Η πρώτη πεντάδα

1. Η τρίτη περίοδος της Μακάμπι, ειδικά αν έχεις υπάρξει φαν του Ολυμπιακού τις ημέρες του κόουτς Σφαιρόπουλου, ήταν οριακά post traumatic, με τέσσερα αγάλματα να περιμένουν τον Σκότι Γουίλμπεκιν να δοκιμάσει οποιαδήποτε σταυρωτή υπάρχει στο ρεπερτόριο. Ο τελευταίος ωστόσο θυμήθηκε έγκαιρα πως είναι παιχταράς και τρόμος στο 1v1, κερδίζοντας μόνος του το παιχνίδι για τους Ισραηλινούς. 28 πόντοι με 4/7 δίποντα, 4/6 τρίποντα και 8/8 βολές για τον Αμερικανό γκαρντ, ο οποίος τα 4 τελευταία λεπτά σκόραρε 13 με κάθε πιθανό τρόπο, από δύο τρίποντες βόμβες μέχρι ένα καλάθι-και-φάουλ με τα όλα, συν φυσικά τις καθοριστικές βολές που έφεραν την Μακάμπι μπροστά με 69-68 και έδωσαν το δικαίωμα να αμυνθούν καθαρά για τη νίκη. Με τον Γουίλμπεκιν ζεις και πεθαίνεις, ίσως περισσότερο και από τον Μάικ Τζέιμς. Η Μακάμπι στην πρεμιέρα βγήκε αλώβητη.

2.  - Έλι Οκόμπο καλώς ήρθες στην Ευρωλίγκα.

     - Καλώς σας βρήκα, λέω να κάνω ντεμπούτο χωρίς να χάσω σουτ για να τιμήσω όσους συντονιστήκατε να δείτε Βιλερμπάν-Ζαλγκίρις.

H αλήθεια είναι πως ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι από εμάς -καθ’ ότι στο σάιτ έχει αρκετούς υποστηρικτές ο συγκεκριμένος- δεν περιμέναμε τέτοιο σόου. Ο Οκόμπο έχει πολύ δυνατό πρώτο βήμα για το Ευρωπαϊκό επίπεδο, μπορεί να βρει με άνεση ντράιβ και mid-range εκτελέσεις, ε, αν του βγαίνουν και τα τρίποντα δεν έχει αντίπαλο. Σε αυτό κρατήστε πως μιλάμε για εξαιρετικό αμυντικό στο 1v1, με τη δυνατότητα να σπάει τα περισσότερα σκριν και να κλειδώνει τον αντίπαλο γκαρντ με τις ταχύτατες τοποθετήσεις του. Στην άνετη νίκη της Βιλερμπάν απέναντι στη Ζαλγκίρις (88-76) είχε 23 πόντους με 6/6 δίποντα, 3/3 τρίποντα και 2/3 βολές και κρατάμε τη μόλις μία ασίστ ως μοναδικό ψεγάδι. Αν βρει και τον τρόπο να δημιουργεί για τους υπόλοιπους με μεγαλύτερη συνέπεια, η Βιλερμπάν έχει κάνει πράγματι μία από τις σημαντικότερες προσθήκες σε ολόκληρη τη λίγκα.

3. 32-15 - Αν θες να κάνεις μία σοβαρή δήλωση επιστροφής δεν είναι καθόλου κακό να συμβεί απέναντι στην περσινή πρωταθλήτρια. Η Ρεάλ Μαδρίτης στην πρώτη περίοδο με την Εφές ήταν καταιγιστική και προηγήθηκε με 17 πόντους, με συνεχή κίνηση μακριά από την μπάλα, άμυνα που πίεζε σε κάθε πλέι τους πυραυλοκίνητους Μίτσιτς-Λάρκιν-Μπομπουά και βαρυτικό κέντρο τα δίδυμα ψηλών (Πουαριέ-Γιαμπουσελέ ή Ταβάρες-Γιαμπουσελέ), ακόμη και αν δεν έδωσαν το μεγαλύτερο μέρος του σκορ. Λάσο σε μαγική φόρμα από το ξεκίνημα, ροτέισον 10 παικτών στο πρώτο δεκάλεπτο, από το οποίο έμειναν έξω μόνο οι Αλοθεν και...Γιουλ, που μπήκε στη δεύτερη περίοδο να παραλάβει ό,τι καλό έχτισαν οι συμπαίκτες του. Μέσα στη σεζόν προφανώς θα υπάρξουν πάνω-κάτω, αλλά το πρώτο δείγμα της Ρεάλ ήταν για να πληρώνεις Euroleague Pass μόνο για το μπάσκετ επιλογών του κόουτς Πάμπλο.

