Η τρίτη αγωνιστική της Ευρωλίγκα - πέραν των αμφίρροπων φινάλε στα παιχνίδια των ελληνικών ομάδων - ξεχωρίζει κυρίως λόγω των καταπληκτικών ατομικών εμφανίσεων μερικών παικτών. Οι Νάντο Ντε Κολό, Μάικ Τζέιμς και Ζακ Λεντέι οδήγησαν τις ομάδες τους σε πολύ ή λιγότερο σημαντικές νίκες, συνδυάζοντας υψηλή παραγωγικότητα με εντυπωσιακές φάσεις. Ομαδικά, κερδισμένη του διημέρου βγαίνει σίγουρα η Μιλάνο, καθώς η νίκη στο ΟΑΚΑ ήρθε εν μέσω απουσιών, ενώ σίγουρα αξιοπρόσεκτη είναι και η επικράτηση της Ζαλγκίρις επί της Ρεάλ. Κατά τα λοιπα, τα υπόλοιπα αποτελέσματα κρίνονται μάλλον αναμενόμενα, συμπεριλαμβανομένου και εκείνου του Φαλήρου. Ήμουν σε πάρτι και δεν το είδα live, όμως η σημερινή μέρα ξεκίνησε κάπως άβολα. Πάμε στις κατηγορίες μας.

Καλημέρα, καλησπέρα αγαπητοί μας αναγνώστες. Άλλη μία αγωνιστική, από τις πολλές που έπονται, έφτασε στο τέλος της. Μετά την άνοστη, άγευστη πρώτη εβδομάδα περάσαμε σε μία αρκετά πιο ενδιαφέρουσα με ορισμένα αξιοπρόσεκτα παιχνίδια. Τι είδαμε στη δεύτερη αγωνιστική; Tην αλλαγή στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα στο ΣΕΦ, που οφείλεται στο μεγάλο cube που ανέβηκε στην οροφή του γηπέδου, τον ουρανό που «έπεσε» στα κεφάλια των παιχτών του Παναθηναϊκού στο Λουγδουνούμ, το ντέρμπι της Μαδρίτης που κρίθηκε σε buzzer beater του «μορμόνου» Κάρολ και την επικράτηση του Ερυθρού Αστέρα στο Βελιγράδι επί της Φενέρ, σε ένα κάκιστο ποιοτικά ματς. Ακόμα, παρακολουθήσαμε ένα από τα πιο όμορφα παιχνίδια των τελευταίων ετών στην Κωνσταντινούπολη, ανάμεσα στην Εφές και την Άλμπα, μία αποθέωση του όμορφου, επιθετικού μπάσκετ των πολλών κατοχών, καθώς και ορισμένα παιχνίδια που το τελικό σκορ απλά κολακεύει τους ηττημένους, όπως στις νίκες Χίμκι και Αρμάνι.

- Γράφει ο Petros Syd

Ο Παναθηναϊκός έφτασε σε άλλον έναν εκτός έδρας άθλο στην Ευρωλίγκα, αυτή τη φορά στην Λιόν απέναντι στη Βιλερμπάν. Όσο κι αν προσπαθώ, δε μπορώ να θυμηθώ τα τελευταία χρόνια χειρότερη διαχείριση από τον πάγκο, στο επίπεδο αυτό. Ο Πεδουλάκης είδε άλλο «έργο» στο τελευταίο δεκάλεπτο, και πραγματικά έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να δώσει το ματς στους Γάλλους.

Αγαπητές και αγαπητοί, καλώς ήρθατε σε μία ακόμη διαδρομή του "μακρινού ριμπάουντ", δηλαδή της στήλης-φόρο τιμής στην διορατικότητα του Βαγγέλη Ιωάννου, που σταχυολογεί τα σημαντικότερα γεγονότα της αγωνιστικής εβδομάδας της Ευρωλίγκα. Η στήλη ως γνωστόν δεν αποτελεί περίληψη, αλλά ένα συνθοθύλευμα από τακτικές επισημάνσεις, στατιστικές απεικονίσεις και βιτριολικού τύπου μέτριες εξυπνάδες, φέρνοντας στην πρωτη γραμμή τους πρωταγωνιστές του παιχνιδιού, δηλαδή τους προέδρους. Πάμε λοιπόν.

O Παναθηναϊκός δεν εντυπωσίασε κανέναν απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα. Παρά τη νίκη, η οποία ήταν μάλλον πιο άνετη απ’ό,τι δείχνει το τελικό σκορ, οι πράσινοι της Αθήνας δεν μπόρεσαν να πείσουν το κοινό τους κι έδειξαν να έχουν αρκετά από τα κενά που φοβόντουσαν οι περισσότεροι, πριν την έναρξη της σεζόν. Κι η αλήθεια είναι πως οι παίκτες του Αργύρη Πεδουλάκη δεν έκαναν ακριβώς και το κατάλληλο ξεκίνημα.

