Aν θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω μία φράση για την πορεία της καριέρας του Micic έως τώρα, αυτή θα ήταν από την πρώτη ταινία της τριλογίας του Christopher Nolan για τον Batman. ‘’Γιατί πέφτουμε; Ώστε να μάθουμε να σηκωνόμαστε’’ .
Ένα σπουδαίο ταλέντο του Σέρβικου μπάσκετ, αφού έκανε τα πρώτα του βήματα στη Μέγκα Βιζούρα ( νυν ΚΚ Μέγκα ), κάποια στιγμή έμεινε στάσιμο, ή αν προτιμάτε έχασε τον δρόμο του και δεν μπόρεσε (προσωρινά) να σταθεί στο ύψος των προσδοκιών. H μεταγραφή στην ανερχόμενη τότε Μπάγερν Μονάχου με διετές συμβόλαιο φάνταζε προς τη σωστή κατεύθυνση και η ευκαιρία για να αναδειχθεί στο υψηλότερο επίπεδο. Όμως, μετά από μόλις έξι συνολικά παιχνίδια σε δύο σεζόν στην Ευρωλίγκα, πέντε στο Γιούροκαπ, ορισμένους τραυματισμούς και έναν δανεισμό στον Ερυθρό Αστέρα, η βαυαρική ομάδα τον άφησε ελεύθερο. Η πρώτη και σοβαρή «πτώση» ...
Η συνέχεια τον βρήκε στην Τουρκία και την Τόφας, όπου έμεινε για μία σεζόν και έδειξε τα πρώτα σημάδια «ανάκαμψης», τελειώνοντας με διψήφιο μέσο όρο πόντων με υψηλά ποσοστά στο σουτ (39% τρίποντο). Η Ζάλγκιρις δεν έχασε την ευκαιρία να τον εντάξει στο δυναμικό της, τοποθετώντας τον στη δεύτερη πρακτικά πεντάδα. Η επιστροφή στην Ευρωλίγκα με τους Λιθουανούς ήταν η ευκαιρία που ζητούσε, ώστε να δείξει πόσο δίκιο είχαν, όσοι πίστευαν πως θα εξελιχθεί σε έναν σπουδαίο παίχτη στα χρόνια στη Σερβία. Στο «αυστηρό» πλαίσιο του Sarunas Jasikevicius έδειξε τα οργανωτικά του προσόντα και λειτουργούσε περισσότερο ως playmaker, ως δημιουργός, παρά ως ο scoring guard που μάθαμε στα χρόνια της Εφές. Η παρουσία του ήταν πετυχημένη, λαμβάνοντας υπόψη και το γεγονός ότι βρέθηκε στο φάιναλ φορ του Βελιγραδίου, αποκλείοντας με μειονέκτημα έδρας στα playoffs τον Ολυμπιακό. Ήταν η πρώτη παρουσία του παίχτη στην κορυφαία γιορτή του ευρωπαϊκού διασυλλογικού μπάσκετ και ταυτόχρονα η πρώτη της Ζάλγκιρις μετά την κατάκτηση του τροπαίου το 1999. Tα στατιστικά του με την ομάδα του Κάουνας ήταν 7,7 πόντοι, 4,2 ασίστ με 48% Effective Field Goal.
Όπως βλέπουμε από την κατανομή των σουτ που έπαιρνε τότε, αυτά αφορούσαν περισσότερο προσπάθειες κοντά στη ρακέτα. Η εικόνα μοιάζει ενδεικτική του πλαισίου που προαναφέραμε. Εκτελούσε μόλις 1,7 τρίποντα ανά παιχνίδι με ποσοστό 35,5%. Εξάλλου, η Ζάλγκιρις δεν ήταν ομάδα που σούταρε πολύ από μακριά, τουναντίον μάλιστα, αλλά κυνηγούσε τα ελεύθερα σουτ μέσω προσεκτικά σχεδιασμένων plays.