Σημείωση: Δεν απαιτώ από καμία frontline να τα βάλει με την τριάδα Γιαμπουσελέ-Πουαριέ-Ταβάρες, ειδικά με το all-around παιχνίδι του πρώτου και μάλιστα σκεπτόμενος ότι λείπουν οι Ράντολφ-Τόμπκινς. Δε γίνεται αυτό το πράγμα από την πρώτη αγωνιστική, να ηρεμήσουμε λίγο.

4. Σε μία βραδιά που κύλησε εξαιρετικά για τον Ολυμπιακό ο Σάσα Βεζένκοβ απέδειξε -κυρίως στο πρώτο ημίχρονο- γιατί θα αποτελέσει σημείο αναφοράς για τους ερυθρόλευκους φέτος. Η ικανότητά του στο σκορ ειναι ασφαλώς γνωστή, αυτό που κρατάμε πλέον είναι η άνεση στις επιθέσεις πάνω στα close-outs και η ταχύτητα στην περιφερειακή εκτέλεση. Ο φόργουορντ του Ολυμπιακού φαίνεται πιο ελαφρύς από ποτέ και πλέον αυτό ξεχωρίζει και στην αμυντική πλευρά του παρκέ, εκεί που οι συνεχείς σωστές τοποθετήσεις στα ριμπάουντ δίνουν την ευκαιρία στον Ολυμπιακό να τρέξει, ενώ τα ενεργά του χέρια φέρνουν έξτρα deflections (η ψυχή του Πιτίνιο πεταρίζει) και κλεψίματα. Ο Σάσα βοηθά το σύνολο να βρει έξτρα κατοχές, απειλεί με συνέπεια σε όλο το πλάτος της επίθεσης, πάμε για πραγματική breakout season, κάτι που μάλλον μας έλειψε από αθλητή ελληνικής ομάδας αν εξαιρέσουμε τον Ιωάννη Παπαπέτρου. 16 πόντοι με 6/11 προσπάθειες, 3 ριμπάουντ, 2 κλεψίματα και 1 ασίστ σε μόλις 22 λεπτά, μεστή εμφάνιση για τον νέο σταρ των Πειραιωτών.

 5. ’Πέρυσι δεν ήμουν ο εαυτός μου, αρχίζω και βρίσκω πάλι τη χαρά μου για το μπάσκετ’’ είχε δηλώσει λίγο πριν το ξεκίνημα της σεζόν ο Νίκολα Μίροτιτς και αν κρίνουμε από τον πρώτο αγώνα στη φετινή σεζόν η παραπάνω τοποθέτηση βρίσκει άμεση εφαρμογή. Ο φόργουορντ της Μπάρσα έκανε ό,τι ήθελε την άμυνα της Άλμπα στο πρώτο ημίχρονο και ήταν ο κύριος λόγος πίσω από το 50-29 του αρχικού 20λεπτου, με 11 πόντους, 2 ριμπάουντ, 1 ασίστ και 1 κλέψιμο χωρίς να χάσει μισή προσπάθεια. Ο Μίροτιτς συνέχισε να βρίσκεται ένα επίπεδο πάνω από το υπόλοιπο παρκέ και στο δεύτερο ημίχρονο της αναμέτρησης, για να κλείσει τον αγώνα με 22 πόντους και 8/8 προσπάθειες στην εύκολη νίκη των Καταλανών με 94-64. Σε μόλις 17 λεπτά συμμετοχής. Εμφάνιση που φωνάζει για υποψήφιο MVP.

