Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις στη φετινή Ευρωλίγκα είναι η Βιλερμπάν. Ο οργανισμός που έγινε τα τελευταία χρόνια μέλος της λίγκας και τρέχει πίσω από την οικογένεια Πάρκερ (Τόνι πρόεδρος, Τι-Τζει προπονητής) εμφανίζεται στο παρκέ με ένα από τα πιο ελεύθερα, NBA-style παιχνίδια, βασισμένο σε προσωπικό σκορ και υψηλό ρυθμό και το παραπάνω μοτίβο έχει βρει φέτος τον απόλυτο εκφραστή στο πρόσωπο του Έλι Οκόμπο, του δεύτερου σκόρερ ως τώρα πίσω μόνο από το cyborg-υπεραθλητή Γουίλ Κλάιμπερν. 

Η πρώτη εβδομάδα με διπλή αγωνιστική για φέτος αποτελεί παρελθόν, με τις τρεις ομάδες από την Ισπανία να πετυχαίνουν το απόλυτο 6/6. Μόνο επιτυχίες για την Μιλάνο στη σεζόν ως τώρα, δύο νίκες και για την ΤΣΣΚΑ παρά τους τραυματισμούς, που είδε έναν συγκεκριμένο Ρώσο παικταρά να επιστρέφει δυναμικά στο προσκήνιο, ενώ οι δύο αιώνιοι είχαν σχετικά αντίθετους βίους. Πάμε στην πεντάδα.

Το βράδυ της Τρίτης ο Pau Gasol, στα 41 πλέον, αποφάσισε να πει επίσημο αντίο στα μπασκετικά παρκέ. Η ανακοίνωση συνοδεύτηκε από την φωτογραφία που χρησιμοποιούμε και εμείς στο κείμενο, κατά πάσα πιθανότητα οι περισσότεροι την έχετε δει ήδη. Ο Pau, ή μία ψηφιακή μορφή του τέλος πάντων, ανάμεσα σε ένα τσουβάλι διακρίσεις, με κάδρα όλες τις φανέλες που είχαν την τιμή να αναγράφουν το όνομά του με συνοδεία το #16 ή το #4. Πάμε να μελετήσουμε μερικά κομβικά σημεία μιας καριέρας που κράτησε περισσότερο από είκοσι χρόνια.

Η Ευρωλίγκα επέστρεψε και το Μακρινό Ριμπάουντ είναι εδώ μαζί της, για συντροφιά μέχρι το φινάλε της σεζόν. Η πρώτη αγωνιστική χαρακτηρίστηκε από την κυριαρχία της Ρεάλ στο ντέρμπι με την πρωταθλήτρια Εφές, όσο ο Ολυμπιακός ισοπέδωνε την Μπασκόνια και ο Παναθηναϊκός έβρισκε ζόρια στο Μονακό. Μαζί με αυτούς είδαμε ενδιαφέρουσες παρουσίες πρωτοεμφανιζόμενων παικτών, αλλά και σύνολα που -πολύ φυσιολογικά- ψάχνουν ρόλους και ροτέισον. Πάμε να ξεκινήσουμε.

Το βράδυ της Δευτέρας οι περισσότεροι μπασκετικοί συντονίστηκαν για να δουν το επίσημο αντίο του Βασίλη Σπανούλη στο μπάσκετ και τον Ολυμπιακό. Για να πω την αλήθεια δεν το παρακολούθησα ολόκληρο, δεν είμαι μεγάλος φαν τέτοιων events. Όχι πως κακώς έγινε, κάθε άλλο μάλιστα. Η ομάδα τίμησε τον παίκτη όπως έπρεπε, ο κόσμος της -αλλά και οι φίλαθλοι συνολικότερα- είχε την ευκαιρία να τον δει ξανά να μιλά για το μπάσκετ, να χαιρετά με δικά του λόγια. Πήραμε και τις ατάκες μας, από το ‘’Νιώθω πολύ γεμάτος που αποχωρώ, τελείωσα όρθιος το μπάσκετ’’ μέχρι το ‘’χωρίς Νίκο δεν υπάρχει Σπανούλης, χωρίς Σπανούλη δεν υπάρχει Γιάννης’’ του Γιάννη Αντετοκούνμπο, τα φωτογραφικά κλικ έπιασαν στιγμές για συλλογή, όλοι χαρούμενοι.