Ακόμα και τότε όμως, τίποτα δεν προμήνυε την εξέλιξη και την αλματώδη, οργιαστική συνέχεια της καριέρας του. O Batman όχι μόνο σηκώθηκε στα πόδια του, αλλά ξεκίνησε να πετάει.
H συνέχεια γνωστή. Η Εφές δημιουργεί μία περιφερειακή γραμμή με τον Micic, τον Larkin και τον Beaubois χωρίς, όμως, κάποιος εκ των δύο πρώτων να είναι εκείνη τη δεδομένη στιγμή στο τοπ επίπεδο. Τελικός στην Ευρωλίγκα τη σεζόν 2018/19 και ήττα από την ΤΣΣΚΑ, πρώτη θέση στη σεζόν 2019/20 και ρεκόρ 24-4, μέχρι να σταματήσει λόγω της πανδημίας η διοργάνωση και εν τέλει, κατάκτηση του τροπαίου στο φάιναλ φορ της Κολωνίας. Μία μαγική τριετία, τόσο για την ομάδα του όσο και για τον ίδιο, ο οποίος αναρριχήθηκε στους κορυφαίους point guards στη Γηραιά Ήπειρο.
Στο πλαίσιο του κόουτς Αταμάν, το οποίο δίνει δημιουργική ελευθερία στους παίχτες, ο Micic έδειξε πως δεν προοπρίζεται μόνο για να δημιουργεί, για τους συμπαίχτες του, αλλά και ότι μπορεί να σκοράρει με όποιον τρόπο θέλει. Εκεί που πραγματικά είναι σπουδαίος και κάνει τη διαφορά, είναι η ικανότητά του να σουτάρει μετά από ντρίμπλα, είτε από μακριά είτε από μέση απόσταση. Η Εφές άλλωστε, έδειξε τρόπον τινά και τον δρόμο για το πώς μπορούν να συνυπάρχουν παίχτες, που προτιμούν να παίζουν με τη μπάλα στα χέρια. Το πάντρεμα των δύο σταρ ήταν εξαιρετικό, χωρίς κανένας εκ αυτών να «περιορίζεται» στον τρόπο παιχνιδιού και εν τέλει ο Micic έγινε ο παίκτης που προοριζόταν να γίνει. Πλήρης, χωρίς να παραμελεί τα αμυντικά του καθήκοντα, κάτι που είδαμε και στο φάιναλ φορ, όταν παρά τα τρία φάουλ που είχε στο δεύτερο ημίχρονο του ημιτελικού, δεν δίστασε να κάνει ένα «χαζό» φάουλ σε αιφνιδιασμό, παρότι πιθανό να του στοίχιζε.
Και τώρα;
Θα είναι αυτή η τελευταία του σεζόν πριν κάνει το δρομολόγιο Κωνσταντινούπολη-Oκλαχόμα, ή υπάρχει πιθανότητα να μείνει έναν ακόμα χρόνο προτού φύγει;
Ο ατζέντης του, o γνωστός και μη εξαιρετέος Misko Raznatovic, ενώ λίγο καιρό πριν δήλωσε πως η μετακόμιση στο ΝΒΑ από τη νέα σεζόν είναι δεδομένη, τις τελευταίες ημέρες θόλωσε λίγο τα νερά. Έφερε μάλιστα ως παράδειγμα την αντίστοιχη ΝΒΑική περιπέτεια ενός άλλου πελάτη του, του Βασίλη Σπανούλη.
Micić to NBA not a done deal. His agent @MiskoRaznatovic, speaking to @Novostionline: He is ready to be a great player in the NBA, but I am not sure that it will happen this year. I won’t allow for Micić to have the same faith NBA as Vassilis Spanoulis did, to sit on the bench.
— Saša Ozmo (@ozmo_sasa) June 1, 2021
Οι περιπτώσεις βέβαια δεν είναι οι ίδιες, καθώς στο χρονικό διάστημα από τη θητεία του Σπανούλη στους Rockets τη σεζόν 2006/07 έως σήμερα, το ίδιο το παιχνίδι έχει μεγάλες διαφορές, ενώ έχει αλλάξει και η προσέγγιση των οργανισμών προς τους Ευρωπαίους παίχτες. Όπως γνωρίζουμε, ο πολυτιμότερος παίχτης επί δύο συναπτά έτη είναι Έλληνας, ενώ τη στιγμή που γράφεται το κείμενο ως φαβορί για το βραβείο μοιάζει ένας συμπατριώτης του Micic.