x-factor

O Κόνερ Φράνκαμπ έκανε ό,τι μπορούσε ώστε να καλύψει το κενό του Σαμπάζ Νέιπιερ για τη Ζενίτ (14 πόντοι και 18 συνολικά για πρωτοεμφανιζόμενο στην Ευρωλίγκα δεν είναι και άσχημα) όμως το ντέρμπι με την Ούνιξ έμενε κοντά μέχρι τα μέσα της τρίτης περιόδου, με τη Ζενίτ μάλιστα να βρίσκεται πίσω στο σκορ. Enter Μπίλι Μπάρον, aka το απόλυτο βρωμόχερο. Ο 30χρονος σούτινγκ γκαρντ πήρε το απόλυτο ελεύθερο να εκτελεί, πήγε σε προσωπικές προσπάθειες μετά από ντρίμπλα και με ένα σουτ από μέση απόσταση και 4 τρίποντες βόμβες μπροστά σε κάθε άμοιρο περιφερειακό που τον μάρκαρε εκτόξευσε τη διαφορά μέχρι το +12, για την τελική νίκη τη Ζενίτ με 69-70 μέσα στο Καζάν (ο Κέιναν με αντίστοιχες τρίποντες βόμβες το έκανε ντέρμπι αφού η χαζομάρα της Ζενίτ το επέτρεψε, αλλα η Ούνιξ δεν πρόλαβε). 17 πόντοι με 4/8 τρίποντα, 1/2 δίποντα και 3/3 βολές για έναν σουτέρ που αποτελεί μία από τις πιο αξιόπιστες λύσεις σε ολόκληρη την λίγκα για άμεσο σκορ από τον πάγκο, όταν πρέπει να καλύψεις (ή να ανοίξεις) μία διαφορά.

To avatar

Παραμένουμε στο Ούνιξ-Ζενίτ. Το ξεκίνημα του Μάριο Χεζόνια στο ντεμπούτο του στο Καζάν ήταν αφορμή να συζητάμε για εκείνον για την τοπ πεντάδα. Κάθε σουτ μέσα, 10 πόντοι σε ελάχιστα λεπτά, βαρυτική έλξη σε όλη την αντίπαλη άμυνα, όλα έδειχναν ότι πάμε για βραδιά σταρ που είναι πάνω από το επίπεδο του υπόλοιπου συνόλου. Τελικά...μείναμε κάπου εκεί. Ο Χεζόνια φορτώθηκε πολύ εύκολα με δύο φάουλ από την πρώτη περίοδο, τα δύο έγιναν τέσσερα πολύ σύντομα στο δεύτερο ημίχρονο και κάπως έτσι περιορίστηκε σε παρουσία 21 λεπτών, στα οποία έφτασε τους 14 πόντους και μέχρι εκεί. Μάλιστα, ενώ στο τελευταία λεπτά ο Αζάια Κέιναν έβαλε φωτιά στον αγώνα εκμεταλλευόμενος τις κακές άμυνες και τα λάθη της Ζενίτ, πηγαίνοντας το ματς στον πόντο με λιγότερο από 10 δευτερόλεπτα να απομένουν, ο σούπερ Μάριο έκλεισε την περίεργη εμφάνισή του αποτυγχάνοντας να κάνει φάουλ στον Μπίλι Μπάρον που είχε την μπάλα στα χέρια. Τα δευτερόλεπτα κύλησαν και η Ζενίτ πήρε τη νίκη αποφεύγοντας το άγχος των βολών και του τελευταίου σουτ. Μία ενδεχόμενη σούπερ εμφάνιση έκλεισε τελικά με σούπερ disasterclass. Συμβαίνουν αυτά, τον περιμένουμε να κάνει όργια στη συνέχεια της διοργάνωσης.

Η φάση

? @olympiacosbc ?@kos_slou throws it up and @Jclifio throws it DOWN!#7DAYSMagicMoment pic.twitter.com/BWkTka8D6H

— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) October 1, 2021

Αν η βραδιά σου βγαίνει, βλέπεις τον Μακίσικ να κατεβάζει σε κατάσταση ημι-αιφνιδιασμού, τον Σλούκα να πασάρει με no-look λόμπα στον ‘’έχω καλύψει το γήπεδο σε μερικά νανοσεκόντ’’ Λιβιό Ζαν-Σαρλ και το γήπεδο να ξεσηκώνεται μετά από καιρό που οι αθλητές έπαιζαν μπροστά σε άδειες θέσεις. Ο Ολυμπιακός έπιασε εξαιρετικό τέμπο, το 42-18 που βλέπετε στην άκρη της οθόνης το μαρτυρά άλλωστε, τέτοιες βραδιές που περιλαμβάνουν και λίγο σόου μας έλειψαν.

