Αλλαξε τόσα πολλά ο Πιτίνο σε σχέση με την αρχή της χρονιάς;
Φυσικά υπάρχουν και κάποιες σταθερές από την αρχή της χρονιάς. Ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να πηγαίνει τα παιχνίδια του λίγο πάνω από τις 70 κατοχές, να ανοίγει τον ρυθμό όποτε μπορεί, ώστε να εκμεταλλευτεί τις ικανότητες πρωταρχικά του ηγέτη του, Νικ Καλάθη και σε δεύτερο βαθμό την ταχύτητα και γενικά τα αθλητικά των παικτών που συμπληρώνουν το ρόστερ των πρασίνων.
Ακόμη, πέρα από τις επιδόσεις του Καλάθη και την αυξομείωση που έχει ούτως ή άλλως η ομάδα ανάλογα με την απόδοσή του, σταθερή είναι η προσφορά του Ιωάννη Παπαπέτρου. Ο διεθνής φόργουορντ είναι από την αρχή της χρονιάς σε πολύ καλή κατάσταση κι εκτός από τις εξαιρετικές επιδόσεις του πίσω από την γραμμή του τριπόντου, έχει εξαιρετικά ποσοστά και κοντά στο καλάθι. Στο παρακάτω διάγραμμα αξίζει να δοθεί λίγο παραπάνω προσοχή στην κάτω γραμμή. Το 66,5% στο λεγόμενο eFG%* είναι εξωπραγματικό νούμερο για παίκτη που αγωνίζεται στις θέσεις των φόργουορντ και χαρακτηρίζει απόλυτα την εξαιρετική του σεζόν.
Πω, σκίζει ο παιχταράς. Τι άλλαξε όμως στα τελευταία τρία ματς που κέρδισε ο Παναθηναϊκός και κάνουμε ολόκληρη υποθετική συνομιλία για αυτά;
Καταρχάς, κάποιοι σημαντικοί παίκτες ανέβασαν την απόδοση τους. Ο Ντεσόν Τόμας έκανε πολύ καλά παιχνίδια στην επίθεση και πιο σημαντικά, βοήθησε και στα ριμπάουντ. Ο ίδιος πήρε λιγότερες μπάλες στο ποστ, απειλώντας σε μεγαλύτερο βαθμό από την περιφέρεια και άρχισε να διεκδικεί περισσότερο το επιθετικό ριμπάουντ.
Αντίστοιχα σε πολύ καλό φεγγάρι είναι κι ο Ταιρίς Ράις, που καταφέρνει να δώσει βάθος στην περιφέρεια της ομάδας, παίζοντας πολύ καλά τόσο δίπλα στον Καλάθη όσο και μόνος του. Γενικά ο Ράις είναι το βαρόμετρο του Παναθηναϊκού, καθώς όταν παίζει καλά συνήθως έρχεται κι η νίκη. Σε 10 ματς που ο Ράις ήταν διψήφιος οι πράσινοι έχουν 9 νίκες και 1 ήττα, από την Μπαρτσελόνα εκτός έδρας.
Τέλος, σε κάθε ματς οι πράσινοι είχαν κι από έναν τουλάχιστον ακόμη διακριθέντα, καθώς με την Μπάγερν ήταν οι Μήτογλου, Γουάιλι, με την Ζαλγκίρις ο Τζόνσον και με την Βιλερμπάν ο Φριντέτ. Με την καλή απόδοση τόσων παικτών και την δεδομένη καλή παρουσία της ομάδας εντός έδρας, δεν χρειάστηκαν πολλά παραπάνω για να έρθουν οι νίκες.
Έχει ιδιαίτερη σημασία πως με τόσες επιλογές η ανάγκη για σκορ δεν πέφτει στον Καλάθη, ο οποίος εδώ και μερικές εβδομάδες σουτάρει οικτρά. Με τον Ράις ή τον Φριντέτ στο πλευρό του και την απειλή του Παπαπέτρου ή του Τόμας από μακριά, οι χώροι είναι μεγαλύτεροι, οπότε ο αρχηγός της ομάδας βρήκε σε αυτήν την τριάδα των αγώνων να κάνει τα δικά του, χωρίς να βασίζεται στο μακρινό του σουτ. Οι δυο φάσεις παρακάτω μετά από σκριν του Τόμας είναι χαρακτηριστικές.
Στην αρχή του αγώνα η άμυνα προσπαθεί να παγιδέψει τον Καλάθη, ρισκάροντας το σουτ του Τόμας.
Αυτός όμως βρέθηκε σε καλή μέρα, οπότε στην δεύτερη λήψη λίγο αργότερα η άμυνα είναι σημαντικά διαφορετική.
Σε κάθε περίπτωση εάν συγκριθεί ο χώρος που έχει μπροστά του ο Καλάθης, το αποτέλεσμα είναι ριζικά διαφορετικό.
Να μιλήσουμε τώρα για τον ελέφαντα στο δωμάτιο, ή μάλλον για τον ελέφαντα στη ρακέτα;
Πως γίνεται και ξαφνικά ο Παπαγιάννης παίζει τόσο καλά τελευταία;
Το πρώτο και πιο σημαντικό για τον ίδιο είναι πως έχει βρεθεί σε καλή σωματική κατάσταση. Μπορεί να ακολουθήσει τους αντίπαλους γκαρντ πιο εύκολα, ώστε να είναι κοντά στον χώρο της εκτέλεσης τους, ειδικά όταν αυτοί είναι κοντά στο καλάθι, όπου ο ίδιος έχει λόγω μεγέθους ένα σημαντικό πλεονέκτημα.