Έχει η φετινή, 20^η σεζόν της Ευρωλίγκα, όλες τις προϋποθέσεις ώστε να είναι η κορυφαία στην ιστορία; Αν κρίνουμε από την αύξηση των ομάδων από 16 σε 18 και τις άκρως εντυπωσιακές κινήσεις των περισσότερων κατά τους καλοκαιρινούς μήνες η απάντηση είναι definitely, που λένε και στο χωριό μου, «ΝΑΙ».

Ποτέ άλλοτε στο παρελθόν τόσα πολλά και ηχηρά ονόματα δεν βρέθηκαν να συναγωνίζονται στην ίδια λίγκα. Ποτέ ξανά τόσοι εν ενεργεία ΝΒΑερς δεν ήρθαν στα μέρη μας. Ποτέ ξανά οι ομάδες δεν είχαν τέτοιο βάθος σε απόλυτα νούμερα αλλά και ποιότητα παικτών.

Τι να μας πουν οι μάνατζερ της Ευρωλίγκα όταν έχουμε εδώ στο basketballguru την καλύτερη μανατζεροσυγγραφική ομάδα. Εμείς δίνουμε τους χρησμούς, οι μάνατζερ απλώς θα ακολουθήσουν κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα, δεν θα μπορούν να κάνουν αλλιώς. Αφήσαμε λοιπόν εκτός τον Giorgos B. να αφοσιωθεί στο κινηματογραφικό του έργο (spoiler alert: soon και στη μεγάλη οθόνη) και οι υπόλοιποι επιστήμονες μαζευτήκαμε και απαντήσαμε σε ερωτήματα που καίνε.

Η νέα, διευρυμένη Ευρωλίγκα ξεκινάει την επόμενη εβδομάδα με τους 18 (πλέον) μονομάχους να ονειρεύονται λίγο εώς πολύ μεγαλεία. Ξέρετε κανέναν που να μπήκε σε διοργάνωση για να χάσει; Τα σύνολα μοιάζουν θεωρητικά ενισχυμένα και υπάρχει μια γενικότερη αισιοδοξία περί της ποιότητας του ανταγωνισμού, καθώς στα κλασικά φαβορί πλέον προστίθενται νέα (Εφές, Μπάρσα), ενώ για την οκτάδα ερίζουν λίγο εώς πολύ όλοι, πλην μάλλον ελαχίστων εξαιρέσεων (λέγε με Βιλερμπάν ή Αστέρας).

Βαλένθια και Άλμπα Βερολίνου, δύο ομάδες που λίγους μήνες νωρίτερα προσέφεραν μέσω των τελικών του EuroCup ένα sneak peek από την EuroLeague της περιόδου 2019-20, ανέβηκαν ταυτόχρονα κατηγορία, επιστρέφοντας σε μια λίγκα την οποία γνωρίζουν πια καλά ως οργανισμοί, λόγω των πρότερων εμπειριών τους. Αμφότερες οι ομάδες διατήρησαν πολλά βασικά κομμάτια των περσινών ρόστερ τους και τα πρώτα δεδομένα αναφορικά με την δυναμική τους μοιάζουν να είναι λίγο - πολύ ξεκάθαρα (σε αντιδιαστολή με άλλες ομάδες της Ευρωλίγκα, όπου άλλαξαν πολλά πράγματα).

Οι Ζενίτ και Βιλερμπάν είναι δυο εντελώς καινούργια imports στην EuroLeague, δυο ομάδες που θα μπουν σε μια ομολογουμένως πρωτόγνωρη, για την μέχρι πρότινος ρουτίνα τους, διαδικασία. Η μεν πρώτη δεν έχει βρεθεί ποτέ κατά το παρελθόν σε τόσο υψηλό ευρωπαϊκό σκαλοπάτι (παίζοντας επί σειρά ετών στο EuroCup), ενώ η δεύτερη απείχε από αυτό για σχεδόν μια δεκαετία. Πρόκειται για δυο εκπροσώπους μεγάλων αγορών της γηραιάς ηπείρου που φιλοδοξούν να εδραιωθούν, εκμεταλλευόμενη η κάθε μια τα δικά της "ατού" .Λίγες μέρες πριν την επίσημη έναρξη της νέας σεζόν, σας τις παρουσιάζουμε.