Κάπου αλλού η βραδιά κράτησε τον no-look χαρακτήρα, με τον Ντιό στο χειρισμό και τον Κώστα Αντετοκούνμπο αποδέκτη

THAT Combo getting it done AGAIN! @DiotAntoine x @Kostas_ante13#7DAYSMagicMoment pic.twitter.com/WIRb8acPoN

— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) October 1, 2021

H τακτική

Πρώτη εβδομάδα είναι, ας μείνουμε στα δικά μας. Λοιπόν, πόσα τρίποντα σούταρε πέρυσι ο Τζέρεμι Έβανς; Τέσσερα, σε 11 παιχνίδια. Πρόπερυσι, όταν έπαιζε στη Χίμκι, σούταρε και  πάλι (σαφώς) λιγότερο από ένα τρίποντο ανά παιχνίδι. Η συνύπαρξη του συνεπώς με τον Παπαγιάννη, που δεν τον λες και stretch 5, φανέρωσε μερικά έξτρα κενά στο φετινό σταυρόλεξο του Πρίφτη. Για πέντε περίπου λεπτά, στο τέλος της πρώτης περιόδου και στην αρχή της δεύτερης, ο Έβανς πατούσε στο γήπεδο αλλοπρόσαλλα, σε μέρη που ελάχιστα κινούταν τα προηγούμενα χρόνια, όπως οι γωνίες και τα φτερά. Προφανώς, η παρουσία του προορίζεται να εξυπηρετήσει άλλους σκοπούς, όπως η άμυνα, η ενέργεια και τα ριμπάουντ, παράλληλα όμως είναι γενικώς χαρακτηριστική της φετινής «τακτικής συμφωνίας» του πράσινου ρόστερ. Γερά στην άμυνα, δυνατά στην επίθεση και από ευστοχία και αποστάσεις βλέπουμε τι θα κάνουμε.

Από την άλλη βεβαίως, ούτε ένα συνταίριασμα με τον Φλόιντ μοιάζει δόκιμο, κάνοντας τον Έβανς να δείχνει ως the odd man out της σύνθεσης. Κατά τα λοιπά, ένας σαφώς ωφέλιμος παίκτης, ο Αμερικάνος θα κληθεί μάλλον να κάνει τα ρεπό του Γουάιτ, παρά να αποτελέσει ισότιμο μέλος του rotation. Δεν είναι κακό, όσο τα τακτικά ζητούμενα είναι ξεκάθαρα και η επίθεση δεν καθυστερεί. Θα είναι όμως κάμποσο περίεργο, εφόσον ο Παναθηναϊκός καταφύγει σε μακρουλά set plays, προορισμένα για twitter threads. Α, 28 πόντοι οι πράσινοι στο Α’ μέρος, 1/7 τρίποντα...

Ο Παναθηναϊκός

Μένοντας λίγο στον Παναθηναϊκό. Στην αρχή του παιχνιδιού στήθηκαν απέναντι στην Μονακό του Τζειμς λες και βλέπουμε κάποιο γουέστερν, περιμένοντας ποιος θα πυροβολήσει πρώτος. Σκριν-σουτ ο Τζειμς, σκριν-σουτ όλος ο Παναθηναϊκός, mexican standoff στα 4-5 βήματα. Σόρι, αλλά σ’ αυτό το παιχνίδι ο γκαρντ της Μονακό είναι καλύτερος. Μόλις ο Τζειμς βγήκε και η Μονακό κυκλοφόρησε την μπάλα με τους Βέστερμαν-Λι, η άμυνα του Παναθηναϊκού -κυρίως η περιφερειακή- εκτέθηκε και έδωσαν καθαρές εκτελέσεις, κυρίως στον Άντζουσιτς, ενώ επιθετικά υπήρχαν ζητήματα και κακή κατανομή επιθέσεων. Αρκετό παιχνίδι μέσα και λίγη κίνηση, πολλές προσωπικές επιθέσεις μετά από κεντρικό πικ, σχετικά κακό spacing (είπαμε άλλωστε 1/7 τρίποντα, και μικρή ποσότητα και χαμηλή ποιότητα) και μολις 1 ασίστ για 5 λάθη στα πρώτα 16 λεπτά. Φωτεινά σημεία; Ο Παπαπέτρου ο οποίος πηγαίνει σε σταθερά μεγάλο usage και είναι το σημαντικότερο κομμάτι της επιθετικής δημιουργίας του Παναθηναϊκού (16π-6ρ με 7/16 προσπάθειες), όμως και αυτός από ένα σημείο και μετά επηρεάστηκε από την κακή ροή του συνόλου, ή και ίσως από το γεγονός ότι ζητείται να κουβαλά μπροστά και πίσω να μαρκάρει όποιον αποτελεί απειλή, όπως έγινε προχθες με τον Τζειμς σε διάφορες στιγμές. Μαζί του ο Οκάρο Γουάιτ ο οποίος έδεσε κάπως καλύτερα τα σχήματα στη frontline, είτε με τον Φλόιντ είτε με τον Παπαγιαννη, έδωσε ενέργεια στην άμυνα με καλές περιστροφές, μοιράζοντας και μερικά μπλοκ στην πορεία.

