν κανονικά, πέρα από την ανδρική ομάδα, τμήματα για νέους (οι λεγόμενοι "Young Dragons"), γυναικών, καθώς φυσικά και μπάσκετ με αμαξίδιο.
Σημαντικοί παίκτες που πέρασαν από τους Dragons
Δεν ήταν λίγοι οι γνωστοί - στο ευρωπαϊκό κοινό - παίκτες που αγωνίστηκαν για λογαριασμό της εν λόγω ομάδας. Το όνομα που ξεχωρίζει είναι φυσικά εκείνο του Ταϊρίς Ράις, ο οποίος βρέθηκε στους Dragons τη χρονιά 2010-11 σε ηλικία 23 ετών, αμέσως μετά την rookie season του στον Πανιώνιο. Ένας ακόμη πρώην παίκτης του Παναθηναϊκού, με καριέρα στην Ευρωλίγκα γενικότερα, που ενίσχυσε τους Γερμανούς, ήταν ο Μαρκίζ Χέινς. Ο έμπειρος Αμερικανός αναδείχθηκε σε τέτοιο βαθμό στην γερμανική λίγκα, όπου το επόμενο καλοκαίρι πήρε μεταγραφή στο Μιλάνο.
Φυσικά δεν μπορούμε να παραλείψουμε και τον Ιζάια Χάρτενσταϊν που πλέον είναι διεθνής με την Εθνική Γερμανίας κι αγωνίζεται στο NBA με τους Cavaliers και παλαιότερα σε Nuggets, Rockets. O 23χρονος σέντερ είχε ενταχθεί στα τμήματα υποδομών του συλλόγου στα 11 του χρόνια (όταν ο πατέρας του, Φλόριαν, είχε υπογράψει στην ομάδα μετά από μια καριέρα 8 ετών στη Γκίσεν) κι έκανε το επαγγελματικό ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα σε ηλικία 16 ετών και 10 μηνών, δηλαδή την τελευταία σεζόν του συλλόγου στην Bundesliga. Λίγο καιρό αργότερα τον απέκτησε η Ζάλγκιρις, αλλά τον άφησε εκεί δανεικό, μέχρι τον Γενάρη του 2016, όταν και τον κάλεσε πίσω.
Αξίζει να σταθούμε και στο όνομα του Νικ Κεϊνερ-Μέντλεϊ, ο οποίος μετέπειτα έκανε σημαντική καριέρα στα ισπανικά παρκέ (8 χρόνια) κι έπαιξε μάλιστα και δύο σεζόν στην EuroLeague, με Μάλαγα και Μακάμπι. Ο βετεράνος ψηλός είχε υπογράψει το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο στο Άρτλαντ, τον Φεβρουάριο του 2007, ως απόφοιτος του Maryland. Ο παλαίμαχος πλειμέικερ Τζον Γκόλντσμπερι, για χάρη του οποίου η Μπάμπεργκ απέσυρε το 2014 τη φανέλα με τον αριθμό "5", έπειτα από μια 6ετια στο κλαμπ με 11 εγχώρια τρόπαια, είχε περάσει κι εκείνος μια μεστή σεζόν με 38 συμμετοχές στο Κουάκενμπρουκ, προτού κάνει το μεγάλο άλμα για τη Βαμβέργη.
Για το τέλος, αφήσαμε την περίπτωση του Κρις Φλέμινγκ. Ο νυν assistant των Bulls και παλαιότερα ομοσπονδιακός προπονητής της Γερμανίας (2014-2017) και μπροστάρης της εγχώριας κυριαρχίας της Μπάμπεργκ (2008-2014), υπήρξε σημαντικός παίκτης της ομάδας στα 90s, όταν βρισκόταν ακόμη στην δεύτερη κατηγορία. Το 2000 ανέλαβε τη τεχνική ηγεσία του συνόλο, έχοντας κρεμάσει τα sneakers του. Ήταν απόλυτα επιτυχημένος κατά την οκταετία του, αφού εκτός του ότι οδήγησε την ομάδα ως πρωταθλήτρια στην Bundesliga το 2003, την εδραίωσε στην λίγκα και κατέκτησε ένα κύπελλο, το οποίο παραμένει ο μοναδικός τιτλός στην ιστορία του συλλόγου.
Honorable mentions: Σωτήρης Καραποστόλου (2003-04, μετέπειτα παίκτης πολλών ελληνικών ομάδων με αποκορύφωμα τον Άρη), Ράιαν Γκόμες (2012-13, παλιός παίκτης των Celtics, Timberwolves και Clippers), Μπράις Τέιλορ (2012-13, έπαιξε αργότερα 4 σεζόν στην Μπάγερν και 3 στην Μπάμπεργκ), Ντέιβιντ Χόλστον (2011-12 και 2013-15, από τους κοντύτερους παίκτες της Ευρώπης με ύψος 1.68μ, τα τελευταία χρόνια κάνει καριέρα στην Ντιζόν κι ήταν MVP της γαλλικής λίγκας το 2019), Γιαν Γιάγκλα (2004-05, πρώην διεθνής Γερμανός με 4 σεζόν στην Ευρωλίγκα και ελληνικό πέρασμα από τον Πανελλήνιο) και E.J. Ρόουλαντ (2007-08, Hall of Famer στην VTB League, από τους κορυφαίους γκαρντ του Eurocup την πενταετία 2012-2017 με εξαιρετικές σεζόν σε Μπάνβιτ υπό τις οδηγίες του Ιτούδη, Χάποελ Ιερουσαλήμ και Χίμκι).