Eπομένως, αν λάβουμε ως δεδομένο πως η ομάδα που θα αγωνιστεί στο ΝΒΑ από τη νέα σεζόν θα είναι οι Thunder, θα μετατρεπόταν σε μια περίπτωση Σπανούλη ή όχι; Η απάντηση κατά την προσωπική μου άποψη είναι αρνητική. Δεν έχει να κάνει επουδενί με την αξία των δύο παιχτών τη στιγμή που έγινε η μετάβαση (ή θα γίνει στην περίπτωση του Σέρβου), αλλά με το όλο περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί στο άθλημα. Εξάλλου οι Thunder έχουν ήδη δείξει την προτίμησή τους σε μη Αμερικάνους παίχτες την περασμένη αγωνιστική περίοδο, με τους Maledon, Pokusevski, αλλά και με τον Deck, που υπέγραψαν λίγο πριν τα playoffs της Ευρωλίγκα.
Επί της ουσίας τώρα, με τον Gilgeous-Alexander να είναι ο σταρ και «κυρίαρχος» περιφερειακός, ο Micic μπορεί να βρει χώρο και χρόνο, είτε ως κύριος χειριστής ερχόμενος από τον πάγκο, είτε στο πλευρό ενός τέτοιου, αφού στην Εφές τρία χρόνια τώρα έδειξε πως μπορεί να προσαρμοστεί εύκολα και σε τέτοιον ρόλο. Να προσθέσουμε εδώ πως οι Thunder, λόγω τέταρτου χειρότερου ρεκόρ πέρυσι, έχουν 11,5% πιθανότητες να αποκτήσουν το νούμερο ένα του ντραφτ του ’21 και 45% να βρίσκονται στο τοπ-4. Σε αυτό το draft αναμένεται να βρεθεί στο νούμερο ένα ο Cade Cunningham και στις τέσσερις πρώτες επιλογές άλλος ένας point guard, o Jalen Suggs. Ακόμα και έναν εκ των δύο να αποκτήσουν στην Oklahoma, δεν σημαίνει πως δεν θα υπάρχει ρόλος και χρόνος για τον Micic, ο οποίος θα έχει τη δυνατότητα να διαπραγματευτεί το συμβόλαιο που θα ζητήσει, όσον αφορά το οικονομικό σκέλος.
H Oklahoma ήταν μια ομάδα πέρυσι που ήθελε να πηγαίνει σε πολλές κατοχές, αλλά ήταν κάκιστη στο σουτ με μόλις 51,4% eFG (τρίτο χειρότερο ποσοστό σύμφωνα με το Cleaning The Glass), είχε τη χειρότερη επίθεση στο ΝΒΑ, μοίραζε λίγες τελικές πάσες, με μόλις το 56,8% των καλαθιών να προέρχονταν από ασίστ, ενώ δεν διέθετε κάποιον εξαιρετικό iso παίχτη, επομένως μία τόνωση στην περιφέρεια θα είναι απαραίτητη και ο Micic μπορεί να προσφέρει λύσεις, σίγουρα περισσότερες από το υπάρχον backcourt -πλην Alexander φυσικά.
Εν κατακλείδι, το μόνο ερώτημα που μοιάζει να αιωρείται στην περίπτωση του Vasilije Micic είναι ένα. Αν θα φύγει το επόμενο διάστημα για την Αμερική ως πρωταθλητής Ευρώπης και αν ο επόμενος σταθμός του θα είναι όπως φαίνεται η Οklahoma. Με την Ευρωλίγκα να ψάχνει μετά, τον νέο της superhero.
Σημείωση: τα στατιστικά είναι από το σάιτ του ΝΒΑ, της Ευρωλίγκα και το Cleaning The Glass.