Μέσες άκρες...αυτά. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός μπήκε να κυνηγήσει ένα πεντάλεπτο, η Μονακό άντεξε και το ματς ξέφυγε. Τέλος αγώνα γρήγορα, πάμε στον επόμενο.

Ο Ολυμπιακός

Σύμφωνοι, η Μπασκόνια ήταν πραγματικά κακή και με πολλά κενά (συν την έλλειψη Μπόλντγουιν) όμως ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο ήταν σαρωτικός. Το αρχικό περιφερειακό σχήμα με Γουόκαπ-Ντόρσι δούλεψε στην εντέλεια επιθετικά ελέγχοντας το ρυθμό του αγώνα και υποχρεώνοντας την Μπασκόνια σε πολλές πεταμένες επιθέσεις στην άλλη πλευρά του παρκέ, όσο ο Βεζένκοβ χτυπούσε αλύπητα με περιφερειακά σουτ και πάνω στις close out άμυνες. Τίποτα δεν άλλαξε με το 2nd unit του οποίου ηγήθηκε ο Σλούκας, ή μάλλον για να είμαστε ακριβείς ο Ολυμπιακός βελτιώθηκε, βρήκε την ευκαιρία να αυξήσει ακόμη περισσότερο το ρυθμό μέσα από τη συνεχή πιεστική άμυνα, χαρίζοντας τη δυνατότητα στον Έλληνα γκαρντ να διαλύσει την άμυνα της Μπασκόνια με τις δημιουργίες του κυρίως στον αιφνιδιασμό. Όχι πως υστέρησε στο σετ παιχνίδι φυσικά, αλλά εκεί τον έχουμε μάθει πια, ένα καλά σεταρισμένο κεντρικό πικ του αρκεί για να έχει 4-5 διαφορετικούς τρόπους δημιουργίας σκορ. Ο Μπαρτζώκας βρήκε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσει 11 παίκτες για περισσότερο από 5 λεπτά και το σύνολο να μη χάσει καθόλου τη συνοχή του, κυρίως αμυντικά, όπου και υποχρέωσε τους Βάσκους σε 14 λάθη με το συνεχές πρες στην μπάλα και στο φτωχό 2/13 από την περιφέρεια. 47-22 σκορ ημιχρόνου, 10 ασίστ και καλή κατανομή επιθέσεων που αν έβρισκαν λίγο πιο εύστοχους τους Παπανικολάου και Σλούκα θα είχαμε γράψει τριαντάρα διαφορά.

Όπως και στην περίπτωση του Παναθηναϊκού μένουμε στα όσα έγιναν στο πρώτο ημίχρονο, με τη διαφορά ότι οι ερυθρόλευκοι έκαναν συλλογή θετικών στοιχείων για τη συνέχεια. Αν βγάλουμε εκτός την πολύ καλή εικόνα των σταρ Σλούκα-Βεζένκοβ-Ντόρσι, βλέπουμε πως ο Λαρεντζάκης μπορεί να υποστηρίξει με συνέπεια ρόλο στην περιφέρεια -ειδικά δίπλα στον Κώστα Σλούκα-  με τρομακτική ενέργεια στην άμυνα και αυτοπεποίθηση στην περιφερειακή εκτέλεση (τα σουτ δεν μπήκαν χθες, αλλά με τον τρόπο που εκτελεί ο Λάρι θα μπουν πολύ σύντομα) και πως ο tweener ρόλος του Λιβιό Ζαν-Σαρλ (για τον οποίο μας μίλησε ο Άλεξ στο blog του Ολυμπιακού στην αρχή της εβδομάδας) δένει τα περισσότερα σχήματα στη frontline, κυρίως εκείνα που αγωνίζεται στο ‘’5’’ με τον Σάσα ή τον Πρίντεζη σε ρόλο πάουερ φόργουορντ. Παρεμπιπτόντως ο Πρίντεζης μοιάζει να γίνεται ο Φελίπε Ρέγιες του Ολυμπιακού, με επιθετικό ρόλο οποτε χρειάζεται να τραβήξει το κάρο για το σύνολο. Ίσως βέβαια και όχι, γιατί είναι παιχταράς και μπορεί σύντομα να παίζει ξανά 25λεπτα. Σε 5-6 παιχνίδια θα έχουμε ασφαλέστερο δείγμα.