Η διοικητική ομάδα των Ηornets πρέπει να λατρεύει τους Atlanta Hawks και τον Trae Young. Λογικά στα γραφεία τους υπήρχε πάντα μία τηλεόραση ανοιχτή στα φετινά playoffs και κάθε φορά που ο Trae περνούσε ένα γύρο, με το μοντέλο του franchise να έχει δομηθεί κατα βάση επάνω στα δικά του στοιχεία, ο general manager της Charlotte Mitch Kupchak σταματούσε μπροστά στην οθόνη αναφωνώντας ‘’Να ‘το, ορίστε, αυτός είναι ο δρόμος, δώστε τη ρημάδα την μπάλα στον LaMelo και κάντε στην άκρη’’.

Πριν μερικούς μήνες το περιοδικό TIME έβγαλε μία λίστα με 100 ανθρώπους από διάφορους χώρους, από καλλιτέχνες και επιστήμονες μέχρι αθλητές, οι οποίοι τα επόμενα χρόνια θα επηρεάσουν με τον τρόπο τους (και από το βήμα που έχουν) τον κόσμο. Ανάμεσα σ’ αυτούς βρίσκονται δύο αθλητές από τη Σλοβενία, ο Luka Doncic και η Janja Garnbret, αμφότεροι 21 ετών την ώρα που δημοσιευόταν η λίστα.

Ομολογώ πως οι κινήσεις των New York Knicks στη φετινή offseason δε μου έβγαζαν και τόσο νόημα μέχρι ένα -πολύ συγκεκριμένο- σημείο. Προσπέρασαν μέσω διαφόρων ανταλλαγών την ευκαιρία να εντάξουν στο ρόστερ τους κάτι πολύ αξιόλογο στις θέσεις 18-30 του φετινού draft (εκτός του Quentin Grimes που διάλεξαν και ευτυχώς κράτησαν με το #25), γέμισαν το salary cap τους με ανανεώσεις βετεράνων που ήδη υπήρχαν στο ρόστερ, αλλά δεν ανεβάζουν ιδιαίτερα το ταβάνι που έχει το δίδυμο Randle-Barrett, ενώ η προσθήκη του Fournier έμοιαζε αρχικά περισσότερο με διαπραγματευτικό όπλο για μελλοντικές ανταλλαγές παρά για μία ακόμη κίνηση που ενισχύει το δέσιμο του ρόστερ στην προσπάθεια για παρουσία στην postseason. Όλα αυτά μέχρι να ανακοινωθεί η είδηση πως ο Κemba Walker, μετά το waive από τους Oklahoma City Thunder, έρχεται επιτέλους να υπογράψει και να παίξει στη Νέα Υόρκη.

Δεν έχουν περάσει καλά καλά 48 ώρες από τότε που ο Terance Mann έκρινε τη σειρά απέναντι στους Jazz, ακόμη δεν έχουμε χωνέψει τα γεγονότα που έφεραν τους Clippers στους τελικούς περιφέρειας απέναντι στους Suns (που είχαν σκουπίσει με 4-0 τους Nuggets αρκετά νωρίτερα), πόσο μάλλον από τη στιγμή που το μυαλό έχει να επεξεργαστεί και τα όσα έγιναν σήμερα τα ξημερώματα στο instant classic ανάμεσα σε Bucks και Nets. Το ΝΒΑ ωστόσο ελάχιστα ενδιαφέρεται και αδημονεί να ξεκινήσει τους τελικούς της Δύσης, παρ’ ότι έχει προγραμματισμένο και ένα game 7 ανάμεσα σε Sixers και Hawks, δεν είναι ότι θα ξεμέναμε από προϊόν που να πάρει. Όπως και να ‘χει, ακολουθεί το preview της σειράς που θα κρίνει τον πρωταθλητή της Δυτικής περιφέρειας για φέτος, με ολοκαίνουριους πρωταγωνιστές να διεκδικούν τον τίτλο.

Jazz και Clippers κοντράρονται στο δεύτερο γύρο των playoffs ερχόμενοι από τελείως διαφορετικές κατευθύνσεις. Η Utah ουσιαστικά τρόμαξε μόνο στο πρώτο παιχνίδι απέναντι στο Memphis και μόλις ο σταρ Donovan Mitchell πάτησε παρκέ όλα έγιναν πολύ πιο απλά, το πόδι έμεινε πατημένο στο επιθετικό γκάζι, 4-1, χαίρετε και αντίο. Οι Clippers αντιθέτως ήταν μέρος της πιο παλαβής σειράς ως τώρα, απέναντι στο Dallas, όπου και χρειάστηκαν το game 7 στην έδρα τους (ενώ στα πρώτα έξι παιχνίδια κανείς γηπεδούχος δεν έφυγε από το παρκέ με τη νίκη στα χέρια) και έναν εξαιρετικό Kawhi Leonard για πάρουν την πρόκριση και να διατηρήσουν τον τίτλο του φαβορί για κατάκτηση της Δύσης, τώρα που ο LeBron και οι Lakers χαιρέτησαν.