Το δεύτερο είναι πως η περιφερειακή άμυνα του Παναθηναϊκού είναι πιο σφικτή, ειδικά όταν βρίσκεται στο παρκέ η καλή της πεντάδα. Τα σκριν σπάνε πιο εύκολα, ο Παπαγιάννης δεν χρειάζεται να καλύψει χώρο απέναντι σε έναν αντίπαλο που κινείται με ταχύτητα επάνω του και μπορεί να προστατεύει την ρακέτα. Κι όταν ένας παίκτης με το ύψος του βρίσκεται σε θέση να προστατέψει το καλάθι του και να διεκδικήσει το ριμπάουντ, θα έχει εμφανές πλεονέκτημα απέναντι στους περισσότερους αντιπάλους.
Το τρίτο και τελευταίο έχει να κάνει απλώς με την αυτοπεποίθησή του. Η ικανότητα του να τελειώνει προσωπικές φάσεις δεν έχει φανεί ποτέ σε βάθος χρόνου, όμως το γεγονός ότι δεν είναι ούτε άστοχος, ούτε χάνει πολλά ριμπάουντ, όπως έκανε στα περισσότερα από τα προηγούμενα ματς, είναι ας πούμε μια καλή αρχή. Στα τρία τελευταία ματς ήταν εξαιρετικός, όμως θα χρειαστεί να έχει πολύ μεγαλύτερη διάρκεια και να επιδείξει ανάλογες εμφανίσεις και μακριά από το ΟΑΚΑ. Το αν θα τα καταφέρει πλέον εξαρτάται περισσότερο από τον ίδιο.
Και τι θα γίνει με την άμυνα, πάλι δέχεται πολλούς πόντους σε κάθε αγώνα, ακόμη κι αν κερδίζει.
Και στους τρεις αγώνες που πέρασαν, ο Παναθηναϊκός είχε μέσα σε 40 λεπτά διαστήματα αρκετά καλής και αρκετά κακής άμυνας. Και στα τρία ματς δέχτηκε πάνω από 50 πόντους σε ένα από τα δυο ημίχρονα, ενώ ταυτόχρονα ανάγκαζε τους αντιπάλους του σε αρκετά λάθη κι επικρατούσε στα ριμπάουντ. Η εικόνα αυτή είναι άμεση συνάρτηση των παικτών που παίζουν. Οι βασικοί δείχνουν να ανταποκρίνονται καλύτερα στην αμυντική τους λειτουργία, ενώ οι παίκτες που έρχονται από τον πάγκο δεν έχουν πάντοτε τα καλύτερα αποτελέσματα.
Επίσης, το ότι βελτιώθηκαν κάποιοι παίκτες στην άμυνα δεν σημαίνει αυτομάτως πως άλλαξαν και τα φυσικά χαρακτηριστικά τους. Ας πούμε ο Φριντέτ, όσο και να προσπαθεί δεν θα μπορέσει να μείνει μπροστά από ταχύτερα γκαρντ, ούτε θα μπορέσει να περάσει πίσω από δυο σκριν χωρίς να χάσει ούτε εκατοστό από τον αντίπαλό του. Ο Ουάιλι δεν θα μπορέσει σε τέσσερις μήνες να γίνει Χάινς και να προστατεύει τη ρακέτα του. Η έλλειψη μεγέθους που υπάρχει περισσότερο στα γκαρντ και λιγότερο στους ψηλούς, κοστίζει, καθώς είναι πλέον δεδομένο πως ένας τουλάχιστον από τους αντίπαλους «κοντούς» θα βρει ρυθμό μέσα στο παιχνίδι.
Εάν μπει στην εξίσωση κι η προσπάθεια για γρήγορο παιχνίδι, γίνεται αντιληπτό πως ο κόουτς Πιτίνο ψάχνει πολλά από παίκτες που μέχρι τώρα δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε αυτές τις ανάγκες. Οι φορές που οι παίκτες της αντίπαλης ομάδας θα βρουν ρυθμό μέσα στο ματς είναι αρκετές, ειδικά για μία ομάδα που για αρκετά χρόνια συνήθιζε να χαμηλώνει τον ρυθμό των παιχνιδιών της.
Μάλιστα. Και τώρα τι;
Μετά από τρία εύκολα εντός έδρας παιχνίδια είναι προφανές πως το πρόγραμμα θα δυσκολέψει. Ακολουθεί ένα δύσκολο ταξίδι στην Βαλένθια κι άλλο ένα στο Βελιγράδι και τον εχθρικό Αστέρα, πριν την επιστροφή απέναντι στην Ζενίτ στο ΟΑΚΑ. Αυτή η τριάδα αγώνων λογικά θα καθορίσει και τη θέση που θα τερματίσει η ομάδα στο τέλος της κανονικής περιόδου, ανάλογα με τα αποτελέσματα που θα πάρει. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να προστεθεί στο ροτέισον κι ο Άντι Ράουτινς, που μέχρι τώρα το μόνο που έδειξε είναι πως είναι πολύ ανέτοιμος.
Αυτά, άντε τα λέμε, μπάι.
